เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 536
บทที่เกี่ยวข้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 537
ลั่วอู๋ฉางกล้าทำกล้ารับมาโดยตลอดและไม่มีอะไรต้องปิดบัง"ส่วนเหตุผลที่ฆ่าพวกเขา พวกนายไปตรวจสอบเอง ฉันขี้เกียจที่จะอธิบาย พวกนายก็ไม่มีสิทธิ์ให้ฉันอธิบายด้วย"ประโยคหลังมีความหมายแทงใจเล็กน้อยแต่คนกลุ่มหนึ่งไม่กล้าคัดค้านเลย กลับรู้สึกว่าเป็นสิ่งที่ควรทำใครบอกให้เราส่งทีมบังคับใช้กฎหมายออกไปตามใจชอบโดยไม่รู้ที่มาที่ไปล่ะ?คนอื่นพูดแบบนี้ ก็ถูก!แม้แต่เสิ่นซิ่งอันก็พยักหน้าเล็กน้อยโดยไม่ได้ตั้งใจหลังจากถูกตีเขาก็รู้ว่าตัวเองผิดในเมื่อทำผิดก็ควรมีทัศนคติยอมรับผิดอึดอัดไหม?อึดอัด!แต่ใครให้เอาชนะคนอื่นไม่ได้ล่ะ อึดอัดไปเถอะ"ประการที่สาม เป็นสิ่งที่สำคัญมากที่สุด"แววตาของลั่วอู๋ฉางเย็นชาขึ้น ทั้งตัวเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าที่เย็นชา"อย่าพยายามแก้แค้น โดยเฉพาะคนใกล้ตัวฉัน!"ทันใดนั้นอุณหภูมิโดยรอบก็ลดลงถึงจุดเยือกแข็ง!"ไม่เช่นนั้นคราวหน้าฉันจะไม่ใจดีขนาดนี้ และจะไม่เสียเวลาหาเหตุผลให้พวกนาย แต่จะส่งพวกนายลงนรกทันทีสายตาของลั่วอู๋ฉางจ้องไปที่เสิ่นซิ่งอันเสิ่นซิ่งอันอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นอย่างรุนแรง หัวใจพุ่งไปที่ลำคอโดยตรง ทั้งตัวเหมือนหายใจไม่ออกดวงตาที่น่าหวาดกลัว!เ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 538
เนื่องจากเป็นค่ายบู๊ลิ้ม โดยปกติแล้วคนอื่นจะยอมพวกเขาเมื่อเวลาผ่านไปก็เคยชินกับการอยู่เหนือกว่า จะทนกับความดูถูกแบบนี้ได้ยังไงคิดว่าเราเป็นหุ่นเชิดที่สามารถรังแกยังไงก็ได้เหรอ?อย่าลืมว่าหุ่นเชิดก็มีศักดิ์ศรีเหมือนกัน!ความมั่นใจของพวกเขาไม่มีอะไรมากไปกว่าค่ายบู๊ลิ้มของเมืองหลวง คิดว่าตัวเองมีผู้สนับสนุน"เจ้านาย พวกเขาไม่เห็นด้วย!"หูเยว่ซีท่าทางสนุกไม่พอ ยิ้มอย่างโหดร้าย "ฉันว่า พวกที่ไม่ซาบซึ้งในพระคุณเช่นนี้ จะเก็บพวกเขาไว้ทำอะไร มีชีวิตอยู่มันเปลืองข้าวจริง ๆ!"คู่ต่อสู้อ่อนแอมาก เมื่อกี้เธอไม่ได้ออกแรงอะไร ก็โค่นคนทั้งหมดลงพื้นไม่สนุกเลย!"ในเมื่อไม่เห็นค่า งั้นก็ฆ่าให้หมดเถอะ!"หลังจากคำพูดจบลง สีหน้าของหูเยว่ซีก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาทันใดนั้น เจตนาฆ่าอันงดงามก็พลุ่งพล่านออกมา เหมือนเมฆดำที่ปกคลุมท้องฟ้า มุ่งเป้าไปที่ทุกคนราวกับว่าในสายตาของเธอ คนเหล่านี้เป็นคนตายแล้วในสายตาไม่มีสีอารมณ์ใด ๆ ราวกับว่ากำลังมองดูศพเมื่อเผชิญกับแรงกดดันที่หนาวเย็นชาเช่นนี้ หลายคนก็หวาดกลัวมาก!แม้แต่เสิ่นซิ่งอันและผู้อาวุโสทั้งสี่ก็ทนไม่ไหว สีหน้าซีดลงอย่างมากและความกลัวในใจก็พุ่ง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 539
