เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 534
บทที่เกี่ยวข้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 535
"ตั้งค่ายกล!"เสิ่นซิ่งอันไม่สนใจภาพลักษณ์หัวหน้าสาขาอีกต่อไป กระโดดเข้าสู่สนามโดยตรงและปากก็ตะโกนเสียงดังว่า "ทุกคนฟังคำสั่งของฉัน ตั้งค่ายกลกรงขัง!"ผู้คนที่กำลังวิ่งหนีกระจัดกระเจิงไปทั่ว ดูเหมือนจะพบตัวช่วยในทันที รีบรวมตัวกันที่เสิ่นซิ่งอัน"วาบ... ฉับ!"โซ่เหล็กสีดำหลุดออกมาทีละเส้น สองคนควบคุมหนึ่งเส้น ด้วยการเคลื่อนไหวของพวกเขา โซ่เหล็กหลายสิบเส้นถักเป็นตาข่ายอย่างแน่นหนา มุ่งเป้าไปที่หูเยว่ซีเสิ่นซิ่งอันพูดด้วยสีหน้าดุร้าย "แม้แต่ปรมาจารย์ใหญ่ ก็ไม่สามารถหนีจากตั้งค่ายกลกรงขังของฉันไปได้ นังตัวดี ทำไมเธอไม่ยอมแพ้ไปซะ!"เมื่อลั่วอู๋ฉางเห็นสิ่งนี้ก็อดหัวเราะไม่ได้แค่โซ่บ้า ๆ ไม่กี่เส้นก็กล้าอ้างว่าสามารถจัดการกับปรมาจารย์ใหญ่ได้?อวดดีจนไม่ได้ร่างเลยด้วยซ้ำ!หูเยว่ซีดูถูกมากยิ่งขึ้น "อย่างพวกนาย ช่างไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเลย"หลังจากพูดจบ เธอก็ยกเท้าขวาขึ้นและกระทืบลงบนพื้น"ตู้ม!"พลังงานสีขาวระเบิดออกไปอย่างรวดเร็วในทุกทิศทางพลังงานมหาศาลตกใส่คนเหล่านี้ไปทางไหนคนก็ล้ม!"ตุบ!""แคร็ก… แคร็ก!"แม้แต่โซ่ก็ยังขาด!เสิ่นซิ่งอันก็ไม่รอดเช่นกัน โดยถอยกลับ "ตึ้งตึ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 536
ทุกคนต่างหวาดกลัว!ต้องรู้ว่าเมื่อไม่กี่นาทีก่อน เสิ่นซิ่งอันยังคงดูเหมือนตัวเองจะชนะอย่างแน่นอน หยิ่งผยองอย่างสุดขีดเขาไม่สนใจข้อเท็จจริงเลย และโห่ร้องให้ฆ่าลั่วอู๋ฉางและหูเยว่ซีเพื่อล้างแค้นให้เมิ่งป๋ออันและลูกศิษย์!ในขณะนี้เสิ่นซิ่งอันกลัวมากจนไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเป็นถึงค่ายบู๊ลิ้มสาขาที่ราบ เคยถ่อมตัวขนาดนี้ที่ไหน?เสิ่นซิ่งอันเกลียดตัวเอง ทำไมถึงไร้หลักการขนาดนี้?ตัวเองไม่ใช่คนแบบนี้นะ!สิ่งที่เขาเกลียดที่สุดในอดีตคือคนอ่อนแอ เขามักจะพูดถึงศักดิ์ศรีนักบู๊อยู่ตลอด และสร้างตัวเองให้เป็นคนชอบธรรมและเที่ยงธรรมไม่ว่าคู่ต่อสู้ของเขาจะเป็นใคร ไม่ว่าสาเหตุคืออะไร ก็จะสู้ให้ถึงที่สุด!ไม่ยอมอ่อนข้อ!นี่คือทัศนคติของสาขาที่ราบ!นี่คือความภาคภูมิใจของเราในฐานะสมาชิกของค่ายบู๊ลิ้ม!มีความกล้าหาญ ใครก็ไม่สน!ใครก็ตามที่ทำไม่ได้ เบาหน่อยจะถูกเสิ่นซิ่งอันด่าจนนองเลือดเลวร้ายที่สุดจะลงมือสั่งสอนโดยตรง หักแขนหักขาเป็นเรื่องปกติเพราะเสิ่นซิ่งอันเชื่อว่ามีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่จะทำให้ลูกน้องรอบคอบ ครั้งต่อไปที่มีเรื่องที่คล้ายกันเกิดขึ้นจึงจะจัดการได้อย่างสมบูรณ์แบบมากขึ้นภา
