เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 527
บทที่เกี่ยวข้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 528
"เสียงดังจัง!"หูเยว่ซีสีหน้าไม่พอใจและตะคอกว่า "หุบปากให้หมด!"ทันใดนั้นเสียงหน้าแตกก็ดังขึ้นเรื่อย ๆคนกลุ่มนี้ต่างก็แสดงความเห็นอกเห็นใจ เป็นห่วงคนสวยแต่น่าเสียดายที่คนสวยไม่เห็นค่ารูปร่างหน้าตาดี แน่นอนว่าพวกผู้ชายจะไม่โกรธคนสวย ทุกคนเชื่อว่าคนสวยถูกลั่วอู๋ฉางหลอกดังนั้น ลั่วอู๋ฉางจึงกลายเป็นเป้าหมายของการวิพากษ์วิจารณ์จากสาธารณชนโดยปริยายชายชั่ว!เพราะตัวเองกลัวตาย จึงส่งผู้หญิงข้างกายออกมา ไร้ยางอายมากซุนเฉิงหลินดูเหมือนจะมีความคิดแบบเดียวกัน เขาขมวดคิ้วและพูดว่า "ผมไม่ทำร้ายผู้หญิง คุณกลับไปเถอะ!""นั่นไม่ขึ้นอยู่กับนาย!"หูเยว่ซีตะคอก "ฉันต้องปฏิบัติตามคำสั่งของเจ้านาย""พวกนายเข้ามาด้วยกันเลย แบบนี้ประหยัดเวลามากกว่า"ซุนเฉิงหลินหน้าบึ้งตึงและดูเหมือนจะหมดความอดทนแล้ว "ฉันบอกแล้วว่าไม่ทำร้ายผู้หญิง กฎนี้ไม่สามารถละเมิดได้...""พูดมากไปแล้ว เสียเวลา!"โดยไม่คาดคิด หูเยว่ซีใจร้อนยิ่งกว่าเขาและลงมือโดยตรงมือเรียวโบกออกไปซุนเฉิงหลินโกรธมาก อุตส่าห์หวังดีแต่ไม่เห็นค่า "พูดดี ๆ ไม่ชอบเองนะ ต้องให้...""ปัง!"เขาเพิ่งพูดได้ครึ่งประโยคก็ถูกลมฝ่ามือตบเข้าที่หน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 529
"ให้ตายเถอะ แก้แค้นให้หัวหน้า!""ผู้หญิงที่มีจิตใจโหดเหี้ยมดุร้ายแบบนี้ไม่สมควรได้รับความเมตตา!""จัดทีม จับเธอ!"ทั้งสิบเอ็ดคนโกรธแค้นมาก มุ่งหน้ามาล้อมหูเยว่ซีทุกคนที่ยังคงประหลาดใจกับความแข็งแกร่งของเธอเมื่อกี้ รู้สึกว่าหัวใจถูกบีบโดยไม่ตั้งใจดั่งสุภาษิตโบราณที่ว่าหมัดคู่เดียวสู้สี่มือไม่ได้ลูกผู้ชายก็สู้คนเยอะไม่ได้ นับประสาอะไรกับผู้หญิงที่อ่อนแอ"ค่ายกลสวรรค์ยี่เข่ง บุก!"สมาชิกในทีมทั้งสิบเอ็ดคนมีความเข้าใจโดยปริยาย พวกเขาก้าวหน้าถอยอย่างเป็นระเบียบ พลังก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วหูเยว่ซีซึ่งอยู่ตรงกลาง ดูเล็กมากเหมือนเรือลำน้อยท่ามกลางคลื่นลูกใหญ่ภายใต้ลมฝน"แย่แล้ว เป็นค่ายกลยี่เข่งสังหารของค่ายบู๊ลิ้มที่ใช้จัดการกับคนชั่วร้ายเป็นพิเศษ!""พวกเขา... ทำลงได้ยังไง?""จบแล้ว คนสวยจะต้องเสียเปรียบมากอย่างแน่นอน!"มีเพียงลั่วอู๋ฉางเท่านั้นที่ดูสงบและพูดในใจว่า "ค่ายกลสวรรค์ยี่เข่งที่ขาดคนไปคนหนึ่งจะยังถือว่าเป็นค่ายกลสังหารได้เหรอ?"เดิมทีต้องใช้คนสิบสองคนเพื่อสร้างค่ายกลทุกคนมีการแบ่งงานที่แตกต่างกัน ดังนั้นจึงจะสร้างพลังทำลายล้างสูงสุดได้ตอนนี้ขาดไปหนึ่งคนนอกจา
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 530
