All Chapters of เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า: Chapter 171 - Chapter 180

ลู่หวายหนิงกอดอกมองเขา ไม่พอใจต่อท่าทีของเขาที่มีต่อเป่ยซิวเยี่ยนเล็กน้อยเป่ยซิวเยี่ยนท่าทางสงบนิ่ง เสิ่นหรูโจวเลิกคิ้วอย่างเหยียดหยาม กล่าวเสียงเย็นชา “เหตุใดต้องบอกท่าน? ไม่ได้ให้ท่านไปรักษาเสียหน่อย”“เจ้าหุบปาก!” เซียวเฉินเหยี่ยนค้อนนางแวบหนึ่ง กล่าวถามเป่ยซิวเยี่ยนด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เรื่องการรักษาอาการป่วยของกุ้ยเฟยเป็นเรื่องสำคัญ เพียงแค่ไม่ระวังก็อาจจะเสียชีวิตได้”“ไม่ใช่ว่าอุปราชแค้นใจที่ฉินอวี่ได้รับบาดเจ็บที่จวนอ๋องอู่เฉิง จึงเจตนาแนะนำพระชายาของข้าต่อหน้าฝ่าบาท อยากให้นางไปตายหรอกหรือ”เสิ่นหรูโจวขมวดคิ้วทันทีในใจของเขามืดมน/เขาจิตใจมืดมนแล้ว ยังจะหาว่าคนอื่นเป็นคนอำมหิตอีกด้วย! ขณะที่นางกำลังจะเอ่ยปากพูด เป่ยซิวเยี่ยนก็ชิงพูดขึ้นเสียก่อน “อ๋องอู่เฉิงคิดมากไปแล้ว ข้าแนะนำพระชายาอ๋องอู่เฉิง ก็เป็นเพราะเมื่อครั้งก่อนฉินอวี่ได้นางเป็นผู้ช่วยชีวิต ทำให้ข้าเห็นถึงความสามารถของนาง”“ในเมื่อพระชายามีความสามารถ ก็ไม่ควรเก็บตัวอยู่เพียงแค่ที่จวนอ๋อง ควรใช้ความสามารถให้เต็มที่ ทำประโยชน์ต่อบ้านเมือง”เสิ่นหรูโจวเหลือบมองเป่ยซิวเยี่ยน ก็เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาจนทำให้ทุกคนตก

“เจ้าคิดว่าการที่เป่ยซิวเยี่ยนใกล้ชิดเจ้า เป็นเรื่องดีงั้นหรือ? เป่ยซิวเยี่ยนเป็นใคร? เขาเสนอแนะให้เจ้าไปรักษาอาการป่วยของกุ้ยเฟย จะให้สงบใจได้อย่างไร? รักษาอาการป่วยให้กุ้ยเฟยก็เป็นดั่งเผือกร้อน คนอื่นหลบ แต่เจ้ากลับเอามากอดไว้ในอ้อมแขน ข้าช่วยเจ้า เจ้ายังรู้สึกน้อยใจ!”พูดถึงตรงนี้ เซียวเฉินเหยี่ยนเกิดความอัดอั้นขึ้นภายในใจทันที เขาพูดกับเสิ่นหรูโจวว่าให้อยู่ห่างจากเป่ยซิวเยี่ยนตั้งแต่แรกแล้ว เหตุใดนางจึงไม่ยอมเชื่อฟัง ยังปิดบังเขาตอบรับคำเชิญของเป่ยซิวเยี่ยน ไปรักษาอาการป่วยของกุ้ยเฟยอีกด้วย!“เป่ยซิวเยี่ยนผู้นี้ความคิดลึกล้ำ เจ้าคิดว่าเขาชื่นชมเจ้างั้นหรือ? เขาอยากจะใช้เจ้าเพื่อมาจัดการกับข้าแน่นอน!”เสิ่นหรูโจวไม่พูดจา กำหมัดแน่นนางกลับอยากจะดูว่าเป่ยซิวเยี่ยนจะจัดการกับเขาอย่างไร น่าเสียดายที่ต้องรออีกหลายปี เป่ยซิวเยี่ยนถึงจะยกทัพก่อการกบฏ แต่ว่าคำพูดนี้ นางไม่มีทางบอกเซียวเฉินเหยี่ยนเดิมทีการกลับชาติมาเกิดใหม่ นางอยากจะดูเซียวเฉินเหยี่ยน เดินเข้าไปสู่หายนะ ทีละก้าว ๆ !เซียวเฉินเหยี่ยนจ้องมองการกระทำของนาง คิดว่านางฟังเข้าหูแล้ว สำนึกผิดแล้ว ในใจจึงถอนหายใจอย่างโล่งอก ไ

