เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 491
บทที่เกี่ยวข้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 492
เหวินซือซือมัวแต่ดีใจที่ได้เจอรุ่นน้อง ไม่ได้สังเกตเห็นพฤติกรรมแปลก ๆ ของคู่หมั้นในขณะนี้มีชายร่างกำยำอีกคนหนึ่งเดินมา เซวียเหวินห้าวจึงเบี่ยงเบนสายตาไปอย่างไม่อยาก แนะนำว่า "นี่คือเพื่อนผม พี่จวง จวงปี้สิง"เหวินซือซือพยักหน้าและกล่าวว่า "รุ่นน้อง เรามาด้วยกัน"ลั่วอู๋ฉางพยักหน้าไปทางทั้งสองคนแต่การแสดงของทั้งสองนั้นน่าผิดหวังจริง ๆพวกเขาสองคนไม่สนใจลั่วอู๋ฉางเลย ดวงตาสองคู่จ้องมองที่หูเยว่ซี แทบอดไม่ไหวที่จะกลืนเธอไปในคำเดียวสาวสวยคนนี้ไม่เพียงแต่มีหน้าตาที่ไม่มีใครเทียบได้เท่านั้น แต่ยังมีหุ่นที่น่าทึ่งอีกด้วย!คนที่พวกเขาเคยเรียกว่านางฟ้าในเมื่อก่อน ต่อหน้าเธอกลายเป็นลูกเป็ดขี้เหร่ และไม่มีใครเอาชนะได้!ไม่เว้นแม้แต่เหวินซือซือ!นี่ไม่ใช่ความคิดเห็นของจวงปี้สิงเพียงคนเดียวเท่านั้น เซวียเหวินห้าวก็คิดแบบนั้นเช่นกันสิ่งที่พวกเขาคิดไม่ออกก็คือผู้หญิงที่สวยเช่นนี้ หายากในท้องฟ้าและไม่มีใครเทียบได้ในโลก ทำไมถึงมาอยู่ข้างลั่วอู๋ฉาง?ไอ้หมอนี่ดูธรรมดามาก!ทั้งตัวก็ไม่มีเสื้อผ้าที่ดูได้เลย และยิ่งไม่มีของฟุ่มเฟือยที่แสดงถึงสถานะอันสูงส่งเขาทำได้ยังไง?สาวสวยตาบอดเหรอ หิ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 493
เมื่อเซวียเหวินห้าวได้ยินก็รู้สึกตื่นเต้นทันที "จริงเหรอ?""ตราบใดที่สายตาเฉียบคมพอและการตัดสินถูกต้อง ก็ไม่มีปัญหา!"จวงปี้สิงกล่าวด้วยท่าทางมั่นใจว่า "ผมได้เข้าร่วมการประชุมผู้นำมาหลายครั้งแล้ว และรู้สถานการณ์ของผู้เข้าแข่งขันเป็นอย่างดี""พวกคุณวางเดิมพันกับผม รับรองว่าพวกคุณไม่มีทางแพ้แน่นอน!"ผู้ชายคนนี้ทุ่มเทความพยายามอย่างเต็มที่ในการแสดงออกต่อหน้าสาวสวยกลับไม่รู้ว่าหูเยว่ซีไม่ได้ฟังแม้แต่คำเดียว แต่มองทิวทัศน์โดยรอบด้วยความสนใจ"งั้นวันนี้เราก็เล่นตามพี่จวงแล้ว!"เซวียเหวินห้าวแทบรอไม่ไหวแล้ว "การประชุมผู้นำจะเริ่มเมื่อไหร่ เราจะเข้าไปยังไง?"แม้แต่เหวินซือซือก็ตั้งตารอมาก เธอไม่ได้ชอบชนะเงิน แต่ปกติเธอไม่มีโอกาสได้สัมผัสกับนักบู๊โบราณ วันนี้ถือเป็นการเปิดหูเปิดตาจวงปี้สิงพอใจกับปฏิกิริยาของพวกเขามากและอดไม่ได้ที่จะกระหยิ่มยิ้มย่อง"ใกล้จะถึงเวลาแล้ว น่าจะเข้าไปในสนามชั้นในได้แล้ว พวกเราไปกันเถอะ!" จวงปี้สิงกล่าวแต่เมื่อเขาเห็นลั่วอู๋ฉางและหูเยว่ซีมีสีหน้าสงบ ในใจก็ผิดหวังไปครึ่งหนึ่งคาดไม่ถึงว่าจะมีคนไม่สนใจงานการประชุมผู้นำ?ไม่ถูก!แล้วเขาสองคนมาที่นี่เพื่อ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 494