"ลา...""ล๊าลา..."หูเยว่ซีใส่รองเท้าส้นสูงคริสตัลคู่หนึ่ง พลิ้วไหวอย่างสง่างามและส่งเสียงเป็นจังหวะดูเหมือนทุกก้าวจะเหยียบอยู่บนหัวใจของทุกคนจนเมื่อเธอมาถึงหน้าลั่วอู๋ฉางแล้วหยุดเดิน ทุกคนก็ประหลาดใจและพบว่าหัวใจของตัวเองหยุดเต้นแล้ว!"ทำได้ดีมาก" ลั่วอู๋ฉางยิ้มเล็กน้อยและชมง่าย ๆอย่างไรก็ตาม หูเยว่ซีก็ยังมีความสุขมาก"แน่นอน! เรื่องที่เจ้านายสั่ง ซีซีต้องพยามทำอย่างเต็มที่แน่นอน"นี่ทำให้ทุกคนรู้สึกเสียใจมากยิ่งขึ้น!ทำไม?คนสวยถึงทุ่มเทให้กับเขามากขนาดนี้!หัวใจของพวกลุงตี้และเจ้าพ่อห้าวเริ่มจมลงอีกครั้งเดิมคิดว่าจะอาศัยการปรากฏตัวของค่ายบู๊ลิ้มจะทำให้ชีวิตพบกับจุดเปลี่ยนคิดไม่ถึงว่าจะจบลงแบบเดิมสิ่งต่าง ๆ ไม่สามารถควบคุมได้อีกครั้ง!"พวกนายไสหัวไปได้แล้ว!"ลั่วอู๋ฉางเหลือบมองผู้คนบนพื้นแล้วพูดอย่างเย็นชา "กลับไปบอกค่ายบู๊ลิ้มด้วย พรุ่งนี้ฉันจะไปเยี่ยมด้วยตัวเอง""ไม่ถามไม่ไถ่ทำตามอำเภอใจ ไม่ไปตรวจสอบหาสาเหตุ เพียงเพราะเมิ่งป๋ออันเป็นสมาชิกของค่ายบู๊ลิ้มของพวกนาย ก็ส่งคนมาฆ่าฉัน!""องค์กรที่สับสนแบบนี้ สมควรโดนตีน!"คนกลุ่มหนึ่งได้ยินอย่างชัดเจน แต่ไม่มีใครก
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 531
"อาตมาน้อมส่งทั้งสองท่าน"ไท่อียังคงท่าาทางสุภาพและมองดูทั้งสองจากไปแต่แววตาของเขามีความซับซ้อนเล็กน้อยเฉินไท่และเกาฉี่เฉียงต่างสบตากันเกาฉี่เฉียงพยักหน้าเล็กน้อยแล้วสั่งอีกครั้ง "เสี่ยวเตา เริ่มเลย!"พี่ตาวยกมีดขึ้นแล้วลดระดับลง แสงมีดสีเงินก็แวบวับขึ้นมาเจ้าพ่อห้าวรู้สึกข้อเท้าเย็น กรีดร้องเหมือนหมูที่กำลังโดนเชือด "โอ๊ย... ตีนฉัน!"จากนั้นพี่ตาวก็เล็งมีดไปที่ลุงตี้พี่ฮั่นที่อยู่ด้านข้างเห็นแล้วจึงรีบตะโกนว่า " พี่เฉียง ลุงไท่ เห็นแก่ที่เราเป็นคนเมืองจิงไห่เหมือนกัน ครั้งนี้ได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วย!""ผมสัญญาว่าจะนำกองกำลังต่าง ๆ ในพื้นที่มาจงรักภักดีต่อท่านทั้งสอง"เกาฉี่เฉียงหัวเราะเยาะ "คนนอกเพ่งเล็งเมืองจิงไห่ อยากจะมีส่วนร่วมในการแบ่ง ถือว่าเป็นเรื่องที่มีเหตุผล""แต่ในฐานะคนท้องถิ่น ไม่คิดเพื่อชาวบ้านพ่อแม่พี่น้อง แต่แอบวางแผนกับศัตรูต่างแดน ช่วยคนนอกใช้อำนาจบาตรใหญ่ นี่เป็นสิ่งที่หน้าเกลียดที่สุด!"เกาฉี่เฉียงขยิบตาให้พี่ตาวพี่ตาวเข้าใจทันทีมีดปาดไปที่คอ พี่ฮั่นก็ล้มลงทันทีเขาตายตาไม่หลับ!เดิมคิดว่าใช้ความเป็นคนบ้านเดียวแล้วจะรอด แต่สุดท้ายก็เสียชีวิตไป
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 532