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 537
ลั่วอู๋ฉางกล้าทำกล้ารับมาโดยตลอดและไม่มีอะไรต้องปิดบัง"ส่วนเหตุผลที่ฆ่าพวกเขา พวกนายไปตรวจสอบเอง ฉันขี้เกียจที่จะอธิบาย พวกนายก็ไม่มีสิทธิ์ให้ฉันอธิบายด้วย"ประโยคหลังมีความหมายแทงใจเล็กน้อยแต่คนกลุ่มหนึ่งไม่กล้าคัดค้านเลย กลับรู้สึกว่าเป็นสิ่งที่ควรทำใครบอกให้เราส่งทีมบังคับใช้กฎหมายออกไปตามใจชอบโดยไม่รู้ที่มาที่ไปล่ะ?คนอื่นพูดแบบนี้ ก็ถูก!แม้แต่เสิ่นซิ่งอันก็พยักหน้าเล็กน้อยโดยไม่ได้ตั้งใจหลังจากถูกตีเขาก็รู้ว่าตัวเองผิดในเมื่อทำผิดก็ควรมีทัศนคติยอมรับผิดอึดอัดไหม?อึดอัด!แต่ใครให้เอาชนะคนอื่นไม่ได้ล่ะ อึดอัดไปเถอะ"ประการที่สาม เป็นสิ่งที่สำคัญมากที่สุด"แววตาของลั่วอู๋ฉางเย็นชาขึ้น ทั้งตัวเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าที่เย็นชา"อย่าพยายามแก้แค้น โดยเฉพาะคนใกล้ตัวฉัน!"ทันใดนั้นอุณหภูมิโดยรอบก็ลดลงถึงจุดเยือกแข็ง!"ไม่เช่นนั้นคราวหน้าฉันจะไม่ใจดีขนาดนี้ และจะไม่เสียเวลาหาเหตุผลให้พวกนาย แต่จะส่งพวกนายลงนรกทันทีสายตาของลั่วอู๋ฉางจ้องไปที่เสิ่นซิ่งอันเสิ่นซิ่งอันอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นอย่างรุนแรง หัวใจพุ่งไปที่ลำคอโดยตรง ทั้งตัวเหมือนหายใจไม่ออกดวงตาที่น่าหวาดกลัว!เ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 538
เนื่องจากเป็นค่ายบู๊ลิ้ม โดยปกติแล้วคนอื่นจะยอมพวกเขาเมื่อเวลาผ่านไปก็เคยชินกับการอยู่เหนือกว่า จะทนกับความดูถูกแบบนี้ได้ยังไงคิดว่าเราเป็นหุ่นเชิดที่สามารถรังแกยังไงก็ได้เหรอ?อย่าลืมว่าหุ่นเชิดก็มีศักดิ์ศรีเหมือนกัน!ความมั่นใจของพวกเขาไม่มีอะไรมากไปกว่าค่ายบู๊ลิ้มของเมืองหลวง คิดว่าตัวเองมีผู้สนับสนุน"เจ้านาย พวกเขาไม่เห็นด้วย!"หูเยว่ซีท่าทางสนุกไม่พอ ยิ้มอย่างโหดร้าย "ฉันว่า พวกที่ไม่ซาบซึ้งในพระคุณเช่นนี้ จะเก็บพวกเขาไว้ทำอะไร มีชีวิตอยู่มันเปลืองข้าวจริง ๆ!"คู่ต่อสู้อ่อนแอมาก เมื่อกี้เธอไม่ได้ออกแรงอะไร ก็โค่นคนทั้งหมดลงพื้นไม่สนุกเลย!"ในเมื่อไม่เห็นค่า งั้นก็ฆ่าให้หมดเถอะ!"หลังจากคำพูดจบลง สีหน้าของหูเยว่ซีก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาทันใดนั้น เจตนาฆ่าอันงดงามก็พลุ่งพล่านออกมา เหมือนเมฆดำที่ปกคลุมท้องฟ้า มุ่งเป้าไปที่ทุกคนราวกับว่าในสายตาของเธอ คนเหล่านี้เป็นคนตายแล้วในสายตาไม่มีสีอารมณ์ใด ๆ ราวกับว่ากำลังมองดูศพเมื่อเผชิญกับแรงกดดันที่หนาวเย็นชาเช่นนี้ หลายคนก็หวาดกลัวมาก!แม้แต่เสิ่นซิ่งอันและผู้อาวุโสทั้งสี่ก็ทนไม่ไหว สีหน้าซีดลงอย่างมากและความกลัวในใจก็พุ่ง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 539
