All Chapters of ผมคือหมอเทวดา: Chapter 491 - Chapter 500

เหวินซือซือมัวแต่ดีใจที่ได้เจอรุ่นน้อง ไม่ได้สังเกตเห็นพฤติกรรมแปลก ๆ ของคู่หมั้นในขณะนี้มีชายร่างกำยำอีกคนหนึ่งเดินมา เซวียเหวินห้าวจึงเบี่ยงเบนสายตาไปอย่างไม่อยาก แนะนำว่า "นี่คือเพื่อนผม พี่จวง จวงปี้สิง"เหวินซือซือพยักหน้าและกล่าวว่า "รุ่นน้อง เรามาด้วยกัน"ลั่วอู๋ฉางพยักหน้าไปทางทั้งสองคนแต่การแสดงของทั้งสองนั้นน่าผิดหวังจริง ๆพวกเขาสองคนไม่สนใจลั่วอู๋ฉางเลย ดวงตาสองคู่จ้องมองที่หูเยว่ซี แทบอดไม่ไหวที่จะกลืนเธอไปในคำเดียวสาวสวยคนนี้ไม่เพียงแต่มีหน้าตาที่ไม่มีใครเทียบได้เท่านั้น แต่ยังมีหุ่นที่น่าทึ่งอีกด้วย!คนที่พวกเขาเคยเรียกว่านางฟ้าในเมื่อก่อน ต่อหน้าเธอกลายเป็นลูกเป็ดขี้เหร่ และไม่มีใครเอาชนะได้!ไม่เว้นแม้แต่เหวินซือซือ!นี่ไม่ใช่ความคิดเห็นของจวงปี้สิงเพียงคนเดียวเท่านั้น เซวียเหวินห้าวก็คิดแบบนั้นเช่นกันสิ่งที่พวกเขาคิดไม่ออกก็คือผู้หญิงที่สวยเช่นนี้ หายากในท้องฟ้าและไม่มีใครเทียบได้ในโลก ทำไมถึงมาอยู่ข้างลั่วอู๋ฉาง?ไอ้หมอนี่ดูธรรมดามาก!ทั้งตัวก็ไม่มีเสื้อผ้าที่ดูได้เลย และยิ่งไม่มีของฟุ่มเฟือยที่แสดงถึงสถานะอันสูงส่งเขาทำได้ยังไง?สาวสวยตาบอดเหรอ หิ

ไต้ซือที่เป็นผู้นำไม่เพียงแต่ร่างกายกำยำ แต่ยังส่งกลิ่นอายของนักบู๊โบราณที่แข็งแกร่งออกมาไต้ซือคนอื่น ๆ ก็มีศิลปะการต่อสู้อยู่ในตัว ด้วยเหตุนี้คนเหล่านี้จึงกล้าพูดเสียงดังและไม่มีใครกล้าก้าวไปข้างหน้าจวงปี้สิงยกคางขึ้นสูงด้วยสีหน้าเย่อหยิ่งเขารู้ว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของไต้ซือเหล่านี้ แต่ไม่เป็นไร ขอแค่เข้าไปได้ก็พอแล้วด้วยสถานะของเขาในฐานะนายน้อยคนที่สองของโรงเรียนศิลปะการต่อสู้ นี่เป็นเรื่องง่ายมาก"โปรดแสดงจดหมายเชิญ" ไต้ซือกล่าวอย่างไม่แสดงอารมณ์จวงปี้สิงตกตะลึง "จดหมายเชิญอะไร?""เฉพาะสมาชิกที่เข้าร่วมการประชุมผู้นำเท่านั้นที่มีสิทธิ์เข้าสนามชั้นใน ไม่มีจดหมายเชิญต้องอยู่ข้างนอกทุกคน" ไต้ซือพูดอย่างไม่เกรงใจมากเซวียเหวินห้าวก็ตามมาแล้วพูดเสียงดังว่า "คุณมองดูให้ดี คนนี้คือจวงปี้สิงเป็นคุณชายคนที่สองของโรงเรียนศิลปะการต่อสู้อันสิง""พี่ชายของเขาจวงปี้อัน เป็นสมาชิกที่เข้าร่วมการแข่งขันต่อสู้ ยังไม่รีบให้พวกเราเข้าไปอีก!"ไต้ซือตะคอกอย่างเย็นชา "พี่ชายเข้าได้ น้องชายไม่มีจดหมายเชิญก็เข้าไม่ได้!"จวงปี้สิงรู้สึกรำคาญเล็กน้อย "ปีก่อน ๆ ผมเข้าไปได้ วันนี้เกิดอะไรขึ้น

