บทที่ 136

เมื่อเธอกอดขาและพิงผมของเตียง ไฟรถที่แสบตามากสองช่อก็กระทบหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน

ทันใดนั้นก็มีเสียงล้อบดพื้นมาจากชั้นล่าง โคนีเซ็กคันหนึ่งก็จอดอยู่ที่ประตูวิลล่า

บอดี้การ์ดที่ถือร่มเปิดประตูหลัง ผู้ชายเกือบ1.9 เมตรค่อย ๆ เดินลงจากรถ

เขาดึงเน็คไทที่คอออกด้วยมือเดียว พลางสั่งเสียงเย็นว่า "อย่าให้เขาเข้ามา"

บอดี้การ์ดตอบว่า 'ครับ' หลังจากส่งผู้ชายเข้าไปในวิลล่าแล้ว ก็หันไปทางประตูเหล็กขนาดใหญ่นอกสวน

ซูหว่านยืนอยู่ที่หน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน ตามสายตาของบอดี้การ์ด เขาเห็นชายคนหนึ่งอยู่นอกประตูเหล็กจากที่ไกล

ห่างกันเกินไปและฝนตกหนัก เธอมองไม่เห็นหน้าตาของผู้ชายคนนั้นอย่างชัดเจนและไม่ได้สนใจมากนัก

ดึงสายตากลับมา เธอประคองร่างกายอย่างแรง ประคองกําแพงเดินไปทางชั้นล่าง

จี้ซือหานไม่ได้กลับมาหลายวันแล้ว เธออยากพูดถึงก็จากไปก็ไม่มีโอกาส

คืนนี้เขาจะกลับมาอย่างยากลําบาก และเธอก็ต้องคว้าโอกาสนั้นไว้

เมื่อเธอเดินลงไปชั้นล่าง ผู้ชายเพิ่งถอดเสื้อโค้ทออกและยื่นให้คนรับใช้

เมื่อเห็นเธอลงบันได สีหน้าที่มืดมนและเย็นยะเยือก ก็ยิ่งน่าเกลียดมากขึ้น

แต่ซูหว่านไม่ได้สังเกต รีบเข้าไปทักทาย "ประธา