"น้อมส่งปรมาจารย์หม่า!"จินจุ้นเหวินภายนอกท่าทางเคารพ แต่ดวงตาฉายแววความโหดร้ายอย่างต่อเนื่องทันทีที่หม่าเป่ากัวจากไป จินจุ้นเหวินก็คว้าคอเสื้อกุนซือแล้วถามด้วยสีหน้าดุร้าย "เรื่องนักฆ่า เตรียมพร้อมแล้วหรือยัง?"กุนซือสะดุ้งและตอบโดยอัตโนมัติ "คนมาถึงครบแล้ว พร้อมลงมือได้ตลอดเวลา""ดีมาก!"จินจุ้นเหวินสีหน้ามีความสุข "สั่งให้พวกเขาลงมือเดี๋ยวนี้เลย!""อ๊า?"กุนซือตกตะลึงและพูดว่า "ปรมาจารย์หม่าไม่ได้บอกว่าอีกสามวันจะฆ่าลั่วอู๋ฉางเองเหรอ ทำไมเราต้องทำให้เรื่องเยอะด้วย?"ค่าจ้างนักฆ่าสูงถึงร้อยล้าน!ประหยัดเงินจำนวนนี้ไว้จะดีกว่าไหม?"ฉันรอไม่ไหวแล้ว!""แต่...""ไม่มีแต่!"สีหน้าจินจุ้นเหวินเข้มขึ้นและก็ตะโกนด้วยความโกรธว่า "ฉันเป็นเจ้านายหรือนายเป็นเจ้านาย? ฉันสั่งอะไร นายก็ทำอย่างนั้นก็พอ เข้าใจไหม?"เมื่อเห็นเขาดูเหมือนอยากจะกินคน กุนซือก็ตกใจและพยักหน้าอย่างรวดเร็ว "เข้าใจครับ ผทจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!"เขารู้จักจินจุ้นเหวินดี!นายน้อยจินคนนี้เกิดปีจอ อยากจะทำอะไรก็ต้องทำให้ได้หากเขากล้าพูดว่า "ไม่" จินจุ้นเหวินจะจัดการกับเขาก่อน แล้วค่อยให้คนอื่นไปจัดการกับลั่วอู๋ฉาง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 533
ตอนนี้ทีมบังคับใช้กฎหมายสิบสองคนทั้งหมดได้รับบาดเจ็บสาหัสขณะที่เสิ่นซิ่งอันตกตะลึงกลับยิ่งถูกตบหน้ามากกว่าทีมงานบังคับใช้กฎหมาย!นี่คือกลุ่มที่มีประสิทธิผลในการต่อสู้มากที่สุดในสาขาที่ราบ ตลอดหลายปีที่ผ่านมา กลุ่มนี้ยึดมั่นในหลักการขจัดความชั่วร้ายและพยายามอย่างเต็มที่เพื่อนำกลุ่มนักบู๊โบราณที่ก่ออาชญากรรมเข้าสู่กระบวนการยุติธรรมในนั้นมีพวกปีศาจร้ายกาจมากมายแต่ไม่ว่าพวกเขาจะเลวทรามแค่ไหนก็มีเพียงผลลัพธ์เดียวต่อหน้าทีมบังคับใช้กฎหมายนั่นคือถูกจับอย่างไร้ความปราณี!ต้องรู้ว่าการจับคนคนหนึ่งมันซับซ้อนกว่าการฆ่าคนมากเมิ่งป๋ออันเป็นเพื่อนเก่าหลายปีของเสิ่นซิ่งอัน ภายใต้คำเชิญของเสิ่นซิ่งอัน จึงพาลูกศิษย์ของเขาอวี๋จื่อเนี่ยนเข้าร่วมค่ายบู๊ลิ้มสาขาที่ราบการเข้าร่วมของพวกเขาอาจารย์และลูกศิษย์ได้เพิ่มพลังของสาขาที่ราบมากอันดับภายในเพิ่มขึ้นโดยตรงสามอันดับและเสิ่นซิ่งอันย่อมมีใบหน้าที่สดใสเพื่อนเก่าคนหนึ่งถูกฆ่าตาย เสิ่นซิ่งอันก็ย่อมโกรธมาก!เขาเปลี่ยนวิธีปกติในการนำตัวอาชญากรเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม แต่สั่งให้ฆ่าโดยตรงเขาต้องการใช้วิธีนี้เพื่อล้างแค้นให้เพื่อนเก่าและลูกศิ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 534
"ไม่ถามเหตุผลก็จะลงมือแล้วเหรอ?"ลั่วอู๋ฉางขมวดคิ้วและพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเสิ่นซิ่งอันยิ้มอย่างดูถูก "เหตุผลไร้สาระอะไร หัวหน้าสาขาอย่างฉันไม่จำเป็นต้องรู้เลย!""ขอแค่แน่ใจว่าพวกนายฆ่าคนและขัดขืนการจับกุม นั่นก็คือความผิดขั้นประหาร หัวหน้าสาขาอย่างฉันก็มีสิทธิ์ที่จะลงโทษพวกนายโดยการประหารชีวิต!"