บทที่ 497

จวงปี้สิงหน้าแตกพูดอย่างเขินอายว่า "ข้างหน้ามีเสียงต่อสู้ พวกเราเร่งฝีเท้ากันเถอะ ไม่งั้นอาจจะพลาดฉากที่ยอดเยี่ยมไป"

เซวียเหวินห้าวก็ประจบสอพลออีกครั้งทันที "พี่จวงเก่งจังเลย ไกลขนาดนี้ก็ได้ยินเสียง สมกับเป็นนักบู๊โบราณชั้นสูง"

"พวกเราไม่ใช่คนธรรมดา อะไรก็สามารถได้ยินได้หมด!"

จวงปี้สิงพูดอย่างอวดดี "เทคนิคเล็กน้อยเท่านั้น ไม่คุ้มที่จะพูดถึง ไม่คุ้มที่จะพูดถึงเลย..."

ไม่นานพวกเขาก็มาถึงเขตเวที

สถานที่เปิดโล่งที่มีพื้นที่มากกว่าหนึ่งหมื่นตารางเมตร ตอนนี้เต็มไปด้วยผู้คน

ตรงกลางเป็นเวทีทรงกลมขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางสามสิบเมตร สร้างขึ้นด้วยหินบลูสโตนขนาดใหญ่

เวทีสูงห้าฟุต ทั้งสี่ทิศทางมีประติมากรรมสัตว์ร้าย ดูยิ่งใหญ่มาก

เสียงอึกทึกครึกโครม ในงานมีคนอย่างน้อยสองสามพันคน

ไม่น่าแปลกใจที่ไต้ซือไท่อีสั่งปิดประตู ที่นี่เกือบจะแน่นเกินไปแล้ว

หากยังปล่อยคนเข้ามาอีก ต้องเกิดปัญหาแน่นอน มีโอกาสสูงที่จะทำให้เกิดการเหยียบกัน

"โอเค!"

"สู้ได้ดีมาก ทำต่อไป... ล้มเขาลงรวดเดียว!"

สภาพแวดล้อมที่อึกทึกครึกโครม เสียงเชียร์ก็ดังขึ้นเรื่อย ๆ

ทั้งสี่มุมของเวทีหลัก มีเวทีสี่เหลี่ยมที่เรียบง่ายสี่เวทีตั