บททั้งหมดของ ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว: บทที่ 151 - บทที่ 160

ซูหว่านรับส้มแล้วเก็บไว้ในปากและเคี้ยว แต่กินไม่รู้รสชาติเมื่อกลืนลงไปเกิดกรดไหลย้อนในท้องแทบอาเจียนออกมาเธอกลัวซานซานเป็นห่วงและอดทนได้อีกครั้งซานซานอาจจะอารมณ์ไม่ดี ไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติของซูหว่าน มัวแต่ก้มหน้าปอกแอปเปิ้ลแอปเปิ้ลที่ปอกแล้วให้ซูหว่านอีก ครั้งนี้ซูหว่านรับไม่ได้กินและวางไว้บนโต๊ะข้างเตียง"ซานซาน เจียงยวู่ได้บอกคุณไหมว่าเป็นหนี้เท่าไหร่?""บอกแล้ว"ซานซานพยักหน้าและหยุดชั่วคราวก่อนที่จะบอกซูหว่านเป็นหนี้เท่าไหร่"หนึ่งล้านบาท"ครอบครัวเป็นหนี้หนึ่งล้านบาท เจียงยวู่แค่ทักทายซานซานก็รีบกลับไปใช้หนี้ โดยไม่ได้ปรึกษากับซานซานเลย"เขาเอาเงินของตัวเองไป ไม่ได้ใช้ของฉัน..."ซานซานกลัวว่าซูหว่านจะไม่วางใจและเสริมอีกประโยคหนึ่ง แต่ฟังประชดประชันเล็กน้อยในซูหว่านบ้านแต่งงานที่เจียงยวู่ซื้อนั้นเป็นซานซานช่วยชําระคืนการจํานอง แต่หลังจากแต่งงานเจียงยวู่ไม่ได้มอบอํานาจทางเศรษฐกิจให้กับซานซานถ้าซูหว่านรู้ว่า เงินที่ได้จากซานซานหลังจากแต่งงานไม่เพียงแต่ใช้เพื่อชําระค่าจํานองเท่านั้น แต่ยังทําสัญญาค่าใช้จ่ายประจําวันด้วย กลัวว่าจะโกรธมากขึ้นซานซานปิดบังการเปล

กู้จิ่งเซินและซานซานคุยกันสองสามคําและพูดถึงซูหว่านอีกครั้ง สีหน้าของกู้จิ่งเซินก็ค่อย ๆ มืดลง"หลายปีมานี้ หว่านหว่านกับจี้ซือหาน ไม่ใช่คู่รักอะไร ก็เพราะข้อตกลงกระดาษแผ่นหนึ่ง""แต่หว่านหว่านตกหลุมรักจี้ซือหานนั้นเป็นเรื่องจริง ถ้าไม่ใช่เอาใจเขา กลัวแค่หว่านหว่านจะเดินออกมายาก..."ซานซานก็ไม่ปิดบังเขาและบอกความจริงแก่เขาด้วยหวังว่าเขา จะรีบออกมาจากความรู้สึกนั้นปรากฎว่าทุกอย่างเปลี่ยนไปเพราะเธอเพื่อลืมเขา นี่จึงตกหลุมรักจี้ซือหานกู้จิ่งเซินไม่สามารถบอกได้ว่าตอนนี้เป็นความรู้สึกอย่างไร แต่รูในก้นบึ้งของหัวใจก็ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ และดูเหมือนจะกลืนกินเขาทีละน้อย"คุณพลาดเธอครั้งเดียว ก็พลาดทั้งชีวิต ปล่อยเธอเร็วหน่อยเถอะ..."เมื่อซานซานพูดจบก็ผลักประตูลงจากรถกู้จิ่งเซินล้มลงบนเก้าอี้รถและหลับตาสีแดงสดบอดี้การ์ดได้รับโทรศัพท์จากเมืองหลวงและรีบขึ้นไปเคาะหน้าต่างรถ"ประธานกู้ ท่านประธานโทรมาแล้ว"กู้จิ่งเซินจืดชืด รับโทรศัพท์ที่บอดี้การ์ดส่งมาข้างในมีเสียงที่แก่ชราและไร้พลังของท่านประธานกู้ "จิ่งเซิน ถึงเวลากลับเมืองหลวงแล้ว"กู้จิ่งเซินไม่ได้ตอบกลับ แค่เงยหน้าขึ้นและมองอพาร

กู้จิ่งเซินออกจากเมืองเอและส่งข้อความถึงซูหว่านก่อนจากไป[ผมกลับไปและจะไม่รบกวนคุณอีกแล้วในภายหลังและหวังว่าจะดูแลตัวเองดีๆนะ]ประโยคสั้นๆ ที่แฝงอยู่ กลับเป็นความเคารพที่เขามีต่อเธอเมื่อซูหว่านเห็นข่าวนี้ ดวงตาของเธอก็แดงแล้ว ซ่งซือเยว่ของเธอยังคงเหมือนเดิมและไม่เคยทําให้เธอลําบากใจเธออยากตอบ ค่ะ แต่ก็รู้สึกว่าทําร้ายเขาแบบนั้น กลับมาเสแสร้งตอบข่าวอีกครั้ง กลับดูเหมือนตั้งใจเกินไปเธอระงับอารมณ์ที่เศร้าโศกในใจ วางโทรศัพท์ลง หลังจากทําความสะอาดตัวเองแล้ว ก็ถือกระเป๋าออกจากประตูไปเธอกับจี้ซือหานและกู้จิ่งเซินต่างก็ขาดสะอาดแล้ว ต่อไปพวกเขาจะไม่มาหาตัวเองอีก เธอสามารถจากไปได้อย่างสบายใจแต่ก่อนจากไป เธอต้องไปที่กลุ่มบริษัทหนิงครั้งหนึ่ง จะลาออกให้เสร็จ แล้วหาโอกาสที่เหมาะสมมาชี้แจงกับซานซานให้ชัดเจนเธอมาถึงกลุ่มบริษัทหนิงและตรงไปที่ห้องทํางานของประธาน หนิงหว่านก็เพิ่งกลับมา นั่งบนโซฟาและเล่นโทรศัพท์มือถือเมื่อเห็นซูหว่านเข้ามา หนิงหว่านนก็เลิกคิ้วลง ขาพับกัน หลังพิงโซฟา มองเธอในฐานะผู้นํา"เสี่ยวซู คุณไม่ไปต้อนรับประธานกู้ กลับกลุ่มบริษัทหนิงทําอะไร"น้ำเสียงของเธอเปล่งประก