ค่ายบู๊ลิ้มเกือบร้อยคนล้อมรอบอย่างก้าวร้าวเสิ่นซิ่งอันดูมั่นใจในชัยชนะ ยืนอยู่บนบันไดและมองลงไปที่ลั่วอู๋ฉางและหูเยว่ซีสองคนพูดตามตรงเขาไม่อยากจะเชื่อทั้งสองคนยังเด็กมาก ผู้ชายมีอายุไม่เกินสามสิบปีด้วยซ้ำผู้หญิง...ไม่แน่ใจว่าอายุเท่าไหร่!แต่เสิ่นซิ่งอันเชื่อว่าเนื่องจากเธออยู่กับลั่วอู๋ฉาง เธอก็ต้องเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันกับเขาหรืออายุน้อยกว่าพวกเขาเหรอ?คนหนึ่งฆ่าอาจารย์เมิ่งป๋ออันและลูกศิษย์ คนหนึ่งทำร้ายทีมบังคับใช้กฎหมายทั้งทีม?จะเป็นไปได้ยังไง!โดยเฉพาะสาวสวยคนนี้เธอดูบอบบางจนอ่อนแอ!เพียงเพราะเธอหน้าตาดีเหรอ?ไม่น่าจะ!หากลั่วอู๋ฉางไม่ได้ยอมรับด้วยตัวเอง ควบคู่ไปกับคำให้การของฟู่หมิงเฉิงและซุนเฉิงหลิน เสิ่นซิ่งอันจะไม่เชื่ออย่างแน่นอนในแนวคิดของเขา ระดับศิลปะก
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 535
"ตั้งค่ายกล!"เสิ่นซิ่งอันไม่สนใจภาพลักษณ์หัวหน้าสาขาอีกต่อไป กระโดดเข้าสู่สนามโดยตรงและปากก็ตะโกนเสียงดังว่า "ทุกคนฟังคำสั่งของฉัน ตั้งค่ายกลกรงขัง!"ผู้คนที่กำลังวิ่งหนีกระจัดกระเจิงไปทั่ว ดูเหมือนจะพบตัวช่วยในทันที รีบรวมตัวกันที่เสิ่นซิ่งอัน"วาบ... ฉับ!"โซ่เหล็กสีดำหลุดออกมาทีละเส้น สองคนควบคุมหนึ่งเส้น ด้วยการเคลื่อนไหวของพวกเขา โซ่เหล็กหลายสิบเส้นถักเป็นตาข่ายอย่างแน่นหนา มุ่งเป้าไปที่หูเยว่ซีเสิ่นซิ่งอันพูดด้วยสีหน้าดุร้าย "แม้แต่ปรมาจารย์ใหญ่ ก็ไม่สามารถหนีจากตั้งค่ายกลกรงขังของฉันไปได้ นังตัวดี ทำไมเธอไม่ยอมแพ้ไปซะ!"เมื่อลั่วอู๋ฉางเห็นสิ่งนี้ก็อดหัวเราะไม่ได้แค่โซ่บ้า ๆ ไม่กี่เส้นก็กล้าอ้างว่าสามารถจัดการกับปรมาจารย์ใหญ่ได้?อวดดีจนไม่ได้ร่างเลยด้วยซ้ำ!หูเยว่ซีดูถูกมากยิ่งขึ้น "อย่างพวกนาย ช่างไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเลย"หลังจากพูดจบ เธอก็ยกเท้าขวาขึ้นและกระทืบลงบนพื้น"ตู้ม!"พลังงานสีขาวระเบิดออกไปอย่างรวดเร็วในทุกทิศทางพลังงานมหาศาลตกใส่คนเหล่านี้ไปทางไหนคนก็ล้ม!"ตุบ!""แคร็ก… แคร็ก!"แม้แต่โซ่ก็ยังขาด!เสิ่นซิ่งอันก็ไม่รอดเช่นกัน โดยถอยกลับ "ตึ้งตึ
บทล่าสุด
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1059
ชวีซานตัวไม่กล้าขัดขืน ได้แต่ทำตามคำสั่งเมื่อทุกคนมาถึงภูเขาด้านหลัง ฟ้าก็เริ่มสางแล้วเบื้องหน้าคือเหวลึกที่ขวางทางอยู่ลั่วอู๋ฉางผูกปลายเชือกด้านหนึ่งไว้กับเสา แล้วสะพายเชือกที่มัดรวมกันไว้บนหลัง ก่อนพยักหน้าให้ทุกคน"มีปัญหาอะไรไหม?"ลั่วอู๋ฉางถามอาวุโสที่มีใบหน้าฟกช้ำดำเขียวคนนั้นอาวุโสรีบตอบ "ไม่มีปัญหาครับ!"