บททั้งหมดของ ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว: บทที่ 281 - บทที่ 290

ดวงตาแดงก่ำของจี้ซือหานสั่นไหวเล็กน้อย เหมือนกําลังสับสน แต่หลังจากลังเลอยู่ไม่กี่วินาที เขาก็กลับมาเฉยเมยเหมือนเดิมเขากำแก้วเหล้าด้วยมือข้างเดียว มองอลันด้วยสายตาเย็นชาและห่างเหิน "อย่าไปหาเธอ แล้วก็อย่าไปรบกวนเธอด้วย..."ในเมื่อเลือกจะส่งเสริมเธอกับซ่งซือเยว่ งั้นก็ปล่อยมือ อย่าทําให้เธอลําบากใจอีก...อลันตกใจ ถามเขาด้วยความเหลือชื่อ "ประธานจี้ คุณยอมแพ้แล้วเหรอคะ?"เธอโตมาขนาดนี้ ยังไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนรักผู้หญิงได้ถึงขนาดนี้จี้ซือหานเป็นคนแรก เขารักซูหว่าน รักจนยอมสละชีวิต ยอมสละทุกอย่างแต่ผู้ชายแบบนี้กลับเลือกที่จะปล่อยมือ?จี้ซือหานไม่ได้ตอบคําพูดของอลันอีก เพียงแค่เงยหน้ากระดกไวน์แดงทีละแก้วไม่รู้ว่าดื่มเร็วเกินไปหรือว่าเป็นเพราะอะไร ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาพลันเปลี่ยนไปเป็นสีขาวซีดเขาวางแก้วไวน์ในมือลง นิ้วมือเรียวยาวจับที่บาร์แล้วก้มตัวลง ก่อนจะกระอักเลือดลงในถังขยะด้านล่างเลือดสีแดงสดไหลลงมาตามมุมปากหยดลงบนพื้น ไม่นานก็ย้อมถังขยะและพื้นสะอาดให้เป็นสีแดงฉาน...พออลันเห็นเลือดเต็มพื้นก็ตกใจจนร้องอุทาน "ประธานจี้ คุณเลือดออกในกระเพาะแล้ว ใครก็ได้รีบมาที รีบพาเขา

ซูหว่านเงียบไป ไม่ได้ตอบเขา ดวงตาที่เย็นชาคู่นั้นไม่มีอารมณ์ใด ๆ ทั้งสิ้น นั่นทําให้จิเหยียนโจวไม่เข้าใจหลังจากเขาเงียบไปหลายวินาที ก็พูดอย่างไม่สนใจว่า "ถ้าเธอไม่ตอบ งั้นก็อยู่ข้างกายฉัน เป็นตัวแทนของชูยีต่อไปละกัน..."ซูหว่านบีบฝ่ามือที่กําแน่นเป็นกําปั้น เธอยังคงเลือกที่จะไม่ตอบคำถามแต่ถามกลับไปแทนว่า "ดังนั้น คุณจิ เราหย่ากันได้ไหมคะ?"จิเหยียนโจวได้ยินเธอพูดแบบนี้ ก็คิดว่าเธอยอมรับแล้ว ก็อดแค่นหัวเราะไม่ได้ "นิสัยเธอนี่ไม่เหมือนพี่สาวเธอเลยสักนิด ถ้าเป็นพี่เธอล่ะก็ ถูกทําร้ายแบบนี้ ต่อให้ตายก็ไม่มีทางยอมหันหลังกลับหรอก เธอนี่กลับกัน ไอ้ตัวซวยนั่นพูดปลอบสักสองสามคํา ก็ยอมกลับสู่อ้อมกอดของมันซะแล้ว"ซูหว่านนิ่งเงียบ ก่อนจะพูดตามคําพูดของเขาว่า "ใช่ค่ะ ฉันไม่เหมือนพี่สาวฉันเลยสักนิด ข้อนี้คุณก็รู้ดีอยู่แก่ใจ แต่คุณกลับยังบังคับให้ฉันเป็นเธอ..."จิเหยียนโจวสีหน้าสําลัก ไม่ได้ตอบเธอกลับ แต่ซูหว่านกลับพูดต่อ "คุณฉือ ที่จริงฉันก็รู้อยู่แก่ใจว่าคุณเห็นฉันเป็นพี่สาว ไม่ใช่เพราะหัวใจดวงนี้เท่านั้น แต่ยังเพื่อบรรเทาความรู้สึกผิดที่มีต่อพี่สาวด้วยนะคะ"จิเหยียนโจวได้ยินก็แค่นหัวเราะเสี

