All Chapters of ผมคือหมอเทวดา: Chapter 511 - Chapter 520

ในฐานะคนธรรมดาก็ต้องมีความตระหนักว่าเป็นคนธรรมดา สิ่งต่าง ๆ ในโลกศิลปะการต่อสู้ไม่ใช่สิ่งที่เราจะเข้าไปคลุกคลีได้อยู่ที่นี่ทำอะไร?ต่อให้ดูการต่อสู้จนจบแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเรา?ขึ้นเงินเดือนได้ หรือจะยกระดับฐานะทางสังคมของตัวเองได้?เซวียเหวินห้าวพูดด้วยเสียงต่ำ "ที่รัก คุณอย่าโกรธเลย เรื่องเมื่อกี้เป็นความผิดของผม!""ไม่ดูก็ไม่ดู ผมไม่วางใจที่จะให้คุณไปคนเดียวจริง ๆ ทุ่งหญ้าและภูเขาที่รกร้างนี้ไม่ปลอดภัยมาก"สองแสนที่ขาดทุนยังต้องให้คู่หมั้นชดใช้ยังไม่บรรลุเป้าหมาย เซวียเหวินห้าวจะพยายามเอาใจเหวินซือซืออย่างแน่นอนเหวินซือซือเดินไปข้างหน้าโดยไม่หันกลับมามอง เซวียเหวินห้าวมองย้อนกลับไป ไม่ว่าเขาจะลังเลแค่ไหน แต่เขาก็ยังตามไปบนเวที โหวซานหดขาขวาแล้วพูดกับพวกเจ้าอย่างหยิ่งยโส "ให้โอกาสพวกคุณ ใครก็สามารถขึ้นเวทีเพื่อท้าทายได้""ถ้าผมแพ้ จะมอบตั๋วเข้าชมด้วยสองมือ!"พวกเจ้าพ่อขมวดคิ้ว ผู้เข้าแข่งขันก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไรลิงผอมภูมิใจมาก ความแข็งแกร่งไม่ใช่ความแข็งแกร่งธรรมดาจริง ๆเอาชนะจวงปี้อันด้วยกระบวนท่าเดียว ข่มขวัญทุกคนท้าทายเขาเหรอ?ช่างเถอะ!แพ้ก็อับอาย ชนะก็ไร้เ

"ปัง!"ท่ามกลางเสียงดัง หยางหมิงต๋าถอยหลังไปเจ็ดหรือแปดก้าว เลือดก็พ่นออกมาทันทีหน้าเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ!ท่าไม้ตายที่ทรงพลังที่สุดของตัวเอง คาดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะแก้ไขได้ง่ายดายหยางหมิงต๋ายังไม่ทันทรงตัว จางเหวินไป๋ก็ก้าวไปข้างหน้าและเตะเขาเข้าที่หน้าพื้นรองเท้าขนาดเบอร์สี่สิบสาม มาสัมผัสกับใบหน้าของเขาอย่างใกล้ชิดหยางหมิงต๋าพ่นเลือดออกจากปากและจมูก ตกเวทีอย่างสะบักสะบอม!"อยากเหยียบฉัน เพื่อมีโอกาสในการเปิดเผยใบหน้า ฝันไปเถอะ!"จางเหวินไป๋ได้ใช้การกระทำพิสูจน์ความแข็งแกร่งของตัวเอง!ไม่เพียงแต่ทำให้แผนการของหยางหมิงต๋าล้มเหลวอย่างสมบูรณ์ แต่ยังจบลงอย่างน่าอับอายด้วยด้านล่างเวที เงียบสงัด!ทุกคนตกตะลึงและพูดไม่ออกจางเหวินไป๋คนนี้สุดยอดมาก!หยางหมิงต๋าปรมาจารย์ที่ราบผู้สง่างาม ต่อหน้าเขาไม่สามารถตอบโต้ได้เลย"ทำไม... ทำไมถึงเป็นแบบนี้?"อาจารย์เสือตกตะลึงอย่างสิ้นเชิง ใบหน้าเปลี่ยนเป็นขุ่นเคืองทันที ริมฝีปากสั่นและพูดว่า "แพ้... แพ้อีกแล้วเหรอ!"หลังจากแพ้มาสองเกมติดต่อกัน ไพ่เด็ดของเขาได้เล่นหมดแล้ว!จวงปี้อันแพ้ เขายอมรับมันอย่างสงบเนื่องจวงปี้อันยังเด็กอ

จินจุ้นเหวินจ้องมองด้วยความโกรธ "ฉันใจกว้าง จะไม่คิดอะไรกับคนที่ใกล้ตายอย่างพวกนาย"จางเหวินไป๋ยังคงจ้องมองลั่วอู๋ฉางต่อไปและถามว่า "ได้ยินมาว่าอาจารย์และลูกศิษย์เมิ่งป๋ออัน นายก็เป็นคนฆ่า?""ถูกต้อง!" ลั่วอู๋ฉางตอบง่าย ๆนี่คือความแตกต่างระหว่างสุภาพบุรุษและผู้ร้ายแต่จินจุ้นเหวินเป็นคนหน้าซื่อใจคดที่แย่กว่าคนร้าย"งั้นก็พูดได้แค่ว่า อาจารย์เมิ่งป๋ออันไม่มีความสามารถเหมือนชื่อเสียง ให้นายได้เปรียบแล้ว"จางเหวินไป๋ยิ้มอย่างดูถูกและชี้ไปที่เวทีใต้เท้า "ในเมื่อนายกล้ายอมรับ งั้นก็ขึ้นมารับความตายเถอะ!""คนอย่างนายไม่คู่ควรที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของฉัน!" ลั่วอู๋ฉางส่ายหัวแล้วพูดประโยคนี้ เหมือนระเบิดลูกใหญ่ ระเบิดเสียงดังไปทั่วฝูงชน!เขากล้าดียังไง?กล้าดีมาก คาดไม่ถึงว่าต่อหน้าปรมาจารย์จางก็กล้าพูดคำแบบนี้ออกมา!แต่ลั่วอู๋ฉางยังคงก้าวเท้าเดินไปที่เวที "เดิมทีฉันไม่อยากฆ่านาย แต่นายไม่ควรจะมีความคิดต่อคุณเกาและคุณนายเฉิน""ผู้ใหญ่ ต้องรับผิดชอบต่อคําพูดของตัวเอง""เพื่อความปลอดภัยของพวกเธอ งั้นก็ได้แต่เชิญคุณไปตายเท่านั้น"มังกรมีเกล็ดย้อนกลับ แตะต้องตาย!เกล็ดของราชันมังกรลั่ว

