CHAPTER 4

Brenna's POV

"Brenna, why don't you answer the call. It might be important."

Napalingon ako kay Papa nang magsalita siya. Kanina pa kasi nagba-vibrate ang phone ko at pilit ko lang itong ini-ignore. Hindi ko akalain na mapapansin pala niya iyon. Nandito na kami sa resto kung saan makikilala ko na ang may-ari ng TAC Group of Companies.

"Importante ba 'yan? Baka dumating na ang hinihintay natin," nag-aalalang sambit naman ni Mama.

Knowing Mama, alam kong pinaghandaan din niya ang gabing ito. Matagal na kasi niyang pinipilit si Papa na makipagkilala nga sa prestihiyosong pamilya na iyon. Gusto kasi ni Mama na maipagkasundo ako sa panganay na anak ng pamilya upang mas madali kay Papa na makipag-merge sa malaking kumpanya.

Noong una nga ay ayaw kong pumayag sa plano ni Mama ngunit kalaunan din ay umayon na lamang ako. Kung tutuusin kasi, di hamak na mas mayaman ang pamilyang iyon kaysa kina Marco. At isa pa, hindi ko naman nakikita ang sarili ko na mamahalin ko ang lalaking iyon. Sinadya ko lang na gamitin siya upang pasakitan si Emerald, ang babaeng may tsansang agawin sa akin ang lahat ng mayroon ako. And I can't let that happen. Ako lang ang anak ni Papa at ako lang dapat ang magmamana ng lahat ng ari-arian niya. Ako lang din dapat ang minamahal niya.

"It's fine. Medyo matatagalan sila dahil naipit sila sa traffic. So, go on. Answer the phone, Brenna," seryosong sabi naman ni Papa.

Napatango na lamang ako. One of the rules, hindi ko pwedeng suwayin si Papa. Sabi kasi ni Mama, hanggang maaari, dapat sinusunod ko lang si Papa.

"Excuse me po," magalang kong sabi sa mga magulang ko.

Tumayo ako at lumabas muna ng resto para sagutin ang tawag.

"Marco, ano ba? Alam mo namang may business meeting ako 'di ba?" yamot kong sabi nang sagutin ko ang tawag.

Kanina pa kasi siya tawag ng tawag. Hindi ko alam kung anong sadya ng lalaking ito. Ang sinabi niya sa akin kanina ay may dinner sila ni Emerald, at nararamdaman na niyang sasagutin na siya ng babaeng iyon. That b*tch! Talagang ipinagpalit niya ang paanyaya ni Papa para lang sa pekeng manliligaw niya. Pero pabor na rin naman sa akin iyon. The more na tanggihan niya si Papa, the more na mawawalan ng amor ito sa kaniya. In the near future, hindi na ako mahihirapan pa na siraan siya kay Papa.

Napag-usapan na namin ni Marco na umayon na lang muna sa mga mangyayari ngayon. Saka na lang ako iisip ng paraan kung paano sila maghihiwalay kasabay ng pagkasira ng tuluyan ng image ni Emerald kay Papa.

"We have a problem. Alam na niya na ikaw ang tunay kong mahal," problemadong sabi ni Marco.

"Ano? Paano nangyari 'yon?" hindi makapaniwalang tanong ko naman.

"Hindi ko rin alam. Anong gagawin ko? Baka isumbong niya ako sa Papa mo," kinakabahang sambit pa ni Marco.

Napairap na lamang ako. Hindi ko na talaga alam kung nakakatulong ba sa akin ang lalaking ito o mas lalo lang niya akong binibigyan ng problema.

"Ako na ang bahala kay Papa. Iurong mo ang investment mo sa company namin then sumunod ka lang sa plano, okay?" sambit ko naman. Mabuti na lamang na mabilis akong mag-isip pagdating sa mga ganitong bagay.

"Sigurado ka ba? Hindi ba't kailangan niyo ng investment namin?" alanganing tanong pa niya sa akin.

Tipid naman akong napangiti. "Of course. Pero may mas malaking investment naman ang papasok sa amin. Makaka-survive pa rin ang company. Kaya sumunod ka na lang sa plano ko. At kapag kinausap ka pa ni Emerald, huwag ka nang magsasalita ng kung ano ano, okay?"

"Okay sige. Anong oras ba ang tapos ng meeting mo? Susunduin na kita," pag-iiba pa niya ng usapan.