"ปัง... ตึ้ง!"บ้านก็พังในทันที!หลังจากเสียงดัง ควันก็ลอยขึ้นมาทุกคนตกตะลึง พวกเขายังไม่ทันตอบสนอง หูเยว่ซีก็ลงมืออีกครั้ง"เอี๊ยด!""บึ้ม..."แม้แต่พื้นดินก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง คนที่ไม่รู้ก็คงคิดว่าเกิดแผ่นดินไหวผู้ชายกลุ่มหนึ่งรีบกอดหัว ขดตัวเป็นลูกบอลอย่างตัวสั่นสักพักความสงบก็กลับคืนมาในขณะที่ควันและฝุ่นกระจายไป อาคารอันงดงามที่แต่เดิมเป็นสัญลักษณ์ของค่ายบู๊ลิ้มก็กลายเป็นซากปรักหักพังผู้หญิงคนนี้รุนแรงมาก!"เทียบกับการรื้อบ้าน ฉันอยากจะรื้อกระดูกมากกว่า บ้านหนีไม่ได้ไม่สนุกเลย ฆ่าคนสนุกกว่า!"หูเยว่ซีพึมพำ การแสดงออกที่ยังสนุกไม่พอยิ่งกว่าเดิมทุกคนหน้าซีดด้วยความกลัว ไม่มีใครกล้าพูดอะไรอีกเสิ่นซิ่งอันเหงื่อแตกเต็มหัว หลังก็เหมือนกัน จนเหงื่อเปียกโชกไปทั้งเสื้อโค้ท เปียกจนติดอยู่บนตัวสมาชิกทุกคนถูกกำจัดหมด สำหรับเขาถือเป็นความรับผิดชอบที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้เสิ่นซิ่งอันไม่สามารถจินตนาการได้ว่าเขาจะได้รับการลงโทษแบบไหนตอนนี้สาขาที่เป็นตัวแทนของค่ายบู๊ลิ้มได้ถูกรื้อออกแล้ว อาชญากรรมเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าตำแหน่งหัวหน้าสาขานี้อาจจบลงแล้วจริง ๆทั้ง ๆ ที่ใน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 540
"แค่นี้เหรอ?"เสิ่นซิ่งอันสะดุ้งคิดว่าตัวเองได้ยินผิด!เขาถึงกับเตรียมใจที่จะระเบิด คำด่าได้มาถึงปากแล้วได้คืบเอาศอก ละโมบ โลภมาก!เป็นต้น...สำนวนทั้งหมดที่เขาคิดได้ ค้นหามาจนหมดไส้หมดพุงแล้ว รอจะตอบโต้อย่างฮึกเหิมต่อหน้าสมาชิกทุกคน พิสูจน์ตัวเองว่าหัวหน้าสาขาอย่างเขาไม่ได้อ่อนแอเพราะจากประสบการณ์เมื่อกี้ ลั่วอู๋ฉางได้ควบคุมสถานการณ์แล้ว และจะเรียกร้องอะไรที่มากเกินไปอย่างแน่นอนคนเราก็เป็นแบบนี้ คุณยิ่งแสดงออกว่าอ่อนแอ อีกฝ่ายก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นแต่ผลลัพธ์ค่อนข้างแตกต่างชวีหลิงหาน?ชื่อนี้เสิ่นซิ่งอันคุ้นเคยดีนางฟ้ารุ่นหนึ่งของค่ายบู๊ลิ้ม ไม่เพียงแต่สวยเท่านั้น แต่ยังมีความสามารถอย่างมากในด้านศิลปะการต่อสู้ ได้แซงหน้าเพื่อนวัยเดียวกันตั้งแต่อายุยังน้อยและกลายเป็นผู้นำที่โดดเด่นของรุ่นในปีนั้น คนที่ตามจีบชวีหลิงหานเยอะจนสามารถเข้าแถวจากค่ายบู๊ลิ้มสาขาหลักที่เมืองหลวงไปถึงต่างจังหวัดไม่เพียงแต่สมาชิกภายในค่ายบู๊ลิ้มเท่านั้นที่แห่กันตามจีบเธอ ข้างนอกก็มีคนตามจีบมากมายแม้กระทั่ง ในทุกวันมีคนกลุ่มหนึ่งเฝ้าเธออยู่ทั้งในและนอกค่ายบู๊ลิ้ม ใช้วิธีการต่าง ๆ เพื่อสร้างก
