บททั้งหมดของ ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว: บทที่ 161 - บทที่ 170

พูดถึงเรื่องนี้ เขาใช้สายตาเกลียดเหล็กไม่กลายเป็นเหล็ก จ้องเจียงหลีอย่างแรง "เรื่องท้องใหญ่ขนาดนี้ ปิดบังครอบครัวเรา ถ้าไม่ใช่ถูกผมชนและพากลับบ้านระหว่างทาง เธอกลัวว่าจะปิดบังเราตลอด..."จ้องมองเสร็จก็มองไปที่ซานซานแล้วพูดว่า "หลังจากพาเธอกลับบ้าน บ้านก็วุ่นวายอีก มีแต่ทวงหนี้ ก่อนที่ผมจะชําระคืนเลย น้องสาวของผมก็ริเริ่มที่จะช่วยครอบครัวชําระคืนเงินกู้ ผมจึงรู้ว่าน้องเขยของผมหาเงินได้มากมายในแอฟริกาใต้ หลังจากรู้ว่าเธอตั้งครรภ์ ก็ให้ค่าครองชีพเธอตามเวลาทุกเดือน ผมจึงวางใจได้แต่พ่อแม่ของผมรู้สึกว่าพวกเขาท้องนอกสมรสก่อนที่จะจดทะเบียนสมรสด้วยซ้ำ บอกน้องสาวของผมไปสองสามคํา น้องสาวของผมไม่พอใจและทะเลาะกับพวกเขา คาดว่าอารมณ์อาจรุนแรงเกินไป นี่จึงโมโหแต่ไม่ร้ายแรง หมอแนะนําให้นอนโรงพยาบาลเพื่อสังเกตอาการสักพัก ผมถึงจะนอนโรงพยาบาลให้เธอ"หลังจากเจียงยวู่นับอธิบายเสร็จ ก็หยิบบัตรธนาคารใบหนึ่งออกมาจากกระเป๋าแล้วส่งให้ซานซาน "เดิมทีผมอยากจะโอนเงินหนึ่งล้านบาทไปใช้หนี้ก่อน ในเมื่อน้องสาวผมช่วยคืนแล้ว เงินนี้ก็เก็บไว้ให้คุณดีกว่านะ"ซานซานฟังคําอธิบายของเขาเสร็จและเห็นบัตรธนาคารนี้อีกครั้งแล

ซูหว่านเห็นว่าซานซานมีสมองที่ชัดเจนและไม่มีหัวใดกระโจนเข้าไปในคําพูดหวาน ๆ ที่เจียงยวู่ปลูกฝัง ในใจของเธอสบายใจขึ้นมากเธอกลัวว่าหลังจากเธอจากโลกนี้ไป ซานซานจะถูกเจียงยวู่ทรยศอีก แล้วเธอจะทําอย่างไรดีเมื่อนึกถึงที่นี่ สีหน้าของซูหว่านก็มืดลง ความเศร้าโศกนับไม่ถ้วนก็หลั่งไหลเข้ามาในใจ ทําให้เธอกระสับกระส่ายซานซานเห็นเธอยังเป็นห่วงตัวเองอยู่ รีบพูดว่า "วางใจเถอะ ฉันไม่ใช่สมองแห่งความรัก จะไม่ไปขุดผักป่าเพื่อผู้ชายค่ะ"เธอพูดจบก็สะบัดม้วนคลื่นที่สะบัดหน้าอก หยิ่งผยองมากว่า "พี่สามารถหยิบขึ้นมาวางได้ค่ะ"จากนั้นก็เปิดประตูรถออกมา โบกมือต่อซูหว่าน "พี่ไปหาเงินได้มากมายแล้วค่ะ"ซูหว่านถูกซานซานโดนแซวก็ยิ้มและโบกมือให้เธอว่า"ขับรถต้องระวังความปลอดภัยนะ"ซานซานพยักหน้าและสวมแว่นกันแดด ขึ้นรถ รถถอยสวยๆและขับออกจากโรงพยาบาลหลังจากซูหว่านเห็นซานซานจากไป เธอก็หันกลับเข้าโรงพยาบาลอีกครั้ง ทันทีที่ออกจากลิฟต์ ก็ได้ยินเสียงตบเสียงดังซูหว่านมองผ่านเสียงพอดีเห็นผู้หญิงแต่งตัวหรูหราสวยยืนอยู่ที่ประตูห้องคณบดี ตบอลันอย่างแรงเธอรีบเดินไป ดึงอลันที่ยอมถูกตบมากกว่าตอบโต้"คุณหมอโจว คุณเป็นอะ