ไต้ซือที่เป็นผู้นำไม่เพียงแต่ร่างกายกำยำ แต่ยังส่งกลิ่นอายของนักบู๊โบราณที่แข็งแกร่งออกมาไต้ซือคนอื่น ๆ ก็มีศิลปะการต่อสู้อยู่ในตัว ด้วยเหตุนี้คนเหล่านี้จึงกล้าพูดเสียงดังและไม่มีใครกล้าก้าวไปข้างหน้าจวงปี้สิงยกคางขึ้นสูงด้วยสีหน้าเย่อหยิ่งเขารู้ว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของไต้ซือเหล่านี้ แต่ไม่เป็นไร ขอแค่เข้าไปได้ก็พอแล้วด้วยสถานะของเขาในฐานะนายน้อยคนที่สองของโรงเรียนศิลปะการต่อสู้ นี่เป็นเรื่องง่ายมาก"โปรดแสดงจดหมายเชิญ" ไต้ซือกล่าวอย่างไม่แสดงอารมณ์จวงปี้สิงตกตะลึง "จดหมายเชิญอะไร?""เฉพาะสมาชิกที่เข้าร่วมการประชุมผู้นำเท่านั้นที่มีสิทธิ์เข้าสนามชั้นใน ไม่มีจดหมายเชิญต้องอยู่ข้างนอกทุกคน" ไต้ซือพูดอย่างไม่เกรงใจมากเซวียเหวินห้าวก็ตามมาแล้วพูดเสียงดังว่า "คุณมองดูให้ดี คนนี้คือจวงปี้สิงเป็นคุณชายคนที่สองของโรงเรียนศิลปะการต่อสู้อันสิง""พี่ชายของเขาจวงปี้อัน เป็นสมาชิกที่เข้าร่วมการแข่งขันต่อสู้ ยังไม่รีบให้พวกเราเข้าไปอีก!"ไต้ซือตะคอกอย่างเย็นชา "พี่ชายเข้าได้ น้องชายไม่มีจดหมายเชิญก็เข้าไม่ได้!"จวงปี้สิงรู้สึกรำคาญเล็กน้อย "ปีก่อน ๆ ผมเข้าไปได้ วันนี้เกิดอะไรขึ้น
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 495
ตอนนั้นเกาชิงเหยียนถามลั่วอู๋ฉางว่าทำไมไม่ถามชื่อไต้ซือคำพูดเดิมของลั่วอู๋ฉางคือ "ถ้ามีวาสนาก็จะเจอเอง จะต้องถามทำไม!"แต่เขาคิดไม่ถึงว่าจะได้เจอกันเร็วขนาดนี้สิ่งที่แปลกที่สุดคือทำไมไต้ซือหนุ่มคนนี้ถึงกลายเป็นเจ้าอาวาสของศาลาเจ็ดดาว?ไต้ซือหลายคนรีบอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่หลังจากได้ยินสิ่งนี้ ไต้ซือหนุ่มก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ทุกท่าน ล้านมาที่นี่เพื่อชมการประชุมผู้นำเหรอ?""ครับ พวกเราทั้งหมดรีบมาจากในเมือง!""ให้พวกเราขึ้นเขา แต่ไม่ให้เข้าสนามชั้นใน นี่เป็นกฎอะไรกัน? ในเมื่อไม่ให้เข้าก็ควรบอกก่อนหน้านี้ ทุกคนจะได้ไม่มาเสียเที่ยว!""ศาลาเจ็ดดาวเป็นที่ไหนกัน ถ้าไม่ใช่เพราะมีเรื่องให้ชม พวกเราว่างมากเหรอเลยมาที่นี่มืดค่ำแบบนี้?"ไต้ซือหนุ่มเห็นว่าทุกคนไม่พอใจก็อดขมวดคิ้วไม่ได้เขาก็เห็นลั่วอู๋ฉางยืนอยู่ในฝูงชนโดยไม่ได้ตั้งใจ และยิ้มทันที "ท่านนี้ เจอกันอีกแล้ว คุณกับอาตมามีวาสนาต่อกันจริง ๆ!""มีวาสนาต่อกันจริง ๆ!"ลั่วอู๋ฉางก็ยิ้ม "จากกันที่เมืองโบราณเมื่อหลายวันก่อน ไม่คิดว่าจะได้เจอกันเร็วขนาดนี้ ยังไม่ทราบว่าไต้ซือมีนามว่าอะไร?""อาตมาไท่อี" ไต้ซือหนุ่มพูดช