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 541
หากเป็นไปได้ พวกเขาไม่อยากเจอลั่วอู๋ฉางและหูเยว่ซีอีกเลยในชีวิตนี้"หัวหน้าสาขา พวกเราต้องรีบแจ้งสาขาหลักไหม?" ผู้อาวุโสคนหนึ่งถามด้วยเสียงสั่นเครือห้องโถงถูกทำลายราบเป็นหน้ากลอง สมาชิกทั้งหมดถูกทุบตี เสียหน้าจริง ๆจัดการกันเองยังพอรักษาหน้าไว้ได้บ้างแต่เรื่องใหญ่ขนาดนี้ไม่อาจปิดบังได้อย่างแน่นอน!พอทางสาขาหลักรู้เรื่องแล้ว พวกเขายังต้องแบกรับความผิดข้อหาปกปิดไม่รายงานเสิ่นซิ่งอันเช็ดเหงื่อและชั่งน้ำหนัก เขาคิดว่าการรายงานจะดีกว่า นอกจากกระดาษห่อไฟไว้ไม่อยู่ สิ่งสำคัญมากกว่าคือลั่วอู๋ฉางขอคุยกับชวีหลิงหานและชวีหลิงหานยังอยู่ที่สาขาหลักด้วยขณะที่เสิ่นซิ่งอันกำลังจะพยักหน้า จู่ ๆ ก็มีคนอุทานออกมา "พระเจ้า พวกคุณรีบมาดูสิ!"นี่คือลูกศิษย์ธรรมดาที่ยืนอยู่ข้างซากปรักหักพัง ชี้ไปที่ตำแหน่งใต้เท้าของเขาด้วยสีหน้าตกตะลึงทุกคนยันมือยันเท้าขึ้น เดินกะเผลกไปเห็นรอยฝ่ามือขนาดใหญ่ทิ้งไว้ตรงกลางซากปรักหักพังของห้องโถง โดยมีความลึกมากกว่าสามเมตร!"นี่...""พระเจ้า นี่เป็นพลังที่มนุษย์สามารถทำได้เหรอ?""ถ้าฉันจําไม่ผิด นี่เป็นผลงานชิ้นเอกของผู้หญิงคนนั้นใช่ไหม?""มั่นใจหน่อย หลา
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 542
ลั่วอู๋ฉางพาหูเยว่ซีออกจากค่ายบู๊ลิ้มและเดินไปที่ฝั่งตรงข้ามรถตู้หรูคันหนึ่งกำลังจอดรออยู่ ที่ประตูรถมีโลโก้ของเกาซื่อกรุ๊ปเกาชิงเหยียนเป็นคนส่งมาทั้งรถและคนขับ เดิมทีเกาชิงเหยียนต้องการขับรถโรลส์-รอยซ์ คัลลิแนนมาส่งลั่วอู๋ฉางด้วยตนเอง แต่ถูกเขาปฏิเสธเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องให้ซีอีโอใหญ่อย่างเกาชิงเหยียนมา เหมือนทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่"คุณลั่ว เชิญครับ"คนขับรถบริการอย่างดี เปิดประตูรถก่อนโดยอัตโนมัติลั่วอู๋ฉางพยักหน้าเล็กน้อยแล้วทั้งสองก็เข้าไปในรถทันทีที่นั่งลง หูเยว่ซีก็แทบรอไม่ไหวที่จะขยับเข้าไปใกล้แล้วถามว่า "ชวีหลิงหานคือใคร? ฟังดูเหมือนชื่อผู้หญิงเลย!""ไม่ควรสอดรู้สอดเห็นก็อย่าสอดรู้สอดเห็น!" ลั่วอู๋ฉางขยับไปด้านข้างด้วยความรังเกียจหูเยว่ซีคว้าแขนของเขา เอียงตัวที่มีลูกบอลไปทับและขอร้องว่า "อย่าสิ คุณบอกฉันมาเถอะนะ!"ผู้หญิงคนนี้มีกลิ่นไอของความอยากรู้อยากเห็นไปทั้งตัวใครจะคิดว่าจักรพรรดิชิงชิวผู้ยิ่งใหญ่ก็จะสนใจเรื่องพวกนี้ด้วย"เจ้านายปิดบังแบบนี้ หรือว่าเป็นเพื่อนสาวของคุณที่อยู่ข้างนอก? กลัวถูกพวกอวี๋อีเหรินรู้ ใช่ไหม?"หูเยว่ซีเขย่าแข
บทล่าสุด