ลั่วอู๋ฉางกระโดดขึ้นด้วยเท้าข้างเดียว ตัวเขาลอยขึ้นสูงก่อนเหาะตรงไปยังอีกฟากของหน้าผาเมื่อเหาะไปได้ครึ่งทาง ร่างของลั่วอู๋ฉางก็เริ่มร่วงลงเมื่อคำนวณจากมุมนี้ เขาแทบไม่มีโอกาสไปถึงอีกฝั่งเลยทันใดนั้น นกอินทรียักษ์ตัวหนึ่งก็โฉบมาจากด้านข้างอาวุโสคนเมื่อกี้ยืนอยู่ริมหน้าผาและเป่านกหวีดเรียกอินทรีอินทรียักษ์กางปีก ลั่วอู๋ฉางเหยียบลงบนหลังมันหนึ่งที ทิศทางที่กำลังร่วงพลันเปลี่ยนเป็นลอยขึ้นเสี้ยววินาทีต่อมา เขาก็ลงถึงริมหน้าผาอีกฝั่งอย่างมั่นคงจากนั้นก็ทำแบบเดิม ผูกปลายเชือกฝั่งนี้ไว้กับเสาอีกข้าง"เจ้าสำนักชวี สั่งคนของท่านให้เริ่มได้แล้ว!" ซูเทียนคั่วออกคำสั่งอย่างไม่ไว้หน้าชวีซานตัวไม่ใช่ไม่เคยคิดจะเล่นงานตอนที่ลั่วอู๋ฉางกำลังข้ามหน้าผาเขาเคยคิดจะสั่ง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1058
คำกล่าวอย่างมั่นใจของลั่วอู๋ฉางดังก้องไปทั่วสำนักใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้มหากเป็นเมื่อก่อน ใครกล้าพูดกับหัวหน้าสำนักพวกเขาเช่นนี้ คงไม่ต้องรอให้ชวีซานตัวเอ่ยปาก สมาชิกระดับล่างก็พร้อมจะซัดมันจนหมอบไปแล้วต่อหน้าประตูสำนักงานใหญ่ จะปล่อยให้คนมาพูดจาโอ้อวดได้อย่างไร?แต่สถานการณ์ตอนนี้คือ ลั่วอู๋ฉางไม่เพียงแต่พูด เขายังทำลายประตูใหญ่ของพวกเขาและทำร้ายคนไปอีกหลายสิบคนด้วยแน่นอนว่าจำนวนนี้ไม่ได้ตายตัวถ้าคนอื่นกล้าบุกเข้าไปอีก ลั่วอู๋ฉางจะไม่ปรานี และยินดีที่จะช่วยเพิ่มจำนวนผู้บาดเจ็บให้พันธมิตรบู๊ลิ้มอีกด้วย"แก...ปากกล้านักนะ!"ชวีซานตัวในฐานะหัวหน้าแห่งบู๊ลิ้ม ไม่อาจเสียศักดิ์ศรีด้วยการยอมแพ้ง่าย ๆทั้งๆ ที่ความจริง ในใจเขานั้นกลับตื่นตระหนกจนแทบควบคุมไม่อยู่อาวุโสทั้งแปดร่วมมือกันยังเอาชนะไม่ได้!ถึงแม้ตอนฝึกซ้อมปกติ ชวีซานตัวจะเคยชนะพวกเขามาแล้วก็เถอะแต่ใช้นิ้วโป้งเท้าคิดก็ยังรู้เลยว่า เป็นอาวุโสทั้งแปดแกล้งอ่อนข้อให้ถ้าสู้จริง ชวีซานตัวไม่มีทางได้เปรียบหรอกแต่ลั่วอู๋ฉางกลับทำได้!นี่แสดงให้เห็นว่า ความสามารถของเขาเหนือกว่าชวีซานตัวมากถ้ายอมแพ้ต่อหน้าสมาชิกบู๊ลิ้มมา
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1057
เขาไม่อยากให้ใครพูดถึงเรื่องนี้ โดยเฉพาะต่อหน้าสาธารณชน"อาวุโสทั้งแปดของสภาผู้อาวุโสอยู่ที่ใด?"ดวงตาของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความโกรธ พร้อมตะโกนออกคำสั่งอย่างดุดัน"ข้าน้อยอยู่ที่นี่!"อาวุโสทั้งแปดคนตอบรับออกมาพร้อมกัน"คนผู้นี้ทำลายประตูสำนักของเรา ทำร้ายศิษย์ของเรา จงสังหารมันตรงนี้เดี๋ยวนี้ เพื่อเป็นตัวอย่าง!" ชวีซานตัวกัดฟันกล่าวอาวุโสทั้งแปดคนตอบพร้อมกันอีกครั้ง "รับทราบ ท่านเจ้าสำนัก!""ฆ่า!"ทั้งแปดคนล้วนเป็นผู้มีวิชาระดับปรมาจารย์ใหญ่มีฝีมือไม่ธรรมดา!ในสำนักใหญ่ ทั้งด้านสถานะและพลังฝีมือ พวกเขาเป็นรองเพียงชวีซานตัวเท่านั้นเมื่อทั้งแปดร่วมมือกัน แม้แต่วีรบุรุษในตำนานก็ยากที่จะเอาชนะพวกเขาได้พวกเขาร่วมมือกันอย่างเข้าขา ล้อมลั่วอู๋ฉางไว้ตรงกลาง และออกกระบวนท่าสังหารทุกอย่างใส่เขาถ้าเป็นคนอื่น คงถูกพวกเขาสับเป็นชิ้นๆ ไปแล้วแต่ลั่วอู๋ฉางกลับไม่สะทกสะท้านใดๆ เพียงแค่ส่งกระแสจิต"วึ้ง!"คาถาป้องกันตัวปล่อยแสงสีทองออกมา ขัดขวางการโจมตีทั้งหมดไว้"อะไรกัน?"ชวีซานตัวเบิกตากว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อในสายตาของเขา ต่อให้ลั่วอู๋ฉางเก่งแค่ไหน แต่ก็ยังเป็น
