บททั้งหมดของ องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน: บทที่ 1041 - บทที่ 1050

แต่น่าเสียดาย คนชราผู้นี้ติดเชื้อโรคในฤดูหนาว ยังไม่ถึงฤดูใบไม้ผลิต้นปีก็ป่วยตายแล้วก่อนตาย คนชราผู้นั้นบอกกับปานปู้ ผลผลิตของมันเทศดินเหล่านั้นสูงมาก แม้เป่ยหวนไม่เหมาะกับการเพาะปลูกมันเทศดิน แต่ช่วงที่อากาศอบอุ่นก็สามารถเพาะปลูกได้คนชรากล่าวด้วยความมั่นใจ ต่อให้อยู่ที่เป่ยหวน มันเทศดินเหล่านั้นก็สามารถให้ผลผลิตหนึ่งหมู่หกเจ็ดร้อยชั่งขึ้นไปคนชรายังบอกวิธีปลูกมันเทศดินเหล่านั้นกับปานปู้หลังปานปู้ได้รู้ แน่นอนว่าเขาดีใจมากต้องรู้ว่า ข้าวสาลีหยวนม่ายที่เป่ยหวนเพาะปลูกมากที่สุด ผลผลิตหนึ่งหมู่ยังไม่ถึงหนึ่งร้อยชั่งพืชเกษตรผลผลิตหกเจ็ดร้อยชั่งต่อหนึ่งหมู่ สำหรับเป่ยหวนแล้ว เป็นของขวัญที่ฟ้าประทานมาให้แต่น่าเศร้า ตอนแรกพวกเขาไม่รู้ว่ามันเทศดินเหล่านี้มีคุณค่า หลังได้รับมันเทศดินเหล่านี้มาส่วนใหญ่ก็ให้คนของชนเผ่านั้นไว้เลี้ยงม้าจนถึงเวลานี้ ปานปู้จึงได้รู้ว่า นี่คือการแก้แค้นของคนชราผู้นั้นคนชราผู้นั้นจงใจให้พวกเขารู้ว่าผลผลิตของมันเทศดินสูงมาก จงใจบอกวิธีเพาะปลูกกับพวกเขา แต่กลับรอให้พวกเขากินมันเทศดินเหล่านั้นหมดแล้ว รอจนกระทั่งตัวเองใกล้ป่วยตาย จึงค่อยบอกกับปานปู้ให้พว

จักรพรรดิเหวินพยักหน้า จากนั้นก็กล่าวถาม “ผ่านความวุ่นวายของอันอ๋องครั้งนี้ เจ้าเห็นข้อเสียของราชสำนักเราหรือไม่?”“คือ...”หยุนเจิงไม่เข้าใจ ก้มโค้งกล่าว “ลูกโง่เขลา ขอเสด็จพ่อทรงอธิบาย”“ครอบครัวผู้มีอำนาจและราชวงศ์”จักรพรรดิเหวินขมวดคิ้ว กล่าวอย่างกลัดกลุ้ม “จ้างจื่อแค่เพียงคนเดียว ยังสามารถร่วมสมคบคิดกับอันอ๋องก่อกบฏได้ พวกเขาก่อความวุ่นวาย ราชสำนักก็จะสูญเสียภาษีไปหนึ่งปี...”กล่าวจบ จักรพรรดิเหวินหยิบสาส์นฉบับหนึ่งส่งให้หยุนลี่นี่คือสาส์นที่สวีสือฝู่ถวายขึ้นมาเป็นเงินเสบียงที่ใช้ในการสยบความวุ่นวายอันอ๋องที่กรมการคลังตรวจสอบและคำนวนอย่างละเอียดการก่อกบฏของอันอ๋อง นำมาซึ่งความเสียหายอย่างหนักของฝู่โจวราชสำนักชดใช้ค่าสินไหมทดแทนให้กับครอบครัวของทหารที่เสียชีวิต การบรรเทาทุกข์ผู้ประสบภัยสงคราม ซ่อมแซมกำแพงเมืองต่างและหน่วยงานราชการที่เสียหายในซู่โจว ล้วนต้องใช้เงินและเสบียงหากคำนวณดูแล้ว ราชสำนักใช้เงินในการสยบความวุ่นวายของอันอ๋องไม่น้อยเลย หยุนลี่ไม่รู้ว่าจักรพรรดิเหวินมีเจตนาใด ไม่กล้ากล่าวออกไปอย่างหุนหันพลันแล่น ทำได้เพียงถอนหายใจตาม “อันอ๋องก่อความวุ่นวายครั้

