All Chapters of Contractual Marriage With My Ex: Chapter 1 - Chapter 10

EMERALD’S POV(8 years later)“Happy birthday, Emerald!”Napangiti na lamang ako nang makita kong may hawak na maliit na cake si Nanay Linda, ang yaya na siyang nagpalaki sa akin. Taon-taon na niyang ginagawa ito simula nang mapalipat ako sa bahay ng aking ama. Siya na ang tumayong ina ko. Siya ang nag-alaga at ang tanging tao na nagpakita sa akin na katanggap-tanggap ako.“Thank you po, Nanay Linda,” masayang sambit ko naman.Bukod sa cake ay may nakalagay na rin na breakfast sa may side table ko. Ika-dalawampu’t anim na kaarawan ko ngayon at alam kong parang isang normal na araw lang ang dadaan ngayon. Tanging si Nanay Linda lang ang nagpaparamdam sa akin na espesyal ang araw na ito.“Anong lakad mo ngayong araw?” tanong pa niya sa akin.Tipid naman akong napangiti. “Nanay, may sasabihin po sana ako sa inyo pero huwag niyo po munang ipagsasabi sa kahit na sino ha?”“Aba ay oo naman. Kailan ko ba naman sinira ang tiwala mo?” pabiro naman niyang sagot sa akin.Mabilis naman akong napa

EMERALD'S POV Alas sais pa lamang ng gabi ay nasa restaurant na ako. Inagahan ko talaga upang mas mauna ako kaysa kay Marco. Alalang alala sa akin si Nanay Linda ngunit sinigurado ko sa kaniya na ayos lamang ako. Hindi ko pa rin sinasabi kay Chloe ang nalaman ko dahil paniguradong susugudin niya si Marco para komprontahin. Mas gusto kong ako muna ang makipag-usap kay Marco. Gusto kong magkalinawagan muna kami. Naghanda pa rin ako para sa dinner na ito. Nagsuot ako ng kulay peach na dress na above the knee ang haba. Inilugay ko ang mahaba kong buhok at naglagay din ako ng kaunting make-up. Balak ko sanang mag-contact lens para hindi ako magmukhang nerd ngunit paniguradong maiiyak ako mamaya. Kaya mas pinili kong isuot ang makapal kong salamin. Ako pa rin kasi ang nerd na pinagkaisahan noong highschool. Siguro naging t*nga lang ako sa part na maniwalang mamahalin nga ako ng totoo ni Marco. Naputol ang pag-iisip ko nang biglang mag-ring ang cellphone ko. Si Papa ang tumatawag kaya mabi

Sierra's POVMatapos kong sabihin ang lahat ng gusto kong sabihin kay Marco ay iniwan ko na lang siya basta sa restaurant. Hinayaan kong siya ang magbayad ng pagkain na hindi naman niya makakain. Doon man lang ay makaganti ako sa pananakit niya sa akin.Ngayon ay naglalakad lang ako sa loob ng mall dahil hindi ko pa kayang umuwi sa bahay. Hindi ko pa talaga kayang harapin ang napakabait kong kapatid na si Brenna. Uuwi na lang ako mamaya kapag alam kong tulog na silang lahat."Ma'am, decline po talaga ang card niyo."Napatingin ako sa may cashier ng isang kilalang dress shop dito sa mall. Hindi naman ako chismosang tao ngunit hindi ko alam kung bakit naagaw ng babaeng nakasuot ng simpleng t-shirt at short ang pansin ko. Hindi ko makita ang mukha niya dahil nakatalikod siya sa akin, nakaharap kasi siya sa cashier."Pwede po bang subukan mo ulit?" naiiyak na sambit ng babae."Pasensya na po, Ma'am. Pero nakailang try na rin po kasi ako," alanganing sagot naman ng cashier.Kinuha ko ang c

Emerald's POVGustong gusto ko nang matapos ang gabing ito kaya nang sinabi ni Audrey na ihahatid niya ako sa resto ay hindi na ako nagdalawang isip pa. Gusto ko na lang kasing matapos ang date na ito upang makauwi na ako at makatulog na."Wala pa si Kuya e. Pero maiwan na kita dito ha," nakangiting sabi ni Audrey nang makarating kami sa table na pina-reserved niya."Paano ka uuwi pala? Wala kang sasakyan," sabi ko naman nang maalala kong wala siyang dalang sasakyan."Okay na ako, Ate. Huwag ka nang mag-alala. Maupo ka na lang dyan. Sige na. Enjoy the night. Bye!"Hindi ko na nagawa pang magsalita dahil lumabas na si Audrey. Nasa VIP kasi ang pina-reserved niyang table which is may sariling privacy ito. Nasa isang closed space ang table kaya bukod sa walang masyadong makakakita, wala ring makakarinig ng mga pag-uusap.Hindi ko natanong kay Audrey kung matatagalan ba ako sa paghihintay sa kuya niya. Blind date na nga lang, ako pa ang nauna dito. Pero mas maganda na rin ito. May dahilan

Emerald's POVMarco is in a coma. Nakiusap kasi ako kay Chloe na huwag muna kaming umalis hanggang sa hindi lumalabas ng doctor sa E.R. Naghintay ako sa kotse niya habang siya naman ay bumalik sa loob para makibalita.After almost half an hour ay bumalik siya upang sabihin sa akin ang nangyari. Iuuwi na dapat niya ako pero tumanggi ako. And now I am here, outside the hospital, alone and waiting. Gustong gusto kong makita si Marco ngunit hindi ko pa nakikitang lumabas ang parents niya kaya hindi pa ako makapasok sa loob. Knowing them, mas lalo lang silang hindi papayag na makita ko ang anak nila.Sina Papa naman ay nakita kong lumabas na at paniguradong nakauwi na sila. He's trying to call me but I turned off my phone. Ayoko munang makausap si Papa ngayon. Umiiyak lang ako ng tahimik dito sa may gilid ng hospital nang biglang may nag-abot sa akin ng isang malinis na panyo. Pag-angat ko ng tingin ay bahagya pa akong natigilan."Trev," mahinang usal ko.Tumabi siya sa akin at siya na an