แชร์

บทที่ 127

หลังจากที่เธอพูดแบบนี้ ใบหน้าของจี้ซือหานก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที

"ผมบอกว่าจะรักษาคุณให้หาย ก็อย่าปฏิเสธอีกเลย"

เขาทําหน้าเย็นชา หลังจากดึงผ้าห่มมาคลุมให้เธอแล้ว เขาก็หยิบรายงานขึ้นมาใหม่และนั่งข้าง ๆ

ดวงตาที่หนาและเรียวยาวห้อยลงมาต่ำ บดบังดวงตาทั้งใหญ่และสีดําคู่นั้น ทําให้คนมองไม่ชัดเจนว่ามีอารมณ์อะไรที่ซ่อนอยู่ในดวงตานั้น

แต่ระหว่างคิ้วที่บิดเบี้ยวนั้น กลับแผ่วลงมาด้วยความกระสับกระส่าย ตื้นเขินมาก ถ้าไม่ดูให้ดี ก็มองไม่ออก

เขาเก่งในการควบคุมอารมณ์เสมอ ซูหว่านมองไม่เห็นเขา เขาก็ขี้เกียจที่จะคาดเดาและนอนตะแคงข้าง ๆ อย่างเชื่อฟัง

พวกเขาไม่ค่อยอยู่ด้วยกันอย่างเงียบ ๆ เช่นนี้ ดูเหมือนว่าในช่วงห้าปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยอยู่เคียงข้างเธอด้วยวิธีนี้มาก่อน

บางครั้งซูหว่านก็คิดว่า ในใจของจี้ซือหาน ตัวเองอยู่ในตําแหน่งไหนกันแน่

ถ้าเป็นแค่สแตนด์อินแล้ว ทําไมหลังจากแยกกันแล้วเขามักจะอดมาหาตัวเองไม่ได้

ครั้งนี้ยิ่งไปกว่านั้น คาดไม่ถึงว่าจะแย่งเธอไปจากมือของกู้จิ่งเซินต่อหน้าคนมากมาย

แยกกันมานานขนาดนี้ หรือเป็นเพราะโรคจิตเภท กะบังลมในใจน่าจะอึดอัด เลยทําแบบนี้

หรือพูดว่า... ในใจเค้าจริงๆ ก
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status