ลั่วอู๋ฉางกำลังจะพูด"ไม่เป็นไร อาตมาผิดก่อนจริง ๆ" ไต้ซือไท่อี้ขอโทษก่อน แสดงออกอย่างสงบมากสายตาของเขาหันไปหาลั่วอู๋ฉางและพูดด้วยรอยยิ้ม "คุณลั่วเก่งมาก สามารถเอาชนะคนแบบนี้ได้ อาตมาขอชื่นชม"น้ำเสียงเต็มไปด้วยความหมายอันลึกซึ้งดูเหมือนว่าเขาจะรู้ตัวตนของหูเยว่ซีแล้วไม่น่าแปลกใจเลยที่หูเยว่ซีรู้สึกไม่สบายใจก่อนเข้าประตูตอนนั้นลั่วอู๋ฉางยังคงงุนงง คิดว่าศาลาเจ็ดดาวไม่มีมรดกใด ๆ เลยและเป็นสิ่งก่อสร้างที่มนุษย์สร้างขึ้นยิ่งไม่มีการดำรงอยู่ของยอดฝีมือใด ๆ เป็นถึงจักรพรรดิชิงชิว มีอะไรต้องกลัว!ที่แท้เป็นเพราะมีไต้ซือไท่อีอยู่ดูเหมือนไต้ซือไท่อีจะไม่สนใจเรื่องนี้และเปลี่ยนเรื่องทันที "คุณลั่ว จะเข้าไปข้างในเหรอ?"สิ่งนี้ทำให้ลั่วอู๋ฉางประหลาดใจเล็กน้อยไม่ได้กล่าวไว้ว่าไต้ซือชอบฆ่าปีศาจและกำจัดมารเหรอ การกำจัดมารเป็นหน้าที่ของพวกเขาไม่ใช่เหรอ?มีปีศาจตัวใหญ่แบบนี้อยู่ตรงหน้า และถูกอีกฝ่ายมองออกแล้ว ศัตรูเจอกันไม่โกรธกันเหรอ ควักอาวุธวิเศษใส่กันแล้วตีกันหัวล้างข้างแตกไม่ใช่เหรอ?แต่ไต้ซือหนุ่มท่าทีสงบมาก และมาจากใจจริง ไม่ใช่แค่เสแสร้งหลังจากประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่ง ลั่วอ

"จะชนะได้จริง ๆ เหรอ?" เหวินซือซือถามเห็นได้ชัดว่านี่คือสิ่งที่เซวียเหวินห้าวต้องการถาม แต่เขาจงใจจ้องมองคู่หมั้นและพูดด้วยความโกรธ "คุณสงสัยสายตาพี่จวงเหรอ?""พี่จวงเป็นใคร?""เขาเป็นนายน้อยที่สองของโรงเรียนศิลปะการต่อสู้อันสิง แค่การประชุมผู้นำก็เข้าร่วมหลายครั้งแล้ว จะมีปัญหาได้ยังไง!"ผู้ชายคนนี้ถือโอกาสสั่งสอนคู่หมั้นเอาใจจวงปี้สิงจวงปี้สิงแสร้งทำเป็นใจกว้าง ยกมือแล้วพูดว่า "น้องสะใภ้มาครั้งแรก สงสัยบ้างเป็นเรื่องปกติ พวกคุณฟังผมวิเคราะห์"เขาถือโอกาสทำท่าทางแนะนำ ชี้ไปที่คู่ต่อสู้ของศิษย์พี่ที่สอง แล้วพูดว่า "อีกฝ่ายเป็นลูกศิษย์ของศูนย์ศิลปะการต่อสู้แห่งหนึ่งในเมืองหลิน ผมเคยเห็นการแข่งขันของเขา""ไม่ว่าจะเป็นในแง่ของความแข็งแกร่งหรือประสบการณ์ มีความแตกต่างจากศิษย์พี่ที่สองของผมมาก!""ผมรับประกันได้ว่าโอกาสที่ศิษย์พี่สองของผมจะแพ้ต่ำกว่าคู่ต่อสู้อย่างแน่นอน"พูดจบจวงปี้สิงก็โบกมือไปทางผู้รับผิดชอบในการวางเดิมพันที่อยู่ไม่ไกลทันใดนั้นก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งวิ่งเข้ามา ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มและยื่นกระดาษสองสามใบมา "ทุกท่าน จะเล่นเหรอ?""เฉาเฉิงหยุ่นลูกศิษย์ของโรงเรียนศิล

"แม่งมึงสิ!"จวงปี้สิงกระโดดขึ้นมาระเบิดคำหยาบคาย "สายตานายมีเพื่อระบายความโกรธเหรอ?""นายตาบอดจริง ๆ ศิษย์พี่รองของฉันจะแพ้ได้ยังไง? ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ก็อย่าพูดมั่วซั่ว ไม่มีใครหาว่านายเป็นใบ้!"ฉันทนนายมานานแล้ว!ถ้าไม่ใช่เพราะว่านายเป็นลูกพี่ลูกน้องของคนสวย จวงปี้สิงทะเลาะด้วยไปตั้งนานแล้ว!"รุ่นน้อง นี่เป็นความผิดนายแล้ว"เหวินซือซือทำเงินได้มากมายหลังจากฟังคำพูดของจวงปี้สิง ดังนั้นจึงเชื่อในตัวจวงปี้สิงโดยธรรมชาติ เธอขมวดคิ้วและพูดด้วยความไม่พอใจ "นายไม่ใช่นักบู๊โบราณสักหน่อย กล้าตัดสินแบบหุนหันพลันแล่นได้อย่างไร?"นี่คือสิ่งที่เซวียเหวินห้าวต้องการจะพูดลั่วอู๋ฉางพูดอย่างใจเย็น "มันไม่เกี่ยวว่าเป็นนักบู๊โบราณหรือเปล่า""ฉันก็อยากจะฟังแล้วว่าเกี่ยวข้องกับอะไร" เซวียเหวินห้าวถามถ้าลั่วอู๋ฉางไม่กลัวว่าเหวินซือซือจะถูกหลอกและที่เห็นแก่เธอเคยดูแลตัวเองขนาดนั้น ดังนั้นจึงไม่โกรธหากเป็นคนอื่น ลั่วอู๋ฉางคงเดินจากไปนานแล้ว"เจ้ามือไม่ใช่องค์กรการกุศล เฉาเฉิงหยุ่นชนะสามเกมแรก เพื่อให้ผู้คนเชื่อว่าเขายังสามารถชนะได้ ทั้งหมดวางเดิมพันกับเขา"ลั่วอู๋ฉางอธิบายโดยไม่มีเจตนาดีว่