เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 644
บทที่เกี่ยวข้อง
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 645
ทุกคนหันไปมองตามเสียง เห็นเพียงชายร่างกำยำสวมกวานหยกม่วงบนศีรษะ คิ้วดาบตาดารา อยู่ในชุดผ้าไหมแพรพรรณคนหนึ่งกำลังเดินมาทางฉินอวิ๋นฟานพร้อมผู้ติดตามกลุ่มหนึ่ง แค่ดูก็รู้ว่าต้องมีฐานะสูงส่งยิ่งแน่“เสี่ยวฟาน องค์ชายใหญ่มาแน่ะ”เห็นองค์ชายใหญ่ฉินอวิ๋นคังปรากฏตัวในสถานการณ์ตึงเครียดเช่นนี้ อู่จ้านรู้สึกว่าการสันนิษฐานเมื่อคืนน่ากลัวว่าจะเป็นความจริง เวลานี้ไม่ว่าเสี่ยวฟานจะจัดการงานในเมืองอู่โจวอย่างไร องค์ชายใหญ่ก็ไม่มีสิทธิ์มายุ่ง แต่เขากลับแสดงตัวออกมาแล้ว“เหอะ พี่ใหญ่คือมีป่ามีใจทะยานอยากดังคาด!”ฉินอวิ๋นฟานมองฉินอวิ๋นคังที่กำลังเดินมาหาตนเอง สายตาเหี้ยม ขณะเดียวกันก็ยืนยันการสันนิษฐานของเขาด้วย แผนชั่วทั้งหมดนี้ฉายอยู่ในหัวของฉินอวิ๋นฟานแล้ว เรื่องราวดำเนินไปรอยทางที่เขาคิดเอาไว้แทบจะทั้งหมดเริ่มจากกองโจรจางหมาจื่อก่อเรื่อง ตามด้วยสมาคมการค้าต่าง ๆ หาเรื่องด้วยเหตุผลอันสมควร ต้องการคำอธิบาย สร้างสถานการณ์และให้เกิดเสียงวิพากษ์วิจารณ์ จากนั้นพี่ใหญ่ก็เข้าฉากต่อจากนี้น่าจะเป็นฉากทลายรังโจรสินะ? พวกโจรปะทะกับทหารทางการ รัชทายาทต้าเฉียนฉินอวิ๋นฟานสู้ศึกเคราะห์ร้ายเสียชีวิต?แผนกา
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 646
ฉินอวิ๋นคังยิ้มมุมปากนิด ๆ ก่อนจะพูดด้วยหน้าตามั่นใจ “สำหรับที่เจ้าบอกว่าถูกต้าเยียนเล่นพรรคพวกกีดกันเจ้า นี่ไม่ใช่วิธีการต่อสู้ทางธุรกิจตามปกติหรือ? แล้วเจ้าจะให้ข้าทำยังไง? ไม่สนผลที่จะตามมาเหมือนเจ้า? แตกหักกับสมาคมการค้าพวกนี้? เป็นคนจะทำเหิมเกริมขนาดนั้นไม่ได้กระมัง?”คำตอบของฉินอวิ๋นคังไร้ช่องโหว่ ไม่ติดกับฉินอวิ๋นฟานเลย จุดประสงค์ของเขาชัดเจนมาก นั่นก็คือยืนอยู่ฝั่งตรงข้าม หลบหลีกหลุมพรางทั้งหมดของฉินอวิ๋นฟานมีแต่เช่นนี้จึงจะสามารถผลักดันเรื่องทลายรังโจรให้สำเร็จ และนี่ก็คือเป้าหมายหลักของเขา“อ้อ? อย่างนั้นหรือ?”ฉินอวิ๋นฟานขมวดคิ้วเป็นปมแน่น มีคนชี้แนะพี่ใหญ่ดังคาด นี่ทำให้เขาประหลาดใจนัก และรับมือยากมากด้วยการทลายรับโจรคือปัญหาใหญ่ของเมืองอู่โจวที่มิอาจหลีกเลี่ยงในหลายปีนี้ เมื่อขบวนสินค้าถูกปล้น การที่พวกเขาจะขอคำอธิบายจากผู้รับผิดชอบเมืองอู่โจวก็ถูกต้องแล้วนี่พี่ใหญ่ทำงานตามระเบียบ การปกป้องผลประโยชน์พื้นฐานของสมาคมการค้าใหญ่ต่าง ๆ คือเรื่องที่สมควร นี่ก็คือวิธีการและรูปแบบที่เขาฉินอวิ๋นฟานใช้เป็นประจำ การต่อสู้ครั้งนี้ ฉินอวิ๋นฟานไม่ปฏิเสธว่าฉินอวิ๋นคังเป็นต่อ“ว
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 647