สถานการณ์ของตระกูลผู้มีอำนาจและราชวงศ์ พวกเขารู้ดีอย่างยิ่งเมื่อหยุนเจิงเคลื่อนทัพลงใต้ ไม่เพียงแต่ตระกูลผู้มีอำนาจและราชวงศ์จะคล้อยตามหยุนเจิง ดีไม่ดี อาจฉวยโอกาสสร้างความวุ่นวายหยุนเจิงเป็นคนที่ต่อกรด้วยยากยิ่งหากเกิดไฟไหม้สวนหลังบ้าน อย่าว่าแต่หยุนลี่ที่เป็นรัชทายาทเลย แม้แต่จักรพรรดิเหวินที่เป็นจักรพรรดิคงต้องถูกดึงลงจากหลังม้าแล้วแต่ตระกูลสวีเป็นตระกูลผู้มีอำนาจหรือไม่?หรือต้องให้เขาจัดการตระกูลตัวเองหรือ?สวีสือฝู่นิ่งเงียบไปชั่วครู่ จากนั้นก็ถามหยั่งเชิง “การกระทำของฝ่าบาทครั้งนี้ เป็นการยิงหินนัดเดียวได้นก สองตัว! แต่ตระกูลผู้มีอำนาจและราชวงศ์เหล่านั้นอำนาจบารมียิ่งใหญ่ เสียงลงมือกับพวกเขา เกรงว่าจะเกิดปัญหา วุ่นวายพะย่ะค่ะ!”“ใช่แล้วพะย่ะค่ะ!”หยุนลี่พยักหน้าเห็นด้วย“ข้ารู้”จักรพรรดิเหวินพยักหน้า “ดังนั้น สิ่งที่ข้าคิดคือ เรื่องนี้ต้องทำทีละก้าว การเคลื่อนไหวไม่อาจใหญ่มากนัก!”สวีสือฝู่ครุ่นคิด กล่าวอย่างเอาอกเอาใจ “ฝ่าบาทตรัสมีเหตุผลพะย่ะค่ะ”จักรพรรดิเหวินนวดพระเศียรที่กำลังปวด สายพระเนตรทอดมองสวีสือฝู่และหยุนลี่สลับกันไปมาทั้งสองคนถูกสายพระเนตรของจักรพร

“กระหม่อมเข้าใจพะย่ะค่ะ!”สวีสือฝู่พยักหน้าหนักแน่นความสำคัญของฟู่โจว ไม่ต้องกล่าวก็เข้าใจเขาละโมบเงินจากที่ใด ก็ไม่กล้าละโมบเงินค่าจ้างกองทัพแนวป้องกันฟู่โจว!จักรพรรดิเหวินครุ่นคิดเงียบๆ จากนั้นก็กล่าวต่อ “เจ้าหกลูกทรพีตีเป่ยหวนจนขอยอมจำนนเจรจาสันติ ราชสำนักก็ต้องแสดงความเห็นไม่มากก็น้อย กลับไปเจ้าปรึกษาการพระราชทานรางวัลเรื่องนี้!”“พรุ่งนี้ตอนประชุมขุนนาง ข้าจะประกาศรายงานการรบของเจ้าลูกทรพีในท้องพระโรง!”“ถึงเวลานั้น เกี่ยวกับรางวัลที่ประธานในกองทหารมณฑลทางเหนือ พรุ่งนี้ต้องมีการประชุมหารือครั้งใหญ่”“ข้าต้องการเพียงข้อเดียว ห้ามขัดต่อจิตใจทหาร แต่ก็ห้ามพระราชทานรางวัลมากเกินไป!”เมื่อได้ฟังคำร้องขอของจักรพรรดิเหวิน สวีสือฝู่ร้องคร่ำครวญในใจห้ามขัดต่อใจเหล่าทหาร แต่ก็ห้ามให้เงินมากเกินไป?ให้พวกเขาจะเจรจาแผนการประทานรางวัลได้เช่นไร!นี่ก็คือคำในพจนานุกรมที่บอกว่าไม่ให้ข้าวสารแต่สั่งให้คนหุงข้าวหรือ?สวีสือฝู่บ่นในใจอยู่นาน ทว่ากลับต้องฝืนใจตอบตกลงแล้วต่อไป จักรพรรดิเหวินทรงสนทนากับสวีสือฝู่อีกสักพัก จึงปล่อยให้สวีสือฝู่จากไปสวีสือฝู่เพิ่งออกไป พระพัตกร์ของจักรพร

ทุกคนพากันขึ้นหลังม้า“ข้าตามไปดูด้วยหรือ?”เวลานี้ เจียเหยาพลันถามหยุนเจิง“เจ้าอย่าไปดีกว่า!”หยุนเจิงหันหน้ามองเจียเหยา “ข้าไม่คิดปิดบังเจ้า โรงเตาเผาของพวกเรา มีทักษะลับมากมาย หากถูกเจ้าแอบเรียนจะทำเช่นไร? มิฉะนั้น เจ้าใช้ม้าศึกหนึ่งหมื่นตัวเป็นค่าครู?”ม้าศึกหนึ่งหมื่นตัวหรือ?อย่าว่าแต่เจียเหยาเลย แม้แต่พวกเมี่ยวอินยังกล่าวสิ่งใดไม่ออกเลยคิดสิ่งใดอยู่!ยังต้องการม้าศึกหนึ่งหมื่นตัว?ไม่อยากให้เจียเหยาไปก็บอกมาตรงๆ สิ!“ท่านพี่...”เจียเหยาออดอ้อนน้ำเสียงหยาดเยิ้มนั่นทำเอาจางซูทำเหมือนเห็นผีเกิดเรื่องใดขึ้น?หยุนเจิงนำศีรษะของพ่อและพี่ชายเจียเหยาส่งไปเมืองจักรพรรดิแล้วเจียเหยายังเรียกหยุนเจิงเช่นนี้?เหมือนกับนกน้อยที่ต้องการพึ่งพาคน?“เจ้าไม่ต้องไปหรอก”หยุนเจิงปฏิเสธโดยตรง จากนั้นก็เรียกพวกจางซู “ไปเถอะ!”ความจริง ก็แค่โรงเตาเผาเท่านั้น โดยก็ไม่มีทักษะใดให้กล่าวถึงสิ่งเดียวที่ใหม่นิดหน่อย ก็คือการใช้ถ่านเลนทดแทนไม้ฟืนทว่าโรงเตาเผาแห่งนี้ยังสร้างไม่เสร็จ ถ่านเลนน่าจะยังไม่ขนส่งมา ต่อให้พาเจียเหยาไปดู ก็ไม่มีสิ่งใดมากมายแต่ยิ่งเห็นเจียเหยาเป็นเช่นนี้ เ