บททั้งหมดของ ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว: บทที่ 131 - บทที่ 140

ซูชิงมองไปที่จี้ซือหานที่วางท่าแน่ว่าจะประสบความสำเร็จ สามารถเห็นได้ชัดว่าความปรารถนาในการครอบครองมาจากดวงตาของเขานั้นบ้าแค่ไหนเดิมทีเขายังอยากแนะนําให้จี้ซือหานคืนคุณซูคืนให้กู้จิ่งเซิน แต่เมื่อเห็นหน้าตาของเขา เขาก็ปิดปากด้วยความเข้าใจประธานของเขาคงยังไม่สามารถวางคุณซูได้ จึงจะแข่งขันกับกู้จิ่งเซินได้เพียงแต่ว่าประธานความคิดนี้ไม่ได้เปิดเผยออกมา เขาก็ยากที่จะพูดออกได้เขาตอบด้วยความเคารพว่า "ครับ" ก็ไปหาทางปิดกั้นข่าวทั้งหมดแล้วแม้ว่าคนในวิลล่าจะเป็นคนสนิทของประธาน แต่ก็ไม่สามารถวางวิธีการของคุณผู้หญิงในบ้านเก่าได้ซูชิงรู้สึกว่าในเวลานี้ ควรขจัดอุปสรรคทั้งหมดให้กับประธานแทนที่จะแนะนําให้เขาวางคุณซูลงเรื่องห้องหนังสือ ซูหว่านไม่รู้ เห็นลุงโจวส่งกระเป๋าตัวเองเข้ามา รีบพยุงตัวลงนั่ง"คุณซู กระเป๋าคุณครับ"ซูหว่านรับกระเป๋าที่ลุงโจวส่งมาด้วยมือทั้งสองข้าง และกล่าวว่า "ขอบคุณค่ะ"ลุงโจวยิ้มอย่างใจดี "คุณชายคนที่สองช่วยหามาให้ อยากขอบคุณก็ขอบคุณเขาเถอะ"ซูหว่านเห็บมุมปากล่าง สุภาพ ยิ้มกลับ แต่ไม่ยอมรับคําพูดของเขาลุงโจวไม่สะดวกที่จะอยู่ในห้องนาน กําชับพร้อมประโยคว่า "พัก

คําพูดของซานซาน สําหรับกู้จิ่งเซินแล้ว เป็นการโจมตีที่ร้ายแรง"ทุกครั้ง?"เขายกดวงตาสีแดงเลือดขึ้นด้วยความไม่เชื่อและค่อยๆ มองไปที่ซานซาน"ห้าปีที่ผ่านมา เธออยู่กับจี้ซือหานมาตลอดเหรอ？""อืม"ประโยคเบา ๆ ของซานซาน'อืม' เกือบจะเอาชีวิตของกู้จิ่งเซินไปครึ่งเขาคิดว่าเธอเคยขายตัวแค่ครั้งเดียว แต่ไม่คิดว่าเธอจะอยู่กับผู้ชายคนนั้นมาห้าปีไม่น่าแปลกใจที่จี้ซือหานมองดวงตาของซูหว่านเต็มไปด้วยความปรารถนาที่จะครอบครอง ที่แท้พวกเขาอยู่ด้วยกันมานานขนาดนี้แล้วแล้วเขาจะทำยังไงดี เขาชอบเธอมา 15 ปีความรักที่ลึกซึ้งตั้งแต่เริ่มรักจนถึงก่อนความทรงจําเสื่อม เกือบสลักเข้าไปในกระดูกเขารักเธอมาก รักจนยอมถูกรถชนตาย ดีกว่าเธอมอบหมายให้ผู้ชายคนอื่นมาช่วยเขาเขารับไม่ได้ถ้าคิดว่าซูหว่านนอนอยู่ใต้ชายอื่นดังนั้นเมื่อเขารู้ว่าเธอขายตัวเพื่อช่วยตัวเอง เขาถึงกล่าวโทษเธออย่างบ้าคลั่งเหมือนคนบ้าเขาทนไม่ได้ แม้แต่ครั้งเดียวก็ทนไม่ได้ นับประสาอะไรกับห้าปีเต็ม...หว่านหว่านของเขา หว่านหว่านที่อดใจไม่ได้ที่จะสัมผัส คาดไม่ถึงว่าจะอยู่กับจี้ซือหานเป็นเวลาห้าปีหัวใจของเขาเต้นแรงเหมือนกล้ามเนื้อกระตุก แขน

