All Chapters of รัชทายาทชะตาฟ้า: Chapter 491 - Chapter 500

ไท่ซั่งหวงพิจารณาครู่หนึ่ง ก่อนจะขมวดคิ้วเอ่ย “เซียวเทียนติ่งนี่มันยังไงกันแน่? ที่เรื่องเลยเถิดมาถึงขั้นนี้ หรือว่าเขาจะไม่มีปัญหา?”เฉาเจิ้งฉุนตอบ “มีปัญหาพ่ะย่ะค่ะ และยังเป็นปัญหาใหญ่เสียด้วย เกิดเรื่องเลวทรามเช่นนี้ในขอบเขตที่เขาดูแล เห็นชัดว่ามีเงาคุ้มครองอนุญาตอย่างลับ ๆ”“อ้อ? ไหนลองว่ามาสิ”ไท่ซั่งหวงปรับอารมณ์และเอ่ยหน้าเข้ม“ทูลไท่ซั่งหวง ตามข้อมูลที่หน่วยบูรพารวบรวมได้ เซียวเทียนติ่งน่าจะเป็นคนขององค์ชายรอง แต่กระหม่อมมักรู้สึกว่าเรื่องมันไม่เป็นเช่นนั้น ในสำนักศึกษาหลวง เขาค่อนข้างยอมให้ท่านอ๋องน้อยอย่างเห็นได้ชัด”เฉาเจิ้งฉุนเอ่ยเสียงหนัก “ทรงคิดดูสิพ่ะย่ะค่ะ ในเมื่อเขาคือคนขององค์ชายรอง ก็ควรอยากให้ฉินอวิ๋นฟานเอาชีวิตท่านอ๋องน้อยสิ เช่นนี้จึงจะสามารถโยงใยความแค้น สามารถดึงความขัดแย้งไปถึงตัวเฮ่อชินอ๋อง แต่เขากลับไม่ทำเช่นนั้น หากส่งข่าวทันท่วงที จึงไม่ทำให้เรื่องบานปลายไปกันใหญ่”“ดูจากการแสดงออกของเฮ่อชินอ๋องในวันนี้ เขาน่าจะรู้เรื่องในราชสำนักดีมาก กระทั่งมองแวบเดียวก็รู้ว่านี่คือแผนร้ายที่องค์ชายรองชักใยอยู่เบื้องหลัง”“ดังนั้นกระหม่อมสันนิษฐานว่า เป็นไปได้มากว่

ภายใต้ม่านรัตติกาล หวงต้าหยวนยืนอยู่บนอาคารของหอวั่งเจียง กำลังมองไปทางตำหนักรัชทายาท หวงต้าหยวนที่ปลดผ้าปิดหน้าแล้วผ่องใสบริสุทธิ์ พริ้งเพราปานนางฟ้าผู้มาเยือนแดนโลกีย์นางอยู่ในชุดกระโปรงยาวผ้าโปร่งสีชมพูอ่อน พลิ้วไหวท่ามกลางสายลมยามราตรี แสดงสรีระนูนเว้าสวยงามของนางออกมาจนสิ้น ริมฝีปากจิ้มลิ้มดุจอิงเถา[1] ผิวพรรณขาวเนียนราวกับแค่แตะก็แตก มองปราดเดียวพาลให้คนตกอยู่ในภวังค์“เจ้าลูกบัดซบนี่ได้ลาภลอยสุดวิเศษอีกแล้วนะ สาวน้อยวัยสิบห้าเอ๊าะมากสินะ?”ในวาจาของหวงต้าหยวนเต็มไปด้วยความซับซ้อน นางทั้งอิจฉาและริษยา กล่าวถึงรูปโฉม นางไม่คิดว่าตัวเองแพ้ตรงไหน กล่าวถึงความสามารถ นางมั่นใจว่าใต้หล้านี้มีผู้หญิงแค่ไม่กี่คนที่สามารถหยิบยกมาเทียบกับนางยิ่งสูงก็ยิ่งหนาว ทำให้หลายปีนี้นางยิ่งหยิ่งผยอง เย็นชา โดดเดี่ยว ปฏิเสธคนอยู่นอกพันลี้ แต่สุดท้ายแล้วนางก็เป็นแค่สาวน้อยวัยแรกแย้มยี่สิบต้น ๆ คนหนึ่งหลายปีขนาดนี้ ฉินอวิ๋นฟานคือผู้ชายคนเดียวที่สามารถเดินเข้าหัวใจของนางได้ และผู้ชายคนนี้กำลังหมกมุ่นอยู่กับหญิงอื่น เช่นนี้นางผู้มีจิตใจทระนงจะสบายใจได้อย่างไร?“ฉินอวิ๋นฟาน วันนี้เจ้าเกรี้ยวกราดเพ

