บทที่ 83

ซูหว่านยังตกใจที่กู้จิ่งเซินจะออกมาช่วยตัวเองเรียกร้องความยุติธรรม แต่ได้ยินเวินหลานทําร้าย

เดิมทีตนไม่อยากเอาเรื่อง แต่คุณเวินกล่าวร้ายตนแบบนี้ก็โกรธไปแล้ว

เธอเพิ่งอยากถามเวินหลานว่าเธอด่าเธออะไรกันแน่ ทันใดนั้นเสียงเย็น ๆ ก็ดังขึ้นมาข้างหลัง

"สิ่งที่คุณเวินเรียนในวิทยาลัยในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ก็คือความสามารถที่กลับตาลปัตรเป็นขาวดําหรือ？"

ผู้ชายที่อยู่ข้างหลัง สวมสูทสีดํา ยืนอยู่ใต้แสงไฟ ดูส่องแสงเล็กน้อย

ซูหว่านได้ยินเสียงของเขา เขาก็รู้ว่าเป็นใคร และรู้สึกซาบซึ้งใจที่เขาออกมาพูดแทนตัวเอง แต่แม้แต่หัวก็ไม่กล้ากลับมา

สายตาของจี้ซือหาน มองกู้จิ่งเซินจับมือของซูหว่านโครงสร้างประโยค สีหน้าของเขาเผยให้เห็นความมืดมน

เขาเดินลงจากบันไดอย่างช้า ๆ และยืนอยู่ที่ต่อหน้าเวินหลาน

"ตอนที่คุณเวินอับอายคนอืน ผมเดินผ่านมาพอดีครับ"

จี้ซือหานไม่ไว้หน้าเลย เปิดเผยเหวินหลาน ทําให้ใบหน้าของเวินหลานดําโดยตรง

เธอยังอยากจะพูดจาเจ้าเล่ห์ แต่จี้ซือหานกลับใช้ดวงตาที่เย็นจัดคู่นั้น กวาดสายตาเธออย่างจืดชืด

เวินหลานไม่เคยเห็นสายตาที่น่ากลัวเช่นนี้มาก่อน แม้ว่าดวงตาของเขาจะดูดีมาก แต่สีหน้าที่เผยให้เห็น