ฉินอวิ๋นฮุยที่แพ้หลายต่อหลายครั้งเวลานี้ระวังตัวแจ ในเมืองจัวแห่งนี้ พี่ใหญ่คือผู้รับผิดชอบคนก่อน น้องเจ็ดคือผู้รับผิดชอบคนปัจจุบัน ส่วนเขาแทบไม่มีตัวตน ถ้าเขาแข็งในตอนนี้มีแต่จะถูกโจมตีดังนั้นระยะนี้เขาจึงสังเกตการณ์ตลอดเวลา หาโอกาสเหมาะสม ครั้นรู้ว่าสมาคมการค้าจำนวนมากถูกปล้นสินค้า เขาก็ได้กลิ่นความผิดปกติตุ ๆ แบบจมูกไวทันที เขาแอบจับตามองมานาน เมื่อพบว่าฉินอวิ๋นฟานกับฉินอวิ๋นคังมีความคิดจะออกเมืองทลายรังโจรก็เสนอหน้าทันที นี่คือโอกาสสร้างผลงานใหญ่ที่ดีที่สุดครั้งหนึ่งถ้าพี่ใหญ่กับฉินอวิ๋นฟานคว้าโอกาสนี้ไป เช่นนั้นการเดินทางครั้งนี้จะไร้ความหมายจริงแล้วกลับไม่รู้เลย ความจริงนี่คือหลุมพรางที่องค์ชายใหญ่ทำเอาไว้ แม้จะรู้สถานการณ์ในเมืองหลวงเล็กน้อย แต่เขายังนึกไม่ถึงอยู่ดีว่าฉินอวิ๋นคังต่างหากที่เป็นตัวการใหญ่ขณะเดียวกัน องค์ชายใหญ่ได้รับข่าวจากตระกูลเริ่นเหมือนกัน ตระกูลเริ่นต้องการให้เขาลุยไปเลย หลังจากรู้ข่าว ความมั่นใจของฉินอวิ๋นคังก็เพิ่มขึ้นมาก แต่เขากลับไม่รู้ว่านี่คือข้อตกลงระหว่างไท่ซั่งหวงและตระกูลเริ่น ตระกูลเริ่นตัดหางปล่อยวัดกับเขาแล้วไท่ซั่งหวงต้องการใช้เรื่อง
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 648
ทั้งสองต่อล้อต่อเถียงกันอย่างหนัก ฉินอวิ๋นฟานกลับขมวดคิ้วมุ่น ไม่ได้แสดงความเห็นอะไร เพราะเวลานี้เขากำลังสังเกตความเปลี่ยนแปลงทางสายตาของทั้งสองคนอยู่ ในตอนที่ฉินอวิ๋นคังพูด ฉินอวิ๋นฟานเห็นความกระหยิ่มใจในนั้นเสี้ยวหนึ่ง ต้องมีอะไรแอบแฝงแน่ก็ขณะที่ฉินอวิ๋นฟานกำลังสังเกตต่อ ฉินอวิ๋นคังปฏิเสธฉินอวิ๋นฮุยอีกครั้ง “น้องรอง ใช่ว่าพี่ใหญ่จะทิ้งเจ้า แต่ดูเหมือนว่าพวกโจรจะมีอยู่แค่ไม่กี่พันคนเอง ไม่พอให้แหย่ขี้ฟันด้วยซ้ำ ถึงข้ากับน้องเจ็ดจะไปกวาดล้างพวกมัน ต่างฝ่ายต่างนำกำลังคนไปแค่สองสามพันก็พอ ไม่ต้องให้เจ้าไปหรอก”“พี่ใหญ่ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ยิ่งจัดการง่าย พวกเราแต่ละคนพาคนไปสองสามพันคนก็ได้แล้วนี่ มากคนมากกำลัง กวาดล้างสะดวกมากขึ้น ท่านว่าจริงหรือไม่?”ยิ่งฉินอวิ๋นคังปฏิเสธ ฉินอวิ๋นฮุยก็ยิ่งแข็งขัน ไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ และรู้สึกว่าการทลายรังโจรง่ายดายมากกว่าเดิมนี่ก็คือความแตกต่างในคุณสมบัติระหว่างขุนศึกและขุนนางบุ๋น ขุนศึกมีประสบการณ์การลงสนามจริงมากกว่า เชี่ยวชาญการวิเคราะห์สถานการณ์ แต่ฉินอวิ๋นฮุยที่เป็นขุนนางบุ๋นจะชำนาญการวางกลยุทธ์ เล่นลูกไม้เก่งกว่า ทว่ากับการทำศึกจริง ส่วนมากล้วนพูดเ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 649
