All Chapters of ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว: Chapter 121 - Chapter 130

"เปล่าค่ะ"ซูหว่านส่ายหัว เมื่อเทียบกับบาดแผลที่ยังมีเลือดออกที่ท้ายทอยของเขา บาดแผลที่หลังของเธอก็ไม่มีอะไร"คุณบาดเจ็บค่อนข้างหนัก เราไปโรงพยาบาลกันก่อนเถอะ"มือของซูหว่านเต็มไปด้วยเลือดของเขา สีแดงสดที่แสบตาทําให้เธออดนึกถึงคืนที่เขาถูกรถชนเมื่อห้าปีก่อนสิ่งนี้ทําให้เธอรู้สึกผิดมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งสองครั้งเพื่อช่วยเธอจึงได้รับบาดเจ็บสาหัสและไม่รู้ว่ากู้จิ่งเซินถึงปกป้องเธอแบบนี้ทําไม"ค่ะ"กู้จิ่งเซินพยักหน้าให้เธอ เมื่ออุ้มเธอข้ามห้องจัดเลี้ยง บอดี้การ์ดหลายคนเห็นพวกเขาและรีบล้อมเข้ามาพวกเขาเห็นกู้จิ่งเซินได้รับบาดเจ็บสาหัสและโทษตัวเองมากที่ไม่ได้ปกป้องเขาและก็ขอโทษทีละคนกู้จิ่งเซินไม่สนใจแม้แต่น้อย หลังจากสั่งให้พวกเขาจับหลินเจ๋อเฉินไปที่สถานีตํารวจแล้ว ก็รีบเดินไปที่ล็อบบี้ของโรงแรมซูหว่านไม่สวมเสื้อผ้าเลย โชคดีที่เสื้อโค้ทที่กู้จิ่งเซินค่อนข้างใหญ่และห่อร่างกายเล็ก ๆ ของเธอแต่เธอก็ยังอึดอัดเล็กน้อย กลัวว่าคนที่เข้าและออกจากโรงแรมจะเห็นและฝังหัวทั้งหมดไว้ในอ้อมแขนของกู้จิ่งเซินเมื่อเธออยู่ในอ้อมแขนของเขา จู่ ๆ ก็มีบอดี้การ์ดกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาที่ประตูโรงแรม ประม

เมื่อได้ยินประโยคนี้ มือที่ติดอยู่ที่คอของเธอก็หายใจไม่ออกทันทีผู้ชายใช้มือเดียวบีบคอเธอและยกเธอขึ้นจากพื้นแรงกดทางเดินหายใจอย่างรุนแรง ความรู้สึกหายใจไม่ออกโจมตี ทําให้หัวใจของเธออึดอัดและเจ็บปวดอาการหัวใจล้มเหลวของเธอ ต้องการออกซิเจนเพียงพอที่จะรักษาไว้ และเมื่อขาดออกซิเจน เธอจะตาย!ประกอบกับได้รับบาดเจ็บที่หลัง เจ็บจนหายใจไม่ออกอยู่แล้ว ตอนนี้ถูกจับคอทางเดินหายใจแล้ว...เธอรู้สึกถึงความรู้สึกหายใจไม่ออกและค่อย ๆ กอดหัวใจของเธอไว้ ทําให้เธออ้าปากอย่างเอาเป็นเอาตาย อยากสูดอากาศแต่ฝ่ามือใหญ่นั้นไม่ให้โอกาสเธอเลย แรงบีบคอเธอยิ่งแรงขึ้น...เธอมือสั่นและพยายามดึงตู้เสื้อผ้าของจี้ซือหาน แต่ไม่มีแรงเธอได้แต่มองจี้ซือหานด้วยน้ำตา หวังว่าเขาจะเมตตาปล่อยเธอไปจี้ซือหานเห็นเธอหน้าขาวผิดปกติ เหมือนกําลังจะตาย เขารีบคลายมือและผลักเธอลงบนพื้นซูหว่านที่ได้รับโอกาสเตะลมหายใจ หมอบลงกับพื้น กุมหัวใจ สู้อย่างสุดความสามารถ พูดคําหนึ่งออกมาด้วยความยากลําบาก"ยา..."เธอต้องกินยา กินยาให้เร็วที่สุด หรือดูดออกซิเจนทันที ไม่งั้นเธอจะตายทุกครั้งที่เธอเห็นจี้ซือหาน เธอจะกินยาหลายอย่างควบคุม