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1056
ท่ามกลางความมืด มีร่างคนจำนวนมากพุ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วเมื่อพวกเขาเห็นชัดเจนแล้วว่าประตูทางเข้าซึ่งเป็นหน้าตาของพันธมิตรบู๊ลิ้มถูกทำลาย กลายเป็นซากปรักหักพัง พวกเขาก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที"ใครกันที่กล้าบ้าบิ่นถึงขนาดนี้!""บังอาจมาพังประตูใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้ม รนหาที่ตายแล้ว!""จะเป็นใครก็ช่าง แต่แน่ๆ คงไม่ใช่คนดีหรอก สับมันเป็นชิ้นๆ ก่อนค่อยว่ากัน!"กลุ่มคนที่โกรธแค้นเห็นร่างหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าซากปรักหักพัง"ไอ้หนุ่ม แกเห็นไหมว่าใครเป็นคนทำ?"คนตาไวมองเห็นว่าเป็นเงาของชายหนุ่มจึงรีบถามออกไปทันที"ขอเตือนไว้ก่อน เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ รีบพูดสิ่งที่นายเห็นออกมาทั้งหมก ไม่งั้นนายเองก็ต้องเดือดร้อนด้วย!"ลั่วอู๋ฉางยืนอย่างสงบพลางตอบว่า "เห็น""รีบบอกมาว่าใคร!" คนกลุ่มนั้นร้องถามขึ้นพร้อมกันลั่วอู๋ฉางตอบอย่างไม่รีบร้อนว่า "ก็ฉันไง!""อะไรนะ?!"คนกลุ่มนั้นเบิกตาโต ความโกรธที่ปรากฏบนใบหน้าชัดเจนยิ่งกว่าความตกใจ"ไอ้หนุ่ม นี่ไม่ใช่เวลามาอวดเก่ง คิดว่าเราจะเชื่อแกหรือไง?""รีบบอกมาว่าใครเป็นคนทำ ไม่งั้นจะถือว่าแกเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดด้วย!""ให้โอกาสสุดท้าย รีบพูด ไม่งั้นพวกเร
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1055
ซูเทียนคั่วกังวลขึ้นมาทันที ขณะที่ปกป้องซูเฉี่ยนเฉี่ยนหลานสาว เขาก็ตะโกนเสียงดังขึ้นว่า "เจ้าสำนักชวี นี่คือวิธีการต้อนรับแขกของพันธมิตรบู๊ลิ้มหรือ?""หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ไม่กลัวคนในยุทธภพจะหัวเราะเยาะหรือ?"ชวีซานตัวไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย "อย่างพวกนายเนี่ยนะ? เรียกว่าแขกได้ด้วยหรือ?"เมื่อต้องเผชิญหน้ากับจำนวนคนที่มากกว่าหลายเท่า อีกทั้งสายตาที่จับจ้องมาอย่างอาฆาต ทั้งสามคนไม่สามารถต่อกรได้เลยไม่นานพวกเขาก็ถูกจับตัวได้!"ชวีซานตัว การที่คุณทำเช่นนี้ ไม่กลัวว่าศิษย์ของเทพอวี้อย่างราชันมังกรลั่วเทียนจะมาหาเรื่องหรือ?" ซูเทียนคั่วพูดขณะดิ้นรนชวีซานตัวไม่สนใจแม้แต่น้อย "ถ้าเขากล้าหาญมาที่นี่ ฉันจะให้เขาลิ้มรสชาติของการต้องเป็นนักโทษเช่นกัน!""