ยิงปืนยิงนกตัวแรก ฉินอวิ๋นฟานไม่คิดอยากได้โอกาสไปตายนี้หรอกเขาแสดงท่าทีทันที “พวกเราต่างนำทหารมาไม่น้อย ไม่ว่าใครก็มีโอกาสทำงานสำเร็จทั้งนั้น ในเมื่อพวกท่านอยากสร้างผลงานมาก เช่นนั้นพวกท่านก็ไปก่อนเถอะ ถ้าพวกท่านไม่ไหวจริง ข้าค่อยออกโรงแล้วกัน”“เหอะ ถ้าพวกเราไม่ไหวเจ้าค่อยออกโรง? น้องเจ็ดจะยกหางตัวเองเกินไปแล้วกระมัง? กับอีแค่กวาดล้างโจรกระจอก มันจะยากตรงไหน?”ฉินอวิ๋นฮุยสีหน้ามั่นใจเต็มเปี่ยม ไม่เห็นการทลายรังโจรครั้งนี้อยู่ในสายตา เขามีทหารห้าหมื่นนายเต็ม ๆ ยังจะกำจัดโจรไม่กี่พันคนไม่ได้? น่าขัน!แต่เรื่องที่เขาไม่รู้คือ เขาถูกฉินอวิ๋นฟานหลอกใช้แล้ว ฉินอวิ๋นฟานรู้ว่านี่คือหลุมพรางจึงให้เขาไปทดสอบดูก่อนเท่านั้น“น้องรอง ความหมายของเจ้าคือ เจ้าต้องการแย่งสิทธิ์การไปกวาดล้างโจรเป็นคนแรกกับข้า?”ฉินอวิ๋นคังเลิกคิ้วถาม“พี่ใหญ่ ผลงานครั้งนี้คือลาภลอย มีเหตุผลให้หลีกทางที่ไหน? ท่านว่าไหม?”ฉินอวิ๋นฮุยสวมบทผู้มีเมตตาไม่ยอมถอยอีกครั้ง การเดินทางมาเมืองอู่โจวของพวกเขาสามพี่น้องในครั้งนี้ เขาอับแสงที่สุด ดังนั้นเพื่อความเฉิดฉาย เพื่อเรียกร้องความสนใจจากผู้นำระดับสูงในราชสำนัก เขาต้อง
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 650
ตอนนี้เอง เหอเซินนายทหารระดับสูงของตระกูลเหอก้าวออกมาแสดงท่าทีทันที “ต่อให้จางหมาจื่อเก่งกาจสักแค่ไหนก็เป็นแค่กองโจรกลุ่มหนึ่ง เห็นว่าเป็นหัวหน้ากองโจรที่ร้ายที่สุด ในมือน่าจะมีลูกน้องอยู่ประมาณสามสี่พันคน จะควบคุมพวกเขาก็แค่เสี้ยววินาทีเองมิใช่หรือ”ครั้นได้ฟังนายทหารใต้บังคับบัญชามั่นใจเต็มเปี่ยม ความลังเลของเหอเหวินเย่าก็ถูกลบล้างไปกว่าครึ่ง ถึงอย่างไรเมื่ออยู่ต่อหน้ากำลังที่กินขาด การกำจัดจางหมาจื่อง่ายดังพลิกฝ่ามือจริง ๆ“แต่ตอนนี้ข้ายังมีอีกสองเรื่องที่คิดไม่ตก”เหอเหวินเย่าพูดต่อ “เรื่องแรก ทำไมหลายปีที่ผ่านมาเมืองอู่โจวถึงไม่กวาดล้างพวกกองโจรให้สิ้นซาก เรื่องที่สอง ทำไมองค์ชายใหญ่กับฉินอวิ๋นฟานถึงไม่พยายามแย่งโอกาสการไปกวาดล้างพวกโจรกับเจ้า?”ที่เหอเหวินเย่าเร่งรุดมายังเมืองอู่โจวก็เพื่อประคับประคองไม่ให้ฉินอวิ๋นฮุยทำผิด หากสามารถสร้างผลงานได้จริง นั่นย่อมดีอยู่แล้ว แต่ห้ามผิดพลาดเด็ดขาด มิเช่นนั้นผลพวงจะร้ายแรงที่สุด“ฮ่า ๆ ๆ น้าสาม ท่านคิดมากไปแล้ว!”เมื่อฉินอวิ๋นฮุยฟังความกังวลของเหอเหวินเย่าจนจบก็แหงนหน้าหัวเราะกับฟ้าทันที เขาพูดกลั้วหัวเราะ “ตอนนี้ข้าจะตอบคำถามข้อแรก
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 651
