บททั้งหมดของ ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว: บทที่ 101 - บทที่ 110

ซูหว่านเข้าใจแล้ว พยักหน้า "ขอบคุณมากค่ะ"เกรงใจของเธอ ทําให้กู้จิ่งเซินไม่ค่อยสบายใจแต่ซูหว่านไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติของเขา เงยหน้าขึ้นและถามเขาว่า "ประธานกู้ ผลการประมูลจะเป็นอย่างไร?"เธอไม่ได้ลงพื้นที่เมื่อช่วงบ่ายวานนี้และไม่ทราบผลสุดท้ายกู้จิ่งเซินตอบเสียงเบา ๆ ว่า "ตระกูลกู้ประสบความสำเร็จแล้วครับ"ซูหว่านรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่ได้ยินผลลัพธ์นี้จี้ซือหานไม่ได้ให้สิทธิ์ในการพัฒนาแก่กลุ่มบริษัทหนิงหรือ?คุณหนูหนิงเป็นคนรักแรกของเขาไม่ใช่เหรอ?เธอคิดไม่เข้าใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรมาก แค่พูดกับกู้จิ่งเซินว่า "ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ"กู้จิ่งเซินไม่ชอบท่าทางที่สุภาพและห่างเหินของเธอ อ้าปากอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็รู้สึกว่าตัวเองไม่มีคุณสมบัติเขาระงับความรู้สึกแปลก ๆ จากก้นบึ้งของหัวใจและก้าวไปข้างหน้าถามว่า "หิวไหม?"ซูหว่านส่ายหัว แต่พบว่าเสื้อผ้าของเธอถูกเปลี่ยนแล้วสายตาที่สงสัยและตกใจ กวาดไปที่ร่างกายของกู้จิ่งเซิน"แม่บ้านเปลี่ยนให้คุณครับ"ได้รับสายตาที่เข้าใจผิดของเธอ กู้จิ่งเซินรีบอธิบายได้ยินว่าแม่บ้านช่วยเปลี่ยนเอง ซูหว่านจึงโล่งใจเธออึดอัดเล

หลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จ ซูหว่านลําบากเล็กน้อยและเปลี่ยนเสื้อผ้าของตัวเองเมื่อวานเธอไปประกวดราคา สวมสูทอาชีพ กางเกงสูทหลวม ๆ คลุมขาบวมน้ำพอดีหลังจากเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว กู้จิ่งเซินก็เดินเข้ามาอีกครั้ง เธอกําลังคิดว่าจะพูดให้เขาพยุงตัวเองลงบันไดได้อย่างไรเขาเหมือนมองทะลุความคิดของเธอ เดินตรงเข้ามา ยกผ้าห่มของเธอออกและกอดเธอใปซูหว่านอึ้งไปครู่หนึ่ง เขากลับพูดเบาๆ ว่า "ถ้าคุณไปเองได้ ก็จะไม่ให้ผมส่งแล้ว"พูดได้คําเดียว แทงความคิดอย่างระมัดระวังของซูหว่าน ทําให้เธออึดอัดเล็กน้อย ก้มหัวลงผู้หญิงในอ้อมแขน เบามาก และก็มีสีหน้าป่วยและดูอ่อนแอราวกับว่าแค่มีลมกระโชกก็สามารถพัดร่างกายที่ผอมแห้งของเธอล้มลงได้เมื่อเห็นซูหว่านแบบนี้ กู้จิ่งเซินก็ปวดใจเล็กน้อย"ซูหว่าน"หลังจากเขาอุ้มเธอออกจากวิลล่า เขาเรียกเธอเบา ๆซูหว่านเงยหน้ามองเขา ไม่ได้ตอบกลับ รออย่างเงียบ ๆหลังจากกู้จิ่งเซินเงียบไปครู่หนึ่ง ก็ก้มหัวลง "ขอโทษ ผมลืมคุณไปแล้ว กรุณาหยุดเกลียดผมได้ไหม?"เขาพูดแบบนี้ตาสะอาด ใสไร้ตำหนิซูหว่านสบตากับเขา อยากเห็นร่องรอยการแสดงจากมุมมองของเขา แต่เห็นแต่ดวงตาที่เต็มไปด้วยค

ซูหว่านหัวเราะและคิดว่าตัวเองโง่ไปหน่อย งานแต่งงานของพวกเขา มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอ?เมื่อเห็นรอยยิ้มอันขมขื่นของเธอ กู้จิ่งเซินก็ขมวดคิ้วลงเล็กน้อย"เกิดอะไรขึ้นกับคุณ?"ซูหว่านส่ายหัวและไม่ตอบกลับ แต่ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเศร้าโศกกู้จิ่งเซินคิดว่าเธอสนใจคําพูดของจี้เหลียงชวน จึงรีบปลอบขวัญว่า "สิ่งที่จี้เหลียงชวนพูด คุณอย่าใส่ใจเลย เขาคิดว่าผมยกเลิกการแต่งงานกับน้องสาวของเขาและทําให้เขาเสียหน้า นี่จึงมุ่งเป้ามาที่ผมหลายครั้ง ไม่เกี่ยวกับคุณครับ"ซูหว่านพยักหน้า ไม่มีอะไรต้องใส่ใจ ไม่มีใครสนใจความรู้สึกของเธออยู่แล้วกู้จิ่งเซินเห็นดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง คิ้วของเขาถูกล็อคลึกขึ้น "คุณดูเศร้ามาก เกิดอะไรขึ้นเหรอ?"ชัดเจนขนาดนั้นเลยเหรอ?ซูหว่านเงยมือขึ้นและสัมผัสใบหน้าที่แข็งกระด้างของเธอ เย็นชาและไม่มีอุณหภูมิใด ๆท่าทางของเธอน่าจะน่ากลัวมากใช่ไหม?เธอพยายามดึงมุมปาก ฝืนดึงเสียงหัวเราะออกมา "ไม่มีอะไร แค่ร่างกายไม่สบายค่ะ"ข้ออ้างนี้ กู้จิ่งเซินกลับเชื่ออยู่สองสามข้อ "คุณไม่สบายขาเหรอ"เธอเดินไม่ได้ มันควรจะมีปัญหากับขาของเธอแต่ตอนที่อุ้มเธอไม่พบความผิดปกติอ