"ปัง... ตึ้ง!"บ้านก็พังในทันที!หลังจากเสียงดัง ควันก็ลอยขึ้นมาทุกคนตกตะลึง พวกเขายังไม่ทันตอบสนอง หูเยว่ซีก็ลงมืออีกครั้ง"เอี๊ยด!""บึ้ม..."แม้แต่พื้นดินก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง คนที่ไม่รู้ก็คงคิดว่าเกิดแผ่นดินไหวผู้ชายกลุ่มหนึ่งรีบกอดหัว ขดตัวเป็นลูกบอลอย่างตัวสั่นสักพักความสงบก็กลับคืนมาในขณะที่ควันและฝุ่นกระจายไป อาคารอันงดงามที่แต่เดิมเป็นสัญลักษณ์ของค่ายบู๊ลิ้มก็กลายเป็นซากปรักหักพังผู้หญิงคนนี้รุนแรงมาก!"เทียบกับการรื้อบ้าน ฉันอยากจะรื้อกระดูกมากกว่า บ้านหนีไม่ได้ไม่สนุกเลย ฆ่าคนสนุกกว่า!"หูเยว่ซีพึมพำ การแสดงออกที่ยังสนุกไม่พอยิ่งกว่าเดิมทุกคนหน้าซีดด้วยความกลัว ไม่มีใครกล้าพูดอะไรอีกเสิ่นซิ่งอันเหงื่อแตกเต็มหัว หลังก็เหมือนกัน จนเหงื่อเปียกโชกไปทั้งเสื้อโค้ท เปียกจนติดอยู่บนตัวสมาชิกทุกคนถูกกำจัดหมด สำหรับเขาถือเป็นความรับผิดชอบที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้เสิ่นซิ่งอันไม่สามารถจินตนาการได้ว่าเขาจะได้รับการลงโทษแบบไหนตอนนี้สาขาที่เป็นตัวแทนของค่ายบู๊ลิ้มได้ถูกรื้อออกแล้ว อาชญากรรมเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าตำแหน่งหัวหน้าสาขานี้อาจจบลงแล้วจริง ๆทั้ง ๆ ที่ใน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 540
"แค่นี้เหรอ?"เสิ่นซิ่งอันสะดุ้งคิดว่าตัวเองได้ยินผิด!เขาถึงกับเตรียมใจที่จะระเบิด คำด่าได้มาถึงปากแล้วได้คืบเอาศอก ละโมบ โลภมาก!เป็นต้น...สำนวนทั้งหมดที่เขาคิดได้ ค้นหามาจนหมดไส้หมดพุงแล้ว รอจะตอบโต้อย่างฮึกเหิมต่อหน้าสมาชิกทุกคน พิสูจน์ตัวเองว่าหัวหน้าสาขาอย่างเขาไม่ได้อ่อนแอเพราะจากประสบการณ์เมื่อกี้ ลั่วอู๋ฉางได้ควบคุมสถานการณ์แล้ว และจะเรียกร้องอะไรที่มากเกินไปอย่างแน่นอนคนเราก็เป็นแบบนี้ คุณยิ่งแสดงออกว่าอ่อนแอ อีกฝ่ายก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นแต่ผลลัพธ์ค่อนข้างแตกต่างชวีหลิงหาน?ชื่อนี้เสิ่นซิ่งอันคุ้นเคยดีนางฟ้ารุ่นหนึ่งของค่ายบู๊ลิ้ม ไม่เพียงแต่สวยเท่านั้น แต่ยังมีความสามารถอย่างมากในด้านศิลปะการต่อสู้ ได้แซงหน้าเพื่อนวัยเดียวกันตั้งแต่อายุยังน้อยและกลายเป็นผู้นำที่โดดเด่นของรุ่นในปีนั้น คนที่ตามจีบชวีหลิงหานเยอะจนสามารถเข้าแถวจากค่ายบู๊ลิ้มสาขาหลักที่เมืองหลวงไปถึงต่างจังหวัดไม่เพียงแต่สมาชิกภายในค่ายบู๊ลิ้มเท่านั้นที่แห่กันตามจีบเธอ ข้างนอกก็มีคนตามจีบมากมายแม้กระทั่ง ในทุกวันมีคนกลุ่มหนึ่งเฝ้าเธออยู่ทั้งในและนอกค่ายบู๊ลิ้ม ใช้วิธีการต่าง ๆ เพื่อสร้างก
