All Chapters of ผมคือหมอเทวดา: Chapter 521 - Chapter 530

จินจุ้นเหวินชี้ด้วยความโกรธอีกครั้ง "ก็เป็นไอ้หมอนี่เป็นคนฆ่า เขาชื่อลั่วอู๋ฉาง!"ความโกรธของหม่าเป่ากัวก็เพิ่มขึ้นทันที "ไอ้หนู เป็นนายจริง ๆ เหรอ?"ลั่วอู๋ฉางค่อน ๆ มองและพูดอย่างสงบ "ใช่"หม่าเป่ากัวเกือบเจ็ดสิบแล้ว สวมชุดฝึกวิชาสีเทา ถ้าไม่ใช่เพราะความโกรธที่พุ่งสูงขึ้นในขณะนี้ ใบหน้าบิดเบี้ยวและผิดรูปอย่างรุนแรง เขาก็เป็นชายชราที่กระฉับกระเฉง"นายกล้าดีมาก!"หม่าเป่ากัวดวงตาพ่นไฟ พูดด้วยความโกรธว่า "ฆ่าลูกศิษย์ของสำนักฉันก่อน ตอนนี้ก็ฆ่าศิษย์ที่รักของฉันด้วย ฉันจะหั่นนายเป็นชิ้น ๆ เพื่อแก้แค้นให้กับพวกเขาสองพี่น้อง"โกรธมากจนหายใจไม่ออก!รอบตัวของหม่าเป่ากัวเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าลอยฟุ้งจินจุ้นเหวินเห็นว่าปรมาจารย์หม่าโกรธจัดมาก เขาจะไม่ไว้ชีวิตลั่วอู๋ฉางอย่างแน่นอน เรียกความภาคภูมิใจก่อนหน้านี้กลับคืนมาในทันที "ลั่วอู๋ฉาง นายไม่ได้อยากฆ่าฉันเหรอ?""ฉันยืนอยู่ตรงนี้ นายมาฆ่าสิ จะดูว่าใครตายก่อนกัน ฮ่าฮ่าฮ่า!"ลั่วอู๋ฉางเพิ่งยกมือขวาขึ้น หม่าเป่ากัวก็ส่งเสียง "ฉึก" ขวางอยู่หน้าจินจุ้นเหวินทันใดนั้น สนามชั้นในทั้งหมดก็เต็มไปด้วยแรงลม และทุกคนก็ถูกพัดปลิวไปรอบ ๆดูเหมือนว่าเ

ด้วยการโบกแขนและการเคลื่อนไหวของร่างกายที่สั่นสะเทือน ความแข็งแกร่งของหม่าเป่ากัวก็เพิ่มขึ้นถึงบนสุดทันที มุ่งตรงไปยังไต้ซือไท่อี"เทพสวรรค์ไร้พรหมแดน!"ไต้ซือไท่อีสวดมนต์ในปาก"ฉึก!"พลังรวมตัว แสงสีทองก็ปรากฏขึ้น!"วาบ!"แสงสีทองหลายพันดวงเป็นเหมือนดาบคมกริบ ต่อต้านการโจมตีของหม่าเป่ากัวในทันที"ผู้สืบทอดสำนักเต๋า?!"สีหน้าหม่าเป่ากัวเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและความเย่อหยิ่งของเขาก็ลดลงครึ่งหนึ่ง "คิดไม่ถึงว่าวัดเล็ก ๆ นี้จะมียอดฝีมืออย่างนายอยู่""อายุยังน้อยก็บรรลุการฝึกฝนในระดับนี้แล้ว ทำไมต้องเข้ามายุ่งกับเรื่องนี้ด้วย?"แม้ว่าเมื่อกี้หม่าเป่ากัวไม่ได้ใช้พลังทั้งหมด แต่ก็สามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ที่ต่ำกว่าปรมาจารย์ระดับสูงสุดได้อย่างง่ายดายแต่ไต้ซือหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าใช้เพียงคาถาเดียวก็ทำให้การโจมตีของเขาสูญเปล่าความแข็งแกร่งแบบนี้ไม่อาจประมาทได้!"ที่นี่เป็นดินแดนแห่งลัทธิเต๋า ปรมาจารย์หม่าได้ทำเรื่องครั้งใหญ่ขนาดนี้ อาตมาไม่ยุ่งไม่ได้"ไท่อีชี้ไปที่บนเวที "ถ้าสู้อย่างยุติธรรม อาตมาก็ไม่มีอะไรจะพูด แต่ปรมาจารย์หม่าไม่ใช่ผู้เข้าร่วมการประชุมผู้นำ จู่ ๆ ก็กระโดดออกมาหาเรื

