แชร์

บทที่ 132

"พี่ซานซาน..."

เขาสะอึกสะอื้นพูดคําสามคํานี้ออกมา ทําให้ซานซานใจสั่น

เธอไม่ยอมรับว่าเขาคือกู้จิ่งเซิน คิดเสมอว่าเขาคือซ่งซือเยว่

จึงเขาเรียกตนเหมือนเมื่อก่อนทั้งนี้ ซานซานกล่าวว่าไม่ตกใจเป็นเรื่องเท็จ

แต่เธอไม่ได้ตอบสนองใด ๆ เพียงแค่มองดวงตาสีแดงเข้มของเขาอย่างเย็นชา

ในปีนั้นเธอก็พาซูหว่านไปหาเขาที่เมืองหลวง แต่ถูกบอดี้การ์ดของเขาไล่ออกไป

ต่อมาเธอถูกซูหว่านชักชวนให้กลับไปที่เมืองเอและถูกตระกูลกู้คว้ารูปถ่ายไปแล้ว

ในเวลานั้นบ้านเช่าเลอะเทอะและเฟอร์นิเจอร์ที่เก็บเงินซื้อก็ถูกทําลายทั้งหมด

และสิ่งที่ทําให้ซานซานผิดหวังกับเขามากขึ้นก็คือเขายังอยากฆ่าซูหว่านตาย

สิ่งเหล่านี้ก็ค้างคาใจอยู่ในใจของซานซานเหมือนกัน แม้กระทั่งหลังจากพบกันอีกครั้งก็ทําให้เธอรู้สึกโกรธมาก

"ขอโทษครับ..."

ดูเหมือนว่าเขาจะรวบรวมความกล้าหาญทั้งหมดก่อนที่จะพูดประโยคนี้

คําขอโทษนี้ ช้าไปห้าปี ก็ทําให้เขาพลาดพวกเขาไปห้าปี

"คนที่คุณควรพูดว่าขอโทษคือซูหว่าน"

คนที่เขาเสียใจที่สุดในชีวิต มีแค่ซูหว่าน ไม่ใช่เธอ

"ผมขอโทษคุณ ขอโทษเธอมากกว่า..."

หลังจากเขาพึมพําแล้ว จิตใต้สํานึกของเขาก็ค่อย ๆจับมือของซานซานไว้

ในด
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status