“นี่คือความผิดของเซียวเทียนติ่งกับที่พึ่งพึงทั้งหมดของเขา?”ฉินอวิ๋นฟานอ่านข้อมูลละเอียดยิบในมือพลันงุนงง เขาขมวดคิ้วพูด “อาจ้าน ท่านว่าใครกันที่เอาข้อมูลความผิดละเอียดยิบขนาดนี้ของเซียวเทียนติ่งส่งมาให้เราด้วยรูปแบบนิรนาม?”“เมื่อวานข้าเพิ่งฆ่าล้างบางสำนักศึกษาหลวงไป วันนี้ก็มีคนส่งหลักฐานละเอียดยิบแบบนี้มาให้? เขาทำแบบนี้หมายความว่ายังไงกันนะ? กลัวใต้หล้าไม่โกลาหล หรือว่าแค้นเซียวเทียนติ่งเข้ากระดูก? คิดจะยืมมือเราฆ่าคน?”อู่จ้านก็งงเหมือนกัน เขาเอ่ยเสียงเครียด “มันก็พูดยาก ข้าเพิ่งจะตรวจสอบความจริงมา หลักฐานพวกนี้มีมูลแน่ชัด ไม่มีปัญหา แต่สืบคนที่อยู่เบื้องหลังไม่ได้เบาะแสสักนิด”“มันแปลกแล้ว”แต่ไหนมาฉินอวิ๋นฟานทำงานรอบคอบ แม้เขาจะแค้นเซียวเทียนติ่ง แทบอยากเอาชีวิตคนผู้นี้ทันที แต่เขาไม่อยากเป็นหมากให้คนอื่น เขาสันนิษฐาน “ในเมื่อเป็นคนของพี่รองชัดเจน งั้นก็ต้องไม่ใช่ฝีมือของพี่รองแน่ จะเป็นฝีมือของพี่ใหญ่หรือท่านอ๋องหรือเปล่า?”“มันก็พูดยาก ที่แล้วมาเฮ่อชินอ๋องไม่ทำตัวเด่น จะไม่เข้าร่วมและมีข้อพิพาทง่าย ๆ ส่วนองค์ชายใหญ่คุมกรมอาญา ทั้งที่ลงมือเองได้แต่ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย?”

“แค่นี้รึ?”ฉินอวิ๋นฟานแปลกใจมาก กว่าต้าเยียนจะชิงเมืองอู่โจวซึ่งเป็นเมืองเส้นทางการค้าได้ ไม่คิดว่าจะมอบให้ง่าย ๆ แบบนี้? แถมลูกไม้นี้ยังไม่ค่อยฉลาดเสียด้วย“เอ่อ... รัชทายาท ท่านคงไม่คิดว่านี่คือเรื่องหมู ๆ กระมัง?”ปฏิกิริยานี้ของฉินอวิ๋นฟานทำให้หวงต้าหยวนประหลาดใจมาก นางอธิบาย “เมืองอู่โจวคือเมืองเส้นทางการค้า เจ้าหน้าที่ในหน่วยงานต่าง ๆ ล้วนมีความเกี่ยวข้องกับการดำเนินธุรกิจเป็นส่วนมาก ทั้งสมาคมการค้าใหญ่น้อยในเมืองอู่โจวมีมากถึงห้าสิบกว่าสมาคม เป็นไปไม่ได้ที่ท่านจะสอดมือเข้าไปได้ง่าย ๆ”“ที่สำคัญไปกว่านั้นคือ ขุนนางมากมายของต้าเยียนแฝงอยู่ในทุกภาคส่วนด้วยฐานะระดับล่าง ต่อให้ข้าอยากช่วยท่านก็ตรวจสอบอย่างละเอียดทุกคนไม่ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงท่าน”“ในช่วงเวลาสั้น ๆ ท่านกวาดล้างคนพวกนี้ให้หมดไม่ได้หรอก และถึงจะกวาดล้างคนพวกนี้ได้ในสามเดือน ท่านก็ไม่มีคนมากพอที่จะแทนที่ตำแหน่งพวกเขา”“อีกสามเดือนท่านต้องไปสู่ขอองค์หญิงสามเยียนอวี่เฉิน แถมนางยังประกาศอีกว่าต้องการเป็นพระชายารัชทายาท ช่วยให้ท่านขึ้นครองบัลลังก์ ถึงตอนนั้นนางต้องเป็นฮองเฮาแน่นอน”“ฮ่า ๆ ๆ ๆ...”ฉินอวิ๋นฟานไม่เพีย

“อ้อ? เคลื่อนไหวแล้ว? มันยังไงกัน?”ฉินอวิ๋นฟานประหลาดใจมาก ถ้ามีอะไรพวกหลิวเป้ยก็น่าจะมารายงานก่อนทันทีจึงจะถูก แต่พวกเขากลับไม่มีปฏิกิริยา? นี่มันยังไงกัน? เขาจึงรีบถาม“เนื่องจากเรากักตุนก้อนเกลืออย่างต่อเนื่อง ทำให้เกลือบริโภคในแคว้นเริ่มขาดแคลน หลาย ๆ แห่งเริ่มขึ้นราคา ท่านก็รู้ ผู้บังคับการเกลือหลวงควบคุมตลาดเกลือหลวงทั่วแคว้น พวกเขาตั้งราคาและจัดสินค้าตามความต้องการของตลาด”หวงต้าหยวนกล่าว “และเมืองจัวที่ท่านดูแลมีเกลือบริโภคน้อยว่าที่อื่น ๆ อย่างเห็นได้ชัด สืบเนื่องมาจากความผันแปรของอุปสงค์และอุปทาน ระยะนี้เมืองจัวของพวกท่านเกรงว่าจะเกิดปรากฏการณ์เกลือขาดตลาด และนี่ก็คือความจงใจของตระกูลเริ่น”“รูปแบบการต้มกบด้วยน้ำอุ่น[1]พรรค์นี้ทำให้คนปวดเศียรเวียนเกล้าที่สุด ในสถานการณ์ที่เทพไม่รู้ผีไม่รู้ พวกเขาไม่เพียงแต่ขึ้นราคาเกลือเป็นเท่าตัว ยังระงับการส่งเกลือได้ทุกเมื่อ และทันทีที่หยุดส่งก็จะเกิดปัญหาใหญ่”“อ้อ? มิน่าข้าถึงไม่ได้การรายงานอะไรจากทางเมืองจัวเลย ที่แท้พวกเขาก็เล่นลูกไม้นี้นี่เอง?”ฉินอวิ๋นฟานแยกเขี้ยวยิ้ม “แต่ต้องยอมรับเลยนะว่ารูปแบบนี้ร้ายจริง ๆ ต่อให้มีคนระแคะระ