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น พอซูหว่านล้างหน้าล้างตาเสร็จ ก็ออกมาจากห้องและตรงไปที่ร้านอาหารทันทีจิเหยียนโจวกําลังหั่นขนมปังอย่างเอื่อยเฉื่อย พอเห็นเธอออกมา ก็เหล่ตามองเธอ"รถของเธอ เอากลับมาแล้ว"ซูหว่านนิ่งไปสักพักก่อนจะนึกถึงเมอร์เซเดสที่ถูกลืมไว้ในห้องใต้ดินของไนท์คลับ"ขอบคุณค่ะ พี่เขย..."เธอเรียกพี่เขยอย่างคล่องปากมากจิเหยียนโจวไม่แสดงสีหน้าอะไร ยังคงพลิกดูภาพสถาปัตยกรรมบนโทรศัพท์มือถือต่อไปเขาไม่พูดอะไร ซูหว่านก็ทําตัวเรียบร้อย ก้มหน้ากินอาหารแบบฝรั่งเศสหลังจากกินไปพอประมาณ ซูหว่านก็ทักทายเขา แล้วหยิบกุญแจรถออกจากบ้านไปเธอสัญญากับซือเยว่ว่า หลังจากจัดการเรื่องจิเหยียนโจวเสร็จแล้ว จะพาซานซานไปพบเขาเมื่อเธอเดินออกจากวิลล่าและกําลังจะเปิดประตูรถ ทันใดนั้นก็มีรถสีขาวคันหนึ่งจอดลงอยู่ตรงหน้าเธอพอประตูรถเปิดออก อลันในชุดกระโปรงยาวสีขาวก็เดินลงมาจากรถหลังจากเธอเดินไปหยุดตรงด้านหน้าซูหว่านแล้ว ใบหน้าอันงดงามละเอียดอ่อนก็เผยรอยยิ้มอ่อนโยน "คุณซู มีเวลาคุยกันหน่อยไหมคะ?"ซูหว่านเหมือนจะเดาได้ว่าอลันมาหาตนเพราะอะไร จึงยิ้มแล้วปฏิเสธ "คุณหมอโจว ขอโทษทีนะคะ ตอนนี้ฉันไม่มีเวลา ไว

"เมื่อกู้จิ่งเซินปรากฏตัว เขาทําให้ความขัดแย้งระหว่างพวกคุณรุนแรงขึ้น ครั้งนั้นที่คุณเลือกออกจากคฤหาสน์กับกู้จิ่งเซิน เขาก็คิดจะปล่อยมือแล้วนะคะ แต่ไม่คิดว่าคุณจะล่วงเกินเหลียนซิงหรูเพื่อฉัน...""เขารู้วิธีการของเหลียนซิงหรูดี กลัวว่าคุณจะถูกเธอฆ่าทันที หลังจากได้ยินฉันโทรไปก็รีบไปที่ห้างทันที สถานการณ์ในตอนนั้นเขาสามารถพาคุณออกไปได้ก็จริง แต่ถ้าทำอย่างนั้นจะต้องเปิดเผยตัวตนของคุณแน่นอน""เขากล้าที่จะต่อต้านแม่ของเขาเพื่อคุณ แต่เขาไม่อยากให้คุณเข้าไปพัวพันกับสถานการณ์ที่ซับซ้อนของเขา ต้องทนรับกับเหตุการณ์นองเลือดต่าง ๆ ไปกับเขา และในเวลานั้น เขาเองก็คิดว่าคุณไม่รักเขา ก็เลยยิ่งไม่อยากทําให้คุณเดือดร้อนไปด้วย...""เพียงแต่ว่า เขาไม่คิดว่าการตบในครั้งนั้นจะคร่าเอาชีวิตคุณไป..."อลันหยุดพูดไปครู่หนึ่ง เมื่อพูดอีกครั้งน้ำเสียงก็แหบแห้งเล็กน้อย"คุณซู ตอนที่คุณกําลังจะเสียชีวิต โทรหาเขาแต่โทรไม่ติด นั่นเป็นเพราะเขาติดการประชุมที่นาซาค่ะ""แล้วก็ ไม่ใช่ว่าเขาไม่ได้บันทึกเบอร์โทรของคุณนะคะ แต่เป็นเพราะเขาจดจําเบอร์โทรของคุณไว้ในใจมานานแล้วค่ะ...""และเขาก็ไม่เคยนอนกับหนิงหว่าน เป็นหนิง

ฝนตกหนักขึ้นเรื่อยๆ น้ำฝนตกเป็นสายลงบนตัวชายหนุ่มผมดกสีดำขลับและชุดสูทแสนเนี๊ยบ ล้วนเปียกหมดน้ำฝนไหลจากใบหน้าหล่อเหลาที่สมบูรณ์แบบลงไปตามคอเรียวระหงส์เขาเดินตรงไปยังรถอย่างเหม่อลอยโดยไม่แม้แต่จะหันกลับไปอลันเห็นเขากลับมาก็รีบกางร่มเดินไปตรงหน้าเขาเพื่อกันฝนให้เขา"ขอโทษค่ะ ประธานจี้"เธอไม่ได้รับความยินยอมจากประธานจี้และมาหาคุณซูโดยพลการเองเดิมคิดว่าสามารถอธิบายให้เข้าใจ คุณซูอาจพิจารณากลับมาหาประธานจี้ แต่ไม่คิดว่าจะได้ผลลัพธ์แบบนี้น้ำฝนไหลรินตามไรผมบนหน้าผากของจี้ซือหานและหยดลงมา กระทบบนขนตาหนาเป็นแพรจนเขากะพริบเล็กน้อยเขาช้อนแววตาที่เย็นชาราวหิมะขึ้นมองอลัน "ฉันกับเธอจบลงอย่างสิ้นสุดแล้ว วันหลังเธออย่าพูดถึงชื่อนี้ต่อหน้าฉันอีก..."อลันมองจี้ซือหานอย่างอึ้ง ๆ เล็กน้อย แต่ก็ยังไม่อยากจะยอมรับผลลัพธ์แบบนี้ "ประธานจี้ คุณซูเคยรักคุณนะคะ"จี้ซือหานยกริมฝีปากบางยิ้มบาง ๆ "อลัน คนที่เธอรัก มีแค่ซ่งซือเยว่..."อลันเห็นเขาเป็นแบบนี้ก็ขมวดคิ้วทันที "ประธานจี้คะ เมื่อกี้เธอยอมรับออกมาแล้วว่าเคยรักคุณ เพียงแค่ระหว่างที่ทดสอบคุณได้แต่ความผิดหวังเป็นคำตอบ ทำให้ตอนนี้พวกคุณมาถึ