"เกิดอะไรขึ้น?"สีหน้าของจี้ซือหาน เย็นลงเล็กน้อย แม้แต่ใต้ตาก็เป็นน้ำค้างแข็ง"กู้จิ่งเซินตี?"ซูหว่านส่ายหัวอย่างรวดเร็ว "ไม่ใช่เขา แต่เป็นหลินเจ๋อเฉิน..."คิ้วหนาที่ดูดีของจี้ซือหาน จู่ ๆ ก็ล็อคแน่น "พูดให้ชัดนะ"ซูหว่านได้แต่บอกเขาทั้งหมดเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นที่เมื่อกี้ในโรงแรมคิ้วที่ล็อคแน่นของผู้ชายขยายออกไปเล็กน้อยแต่เมื่อได้ยินว่าเธอเกือบจะถูกทําให้แปดเปื้อนโดยบอดี้การ์ดที่หลินเจ๋อเฉินพามา คิ้วหนาที่เพิ่งกางออกก็บิดเป็นลูกบอลอีกครั้งแทบไม่มีความคิด ผู้ชายหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรออกไป "จ้าวหยู่ หลินเจ๋อเฉิน จัดการได้แล้ว"รองประธานจ้าวที่ได้รับโทรศัพท์จากประธาน รีบตอบด้วยความเคารพว่า "ครับ"ซูหว่านมองไปที่จี้ซือหานที่คุยโทรศัพท์และตกใจเล็กน้อย คาดไม่ถึงว่าเขาจะช่วยตัวเองจัดการกับหลินเจ๋อเฉินช่วยเธอเพราะรู้ว่าผู้หญิงที่เขาเล่นแล้วเกือบโดนคนอื่นแตะ หรือเพราะห่วงใยเธอซูหว่านคิดว่าหลินเจ๋อเฉินพูดถึงรองประธานจ้าวของกลุ่มบริษัทจี้ อดไม่ได้ที่จะถามเขาว่า "จ้าวหยูคนนั้น... เป็นรองประธานจ้าวเหรอ"จี้ซือหานได้ยินว่า สีหน้าไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก แต่ดวงตากลับขยับเล็กน้

หลังจากที่เธอพูดแบบนี้ ใบหน้าของจี้ซือหานก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที"ผมบอกว่าจะรักษาคุณให้หาย ก็อย่าปฏิเสธอีกเลย"เขาทําหน้าเย็นชา หลังจากดึงผ้าห่มมาคลุมให้เธอแล้ว เขาก็หยิบรายงานขึ้นมาใหม่และนั่งข้าง ๆดวงตาที่หนาและเรียวยาวห้อยลงมาต่ำ บดบังดวงตาทั้งใหญ่และสีดําคู่นั้น ทําให้คนมองไม่ชัดเจนว่ามีอารมณ์อะไรที่ซ่อนอยู่ในดวงตานั้นแต่ระหว่างคิ้วที่บิดเบี้ยวนั้น กลับแผ่วลงมาด้วยความกระสับกระส่าย ตื้นเขินมาก ถ้าไม่ดูให้ดี ก็มองไม่ออกเขาเก่งในการควบคุมอารมณ์เสมอ ซูหว่านมองไม่เห็นเขา เขาก็ขี้เกียจที่จะคาดเดาและนอนตะแคงข้าง ๆ อย่างเชื่อฟังพวกเขาไม่ค่อยอยู่ด้วยกันอย่างเงียบ ๆ เช่นนี้ ดูเหมือนว่าในช่วงห้าปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยอยู่เคียงข้างเธอด้วยวิธีนี้มาก่อนบางครั้งซูหว่านก็คิดว่า ในใจของจี้ซือหาน ตัวเองอยู่ในตําแหน่งไหนกันแน่ถ้าเป็นแค่สแตนด์อินแล้ว ทําไมหลังจากแยกกันแล้วเขามักจะอดมาหาตัวเองไม่ได้ครั้งนี้ยิ่งไปกว่านั้น คาดไม่ถึงว่าจะแย่งเธอไปจากมือของกู้จิ่งเซินต่อหน้าคนมากมายแยกกันมานานขนาดนี้ หรือเป็นเพราะโรคจิตเภท กะบังลมในใจน่าจะอึดอัด เลยทําแบบนี้หรือพูดว่า... ในใจเค้าจริงๆ ก

เมื่ออลันผลักอุปกรณ์กองหนึ่งเข้ามา จี้ซือหานก็ออกจากห้องไปแล้วเมื่อเห็นอลันวางยาและฉีดยาให้เธออีกครั้ง ซูหว่านเขินมากอลันมีความหมายมากและยิ้มให้เธอ"คุณซูโชคดีมาก"อลันพาดพิงถึงจี้ซือหานน่าจะต่อเธอแตกต่างกับคนอื่นแต่ความแตกต่างเล็กน้อยนี้ น่าจะมาจากความสงสารมั้งเพราะพวกเขาอยู่ด้วยกันมาห้าปีแล้ว ทันใดนั้นพวกเขาก็รู้ว่าเธอเป็นโรคหัวใจ ไม่ว่าคนที่ไม่แยแสขนาดนั้นจะให้ความสนใจมากขึ้นอลันไม่รู้ว่าซูหว่านคิดอะไรอยู่ หลังจากติดเข็มที่หลังมือให้เธอด้วยเทปกาวแล้ว ก็หยิบยาสองสามกล่องออกมาส่งให้เธอ"คุณซูโชคดีมาก ฉันพึ่งซื้อยารักษาโรคหัวใจล้มเหลวระยะสุดท้ายจากต่างประเทศจํานวนหนึ่งค่ะ""ยาชุดนี้ แม้ว่าจะไม่สามารถบรรเทาการนับถอยหลังของชีวิตได้ แต่ก็สามารถช่วยบรรเทาความเจ็บปวดบางอย่างได้..."เมื่อซูหว่านเห็นยาเหล่านี้ หัวใจของเขาก็อุ่นขึ้นแม้ว่าอลันจะทํางานตามคําสั่งของจี้ซือหาน แต่ก็ถือว่าเป็นความเมตตาของแพทย์สําหรับเธอเธอเอื้อมมือไปหยิบยาเหล่านั้นมา หลังจากยูโดส่งเสียง 'ขอบคุณนะ' เธอก็ยิ้มให้อลันอลันยิ้มกลับกําชับให้เธอพักผ่อนให้ดี ๆ หอบกล่องยาหันหลังเดินออกไปจี้ซือหานกําลังน