"พวกเรารุกรานเธอ ในอนาคตได้แต่กลัวว่าจะลําบาก..."เธอไม่สนใจ เธอยังคงหาประธานจี้มาปกป้องเธอได้ แต่ซูหว่าน...ถ้าเหลียนซิงหรูค้นพบความสัมพันธ์ของเธอกับประธานจี้ เกรงว่า...อลันไม่กล้าคิดถึงมันอีกต่อไป สิ่งเดียวที่เธอคิดได้คือภาพลักษณ์ของเฉียนเฉียนที่ถูกทรมานจนตายซูหว่านเห็นอลันท่าทางหวาดกลัวและรู้สึกผิดมาก "คุณหมอโจว ฉันขอโทษ ฉันเป็นคนทำให้คุณลำบากใจค่ะ"อลันส่ายหัวเบา ๆ "ไม่โทษคุณ เหลียนซิงหรูก้าวร้าวเกินไปค่ะ"กลัวว่าซูหว่านจะรู้สึกผิดเกินไป อลันกลับปลอบใจเธอว่า "ไม่ต้องกลัว เดี๋ยวฉันทักทายประธานจี้ เขาจะปกป้องเราค่ะ"ซูหว่านยิ้มจนใจ เธออกหักกับจี้ซือหานมาก เขาแค่กลัวว่าจะเกลียดเธอมาก จะปกป้องเธอได้อย่างไรอลันต้องการจะพูดอะไรอีก ตํารวจสองสามคนเดินมาถามว่าเกิดอะไรขึ้นอลันอธิบายสองสามประโยคว่าเป็นปัญหาทางการแพทย์และแก้ไขแล้ว ตํารวจต้องทําบันทึกและออกไปพอพวกเขาจากไป อลันจึงนึกถึงเรื่องที่จะเอายาให้ซูหว่าน จึงรีบพูดกับเธอว่า "ไปเถอะ ฉันจะเอายาให้เธอค่ะ"ซูหว่านเห็นว่าใบหน้าของเธอบวมแบบนี้ ยังคิดอยู่ว่าจะเอายาให้ตัวเอง ทําให้หัวใจอบอุ่นขึ้น"คุณหมอโจว ฉันไปหาพยาบาลขอยาลดอาก

ส่วนจะลึกไปถึงไหนนั้น อลันไม่ได้บอก ซูหว่านก็ไม่ได้ถามทั้งสองเงียบไปครู่หนึ่ง อลันเปิดลิ้นชักออก หยิบยาที่มาใหม่สองสามกล่องออกมาส่งให้ซูหว่าน"อย่าลืมกินตรงเวลานะ"ซูหว่านพูดขอบคุณ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจะโอนเงินให้อลัน "คุณหมอโจว เท่าไหร่ ฉันจะโอนให้คุณค่ะ"อลันกลับโบกมือว่า "ไม่จําเป็น แต่ยาไม่กี่กล่อง สําหรับฉันไม่มีอะไร แต่เป็นคุณ เหมือนขาดเงินมาก"ซูหว่านส่ายหัว "ฉันเป็นคนที่กําลังจะตายแล้ว ยังขาดเงินอะไรอีก ก็คืออยากเก็บเงินให้พี่สาวคนหนึ่งของฉันมากขึ้นค่ะ"อลันเข้าใจแล้วและพยักหน้า เหมือนจําอะไรได้ หยิบนามบัตรใบหนึ่งออกมาส่งให้ซูหว่าน"นี่เป็นแพทย์โรคหัวใจที่มีชื่อเสียงของอเมริกา ประธานจี้เชิญเขามาหาหัวใจที่ตรงกับคุณค่ะ"ซูหว่านรับนามบัตรใบนั้น หัวใจหยุดสั่นไม่ได้ ทําให้เธอเจ็บปวดไปทั้งตัวเธอไม่ได้คาดหวังว่าจี้ซือหานพูดจริงทําจริง ๆ และกําลังมองหาหัวใจที่เหมาะสมให้เธอจริง ๆ"ก่อนหน้านี้น่าจะประธานจี้ติดต่อคุณหมอจอร์จโดยตรงเสมอ แต่ทันใดนั้นเขากลับให้ฉันไปติดต่อคุณหมอจอร์จ และบอกว่าต่อไปไม่ต้องรายงานเรื่องของคุณให้เขาทราบ ระหว่างพวกคุณมีความขัดแย้งอะไรกันเหรอ"ซูหว่านมีสีหน

สิ่งที่เธอไอคือฟองสีชมพูทั้งหมด และไอลงไปในน้ำทั้งหมด ทำให้น้ำชักโครกกลายเป็นสีแดงเมื่อเห็นสิ่งนี้ บอดี้การ์ดก็ตกใจ คิดว่าเธอไอเป็นเลือดจึงรีบบิดตัวเธอขึ้นมาการสูดอากาศเข้าไปอย่างกะทันหันทำให้ซูหว่านฟื้นตัวช้าๆ แต่เธอยังคงไออยู่สิ่งที่ไอออกมายังคงเป็นเสมหะฟองสีชมพูซึ่งเป็นอาการระยะสุดท้ายเหลียนซิงหรูไม่รู้ เขาคิดว่าเธอทำให้ท้องของเธอเจ็บจากการจมน้ำ ความโกรธของเธอลดลงเล็กน้อย แต่เธอก็ยังกัดฟันและจ้องมองเธอ"นี่คือผลกรรมที่คุณสมควรได้รับสำหรับตัวคุณเอง คุณสมควรที่จะสำลักตาย!"หลังจากที่เหลียนซิงหรูพูดอะไรบางอย่างอย่างเลวร้าย เธอก็เงยคางไปทางบอดี้การ์ด และบอดี้การ์ดรีบปล่อยซูหว่าน"คราวนี้ฉันจะปล่อยคุณไป คราวหน้าถ้ากล้าขัดขืน อย่าคิดที่จะเดินออกไปแบบมีชีวิตด้วยซ้ำ!"เหลียนซิงหรูวางคำพูดที่รุนแรงเหล่านี้ลงแล้วคว้าแขนของหนิงหว่านแล้วก็หันหลังจะจากไปโดยไม่คาดคิด ก่อนก้าวเดินออกไปสองก้าว คอของเธอก็ถูกรัดคอด้วยมือเปียกจากด้านหลังก่อนที่เหลียนซิงหรูจะมีเวลาหันกลับมา เธอก็ได้ยินเสียงที่อ่อนแอแต่กัดฟันของซูหว่านดังมาจากด้านหลังหูของเธอ"คุณเหลียนยังไม่ได้ชิมน้ำชักโครก แล้วเธอจะจา