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 496
ลั่วอู๋ฉางกำลังจะพูด"ไม่เป็นไร อาตมาผิดก่อนจริง ๆ" ไต้ซือไท่อี้ขอโทษก่อน แสดงออกอย่างสงบมากสายตาของเขาหันไปหาลั่วอู๋ฉางและพูดด้วยรอยยิ้ม "คุณลั่วเก่งมาก สามารถเอาชนะคนแบบนี้ได้ อาตมาขอชื่นชม"น้ำเสียงเต็มไปด้วยความหมายอันลึกซึ้งดูเหมือนว่าเขาจะรู้ตัวตนของหูเยว่ซีแล้วไม่น่าแปลกใจเลยที่หูเยว่ซีรู้สึกไม่สบายใจก่อนเข้าประตูตอนนั้นลั่วอู๋ฉางยังคงงุนงง คิดว่าศาลาเจ็ดดาวไม่มีมรดกใด ๆ เลยและเป็นสิ่งก่อสร้างที่มนุษย์สร้างขึ้นยิ่งไม่มีการดำรงอยู่ของยอดฝีมือใด ๆ เป็นถึงจักรพรรดิชิงชิว มีอะไรต้องกลัว!ที่แท้เป็นเพราะมีไต้ซือไท่อีอยู่ดูเหมือนไต้ซือไท่อีจะไม่สนใจเรื่องนี้และเปลี่ยนเรื่องทันที "คุณลั่ว จะเข้าไปข้างในเหรอ?"สิ่งนี้ทำให้ลั่วอู๋ฉางประหลาดใจเล็กน้อยไม่ได้กล่าวไว้ว่าไต้ซือชอบฆ่าปีศาจและกำจัดมารเหรอ การกำจัดมารเป็นหน้าที่ของพวกเขาไม่ใช่เหรอ?มีปีศาจตัวใหญ่แบบนี้อยู่ตรงหน้า และถูกอีกฝ่ายมองออกแล้ว ศัตรูเจอกันไม่โกรธกันเหรอ ควักอาวุธวิเศษใส่กันแล้วตีกันหัวล้างข้างแตกไม่ใช่เหรอ?แต่ไต้ซือหนุ่มท่าทีสงบมาก และมาจากใจจริง ไม่ใช่แค่เสแสร้งหลังจากประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่ง ลั่วอ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 497
จวงปี้สิงหน้าแตกพูดอย่างเขินอายว่า "ข้างหน้ามีเสียงต่อสู้ พวกเราเร่งฝีเท้ากันเถอะ ไม่งั้นอาจจะพลาดฉากที่ยอดเยี่ยมไป"เซวียเหวินห้าวก็ประจบสอพลออีกครั้งทันที "พี่จวงเก่งจังเลย ไกลขนาดนี้ก็ได้ยินเสียง สมกับเป็นนักบู๊โบราณชั้นสูง""พวกเราไม่ใช่คนธรรมดา อะไรก็สามารถได้ยินได้หมด!"จวงปี้สิงพูดอย่างอวดดี "เทคนิคเล็กน้อยเท่านั้น ไม่คุ้มที่จะพูดถึง ไม่คุ้มที่จะพูดถึงเลย..."ไม่นานพวกเขาก็มาถึงเขตเวทีสถานที่เปิดโล่งที่มีพื้นที่มากกว่าหนึ่งหมื่นตารางเมตร ตอนนี้เต็มไปด้วยผู้คนตรงกลางเป็นเวทีทรงกลมขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางสามสิบเมตร สร้างขึ้นด้วยหินบลูสโตนขนาดใหญ่เวทีสูงห้าฟุต ทั้งสี่ทิศทางมีประติมากรรมสัตว์ร้าย ดูยิ่งใหญ่มากเสียงอึกทึกครึกโครม ในงานมีคนอย่างน้อยสองสามพันคนไม่น่าแปลกใจที่ไต้ซือไท่อีสั่งปิดประตู ที่นี่เกือบจะแน่นเกินไปแล้วหากยังปล่อยคนเข้ามาอีก ต้องเกิดปัญหาแน่นอน มีโอกาสสูงที่จะทำให้เกิดการเหยียบกัน"โอเค!""สู้ได้ดีมาก ทำต่อไป... ล้มเขาลงรวดเดียว!"สภาพแวดล้อมที่อึกทึกครึกโครม เสียงเชียร์ก็ดังขึ้นเรื่อย ๆทั้งสี่มุมของเวทีหลัก มีเวทีสี่เหลี่ยมที่เรียบง่ายสี่เวทีตั