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 541
หากเป็นไปได้ พวกเขาไม่อยากเจอลั่วอู๋ฉางและหูเยว่ซีอีกเลยในชีวิตนี้"หัวหน้าสาขา พวกเราต้องรีบแจ้งสาขาหลักไหม?" ผู้อาวุโสคนหนึ่งถามด้วยเสียงสั่นเครือห้องโถงถูกทำลายราบเป็นหน้ากลอง สมาชิกทั้งหมดถูกทุบตี เสียหน้าจริง ๆจัดการกันเองยังพอรักษาหน้าไว้ได้บ้างแต่เรื่องใหญ่ขนาดนี้ไม่อาจปิดบังได้อย่างแน่นอน!พอทางสาขาหลักรู้เรื่องแล้ว พวกเขายังต้องแบกรับความผิดข้อหาปกปิดไม่รายงานเสิ่นซิ่งอันเช็ดเหงื่อและชั่งน้ำหนัก เขาคิดว่าการรายงานจะดีกว่า นอกจากกระดาษห่อไฟไว้ไม่อยู่ สิ่งสำคัญมากกว่าคือลั่วอู๋ฉางขอคุยกับชวีหลิงหานและชวีหลิงหานยังอยู่ที่สาขาหลักด้วยขณะที่เสิ่นซิ่งอันกำลังจะพยักหน้า จู่ ๆ ก็มีคนอุทานออกมา "พระเจ้า พวกคุณรีบมาดูสิ!"นี่คือลูกศิษย์ธรรมดาที่ยืนอยู่ข้างซากปรักหักพัง ชี้ไปที่ตำแหน่งใต้เท้าของเขาด้วยสีหน้าตกตะลึงทุกคนยันมือยันเท้าขึ้น เดินกะเผลกไปเห็นรอยฝ่ามือขนาดใหญ่ทิ้งไว้ตรงกลางซากปรักหักพังของห้องโถง โดยมีความลึกมากกว่าสามเมตร!"นี่...""พระเจ้า นี่เป็นพลังที่มนุษย์สามารถทำได้เหรอ?""ถ้าฉันจําไม่ผิด นี่เป็นผลงานชิ้นเอกของผู้หญิงคนนั้นใช่ไหม?""มั่นใจหน่อย หลา
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 542
ลั่วอู๋ฉางพาหูเยว่ซีออกจากค่ายบู๊ลิ้มและเดินไปที่ฝั่งตรงข้ามรถตู้หรูคันหนึ่งกำลังจอดรออยู่ ที่ประตูรถมีโลโก้ของเกาซื่อกรุ๊ปเกาชิงเหยียนเป็นคนส่งมาทั้งรถและคนขับ เดิมทีเกาชิงเหยียนต้องการขับรถโรลส์-รอยซ์ คัลลิแนนมาส่งลั่วอู๋ฉางด้วยตนเอง แต่ถูกเขาปฏิเสธเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องให้ซีอีโอใหญ่อย่างเกาชิงเหยียนมา เหมือนทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่"คุณลั่ว เชิญครับ"คนขับรถบริการอย่างดี เปิดประตูรถก่อนโดยอัตโนมัติลั่วอู๋ฉางพยักหน้าเล็กน้อยแล้วทั้งสองก็เข้าไปในรถทันทีที่นั่งลง หูเยว่ซีก็แทบรอไม่ไหวที่จะขยับเข้าไปใกล้แล้วถามว่า "ชวีหลิงหานคือใคร? ฟังดูเหมือนชื่อผู้หญิงเลย!""ไม่ควรสอดรู้สอดเห็นก็อย่าสอดรู้สอดเห็น!" ลั่วอู๋ฉางขยับไปด้านข้างด้วยความรังเกียจหูเยว่ซีคว้าแขนของเขา เอียงตัวที่มีลูกบอลไปทับและขอร้องว่า "อย่าสิ คุณบอกฉันมาเถอะนะ!"ผู้หญิงคนนี้มีกลิ่นไอของความอยากรู้อยากเห็นไปทั้งตัวใครจะคิดว่าจักรพรรดิชิงชิวผู้ยิ่งใหญ่ก็จะสนใจเรื่องพวกนี้ด้วย"เจ้านายปิดบังแบบนี้ หรือว่าเป็นเพื่อนสาวของคุณที่อยู่ข้างนอก? กลัวถูกพวกอวี๋อีเหรินรู้ ใช่ไหม?"หูเยว่ซีเขย่าแข