ศิษย์ที่ถูกสอนโดยตาแก่แบบนั้น คงไม่ใช่คนดีสักเท่าไรหรอก พอดีเลย จะได้ให้เขาชดใช้หนี้แทนตาแก่นั่นและพวกแกไปพร้อมกัน!""ราชันมังกรลั่วเทียนอะไรกัน แค่เด็กหนุ่มอายุยี่สิบต้นๆ จะมีอะไรพิเศษนัก?""ตัวเขาไม่อายก็ช่างเถอะ แต่ยังกล้าไปหาคนมาคุยโวแทนตัวเอง คิดจะดังจากการสร้างกระแสเช่นนี้ คิดว่าบู๊ลิ้มเป็นที่สำหรับเล่นขายของหรือไง ฝันไปเถ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1054
พูดของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความหยาบคายใบหน้าสวยของเย่ปิงเหยาเริ่มบึ้งตึง แต่เพราะนี่เป็นถิ่นของอีกฝ่าย เธอจึงไม่อาจโต้ตอบได้ชวีหลิงหานคือน้องสาวของชวีซานตัว ทั้งสองคนมีอายุห่างกันมากกว่ายี่สิบปีหลังจากชวีหลิงหานเกิดได้ไม่นาน พ่อแม่ของเธอก็เสียชีวิตจากอาการป่วย ก่อนสิ้นใจได้ฝากให้ชวีซานตัวช่วยเลี้ยงดูน้องสาวที่ยังเป็นแค่ทารกแรกเกิดชวีซานตัวเลี้ยงดูน้องสาวด้วยความยากลำบาก จนเธอเติบโตขึ้นมาเป็นหญิงสาวที่งดงามยิ่ง ทั้งยังมีพรสวรรค์จนได้รับความสนใจจากคนในบู๊ลิ้มมีผู้คนมาสู่ขอเธอมากมายจนทำให้ประตูบ้านตระกูลชวีแทบพังในขณะที่ชวีซานตัวกำลังเลือกคู่ครองให้น้องสาวจนตาลาย และวาดฝันว่าเธอจะได้แต่งงานกับตระกูลใหญ่โตความฝันกลับพังทลาย!ชวีหลิงหาน หญิงสาวผู้แสนงดงาม กลับถูกชายแก่อัปลักษณ์คนหนึ่งมาชิงตัวไป!ในตอนแรก ชวีซานตัวคิดว่าน้องสาวของเขายังไร้เดียงสา และถูกชายชั่วหลอกลวงเขาคิดว่าเพียงแค่พูดจาโน้มน้าวด้วยความรักและเหตุผล น้องสาวจะกลับตัวกลับใจแต่ผลกลับเป็นตรงกันข้าม!ชวีหลิงหานไม่เพียงแต่ไม่สำนึกในสิ่งที่ทำ แต่กลับรักชายแก่คนนั้นอย่างหัวปักหัวปำ และพูดคำพูดไร้สาระอย่างเช่นรักจน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1053
พูดตามตรง ลั่วอู๋ฉางก็มีใจอ่อนนิดหน่อยทุกครั้งที่ต้องต่อสู้กับพวกกระจอก เขามักจะคิดถึงหูเยว่ซีอย่างมากเป็นถึงจักรพรรดินีแห่งชิงชิว แต่เขากลับใช้งานเหมือนลูกน้องปลายแถวประเด็นสำคัญคือ หูเยว่ซีไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่ยังเต็มใจช่วยอย่างยินดีอีกด้วย"ไม่ได้"ความมีเหตุผลเอาชนะความหุนหัน ลั่วอู๋ฉางพูดพร้อมขมวดคิ้ว "เธอต้องอยู่เฝ้าบ้าน มีแต่แบบนี้ ฉันถึงจะวางใจได้"หูเยว่ซีทำหน้าหงอย: "ก็ได้!"ลั่วอู๋ฉางหัวเราะ "เธอว่านอนสอนง่ายขนาดนี้ ต้องให้รางวัลสักหน่อยแล้ว""รางวัลอะไร?" จิ้งจอกน้อยถามอย่างตื่นเต้น ดวงตาทั้งสองส่องประกายวิบวับทันทีลั่วอู๋ฉางหยิบลูกแก้วพญานาคออกมาจากกระเป๋าแล้วพูดว่า "ก่อนหน้านี้สัญญาว่าจะให้ของขวัญเธอ ตอนนี้ถึงเวลาทำตามสัญญาแล้ว"หูเยว่ซีตาเป็นประกายอีกครั้ง "ลูกแก้วพญานาค!"ถ้าเป็นเมื่อก่อน ลูกแก้วพญานาคระดับนี้เธอคงไม่แม้แต่จะชายตามองด้วยซ้ำแค่มองนานหน่อย ก็ถือเป็นการดูหมิ่นคำว่า "จักรพรรดินีแห่งชิงชิว" แล้ว!แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน หลังจากถูกขังอยู่ในแหวนมานานถึงพันปี เพิ่งจะได้อิสรภาพคืนมา พลังลดลงไปมากและร่างกายก็อ่อนแอสุดขีดนี่คือช่วงเวลาที่เธอต้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1052