Muli akong napairap. Ramdam ko naman na mahal talaga niya ako, pero hindi ko talaga maramdaman na mahal ko siya.

"No need. Kasama ko sina Mama at Papa. Sige na. Bye!"

Hindi ko na hinintay pa na magsalita si Marco at agad kong pinatay ang tawag. Babalik na sana ako sa loob ng resto ngunit pagpihit ko ay may nakabunggo akong lalaki. Muntik na akong matumba ngunit agad akong nahawakan ng lalaki.

"What the--"

Magtataray na sana ako ngunit nang makita ko ang lalaki ay saglit akong natulala. Napatitig ako sa mukha niya na sumisigaw ng kagwapuhan. Pakiramdam ko tuloy ay tumigil ang mundo ko at tanging siya lamang ang nakikita ko.

"Are you okay, Brenna?" tanong pa niya sa akin.

I blink twice habang nakatitig pa rin sa kaniya. "You know me," ang tanging naibulalas ko.

"Of course. The famous Brenna Janice Villafuente of Southwest National High School," nakangiting sagot pa niya.

Kumunot ang noo ko habang sinusuri ang lalaking nasa harap ko ngayon. At biglang nagliwanag ang mukha ko nang makilala ko na kung sino siya.

"Trevor! Ang team captain ng basketball team," bulalas ko.

Marahan naman siyang tumango na siyang ikinangiti ko. Napakapogi noon ni Trevor at mas lalo pa siyang pumogi ngayon. Hindi ko akalain na magkikita kami dito dahil sa pagkakaalala ko, bigla na lamang siyang nag-drop out sa school noon.

"Trevor, nakilala mo na pala ang anak ng mga Villafuente."

Sabay kaming napalingon sa tumawag kay Trevor. Isang lalaki at isang babae na halos kasing-edad lang nina Papa. Kahawig ni Trevor ang lalaki kaya hindi imposible na ang mga ito ang magulang niya.

"Good evening po," magalang kong sabi sa dalawa.

"Good evening din, Hija. Shall we go inside?" nakangiting tanong sa akin ng babae.

Nalilitong tumingin ako kay Trevor at nang ngumiti siya ay doon ko lamang na-realized ang lahat. Sina Trevor ang may-ari ng TAC Group of Companies!

Tahimik akong sumunod sa tatlo habang may ngiti sa mga labi ko. Kung si Trevor nga ang tagapagmana ng prestihiyosong kumpanya na sinasabi ni Mama, magiging madali na para sa akin ang lahat.

"Good evening, Mr. and Mrs. Carter. It was nice meeting you again," magiliw na bungad ni Papa sa mga magulang ni Trevor.

OMG! How lucky I am!

"We're very sorry for being late. By the way, this is our son, Trevor John Carter," pagpapakilala naman ni Mr. Carter. "Sadly, our daughter was not here because she has some errands to do."

"Good evening po," magalang na bati naman ni Trevor kina Mama at Papa.

"This is my wife, Haidee and my daughter, Brenna."

Mahinhin akong ngumiti sa pamilya Carter. Nginitian naman ako ni Mrs. Carter na sobrang ikinatuwa ko. Pakiramdam ko ay gusto na nila ako.

"I assume na magkakilala na ang mga anak natin dahil naging schoolmate sila noong high school," sabi naman ni Mrs. Carter.

"Really?" tuwang tuwa na sabi ni Mama at saka siya tumingin sa akin.

Marahan naman akong tumango. "Yes, Mama. Si Trev po ang team captain ng basketball team noon," sagot ko pa.

Sumulyap pa ako kay Trevor ngunit bigla akong kinabahan nang hindi na siya nakangiti. Deretso lang ang tingin niya na tila may mali akong sinabi. Bigla siyang sumeryoso na bahagyang ikinabahala ko.

"Tingnan mo nga naman ang tadhana. Minsan talaga ay mapaglaro," makahulugang komento pa ni Mama.

Tumikhim si Trevor at umiwas ng tingin sa akin. "Shall we eat?" pag-iiba pa niya ng usapan.

Lihim akong napabuntong hininga. Ngayong nakilala ko na ang pamilya sa likod ng TAC Group of Companies, mas nanaig na sa akin ngayon ang kagustuhan ni Mama na maikasal ako sa tagapagmana nila na si Trevor.

And I will do everything, mapasa-akin ka lang, Trevor. You will be mine. Only mine.