“รับทราบ!”ไม่นานฉินอวิ๋นฮุยก็ประกาศความน่าเกรงขามของตัวเองต่อกองโจร ติดประกาศอย่างเป็นทางการ เมืองอู่โจวสะเทือนเลือนลั่นในพริบตาเมื่อฉินอวิ๋นฟานเห็นประกาศก็หัวเราะเสียงเย็น “พี่รอง สุดท้ายท่านก็ดูถูกพี่ใหญ่ หวังว่าท่านจะมีชีวิตรอดกลับมานะ ไม่อย่างนั้นข้าจะเสียงคู่ต่อสู้คนเก่งไปคนหนึ่ง”......“ฮ่า ๆ ๆ...”เป็นเวลาเดียวกัน ฉินอวิ๋นคังหัวร่ออยู่ในจวน เขาเลื่อมใสทักษะการแสดงของตัวเองเสียเหลือเกิน นี่มันขั้นเทพ ถึงขั้นอาภรณ์สวรรค์ไร้ตะเข็บ หลอกคนเจ้าเล่ห์อย่างฉินอวิ๋นฮุยเชื่อสนิทใจ“ปกติน้องรองชอบวางแผนกับคนอื่นที่สุด ชอบเล่นลูกไม้อุบายชั่วที่สุด ถ้าเขารู้ว่าตัวเองติดกับของข้า ไม่รู้จะทำหน้ายังไงสิน่า!”ฉินอวิ๋นฮุยหัวเราะเสียงดัง“นั่นสิ เดินริมน้ำเป็นประจำ มีรองเท้าใครบ้างที่ไม่เปียก ฉินอวิ๋นฮุยมีอุบายอยู่เต็มหัว กลับถูกความคิดอันเคยชินของตัวเองควบคุม ทำให้พวกเราสบโอกาส ทั้งหมดนี้เขาทำตัวเองทั้งนั้น”หวังจื้อพูดเรียบ“ท่านกุนซือ ท่านต้องไปให้ได้หรือ? จะไม่คิดอีกสักหน่อย?”ก็ขณะที่ทั้งสองกำลังสนทนา ฉินอวิ๋นคังสีหน้าเศร้าหมองมากขึ้นทุกที เขาจ้องหวังจื้อด้วยความอาลัยอาวรณ์พลางพู
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 652
ชายวัยกลางคนมิได้เงยหน้า เพียงขานตอบเสียงแผ่วเบา“ท่านอาจารย์ ข้าได้ทำภารกิจที่ท่านมอบหมายสำเร็จอย่างราบรื่นแล้วขอรับ”หวังจื้อที่นั่งลงแล้วพูดด้วยความเคารพ “แต่ข้ามีเรื่องหนึ่งที่ไม่เข้าใจ ครั้งนี้ทั้งที่เราสามารถยับยั้งไม่ให้องค์ชายใหญ่ออกนอกลู่นอกทางได้ ป้องกันไม่ให้เรื่องราวเลยเถิด แต่ทำไมกลับสนับสนุนให้เขาทำเล่า? แถมยังวางแผนให้เขาอีก นี่มิเท่ากับช่วยเขาอีกแรงหรือขอรับ?”“อื่ม เจ้าพูดต่อ!”ชายวัยกลางคนมิได้ตอบตรง ๆ แต่บอกให้หวังจื้อพูดความกังวลในใจต่อ“ข้าคิดว่าการดำเนินงานขององค์ชายใหญ่ครั้งนี้ แม้ดูเหมือนจะไร้ช่องโหว่ แต่ความจริงกลับมิได้เป็นเช่นนั้น”หวังจื้อตั้งใจวิเคราะห์ “จากปฏิกิริยาของไท่ซั่งหวง เป็นไปได้มากว่าจะเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ แต่ที่ข้าไม่เข้าใจก็คือ ทำไมตระกูลเริ่นถึงยังสนับสนุนเขาทำเช่นนี้อีก?”“พฤติกรรมขององค์ชายใหญ่คือสมคบคิดทรยศบ้านเมือง การวางแผนสังหารรัชทายาทยิ่งเป็นเรื่องที่สวรรค์มิอาจให้อภัย ชั่วช้าสามานย์โทษทัณฑ์ใหญ่หลวง” “นี่ก็คือความสับสนในใจของเจ้าหรือ?”ชายวัยกลางคนถามด้วยใบหน้าสงบ“ขอรับ!”หวังจื้อตอบอย่างนอบน้อมเมื่อนั้นชายวัยกลางคนจึง
บทล่าสุด
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1062
ในที่สุดเหมิงฉาก็รับไม่ไหว ร้องตะโกนคำที่แทบจะเป็นความอัปยศนั้นการแข่งขันทางบู๊นี้ก็ปิดฉากลงท่ามกลางความตกตะลึงพรึงเพริดของทุกคน...เรื่องหักเหจากการคาดหมายของทุกคนเหลียงจ้านอิงและเหลียงเทียนจื้อต่างคิดไม่ถึงว่าเหลียงเทียนอี้จะล้วงปืนสั้นออกมาพลิกสถานการณ์ในการแข่งขันด้านบู๊นี้กระทั่งว่าเหลียงเทียนจื้อไม่มีโอกาสจะได้ออกโรงเลย...