บทที่ 93

เมื่อเผชิญหน้ากับดวงตาที่เย็นชาและห่างไกล หัวใจก็เริ่มเต้นเร็ว

เธอละสายตาไปโดยไม่รู้ตัว แต่เห็นมือของเขากําลังบีบเอวเธอ

เมื่อกี้เขาถึงจะบีบเอวเธอและยกเธอขึ้นจากโซฟา

ตอนนี้เธอกึ่งหงายบนโซฟา เขาก้มลงบนร่างกายของเธอ แม้ว่าจะไม่ได้สัมผัสร่างกายของเธอ แต่ท่าทางก็ค่อนข้างกิ๊ก

เธอยื่นมือเล็ก ๆ ที่อ่อนนุ่มออกมา อยากจะผลักเขาออก แต่ทันทีที่มือสัมผัสแขนเสื้อของเขา ก็ถูกเขาตําหนิอย่างเย็นชา

"อย่าสัมผัสฉันค่ะ"

ซูหว่านตกใจจนมือแข็งทื่อ ไม่กล้าก้าวต่อไปอีก

เธอหดมือกลับอย่างเชื่อฟังและไม่เข้าใจเล็กน้อย เธอมองมือที่บีบเอวของเธอไม่ปล่อย

อย่าให้เธอแตะต้อง แต่ตัวเขาเองแตะต้องเธอครั้งแล้วครั้งเล่า ผู้ชายคนนี้ไม่มีเหตุผล

เธอไม่กล้ามองเขา ได้แต่ก้มหัวลง กระซิบถามว่า "ประธานจี้ คุณมาหาฉันมีเรื่องอะไรหรือเปล่า?"

เสียงของเธอสั่นเล็กน้อย ไม่รู้ว่าเพราะกลัวหรือเพราะร่างกายอ่อนแอ

จี้ซือหานทําหน้าเย็นชา มองเสื้อสูทผู้ชายที่ยังคลุมตัวเธออยู่

เขารู้สึกเกะกะตามาก คว้าเสื้อโค้ทตัวนั้นและโยนมันไปที่ถังขยะ

เมื่อเห็นเสื้อผ้าตัวนั้นถูกโยนลงในถังขยะอย่างแม่นยํา สีหน้าของซูหว่านก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

"ประธานจี้ ค