บทที่ 90

กู้จิ่งเซินยกกาแฟขึ้นมาชิมสักคํา หลังจากความหวานขมแผ่ซ่านออกไปในปาก ก็ทําให้เขาขึ้นตามคิ้ว

เขาจิบทีละจิบ จนกระทั่งเมื่อพิธีกรบนเวทีเรียกตระกูลกู้ เขาจะดื่มกาแฟหมดในครั้งเดียวอย่างไม่ยอม

หลังจากซูหว่านเห็นเขายื่นแก้วกาแฟให้ตัวเอง เขาก็อยากขึ้นเวทีโดยตรง อดไม่ได้ที่จะกังวลเล็กน้อย "คุณอ่านข้อมูลเสร็จแล้วหรือ? "

เธอประหลาดใจเล็กน้อย เมื่อกี้กู้จิ่งเซินไม่ได้อ่านข้อมูลอย่างจริงจังเลย เขากล้าทําแบบนี้โดยตรงหรือ?

กู้จิ่งเซินชี้ไปที่หัวตัวเอง พูดอย่างมั่นใจว่า "ผมอ่านแล้วก็จดไว้ตรงนี้ สบายใจเถอะ"

ซูหว่านได้ยินคําพูด สีหน้าก็แข็งทื่อไปแล้ว

ใช่ เขาไม่เคยลืม แล้วจะสูญเสียความทรงจําได้อย่างไร

เขาพูดประโยคเดียว ทำลายความปรารถนาดีที่เหลืออยู่ของซูหว่านที่มีต่อเขา

กู้จิ่งเซิน แค่แกล้งทําเป็นเท่านั้น

เมื่อกี้เธอจึงเกือบจะถือว่าเขาเป็นซ่งซือเยว่ในอดีต

ใบหน้าที่แข็งกระด้างของเธอทําให้กู้จิ่งเซินกังวลเล็กน้อย "เกิดอะไรขึ้นกับคุณ"

ซูหว่านชินชาและส่ายหัว "ไม่เป็นไร คุณรีบขึ้นเวทีเถอะ"

หลังจากการประมูล เธอก็สามารถแยกทางกับเขาได้และไม่มีจุดตัดอีก

กู้จิ่งเซินไม่วางใจซูหว่าน แต่ภายใต้การกระตุ้นคร