เช่นละครอย่างไรอย่างนั้น เนื่องจากเหมิงฉากลัวสุดขีดจึงยกมือยอมแพ้ดังนั้นเหลียงเทียนอี้จึงคว้าชัยชนะการแข่งขันรอบนี้ได้อย่างง่ายดายโดยไม่เปลืองแรงภาพมหัศจรรย์เกิดให้แบบไม่มีการเปลี่ยนแปลงลุ้นระทึกและไม่มีเลือดร้อนพลุ่งพล่านที่ใครคาดหวัง!ถึงขั้นว่าลวงตามากแต่ผลลัพธ์เป็นของจริงแท้แน่นอน เหลียงเทียนอี้ชนะแล้ว......“ดูท่าครั้งนี้ฟานเอ๋อร์จะช่วยข้าได้มากอีกแล้ว”เหลียงเทียนอี้กลับมาถึงด้านในก็คืนปืนสั้นให้ฉินอวิ๋นฟานและพรูลมหนัก ๆ“เหอะ ๆ เสด็จน้าชมเกินไปแล้ว ทุกอย่างขึ้นอยู่กับกลยุทธ์ของท่านทั้งหมด ไม่เกี่ยวกับข้าสักหน่อย”ฉินอวิ๋นฟานยักไหล่ มิได้กล่าวอะไรอีกถ้าจะบอกว่าเขาทำอะไรเพื่อเหลียงเทียนอี้ นั่นก็แค่บอกเขาว่าความจริงการแข่งขันนี้สามาร
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1061
การกระทำของเหลียงเทียนอี้ทำให้ทุกคนในนั้นตกตะลึงแม้แต่เหลียงจ้านอิงที่อยู่บนปะรำก็ยังหยุดการดื่มน้ำชาไม่ได้ มองไปด้วยสีหน้าประหลาดใจ“เขาคิดจะทำอะไรกันแน่?”เหลียงเทียนจื้อมองเหลียงเทียนอี้ที่ปราศจากเครื่องป้องกันใด ๆ ด้านข้าง ใบหน้าแปลกใจนี่คือการแข่งขันบู๊นะ คือสถานที่ตีรันฟันแทง ถ้าไม่ระวังอาจต้องคมศาสตราได้จริง ๆ ศีรษะย้ายที่อยู่ หากไม่ใช่เพราะมั่นใจกับฝีมือของตัวเองมาก กอปรกับวางแผนร่วมกับทางซยงหนูดีแล้วเขาคงต้องสวมชุดเกราะหนักมารับมือกับการแข่งขันด้านบู๊วันนี้เหมือนกันทว่าการกระทำเช่นนี้ของเหลียงเทียนอี้ต่างจากการรนหาที่ตายอย่างไร?ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกแปลก เหลียงเทียนจื้อหน้าบิดเบี้ยวเล็กน้อย...ทั้งที่เขาควรดีใจกับเวลานี้ ถ้าเหลียงเทียนอี้เกิดอุบัติเหตุในการแข่งขันรอบนี้ เช่นนั้นบัลลังก์ต้องเป็นของเขาแน่แล้วแต่ใจกับกระวนกระวาย อย่างไรก็ไม่เป็นสุข“หรือว่าเขาแอบวางแผนอะไร?”ทันใดนั้นเหมิงฉาเริ่มบุกโจมตีก่อนแล้วร่างสูงใหญ่นั้นหวดขวานใหญ่หนักร้อยชั่งพลางเข้าใกล้เหลียงเทียนอี้อย่างต่อเนื่องภายใต้แสงสุริยา คมมีดนั้นน่ากลัวเช่นนี้ ราวกับแค่ถากเถือเบา ๆ ก็เฉือนศีรษ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1060
“ข้าเอง!”ทันใดนั้นเหลียงเทียนอี้ก็ก้าวออกมาช้า ๆโง่อย่างที่คิด...เหลียงเทียนจื้อยืนยิ้มเยาะอยู่ในใจข้างหลังเขารู้นิสัยของพี่ชายดี และรู้ว่าเหลียงเทียนอี้เป็นคนดื้อรั้นมากเมื่อเจอกับสถานการณ์เช่นนี้ก็มักจะดาหน้าออกไปทันทีแม้เผชิญหน้ากับพันขุนศึกหมื่นอาชาก็ยังปราศจากความกลัวเกรง พลีตนจนตัวตาย...แต่พฤติกรรมวู่วามเช่นนี้ กลัวแต่ต้องจบอย่างอนาถในท้ายที่สุด“ฮ่า ๆ ๆ รัชทายาทกล้าหาญดังคาด!” เหมิงฉาหัวเราะเสียงดัง “ปกติยังนึกว่าท่านเป็นแต่สะบัดพู่กันขีดเขียน วันนี้ข้าอยากลองดูสิว่าฝีมือดาบกระบี่ของท่านจะล้ำลึกหรือไม่?”