All Chapters of ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว: Chapter 81 - Chapter 90

ก่อนเขาออกไปข้างนอก เขาหันกลับมามองซูหว่านอย่างเย็นชา"กู้จิ่งเซินยกเลิกการแต่งงาน ไม่ได้หมายความว่าตระกูลกู้ยกเลิกการแต่งงาน ไม่ช้าก็เร็วเขาจะเป็นลูกเขยของตระกูลจี้ คุณอย่าคิดว่าจะบอกสักสองสามคํา ให้เขาต่อสู้กับทั้งครอบครัวเพื่อคุณค่ะ"เขาทิ้งประโยคนี้ไว้ หันไปเดินไปที่ห้องน้ำชายฝั่งตรงข้ามหลังจากยึดติดกับเงาที่โดดเดี่ยวและห่างเหินนั้น ซูหว่านถอนหายใจด้วยความโล่งอกอย่างลึกซึ้งทุกครั้งที่เผชิญหน้ากับจี้ซือหาน เธอมีความรู้สึกตึงเครียดที่อธิบายไม่ได้ไม่รู้ว่ากลัวเขาหรือกลัวว่าตัวเองจะควบคุมไม่ได้ที่จะแสดงความจริงใจต่อเขาโชคดีเมื่อกี้อยากมีความสุขชั่วคราว ฝืนใจบอกว่าไม่เคยคิดอะไรกับเขาไม่งั้นความคิดตัวเองจะถูกจี้ซือหานค้นพบ ยังไม่รู้ว่าจะถูกเขาหัวเราะเยาะอย่างไรและเข้าใจผิดอย่างไรซูหว่านเก็บอารมณ์วุ่นวายของเขาและเดินไปที่อ่างล้างมือและแกล้งทําเป็นว่าหลังจากล้างมือแล้วเดินออกไปกู้จิ่งเซินถูกเวินหลานรบกวนตลอดทางระหว่างทางไปหาซูหว่าน ทําให้เขาขมวดคิ้วเมื่อเห็นซูหว่านสะบัดมือที่เปื้อนน้ำในขณะที่เดินออกจากห้องน้ำ เขาก็รีบผลักเวินหลานออกไปและเดินไป"คุณซู เรากลับไปก่อนเถอะ"

แต่เวินหลานย่อมไม่รู้ความคิดของซูหว่าน แค่รู้สึกว่าเธอเป็นผู้ร้ายที่ทําให้เธอเสียหน้าพองานเลี้ยงเลิกไป เธอก็ร้องไห้และร้องทุกข์ต่อเวินหรูเทียนและเวินเหิงว่า "พ่อจ๋า พี่จ๋า ท่านจะต้องได้รับความยุติธรรมแทนฉันค่ะ"เวินหรูเทียนได้ยินเสียงเธอร้องไห้ แบ็คแฮนด์ก็ตบหน้า "บอกให้คุณกลั้นหายใจไม่ได้ รุกรานจี้ซือหาน ยังกล้ามาร้องไห้ต่อหน้าผมอีก！"เวินหลานหยุดเสียงร้องไห้ทันที สีหน้าไม่น่าเชื่อ มองเวินหรูเทียน "พ่อ พ่อตบเหรอ?""ไม่ให้บทเรียนแก่คุณ คุณจะจดจําที่ไหนได้ จี้ซือหานเป็นคนที่คุณสามารถรุกรานได้หรือ? แล้วคู่ครองที่กู้จิ่งเซินคือคุณสามารถตบได้อย่างง่ายดาย พวกเขาสองคนใช้มือเดียวปกปิดท้องฟ้าในเมืองเอ อีกคนเรียกลมเรียกฝนในเมืองหลวง คุณรุกรานทั้งคู่ในคราวเดียว!"เวินหรูเทียนโกรธจนหน้าเขียวและตัวสั่น ถ้าไม่ใช่เวินเหิงห้าม เขาจะสอนเวินหลานอย่างรุนแรงอีกครั้งเวินหลานไม่คิดว่าพ่อที่ถือตัวเองดูแลอยู่ในมือเสมอ จะตบตัวเองแบบนี้เพื่อคนนอก โกรธจนปิดหน้าแล้ววิ่งออกไปเวินเหิงเห็นน้องสาวของเขาจากไปพนันด้วยความโกรธและไล่ตามไปอย่างใจจดใจจ่องานเลี้ยงนัดบอดที่ฝั่งตระกูลเวินสร้างความเดือดร้อนไปทั่ว เ