"ประธานกู้...""ออกไป"ยังไม่ทันได้พูดออกมา ก็ถูกกู้จิ่งเซินรุมด่า กู้เจ๋อเลยต้องหุบปากหันหลังเดินออกไปไม่สามารถถามอะไรจากปากของกู้เจ๋อได้ คนเดียวที่รู้ความจริงและปลอมแปลงทุกอย่าง เสียชีวิตไปแล้วแต่นอกจากพี่ชายคนโตของเขาแล้ว ซูหว่านในฐานะคู่กรณี ต้องรู้ว่าพี่ชายคนโตเคยตามหาเธอหรือไม่กู้จิ่งเซินกําลังลังเลว่าจะไปถามซูหว่านโดยตรงหรือไม่ แผนกต้อนรับก็ถือกล่องส่งของเดินเข้ามา"ประธานกู้ นี่คือพัสดุของคุณค่ะ"กู้จิ่งเซินได้ยินว่ามีพัสดุของตัวเอง ขมวดคิ้วเล็กน้อย "พัสดุอะไร"แผนกต้อนรับวางพัสดุไว้บนโต๊ะและตอบกลับด้วยความเคารพว่า "มาจากคุณซูค่ะ"กู้จิ่งเซินเห็นชื่อคอลัมน์ของผู้ส่ง เป็นซูหว่านจริง ๆ นี่จึงโบกมือให้แผนกต้อนรับถอยกลับเขาแกะกล่องพัสดุออก เมื่อเห็นชุดและรองเท้าข้างใน สีหน้าก็มืดลงทันทีซูหว่านมอบของที่เขาให้เธอและถอยกลับมาทั้งหมดในใจของกู้จิ่งเซินเหมือนถูกอะไรปิดกั้น แม้แต่การหายใจก็ยากขึ้นเธอน่าจะผิดหวังกับตัวเองมากถึงขีดสุด ถึงจะไม่เอาของที่เขาให้มามั้ย......ซูหว่านนอนประมาณสิบกว่าชั่วโมง สับสนและถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงในทีวีเธอลืมตาอย่างลําบากและเห็นข่า

ก่อนหน้านี้ซูหว่านกังวลซานซานเล็กน้อย เพราะเจียงยวู่ได้ยินว่าซานซานกําลังจะกลับไปบ้านเกิดกับเขา เขาจึงขัดขวางทุกวิถีทาง รวมถึงพ่อแม่ของเจียงยวู่ก็ไม่เห็นด้วยกับเธอที่จะกลับไป เหตุผลที่ใช้คือสภาพแวดล้อมชานเมืองไม่ดี กลัวว่าซานซานจะไม่ชินเธอกังวลเล็กน้อยว่าครอบครัวเจียงจะปกปิดอะไรบางอย่าง แต่ซานซานรู้สึกว่าพวกเขาเป็นห่วงเธอ กลัวว่าหลังจากเธอไปที่ชานเมืองแล้วประสาทสัมผัสที่ไม่ดีจะส่งผลกระทบต่อความรู้สึกของเธอกับเจียงยวู่ ซูหว่านก็ไม่ค่อยพูดอะไรแต่ตอนนี้ทั้งคู่แต่งงานกันเรียบร้อยแล้ว ทำไมครอบครัวเจียงยังไม่ยอมให้สะใภ้คนใหม่เข้าบ้านเลย?ซูหว่านรู้สึกแปลก ๆ ซานซานกลับพูดว่า "ช่างมันเถอะ ยังไงฉันก็ไม่อยากไปชานเมือง ฉันกับเจียงยวู่อยู่ที่เมืองเอ พ่อแม่ของเขาอยู่ที่บ้านเกิด ต่อไปไม่ต้องอยู่ด้วยกัน ขาดความขัดแย้งระหว่างแม่สามีกับลูกสะใภ้ ฉันดีใจยังสายเกินไปล่ะ"ซูหว่านเห็นว่าซานซานพูดแบบนี้ เธอก็กลืนสิ่งที่อยากพูดน่าจะเป็นเธอคิดมากแล้ว พ่อแม่เจียงยวู่กระตือรือร้นและดีกับซานซานมาก ได้ยินว่าทั้งสองจะแต่งงานกัน จึงรีบควักเงินที่เก็บไว้หลายปีและรวบรวมเงินดาวน์ให้พวกเขาครึ่งหนึ่งแม้ว่าเงินส