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 543
ในขณะเดียวกัน การโจมตีรอบที่สองก็มาถึง!คราวนี้กระสุนอีกสองนัดเจาะทะลุประตูรถเข้ามา"แป๊ะ... ตึ้ง!"กระสุนกระทบกับโล่แสงสีทอง เหมือนว่าถูกดึงด้วยพลังมหาศาล ยังคงพยายามเคลื่อนที่ไปข้างหน้าต่อและในที่สุดก็หยุดลงอย่างไม่เต็มใจไปทางซ้ายและขวาหนึ่งกิโลเมตรมีตึกอยู่ฝั่งละหลังบนดาดฟ้าตึกมีมือปืนหมอบอยู่ฝั่งละคน"กระสุนไม่ได้ทะลุออกมา น่าจะโดนเป้าหมายแล้ว!"หนึ่งในนั้นพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นผ่านเครื่องมือสื่อสารที่อยู่ที่หูว่า "เพื่อความปลอดภัย ยิงอีกสองรอบ!""โอเค!" อีกคนตอบกลับ"ปัง ปัง!"ทั้งสองมีความเข้าใจโดยปริยาย เสียงปืนดังขึ้นเกือบในเวลาเดียวกัน มองแวบเดียวก็รู้ว่าฝึกฝนอย่างสม่ำเสมอและการต่อสู้จริงมาหลายครั้งหลังจากการโจมตีสองนัด กระสุนยังคงอยู่ในรถพวกเขาสองคนกลับไม่มีความสุขแล้วเพราะด้วยอานุภาพของสไนเปอร์ขนาดใหญ่ อย่าว่าแต่คนสองคนซ้อนกันอยู่เลย ต่อให้เป็นสี่คนก็สามารถทะลุทะลวงได้ง่ายสองนัดแม้ว่าจะมีแผ่นเหล็กของตัวรถสองชั้นก็ไม่มีปัญหาไม่มีเหตุผลที่กระสุนทั้งหกนัดจะไม่ทะลุ นี่คือปัญหา!ส่องผ่านกระจกแปดเท่า พวกเขาเห็นแสงสีทองส่องในหน้าต่างที่แตกนี่มันอะไร?ในเม
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 544
นักฆ่ามีสีหน้าตรึงเครียด สายตาที่เฉียบแหลมเห็นว่าคนยืนอยู่ข้างหลังคนหนึ่งเป็นไปได้อย่างไร?ในฐานะนักฆ่ามืออาชีพ การมีตาและหูที่ดีถือเป็นข้อกำหนดพื้นฐานที่สุดเขาจำได้ชัดเจนว่าตอนที่เขาลุกขึ้น ทั้งดาดฟ้ายังคงว่างเปล่า คนที่เหมือนผีคนนี้มาปรากฏตัวได้อย่างไร?ทำไมตัวเองไม่รู้สึกตัวเลย?หลังจากประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่ง จู่ ๆ นักฆ่าก็เอื้อมมือไปหยิบปืนพกเขาเชื่อในวิธีการยิงปืนของตัวเองมาก การยิงระยะสั้นเป็นทักษะที่เขาถนัดที่สุดห่างไปเจ็ดก้าว ปืนเร็ว!ภายในเจ็ดก้าว ปืนทั้งเร็วทั้งแม่นยำ!และรูปร่างเหมือนผีนั้นอยู่ภายในเจ็ดก้าวไม่ว่าเขาจะโผล่มาได้อย่างไร แค่รู้ว่าไม่มีใครรอดในระยะทางสั้น ๆ แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว!แค่คนตายเท่านั้น จะไปคิดมากทำไม่ว่าเขาโผล่มาได้ยังไงการแสดงออกของนักฆ่าเริ่มดุร้ายมากขึ้น มือขวาเพิ่งแตะซองปืนหนัง ซึ่งเป็นการกระทำที่เขาฝึกฝนมาแล้วไม่ต่ำกว่าแสนครั้งไม่จำเป็นต้องก้มหน้ามองก็สามารถเสร็จสิ้นกระบวนการทั้งการชักปืน บรรจุกระสุน เล็งและยิงได้แน่นอนว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดคือการยิงโดนเป้าหมายแต่ในเวลานี้เขาสังเกตว่าคอเย็นลงแล้วทั้งตัวก็แข็งทื่อขึ้นมือขวาที่
บทล่าสุด