พี่หมาป่ารีบเสริมว่า "ตราบใดที่ท่านยอมลงมือ พวกเราจะบริจาคเงินค่าธูปเทียนให้เยอะขึ้น สร้างศาลาเจ็ดดาวให้เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งสำนักเต๋า!""ท่านเป็นเจ้าของที่นี่ จะปล่อยให้พวกเขาเอาชีวิตคนเหมือนผักปลาแบบนี้ไม่ได้""ขอให้ไต้ซือช่วยพวกเราผ่านความยากลำบากครั้งไปด้วย จบเรื่องแล้วจะขอบคุณมาก!"ไต้ซือหนุ่มคนนี้สามารถบังคับให้หม่าเป่ากัวถอยกลับได้ด้วยกระบวนท่าเดียว ความแข็งแกร่งไม่ธรรมดาถ้าเขายอมลงมือหยุดเฉินไท่และเกาฉี่เฉียง คงเป็นเรื่องง่ายแน่ ๆเห็นได้ชัดว่านี่เป็นฟางเส้นสุดท้ายสำหรับพวกเจ้าพ่อแล้วพวกเขาไม่ต้องการใช้ชีวิตที่เหลือบนรถเข็นไต้ซือกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ว่า "ทุกท่านเลือกที่จะจัดเวทีการแข็งขันที่นี่ ซึ่งไม่ได้ขออนุญาตอาตมาล่วงหน้าเลย ตอนนี้จำได้ว่าไต้ซือเป็นเจ้าของที่นี่แล้วเหรอ?""ทุกอย่างในโลกนี้ ต้องปฏิบัติตามกฎเกณฑ์""การแข่งขันบนเวที เป็นกฎที่พวกคุณตั้งเอง ตัวเองอยากโค่นล้มไม่พอ ยังอยากดึงคนอื่นลงไปด้วย ฝันไปเถอะ?""เรื่องของพวกคุณ อาตมาไม่สนใจเลย"พูดจบเขาก็หันกลับไปโดยไม่ได้มองพวกเขาอีกเลยพวกเจ้าพ่อสิ้นหวังอย่างยิ่ง!"ผู้ใหญ่ต้องรับผิดชอบต่อการกระทำข

ไท่อีขมวดคิ้ว "คุณแน่ใจเหรอ?""แน่นอน!" ลั่วอู๋ฉางกล่าวไท่อีพยักหน้า "งั้นก็ได้ หากต้องการความช่วยเหลือก็เรียกได้ตลอด"ซุนเฉิงหลินเห็นแบบนี้ยิ่งหยิ่งผยองขึ้นมาทันที "ไอ้หนู นายยังถือว่าเป็นคนกล้าทำกล้ารับ ฉันสามารถให้วิธีตายที่สบายแก่นายได้ มาเถอะ"ลั่วอู๋ฉางส่ายหัว "ลูกกระจ๊อกแบบนายไม่คู่ควรที่จะต่อสู้กับฉัน"อะไรนะ?ดวงตาของซุนเฉิงหลินเบิกกว้างและความโกรธในดวงตาก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว "ไอ้หนู นายพูดว่าอะไรนะ? กล้าพูดอีกครั้งไหม?"ความรู้สึกดีในใจเขาที่มีอยู่เล็กน้อย หายไปอย่างไร้ร่องรอยทันที"ฉันขอถอนคำพูดเมื่อกี้ นายอวดดีขนาดนี้ จะต้องตายอย่างน่าสังเวช!"ลั่วอู๋ฉางเพิกเฉยต่อคำขู่ของเขา หันไปหาหูเยว่ซีแล้วพูดว่า "คุณ มาจัดการกับพวกเขาที!""ทำไมต้องเป็นฉัน?"ดวงตาหูเยว่ซีเบิกกว้าง "ผู้หญิงสวยอย่างฉัน คุณให้ฉันไปต่อสู้กับพวกผู้ชายพวกนี้ ไม่คิดว่ามันเกินไปหน่อยเหรอ?""ผมถามคุณหน่อย พวกเขามาหาผมทำไม?" ลั่วอู๋ฉางถามกลับหูเยว่ซีพูดโดยไม่ได้คิดอะไร "เพื่อล้างแค้นให้อาจารย์แซ่เมิ่งและลูกศิษย์ เมื่อกี้เขาบอกแล้วหนิ!""ทำไมผมถึงทะเลาะกับอาจารย์แซ่เมิ่งและลูกศิษย์?" ลั่วอู๋ฉางถา

"ให้ตายเถอะ แก้แค้นให้หัวหน้า!""ผู้หญิงที่มีจิตใจโหดเหี้ยมดุร้ายแบบนี้ไม่สมควรได้รับความเมตตา!""จัดทีม จับเธอ!"ทั้งสิบเอ็ดคนโกรธแค้นมาก มุ่งหน้ามาล้อมหูเยว่ซีทุกคนที่ยังคงประหลาดใจกับความแข็งแกร่งของเธอเมื่อกี้ รู้สึกว่าหัวใจถูกบีบโดยไม่ตั้งใจดั่งสุภาษิตโบราณที่ว่าหมัดคู่เดียวสู้สี่มือไม่ได้ลูกผู้ชายก็สู้คนเยอะไม่ได้ นับประสาอะไรกับผู้หญิงที่อ่อนแอ"ค่ายกลสวรรค์ยี่เข่ง บุก!"สมาชิกในทีมทั้งสิบเอ็ดคนมีความเข้าใจโดยปริยาย พวกเขาก้าวหน้าถอยอย่างเป็นระเบียบ พลังก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วหูเยว่ซีซึ่งอยู่ตรงกลาง ดูเล็กมากเหมือนเรือลำน้อยท่ามกลางคลื่นลูกใหญ่ภายใต้ลมฝน"แย่แล้ว เป็นค่ายกลยี่เข่งสังหารของค่ายบู๊ลิ้มที่ใช้จัดการกับคนชั่วร้ายเป็นพิเศษ!""พวกเขา... ทำลงได้ยังไง?""จบแล้ว คนสวยจะต้องเสียเปรียบมากอย่างแน่นอน!"มีเพียงลั่วอู๋ฉางเท่านั้นที่ดูสงบและพูดในใจว่า "ค่ายกลสวรรค์ยี่เข่งที่ขาดคนไปคนหนึ่งจะยังถือว่าเป็นค่ายกลสังหารได้เหรอ?"เดิมทีต้องใช้คนสิบสองคนเพื่อสร้างค่ายกลทุกคนมีการแบ่งงานที่แตกต่างกัน ดังนั้นจึงจะสร้างพลังทำลายล้างสูงสุดได้ตอนนี้ขาดไปหนึ่งคนนอกจา