เพิ่งกล่าวจบ เหมิงฉาก็กวัดแกว่งขวานใหญ่พลางเดินประชิดไปทางเหลียงเทียนอี้ทีละก้าวรูปร่างใหญ่นั้น ร่างกายแข็งแรงนั้น แค่ยืนอยู่ก็สร้างแรงกดดันที่มองไม่เห็นแล้วทำให้หลาย ๆ คนเห็นแล้วอดเกิดใจกลัวอย่างหนึ่งขึ้นมาไม่ได้“อุ๊ย ท่านพี่จะเอาชนะสัตว์ประหลาดตัวนี้ยังไง?”เหลียงจื่อฝูที่อยู่บนปะรำหน้าทุกข์ร้อน สองมือบีบผ้าเช็ดหน้าแน่น สีหน้าซีดไปเล็กน้อยนางจ้องเหลียงเทียนอี้กลางลานฝึกซ้อม“ท่านพี่ไม่มีความสามารถด้านนี้เท่าไร ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเหมิงฉา!”ผู้เป็นน้องสาว
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1059
เหลียงเทียนอี้ขมวดคิ้วแน่น ใบหน้าราบเรียบ มองอารมณ์ไม่ออกแต่ในใจเขารู้ดี การต่อสู้ครั้งนี้ได้เปิดฉากอย่างเป็นทางการตั้งแต่เหมิงฉาเริ่มพูดแล้วนี่คือการหยามหน้า คือการหยามเหยียดอย่างชัดเจนไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลย“เป็นยังไง? องค์ชายสาม?”เหมิงฉาเมินเหลียงเทียนอี้ที่อยู่อีกทางหนึ่ง แล้วใช้สายตาท้าทายมองไปทางเหลียงเทียนจื้อ ก่อนจะเอ่ยเสียงเย็น “ได้ยินว่าฝีมือการใช้ดาบกระบี่ขององค์ชายสามค่อนข้างร้ายกาจ วันนี้ข้าขอท้าทายสักหน่อยเถิด”“มิเป็นไร” เหลียงเทียนจื้อฉีกยิ้ม ใบหน้าเปื้อนไปด้วยความกระหยิ่มใจจากนั้นก็ชักกระบี่ล้ำค่าคู่กายออกมาจากตรงเอวช้า ๆการต่อสู้ครั้งนี้ คือของเขาเท่านั้น!และเป็นเขาได้เท่านั้น!เขาต้องการให้ทุกคนรู้ว่าเขาเหลียงเทียนจื้อต่างหากที่เป็นผู้ชนะในท้ายที่สุดคนนั้น คือคนที่สามารถเอาชนะซยงหนูได้อย่างแท้จริง!......“ดูท่าทุกอย่างจะดำเนินไปตามแผนนะ”เหลียงจ้านอิงดื่มน้ำชาสบายใจเฉิบอยู่บนปะรำมองผลสะท้อนกลับอย่างอบอุ่นของเหล่าผู้ชม จิตใจยิ่งฮึกเหิมตื่นเต้นไม่พูดไม่ได้เลย ถ้อยคำนั้นของเหมิงฉาทำให้เกิดผลดีเยี่ยม สามารถชักจูงอารมณ์ของทุกคนได้ในพริบตาเขาเช
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1058
ตกลงไว้แต่แรกว่าเป็นการแข่งขันรูปแบบปิด และไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นไร นอกจากราชวงศ์จะมิมีผู้ใดล่วงรู้ทว่าตอนนี้กลับแข่งขันในลานกว้างต่อหน้าธารกำนัล?หากท่านพี่แพ้มิต้องเป็นที่หัวเราะไปทั่วหรือ?“นี่ก็คือผลลัพธ์ที่ทางเหลียงชินอ๋องต้องการกระมัง?”ฉินอวิ๋นฟานนั่งลงด้านข้าง ยิ้มพูดอย่างเฉยชา “ในฐานะที่เป็นละครฉายซ้ำของวันนี้ พวกเขาแค่ต้องการให้ทุกคนได้เห็นความประดักประเดิดของเสด็จน้าเท่านั้น”แต่แพ้จากการต่อสู้เช่นนั้นผลลัพธ์ต้องเทข้างแน่โอรสสวรรค์ของต้าเหลียงที่กล่าวขานกลับแพ้ให้กับคนป่าเถื่อน ทั้งความสามารถยังมิสู้องค์ชายสามเหลียงเทียนจื้อขอเพียงมีการพูดประเภทนี้ต่อไป ไม่นานอัตราการสนับสนุนเหลียงเทียนจื้อก็จะพุ่งสูงลูกไม้พรรค์นี้ช่างโหดเหี้ยมนัก“น่ารังเกียจจริง ๆ...” คิ้วงามเหลียงจื่อฝูย่นยู่เล็กน้อย อดกระตุกมุมปากไม่ได้ “ไม่เคยคิดเลยว่าพวกเขาจะใช้วิธีการต่ำช้าเช่นนี้”“เมื่อวานท่านพี่ชนะการแข่งขันด้านบุ๋นกับซยงหนูในท้องพระโรง พวกเขาไม่เห็นจะพูดกันเลย เลวทรามจริง ๆ!”ฉินอวิ๋นฟานหัวเราะอย่างไม่ออกความเห็นเขากลับไม่ใส่ใจว่าเมื่อวานจะชนะหรือแพ้ วันนี้ต่างหากที่เป็นส่วนสำค