หากเปลี่ยนเป็นคนอื่น แม้ว่าจะไม่ได้อาเจียนเป็นเลือดจนตาย แต่ก็สูญเสียพลังในการต่อสู้ใหม่เนื่องจากการบาดเจ็บภายในจางเหวินไป๋ยกมือขึ้นเช็ดเลือดจากมุมปาก กัดฟันแล้วพูดว่า "ไอ้หนู ไม่คิดว่านายจะมีความสามารถจริง ๆ ฉันประมาทไปแล้ว""แต่ถ้านายคิดว่าแบบนี้จะเอาชนะฉันได้ คงเพ้อฝันเกินไปแล้ว!"ภายใต้การจ้องมองของผู้ชมทั้งหมด จางเหวินไป๋ก็ยกเท้าขึ้นและเหยียบลงบนพื้น ตัวของเขาก็ลอยขึ้นไปในอากาศ และร่อนลงบนเวทีอย่างมั่นคงอีกครั้ง"คราวนี้ ฉันจะไม่แสดงความเมตตาอีกต่อไป!"จางเหวินไป๋มีสีหน้าที่ดุร้าย กระตุ้นกำลังทั้งหมดในตัวให้ถึงจุดสูงสุดในทันที!มีลมพายุพัดรอบตัวเขา เสื้อผ้าปลิวว่อนดังพรึบ ๆ!กำลังที่แข็งแกร่งและก้าวร้าวเหล่านี้รวมตัวกันอย่างรวดเร็วไปยังฝ่ามือของเขาในกลุ่มผู้ชม เกาฉี่เฉียงลุกขึ้นยืนอย่างตื่นเต้น ยกมือขึ้นชี้ด้วยความโกรธ และตะโกนว่า "จางเหวินไป๋ นายหน้าด้านเกินไปหรือเปล่า?""กฎของการต่อสู้บนเวทีคือใครก็ตามที่ถูกต่อยลงจากเวทีถือเป็นผู้แพ้!""ต่อหน้าคนมากมาย นายกลับขึ้นเวทีอย่างหน้าด้าน หมายความว่าไง?"เฉินไท่ก็โกรธเช่นกัน "จางเหวินไป๋ไสหัวลงมาเดี๋ยวนี้ เป็นถึงระดับปรมาจา

บางทีความแข็งแกร่งของตระกูลจินอาจแข็งแกร่งมาก แต่ในขณะนี้ กำลังรบที่แข็งแกร่งที่สุดที่จินจุ้นเหวินสามารถหาได้ก็คือจางเหวินไป๋จางเหวินไป๋ตายแล้ว จะทำอย่างไรต่อไป?ยังสามารถพึ่งพาใครได้อีก?พวกเขาทั้งหมดก็เสียใจ เมื่อมองเฉินไท่และเกาฉี่เฉียงอีกครั้ง สายตาก็เต็มไปด้วยความอิจฉาด้วยการสนับสนุนของลั่วอู๋ฉาง ตระกูลเฉินและตระกูลเกาถือว่าได้รับตำแหน่งผู้นำของเมืองจิงไห่อย่างมั่นคงแล้วเกรงว่าจะไม่มีใครอีกแล้วที่จะสามารถเขย่าสถานะของทั้งคู่ได้แน่นอนว่าจินจุ้นเหวินไม่สามารถยอมรับผลลัพธ์ดังกล่าวได้ เพื่อที่จะได้เมืองจิงไห่ เขาได้วางแผนมากมาย ใช้กำลังคนและทรัพยากรวัตถุมหาศาลเมื่อเห็นว่าทุกอย่างจะสูญเปล่า เขาจึงต้องหยุดมัน"จับเฉินไท่กับเกาฉี่เฉียงให้ฉัน แล้วก็สาวสวยน่าทึ่งคนนั้นด้วย!"จินจุ้นเหวินขึ้นเสียงและสั่งเสียงดัง!เดิมมียอดฝีมือหลายสิบคนซุ่มอยู่รอบ ๆ ได้ยินคำสั่งก็ปฏิบัติตามทันทีจินจุ้นเหวินต้องการจับตัวประกันและบังคับให้ลั่วอู๋ฉางยอมจำนน!จินจุ้นเหวินได้รู้จากปากของหยางหว่านอวี่ว่าลั่วอู๋ฉางเป็นคนให้ความสำคัญกับความรู้สึกมาก จะให้ความสำคัญกับคนใกล้ตัวเป็นอันดับหนึ่งเสมอด