ซูหว่านถอนหายใจลึก ๆ ด้วยความโล่งอกเมื่อเขาเห็นแผ่นหลังที่เย่อหยิ่งหายไปจากสายตาเธอคิดว่าพอทะเลาะกับจี้ซือหานแข็งขนาดนี้ เขาก็จะส่งคนไปส่งเธอกลับไปแต่เขาไม่เพียงแต่ไม่ส่งคนไปส่งเธอแล้ว ยังให้ลุงโจวดูแลเธออย่างดีด้วยตัวเขาเองไม่เคยปรากฏตัวอีกเลยและดูเหมือนจะลืมเธอไปโดยสิ้นเชิงแล้วอลันใช้ยาพิเศษรักษาโรคหัวใจล้มเหลวให้เธอเป็นเวลาหลายวันติดต่อกันและร่างกายของเธอก็ฟื้นตัวอย่างรวดเร็วสามารถเดินลงไปบนพื้นได้แล้ว แต่ร่างกายกลับดูไม่เหมือนเมื่อก่อน แค่ตื่นนอนเข้าห้องน้ำก็สามารถฆ่าเธอได้ครึ่งชีวิตอลันกล่าวว่ายาพิเศษสามารถบรรเทาความเจ็บปวดได้ แต่ไม่สามารถบรรเทาการนับถอยหลังของชีวิตได้ เธอถูกลิขิตให้ตายตามกําหนดและไม่มีใครช่วยได้เมื่อเธอประคองกําแพงออกมาจากห้องน้ำ อลันกําลังเก็บอุปกรณ์และเห็นเธอเหงื่อออกเย็น ๆ และรีบเดินไปประคองเธอ"คุณซู คุณไปโรงพยาบาลเรับการรักษาครั้งสุดท้ายดีกว่า อย่าฝืนใจเลย คุณจะทนไม่ไหว...""ไม่เป็นไรค่ะ"ซูหว่านส่ายหัวอย่างมั่นคงอลันถอนหายใจ "หากคุณยังเป็นแบบนี้ต่อไป จะถูกประธานจี้ค้นพบแน่นอน"ซูหว่านเจิมริมฝีปากล่างและฝืนใจหัวเราะให้อลัน "ดังนั้น... คุณ

"คุณปรึกษากับเขาแล้วจริง ๆ!"เสียงที่เย็นชาจนไม่มีอุณหภูมิใด ๆ ดังอยู่เหนือศีรษะ ทําให้ซูหว่านตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง"ฉันไม่ได้ปรึกษาเขาค่ะ""แล้วเขารู้ได้ไงว่าคุณอยู่ที่นี่ล่ะ?""ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจเป็นเพราะ...""หยุดพูดเก่งได้แล้ว ให้ผมเอากระเป๋าคุณกลับมา ไม่ใช่เพื่อติดต่อกับเขาเหรอ?"คำอธิบายยังไม่จบก็ถูกจี้ซือหานขัดจังหวะเมื่อมองดูท่าทางที่ดื้อรั้นและเย็นชาของเขา ซูหว่านก็หยุดเสียงทันทีเขาตัดสินแล้วว่าเธอติดต่อกู้จิ่งเซินให้มารับเธอ จะอธิบายยังไงเขาก็ไม่เชื่อ ช่างมันเถอะ"พอคุณฟื้นตัว เขาก็มารับคุณ ไม่ได้ปรึกษากันแล้วมันคืออะไร"ความไม่ไว้วางใจและการบีบคั้นของเขาทีละขั้นตอนทําให้ซูหว่านรู้สึกเหนื่อยมาก หลังจากสูดหายใจเข้าลึก ๆ เธอก็พูดอย่างไม่แยแส"ใช่ ฉันปรึกษากับเขาเป็นอย่างดี วันที่ฉันเดินลงได้ ก็ให้เขามารับฉัน"จี้ซือหานเห็นเธอยอมรับว่าริมฝีปากของเธอยิ้มเย็น ๆ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยการประชดประชัน"คุณต่ำจริง ๆ ร่างกายยังไม่หาย ก็รีบขึ้นไปถูกเขานอนครับ!"ผู้ชายที่สงบและมีการศึกษาดีมาโดยตลอดมักจะพูดคำที่น่ารังเกียจเช่นนี้หลังจากซูหว่านฟื้นจากความไม่น่าเชื่อ ก็

วินาทีที่ประตูปิด ตัดขาดเสียงตะโกนของความสิ้นหวังของกู้จิ่งเซินอย่างสิ้นเชิงซูหว่านถูกผู้ชายโยนลงบนเตียงอย่างแรง และแทบจะไม่ให้โอกาสเธอขัดขืน และผู้ชายก็กดลงมาเธอยังคิดว่าเขาแค่ตั้งใจกระตุ้นกู้จิ่งเซิน แต่ไม่คิดว่าเขามาจริง ๆ คาดไม่ถึงว่าเขาจะนอนเธอจริง ๆ"จี้ซือหาน คุณเป็นโรครักความสะอาดด้านจิตไม่ใช่หรือ ผมเคยนอนกับผู้ชายคนอื่น คุณไม่รังเกียจความสกปรกเหรอ？"จนถึงตอนนี้เธอเพิ่งจําได้ว่าเขาเป็นโรครักความสะอาดด้านจิต เหมือนจับฟางช่วยชีวิตและดิ้นรนอย่างสิ้นหวังและตะโกนออกมา"แล้วไง ผมไม่สนใจแล้ว..."หลังจากผู้ชายพูดประโยคนี้เบา ๆ ดวงตาที่ลึกก็มั่นคงมากขึ้นและดูเหมือนจะตัดสินใจอะไรได้แล้วจนกระทั่งตอนนี้ซูหว่านจึงรู้ว่าจี้ซือหานโกรธจริง ๆ โกรธจนแม้แต่เธอสกปรกก็ไม่สนใจและยืนยันที่จะนอนกับเธอเป็นการลงโทษและเพื่อระบายความโกรธและยังมีนิดอน่อย... คิดถึงนั่นเป็นความคิดถึงที่เป็นของจี้ซือหาน พอเจอเธอก็สูญเสียการควบคุม ทําให้อารมณ์ที่เขาเก็บไว้ในก้นบึ้งของหัวใจระเบิดออกมา"ซูหว่าน คุณถูกลิขิตให้เป็นของผม..."ความปรารถนาในการครอบครองในสายตาของเขาบ้าคลั่งมาก ซูหว่านเห็นเขาแบบนี้เป็นคร