ผู้ชายไม่สามารถเข้านรีเวชวิทยาได้ หลังจากเจียงยวู่ส่งหญิงตั้งครรภ์เข้าไปแล้ว ตั้งใจจะไปนั่งรอที่พื้นที่พักผ่อนใครจะรู้ว่าพอหันหลังกลับก็หันมามองดวงตาที่มืดมนของซูหว่าน เขาตกใจและถอยหลังไปหลายก้าวกว่ารูปร่างจะมั่นคง"หว่าน หว่านหว่าน คุณมาที่นี่ได้อย่างไร""แล้วคุณล่ะ คุณไม่ได้ไปชําระหนี้ที่บ้านเกิดแล้วหรือ อยู่ที่นี่ได้อย่างไร"เมื่อเผชิญหน้ากับคําถามของซูหว่าน เจียงยวู่ตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด เขาอาจไม่คิดว่าซูหว่านจะรู้เรื่องที่เขากลับบ้านเกิดแต่เมื่อนึกถึงซานซานและซูหว่านรักกันเป็นพี่น้องกัน ย่อมบอกซูหว่านทุกเรื่อง แต่ก็ทําให้เจียงยวู่ไม่พอใจเล็กน้อยพวกเขาแต่งงานกันแล้ว ซานซานยังบอกซูหว่านเกี่ยวกับสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ระหว่างทั้งสอง ทําให้เขาต้องระมัดระวังทุกครั้งหลังจากเจียงยวู่ตื่นตระหนกไปเล็กน้อย เขาก็สงบลงอย่างรวดเร็ว ใบหน้าไม่เปลี่ยนสีและอธิบายให้ซูหว่านฟัง"ผมกลับไปใช้หนี้ที่บ้านเกิดแล้ว บังเอิญเจอน้องสาวไม่สบาย ผมก็รีบพามาหาหมอที่โรงพยาบาลใหญ่ครับ"บ้านเกิดของเจียงยวู่อยู่ที่ชานเมืองของเมืองเอ ขับรถสามชั่วโมงก็เพียงพอแล้ว พูดแบบนี้ก็สมเหตุสมผล แต่..."น้องสาวของคุ

ปกติเจียงยวู่จะร้องไห้ความยากจนต่อหน้าเธอ แต่มีเงินพาน้องสาวไปโรงพยาบาลเอกชนที่แพงขนาดนี้เธอเริ่มสงสัยเล็กน้อยว่าเงินหนึ่งล้านบาทที่เจียงยวู่เอาไหว้ไปนั้น ควรจะไปหาหมอให้น้องสาวเขาหรือเปล่า?ถ้าเป็นน้องสาวเขาจริง ๆ ใช้เงินหนึ่งล้านบาทไปก็ไม่เป็นไร ถ้าไม่ใช่...ซานซานมองตามีดให้เจียงยวู่ เจียงยวู่ใจสั่น แต่หน้ากลับไม่แสดงออกเขารับตะกร้าผลไม้ในมือของซานซานมา อธิบายอย่างเป็นธรรมชาติว่า "น้องเขยของผมไม่ได้ขาดเงินเพียงเท่านี้ ก็คือคนอยู่ต่างประเทศ ไม่สามารถกลับมาดูแลน้องสาวของผมได้ทันเวลาครับ"ผู้หญิงที่นอนกึ่งอยู่บนเตียงก็รับสายทันเวลา "พี่สะใภ้ใช่ไหม? ขออภัย สามีของฉันไม่ได้อยู่ข้าง ๆ บังเอิญพอพี่ชายของฉันกลับมา ฉันก็เกิดแล้ว นี่จึงรบกวนเขาให้รีบพาฉันมาหาหมอที่โรงพยาบาลใหญ่ค่ะ..."เธอพูดจบก็จ้องมองเจียงยวู่แวบหนึ่ง "พี่ โทษพี่ทั้งนั้น ให้แจ้งพี่สะใภ้ล่วงหน้าหน่อย แต่พี่ลืมไปเพราะเป็นห่วง'ฉัน'เกินไป"ประโยคที่เธอพูดก่อนหน้านี้ว่า พี่สะใภ้ใช่ไหม? ทําให้ซานซานรู้สึกอึดอัดมาก ประโยคหลัง 'เพราะเป็นห่วงฉันเกินไป' ซานซานเกือบจะโกรธจนตาย นี่มันหยินและหยางอะไรกัน วิธีการก็ต่ำเกินไปมั้งซ