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 498
"จะชนะได้จริง ๆ เหรอ?" เหวินซือซือถามเห็นได้ชัดว่านี่คือสิ่งที่เซวียเหวินห้าวต้องการถาม แต่เขาจงใจจ้องมองคู่หมั้นและพูดด้วยความโกรธ "คุณสงสัยสายตาพี่จวงเหรอ?""พี่จวงเป็นใคร?""เขาเป็นนายน้อยที่สองของโรงเรียนศิลปะการต่อสู้อันสิง แค่การประชุมผู้นำก็เข้าร่วมหลายครั้งแล้ว จะมีปัญหาได้ยังไง!"ผู้ชายคนนี้ถือโอกาสสั่งสอนคู่หมั้นเอาใจจวงปี้สิงจวงปี้สิงแสร้งทำเป็นใจกว้าง ยกมือแล้วพูดว่า "น้องสะใภ้มาครั้งแรก สงสัยบ้างเป็นเรื่องปกติ พวกคุณฟังผมวิเคราะห์"เขาถือโอกาสทำท่าทางแนะนำ ชี้ไปที่คู่ต่อสู้ของศิษย์พี่ที่สอง แล้วพูดว่า "อีกฝ่ายเป็นลูกศิษย์ของศูนย์ศิลปะการต่อสู้แห่งหนึ่งในเมืองหลิน ผมเคยเห็นการแข่งขันของเขา""ไม่ว่าจะเป็นในแง่ของความแข็งแกร่งหรือประสบการณ์ มีความแตกต่างจากศิษย์พี่ที่สองของผมมาก!""ผมรับประกันได้ว่าโอกาสที่ศิษย์พี่สองของผมจะแพ้ต่ำกว่าคู่ต่อสู้อย่างแน่นอน"พูดจบจวงปี้สิงก็โบกมือไปทางผู้รับผิดชอบในการวางเดิมพันที่อยู่ไม่ไกลทันใดนั้นก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งวิ่งเข้ามา ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มและยื่นกระดาษสองสามใบมา "ทุกท่าน จะเล่นเหรอ?""เฉาเฉิงหยุ่นลูกศิษย์ของโรงเรียนศิล
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 499
"พี่จวงใจกว้างมาก! ไม่เหมือนผู้ชายบางคน จนก็ต้องยอมรับ ตัวเองไม่เล่น ก็ไม่คิดถึงคนอื่นเลย"เซวียเหวินห้าวคนนี้ เห็นได้ชัดว่าโจมตีลั่วอู๋ฉางหน้าด้านประจบสอพลอจวงปี้สิงก็ช่างเถอะ ยังจะยกย่องอีกฝ่ายโดยการเหยียบอีกฝ่าย ไร้ยางอายเกินไปหน่อย"โอกาสแพ้ที่ต่ำแบบนี้ ไม่สนุกเลย"แม้แต่หูเยว่ซีก็ทนดูต่อไปไม่ได้แล้ว ตะคอกว่า "แค่คนไม่เคยเห็นโลกเท่านั้น ถึงจะเห็นอยู่ในสายตา"เซวียเหวินห้าวหน้าแดงมากจวงปี้สิงก็รู้สึกไม่พอใจเช่นกัน แต่เขาก็ยังแสร้งทำเป็นใจกว้างแล้วพูดว่า "ทุกคนมีความคิดของตัวเอง ไม่จำเป็นต้องบังคับ""ในเมื่อคุณหูไม่ชอบ งั้นก็ดูก่อน ไว้ค่อยอยากเล่นแล้ว บอกผมได้ตลอดเวลา!"ไม่เชื่อหรอกว่าในโลกนี้ยังมีผู้หญิงที่ไม่ชอบเงิน!จวงปี้สิงเชื่ออย่างแน่วแน่ว่าหลังจากที่เขาชนะไปสองสามเกมและพิสูจน์ว่าสิ่งที่ตัวเองพูดนั้นเป็นความจริง หูเยว่ซีจะเปลี่ยนมุมมองที่มีต่อเขาอย่างแน่นอนเมื่อถึงเวลานั้นเขาก็สามารถใช้โอกาสในการแนะแนวทางการเดิมพันเพื่อเอาชนะใจสาวสวยบนเวที การต่อสู้เริ่มขึ้นแค่สามกระบวนท่า หม่าจื่อขุยก็ถูกเฉาเฉิงหยุ่นเตะลงจากเวที"เห็นแล้วใช่ไหม ผมบอกแล้วว่าศิษย์พี่รองชนะ เขา
บทล่าสุด