วินาทีที่ความฝันตื่นขึ้นมา ซูหว่านรู้สึกไร้สาระมาก คาดไม่ถึงว่าเธอจะฝันแบบนี้เธอยกมือขึ้น สัมผัสใบหน้าที่แดงมากและริมฝีปากสีแดงที่อบอุ่นของเธอคงเผลอไปจูบหน้าเขาเมื่อวาน ถึงได้ฝันอับอายแบบนี้อยู่กับเขามาห้าปี เคยชินกับการสัมผัสของเขาแล้วตอนนี้ส่วนใหญ่คือยังปรับตัวไม่ทัน รอเวลานานก็น่าจะดีเมื่อเธอปลอบใจตัวเองขนาดนี้ โทรศัพท์ของกู้จิ่งเซินก็โทรเข้ามาทันทีเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับสาย "ประธานกู้ มีคําสั่งอะไรไหม?"กู้จิ่งเซินได้ยินน้ำเสียงที่เป็นทางการของเธอ ค่อนข้างไม่สบายแต่เขารีบเก็บความคิดและตอบว่า "คุณซู วันนี้กู้เจ๋อไม่อยู่ รบกวนคุณไปงานประมูลกับผมด้วยครับ"กู้เจ๋อที่แยกตัวออกจากกู้จิ่งเซินไม่ได้ คาดไม่ถึงว่าจะไม่อยู่หรือ?ซูหว่านสงสัยเล็กน้อย แต่ก็ยังตกลงแล้วเมื่อการประมูลสิ้นสุดลง เขาน่าจะกลับไปที่เมืองหลวงแล้วเธอถึงกับกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจและพูดอีกสองคําว่า "รอฉันนะ"มีความสุขขนาดนั้นเลยเหรอ?กู้จิ่งเซินติดเชื้อทางอารมณ์ของเธอและอดไม่ได้ที่จะเตะมุมปาก"ไม่ต้องรีบ การประมูลจะเริ่มตอนสิบโมง ตอนนี้ยังเช้าอยู่"ซูหว่านมองเวลา 7 โมงเช้า ครั้งนี้ตื่นเช้าขนาดนั

เดิมทีให้รองประธานซูกล่าวเสนอราคา แต่จี้ซือหานมาแล้ว กู้จิ่งเซินจึงต้องจัดการด้วยตัวเองจี้ซือหานคนนี้เข้มงวดมาตลอด ในกระบวนการอธิบาย ถ้าพูดผิดหนึ่งคํา ก็อาจสูญเสียสิทธิ์ในการประมูลได้กู้จิ่งเซินจะไม่ยอมให้ความผิดพลาดดังกล่าวเกิดขึ้น จึงรับหน้าที่รองประธานชั่วคราวรองประธานซูจะผ่อนคลายอย่างลึกซึ้ง แต่กู้จิ่งเซินต้องจัดระเบียบความคิดทั้งหมดภายในหนึ่งชั่วโมงเพื่อให้มีสมาธิอย่างเต็มที่ เขาจําเป็นต้องดื่มกาแฟที่มีความเข้มข้นสูงแก้วหนึ่งเพื่อตื่นขึ้นมา เรื่องนี้ต้องขอให้ซูหว่านไปจัดการเท่านั้นซูหว่านพยักหน้าแล้วถามด้วยเสียงกระซิบว่า "ทันไหม？"กู้จิ่งเซินกระพริบตา "ตระกูลกู้เป็นที่ 10 ขึ้นเวที ทันครับ"หลังจากซูหว่านรู้เวลา ก็ไม่ได้ถามอีก ก้มตัวลงและลุกขึ้น เดินไปทางประตูหลังของสถานที่จัดงานเธอไม่ค่อยคุ้นเคยกับสวนสาธารณะของกลุ่มบริษัทจี้ หลังจากออกมา สิ่งที่เธอพบคือผลิตภัณฑ์ไฮเทคทั้งหมด แม้แต่ส่วนตัวก็ไม่มีเธออยู่ในอาคารนี้ เดินขึ้นลงบันไดหลายครั้ง แต่ไม่พบห้องชาสําหรับชงกาแฟเธอสามารถออกจากอาคารได้เท่านั้น แต่สถานที่นี้ดูเหมือนจะต้องรูดบัตรทุกที่ จะเข้าไปได้อย่างอิสระเธอไม่

กู้จิ่งเซินยกกาแฟขึ้นมาชิมสักคํา หลังจากความหวานขมแผ่ซ่านออกไปในปาก ก็ทําให้เขาขึ้นตามคิ้วเขาจิบทีละจิบ จนกระทั่งเมื่อพิธีกรบนเวทีเรียกตระกูลกู้ เขาจะดื่มกาแฟหมดในครั้งเดียวอย่างไม่ยอมหลังจากซูหว่านเห็นเขายื่นแก้วกาแฟให้ตัวเอง เขาก็อยากขึ้นเวทีโดยตรง อดไม่ได้ที่จะกังวลเล็กน้อย "คุณอ่านข้อมูลเสร็จแล้วหรือ? "เธอประหลาดใจเล็กน้อย เมื่อกี้กู้จิ่งเซินไม่ได้อ่านข้อมูลอย่างจริงจังเลย เขากล้าทําแบบนี้โดยตรงหรือ?กู้จิ่งเซินชี้ไปที่หัวตัวเอง พูดอย่างมั่นใจว่า "ผมอ่านแล้วก็จดไว้ตรงนี้ สบายใจเถอะ"ซูหว่านได้ยินคําพูด สีหน้าก็แข็งทื่อไปแล้วใช่ เขาไม่เคยลืม แล้วจะสูญเสียความทรงจําได้อย่างไรเขาพูดประโยคเดียว ทำลายความปรารถนาดีที่เหลืออยู่ของซูหว่านที่มีต่อเขากู้จิ่งเซิน แค่แกล้งทําเป็นเท่านั้นเมื่อกี้เธอจึงเกือบจะถือว่าเขาเป็นซ่งซือเยว่ในอดีตใบหน้าที่แข็งกระด้างของเธอทําให้กู้จิ่งเซินกังวลเล็กน้อย "เกิดอะไรขึ้นกับคุณ"ซูหว่านชินชาและส่ายหัว "ไม่เป็นไร คุณรีบขึ้นเวทีเถอะ"หลังจากการประมูล เธอก็สามารถแยกทางกับเขาได้และไม่มีจุดตัดอีกกู้จิ่งเซินไม่วางใจซูหว่าน แต่ภายใต้การกระตุ้นคร