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1057
สำหรับเหลียงเทียนอี้ การแข่งขันในวันนี้ค่อนข้างน่าตกใจแต่ยังดีที่สุดท้ายเขาสามารถคลี่คลายได้อย่างน่าอัศจรรย์ ทำให้พวกซยงหนูหน้าบึ้งตึง โจมตีจนพวกเขารับมือไม่ทันดูท่าปกติว่างเว้นจากการงานอ่านหนังสือให้มากจะมีประโยชน์...หลังประชุมเช้า เหลียงเทียนอี้ก็อดรนทนไม่ไหวบอกข่าวดีกับฉินอวิ๋นฟาน อยากแบ่งปันความสุขและความเปรมปรีดิ์ของตนแต่พอได้ยินฉินอวิ๋นฟานตอบกลับ เขาจึงตระหนักว่าเรื่องราวไม่ได้เรียบง่ายธรรมดาอย่างที่เขาคิดอย่างนั้น“การแข่งขันทางบู๊ในวันพรุ่งนี้จึงจะเป็นส่วนสำคัญอย่างแท้จริง”คำพูดราบเรียบประโยคหนึ่งของฉินอวิ๋นฟานทำให้ความยินดีปรีดาของเหลียงเทียนอี้ในแต่เดิมสูญสิ้น สีหน้าอึมครึมมากขึ้นเรื่อย ๆ“ข้าย่อมรู้ดี...แต่ปกติ คนที่จะชนะในการแข่งขันทางบู๊คงจะเป็นน้องสาม”เกี่ยวกับจุดนี้แทบไม่มีอะไรให้ลุ้นเพราะเหลียงเทียนจื้อร่ำเรียนกับเหลียงจ้านอิงแต่เล็ก อีกทั้งยังเคยเข้าสนามรบฟาดฟันกับศัตรู ด้านประสบการณ์การรบ จึงมีความคล่องมากกว่าเป็นธรรมดาเช่นนี้ หากคิดจะชิงคะแนนหนึ่งมาจากมือของเหลียงเทียนจื้อ คาดว่าต้องยากเป็นพิเศษเมื่อเห็นเหลียงเทียนอี้มีท่าทางปราศจากใจฮึดสู้ ฉินอวิ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1056
“พันทุบหมื่นเจาะจึงได้แผ่นดิน ไฟโหมเผาไหม้เป็นอาจิณ ร่างแหลกกายเหลวมิหวั่น คงไว้ซึ่งความบริสุทธิ์ในโลกา”ฝุ่นหินหนึ่งบททำให้หลิ่วเหวินเซี่ยมั่นใจมากขึ้นไม่น้อยครั้งนี้เขาไม่ออมมืออีก ทั้งยังท่องออกมาจนจบ ไม่เปิดโอกาสใด ๆ ให้กับเหลียงเทียนอี้เช่นเดียวกัน เขาทำนอกเหนือแผนเดิม ไม่คิดสนใจความรู้สึกของเหลียงเทียนจื้ออีก“นี่ นี่มันกลอนอะไร?”เหลียงเทียนจื้อที่อยู่ด้านหลังเหงื่อตก ในหัวถึงขั้นว่าไม่มีความทรงจำอะไรเกี่ยวกับกลอนบทนี้แน่นอน ด้วยความทึ่มทื่อของเขาจะต่อกลอนได้อย่างไร ได้แต่เกาหลังศีรษะยิก ๆทว่าเหลียงเทียนอี้ยังใจเย็นเหมือนเดิม เพียงครู่เดียวก็ตอบ“หวงคะนึงความทุกข์เข็ญในการสอบ บัดนี้ไฟสงครามสงบผ่านพ้นสี่ปี”“บ้างเมืองไหวเอนดังกิ่งหลิว ใครเล่ามิใช่ผิวน้ำฝนซัดสาด”“หวงข่งทานปราชัยพรั่นพรึงถึงวันนี้ หลิงติงหยางอ้างว้างถอนหายใจ”“นับแต่โบราณใครบ้างมิดับสูญ เหลือใจรักชาติในพงศาวดาร”ครั้นกล่าวออกมาก็ได้รีบเสียงปรบมือดังสนั่นขุนนางบุ๋นบู๊ที่ชมละครฉากเด็ดในแต่เดิม ยามนี้ยอมสยบกับความสามารถทางวรรณกรรมของเหลียงเทียนอี้แล้วไม่ว่าจะเป็นกลอนในสมัยใด เหลียงเทียนอี้ก็เหมือน