หวงผู่เจิ้งซิ่นย่อมไม่พอใจแน่!คนเป็นครูยังล้มเหลว แต่ศิษย์กลับทำสำเร็จตั้งแต่ครั้งแรกถ้าไม่ใช่บังเอิญ แล้วมันคืออะไร?ลั่วอู๋ฉางไม่ตอบอะไร จากนั้นก็หยิบคริสตัลสวรรค์ก้อนที่สองมาไม่นานก็ทำสำเร็จอีกครั้ง!หวงผู่เจิ้งซิ่นเบิกตากว้าง ประหลาดใจราวกับเห็นเทพเจ้าส่วนใบหน้าของหูเยว่ซีก็เต็มไปด้วยความชื่นชมมากขึ้นเรื่อยๆ"ลองอีกครั้งสิ!" หวงผู่เจิ้งซิ่นยังคงไม่ยอมแพ้คราวนี้ ลั่วอู๋ฉางไม่ทำตามเขาอีกต่อไป เขาเก็บแท่งคริสตัลสวรรค์ที่เหลือทันที"หมายความว่าไง?" หวงผู่เจิ้งซิ่นถามตาโตลั่วอู๋ฉางลุกขึ้นเดินออกไป ทิ้งคำพูดไว้โดยไม่หันกลับมา "ขอบคุณนะ!""เดี๋ยวสิ นายแน่ใจแล้วเหรอว่านายเข้าใจทั้งหมด?"หวงผู่เจิ้งซิ่นรีบไล่ตามไป "ถ้าไม่สำเร็จล่ะ ฉันจะได้ช่วยหาสาเหตุไง!""ไม่จำเป็นแล้ว ถ้านายท่านของฉันคิดว่าไม่มีปัญหา มันก็ไม่มีปัญหาแน่" หูเยว่ซีขวางเขาไว้ พร้อมพูดอย่างหนักแน่นในตอนนี้ สีหน้าหวงผู่เจิ้งซิ่นเต็มไปด้วยความซับซ้อนศิษย์ที่เก่งเกินไปทำให้ครูรู้สึกอับอาย"ไหนว่าราชันมังกรลั่วเทียนก็เป็นแค่คนธรรมดา เขาเป็นปีศาจชัดๆ!"หวงผู่เจิ้งซิ่นยอมแพ้อย่างหมดท่า พูดอย่างเศร้าๆ "คิดว่า
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1051
หวงผู่เจิ้งซิ่นเชิดคอขึ้น พยายามทำสีหน้าให้ดูปกติที่สุดเพื่อปกปิดความเขินอายของตัวเองเนื่องจากการสาธิตเมื่อครู่นั้นจบลงด้วยความล้มเหลวแม้ว่าเขาจะรู้วิธี แต่เพราะไม่ได้ปฏิบัติมาเป็นเวลานาน ความผิดพลาดจึงถือเป็นเรื่องปกติ"หาว..."หูเยว่ซีอ้าปากหาวครั้งใหญ่ ราวกับเปลือกตาถูกกดด้วยน้ำหนักมหาศาลใช่แล้ว เธอง่วงจริงๆ!การสอนของหวงผู่เจิ้งซิ่นทำให้เธอง่วงได้สำเร็จส่วนเนื้อหาที่พูดในภายหลัง แทบไม่ได้เข้าหัวของหูเยว่ซีเลย ผ่านหูซ้ายออกหูขวา ไม่มีอะไรในหัวเลย"พวกคุณ...ทำต่อไปเลย!"หูเยว่ซียืดแขนบิดขี้เกียจ และส่งสัญญาณให้ทั้งคู่ไม่ต้องสนใจเธอสิ่งนี้ทำให้หวงผู่เจิ้งซิ่นรู้สึกว่าตัวเองล้มเหลวมาก!รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าฉาดใหญ่!การทำให้นักเรียนง่วงถือเป็นเรื่องที่น่าอับอายอยู่แล้ว ที่สำคัญคือการสาธิตของตัวเองยังล้มเหลวอีกด้วย"ไม่เป็นไร ฉันขอลองเอง" ลั่วอู๋ฉางเสนอตัวขึ้นอย่างกล้าหาญ"คุณจำทั้งหมดได้แล้วเหรอ?"หวงผู่เจิ้งซิ่นพูดด้วยสีหน้าจริงจังทันที "อย่าเพิ่งรีบร้อนปฏิบัติเลย ลองทบทวนสิ่งที่ฉันพูดสักรอบก่อน มีจุดไหนที่ไม่เข้าใจก็ถามให้แน่ชัด แล้วค่อยลงมือ"เพราะจำนวนของแท่งค