นางสาวเท้าเดินไปทางเรือนของฮูหยินเฒ่า เอ่ยกับเมี่ยวตง “ข้ายังมีธุระต้องจัดการ เมื่อจัดการเรียบร้อยแล้วค่อยกลับมา”“เจ้าค่ะ บ่าวจะไปเดี๋ยวนี้” เมี่ยวตงไม่พูดอะไรอีก กลับไปเก็บข้าวของเสิ่นหรูโจวมาถึงที่เรือนของฮูหยินเฒ่า ทันทีที่เข้าไปก็เห็นภายในห้องจัดวางไปด้วยอาหารเลิศรสเต็มโต๊ะเมื่อฮูหยินเฒ่าเห็นนางมาถึง รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้า“จูจูเอ๋อร์ พระสนมเต๋อเรียกเจ้าเข้าวัง มีธุระอะไรงั้นหรือ?”เสิ่นหรูโจวส่ายหน้าพร้อมรอยยิ้ม “ไม่มีอะไรเจ้าค่ะ ก็แค่พูดคุยกันเท่านั้น”“ไม่มีอะไรก็ดี” ฮูหยินเฒ่าพยักหน้า แล้วก็ยื่นนิ้วหนึ่งออกไป ราวกับโอ๋เด็กน้อยพร้อมกับกล่าวด้วยรอยยิ้ม “รีบดูสิ ย่าให้คนทำอาหารเอาไว้เต็มโต๊ะ เป็นอาหารที่เจ้าชอบกินทั้งนั้น”ฮูหยินเฒ่ายิ้มจนใบหน้าเต็มไปด้วยรอยย่น สายตาที่มองเสิ่นหรูโจวเต็มไปด้วยความรักใคร่เอ็นดูเสิ่นหรูหลันกล่าว “เดิมทีคิดว่าท่านพ่อกับฉู่มู่จะอยู่กินข้าวที่บ้านด้วยกัน จึงให้คนเตรียมเอาไว้มากหน่อย พวกเราห้าคนกินข้าวกันพร้อมหน้าพร้อมตา คิดไม่ถึงว่าการศึกที่ชายแดนจะขอการสนับสนุนด่วน พวกเขาจึงเดินทางกันอย่างรีบร้อน เลยเหลือพวกเราแค่สามคน อาหารเต็มโต๊ะขนา

เขาตั้งมั่นตั้งแต่เด็กว่าจะเป็นเหมือนดั่งเช่นท่านอาจารย์ น่าเสียดายที่สุขภาพของเขาไม่ดี ไม่สามารถเรียนวรยุทธ์กับท่านอาจารย์ ไม่อย่างนั้นวิชากระบี่ระดับนี้ แม้ว่าจะเรียนแค่สองส่วน ก็มากพอที่จะใช้ได้แล้ว“ท่านอาจารย์ยอมให้พี่สาวดูฝีมือ หมายความว่าเขาไม่ได้เห็นท่านเป็นคนนอก”“งั้นหรือ?” เสิ่นหรูโจวตะลึงไปเล็กน้อย กล่าวพร้อมรอยยิ้ม “เช่นนั้นข้าก็ถือ...”“เป็นเกียรติ”สองคำนี้ยังไม่ทันพูดออกมาจากปาก ทันใดนั้นชี่กระบี่ที่แฝงไปด้วยอานุภาพรุนแรงพุ่งเข้ามาก็หยุดอยู่ตรงหน้าของเสิ่นหรูโจวในพริบตาสาวใช้ที่อยู่ด้านข้างเห็นเข้า ก็ตกใจจนถอยหลังไปหลายก้าว ลู่หวายหนิงเองก็ตกตะลึงไปเล็กน้อย กล่าวอย่างร้อนใจ “ท่านอาจารย์!”เพียงแต่สีหน้าที่แสดงออกที่บนใบหน้าอันงดงามของเสิ่นหรูโจว ไม่เปลี่ยนแปลงเลยแม้แต่น้อย ดวงตาเปล่งประกายสดใสที่ราวกับสายน้ำในฤดูใบไม้ร่วง แสงกระบี่สีเงินสะท้อนอยู่ภายในดวงตาคู่นั้นกลายเป็นความเย็นชากระบี่นี้มาอย่างกะทันหัน ถึงแม้ว่านางจะประหลาดใจ แต่กลับไม่ลนลาน อย่างไรก็ตามเมื่อชาติก่อนคนที่เคยเป็นฮองเฮา เคยเห็นการต่อสู้มาไม่น้อย นี่จึงไม่ทำให้นางตกใจยิ่งไปกว่านั้น ถึงแม้ว่ากระ

“ถูกต้อง ขอเพียงแค่หาผู้ป่วยที่มีอาการทำนองเดียวกันได้สำเร็จ พระนางกุ้ยเฟย รวมถึงฝ่าบาท ก็คงยอมวางพระทัยได้”สีหน้าเรียบเฉยปรากฏอยู่บนใบหน้าอันหล่อเหลาของเป่ยซิวเยี่ยน “เตรียมการรักษาก่อน การรักษากุ้ยเฟยถึงจะเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด”เสิ่นหรูโจวมองเป่ยซิวเยี่ยน รู้ว่าเป่ยซิวเยี่ยนกล่าวเช่นนี้เป็นเพราะกำลังเตือนสตินาง ผู้ที่นางต้องช่วยเหลือคือกุ้ยเฟย จะต้องระมัดระวังรอบคอบทุกฝีก้าว ถ้าหากทำผิดพลาดแม้แต่ก้าวเดียว ก็จะรักษาชีวิตเอาไว้ไม่ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงรักษาอาการป่วยให้แก่เป่ยซิวเยี่ยน“อุปราชวางใจ ข้าจะเตรียมตัวให้ดี เช่นนั้นข้าขอตัวกลับก่อน”เมื่อได้ยินว่านางจะกลับ ลู่หวายหนิงก็เดินออกมาส่งนางด้วยตนเองหลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ลู่หวายหนิงก็ย้อนกลับมา“ท่านอาจารย์ พี่สาวกลับไปแล้ว” ลู่หวายหนิงเดินไปที่ข้างกายของเป่ยซิวเยี่ยน จ้องมองสีหน้าที่ไม่แยแสของเขา จึงกล่าวถามด้วยความสงสัย “ท่านอาจารย์ จะให้พี่สาวรักษาอาการป่วยให้กุ้ยเฟยจริงหรือ?”เขาเชื่อในความสามารถของพี่สาวคนสวย แต่กุ้ยเฟยไม่ใช่คนป่วยทั่วไป อย่างไรเขาก็คิดว่าเรื่องนี้อันตรายไปสักหน่อย ถ้าหากรักษาไม่ดี ก็อาจจะมีภัยมาถึง