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1055
ชั่วขณะ ท้องพระโรงเงียบกริบ สายตาของทุกคนรวมศูนย์อยู่กับตัวของเหลียงเทียนอี้แทบทั้งหมดในดวงตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความยินดีหลังจากหลิ่วเหวินเซี่ยร่ายกลอนท่อนแรกออกมา เหลียงเทียนอี้กลับสามารถตอบสนองทันควันพร้อมต่อท่อนหลังความเร็วเช่นนี้เรียกว่าเร็วยิ่ง!“อวิ๋นเฉ่าสาทรฤดูมีเขียวแห่งวสันต์ของกวีราชวงศ์ซ่ง คือยอดบทกวีโดยแท้!”เหลียงเทียนอี้พยักหน้าอย่างสง่างาม ใบหน้าประดับรอยยิ้มมั่นใจงานนี้ทำให้เหลียงเทียนจื้อที่อยู่ข้างล่างหน้าตึงฉับพลันเหลียงจ้านอิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ยิ่งหนักกว่า สายตาที่มองมาราวกับมีไฟพุ่งออกมาได้“บ้าเอ๊ย...ถูกชิงตัดหน้าไปก่อน!”เหลียงเทียนจื้อกัดฟันกรอด ในใจกรุ่นโกรธไม่หยุดทั้งที่เขาทำการบ้านมาล่วงหน้า ไม่ว่าหลิ่วเหวินเซี่ยจะท่องกลอนบทใดเขาก็เตรียมเอาไว้หมดแล้วแต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เขากลับเร็วสู้เหลียงเทียนอี้ไม่ได้!และไม่รู้ว่าตัวเองโง่เขลาหรือเหลียงเทียนอี้เก่งจริงกันแน่!“รัชทายาททรงภูมิแท้ ข้าน้อยเลื่อมใส!”หลิ่วเหวินเซี่ยพยักหน้าด้วยสีหน้าคงเดิมทว่าในใจกลับไม่พอใจเล็กน้อยแล้วคิดไม่ถึงว่าเหลียงเทียนอี้ผู้นี้จะมีฝีมือ เขาจงใจเลือกบทกวี
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1054
การกระทำเช่นนี้คือการแสดงความยโสหยิ่งผยองของซยงหนูอย่างมิต้องสงสัย“เหมิงฉา คารวะรัชทายาท”“หลิ่วเหวินเซี่ย คารวะรัชทายาท”คนอื่น ๆ ก็ทักทายตามด้วยเหมือนกัน เมื่อนั้นเหลียงเทียนอี้จึงรู้ฐานะของพวกเขาดูแล้วหนึ่งคนในนั้นก็คือบุตรชายของเหมิงเก๋อเอ่อร์ หรือก็คือคนที่มาท้าทายเขาในครั้งนี้อย่างที่เหลียงจ้านอิงบอก การมาครั้งนี้ของเหมิงเก๋อเอ่อร์ก็เพื่อหยั่งเชิงเขาโดยอ้างเหตุผลเยี่ยมเยือนฮ่องเต้ต้าเหลียง ดังนั้นเรื่องที่เริ่มสนทนาในท้องพระโรงจึงเกี่ยวกับสุขภาพของฮ่องเต้ต้าเหลียงแทบจะทั้งหมดทว่าทุกคนในที่นั้นต่างรู้ดี จุดประสงค์ของผู้นิยมสุรามิได้อยู่ที่สุรานี่อย่างไร ครั้นเปลี่ยนเรื่อง เหมิงเก๋อเอ่อร์ก็กล่าวถึงการแข่งขันเลย“ได้ยินว่ารัชทายาทและองค์ชายสามเก่งทั้งบุ๋นแล้วบู๊มานาน คืออัจฉริยะของต้าเหลียง การมาเยือนต้าเหลียงครั้งนี้ นอกจากจะเยี่ยมฮ่องเต้ต้าเหลียงสหายเก่าท่านนี้ ก็อยากให้บุตรชายได้ประมือกับรัชทายาทและองค์ชายสักหน่อย”เหมิงเก๋อเอ่อร์สีหน้าขึงขัง ในที่สุดก็เข้าประเด็นชั่วขณะ ทุกคนในท้องพระโรงหัวใจจะหลุดออกมาอยู่แล้ว ต่างสังเกตสีหน้าเหลียงเทียนอี้อย่างแนบเนียนทว่าเ
