แชร์

บทที่ 85

จี้เหลียงชวนมองผ่านกระจกมองหลังและมองไปที่จี้ซือหานที่เย็นชาและห่างเหิน

ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ยังรวบรวมความกล้าถามว่า“พี่รอง พี่จะแต่งงานกับหนิงหว่านเมื่อไหร่?”

เขามักจะรู้สึกว่าพี่รองกับหนิงหว่านแต่งงานกันเสร็จ ทุกอย่างก็ตกลงกันแล้ว ไม่ต้องกังวลกลัวอีกต่อไป

จี้ซือหานดูเหมือนจะยิ้มแล้ว แต่รอยยิ้มไม่ถึงตา "คุณก็อยากให้ผมแต่งงานกับเธอเหรอ?"

จิตใต้สํานึกของจี้เหลียงชวนส่ายหัว "ไม่หวัง แต่..."

แต่ไม่มีวิธีไม่ใช่หรือ?

เมื่อจี้เหลียงชวนพิจารณาว่าจะพูดอะไร จี้ซือหานก็พูดเบา ๆ ว่า "ผมจะแต่งงานกับเธอครับ"

เสียงของเขาเบามากเหมือนไม่มีความรู้สึกใด ๆ เหมือนเครื่องจักรที่หนาวเย็นจนไม่มีสติ

จี้เหลียงชวนถอนหายใจลึก ๆ ในก้นบึ้งของหัวใจ พี่ชายคนที่สองดูเหมือนจะไม่เคยมีความสุขเลย

กู้จิ่งเซินส่งซูหว่านกลับบ้าน

ก่อนลงจากรถ กู้จิ่งเซินส่งครีมให้เธอ "อาการบวมครับ"

หลังจากซูหว่านกล่าวขอบคุณแล้ว ก็ปฏิเสธอย่างอ้อมค้อมว่า "ฉันกลับไปใช้น้ำแข็งก็พอแล้วค่ะ"

พูดจบเธอก็หันหลังและจากไป กู้จิ่งเซินมองเงาเล็ก ๆและสีหน้าก็ย้อมความเหงาอีกครั้ง

เขารู้สึกว่าซูหว่านเต็มไปด้วยการป้องกันตัวเองและแม้กระทั่งมีควา
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status