All Chapters of ผมคือหมอเทวดา: Chapter 341 - Chapter 350

"แน่นอน! เธอหลายเป็นขี้เถ้าผมก็จำได้"สวีชุ่ยหลานยังคงตะโกนและสาปแช่ง "ผู้หญิงคนนี้เป็นนางบำเรอของลั่วอู๋ฉาง หิวมากเกินแม้แต่ไอ้ขี้คุกก็เอาลง...""แม่ พอแล้ว!" ใบหน้าหยางหว่านอวี่มืดลง"ฉันยังพูดไม่พอ เธอให้ฉันพูดให้จบ!""หุบปาก ฉันบอกว่าพอแล้ว!""ลูกสาว เธออยู่ฝ่ายไหน?" ดวงตาสวีชุ่ยหลาน เบิกกว้าง ท่าทางตำหนิลูกสาวของเธอหยางหว่านอวี่กำลังจะบ้าไปแล้ว เธอกัดฟันแล้วพูดว่า "ท่านนี้ก็คือ ประธานเสี่ยวเกา!""อะไรนะ?!" ดวงตาสวีชุ่ยหลานเบิกกว้าง"เธอ...เธอคือประธานเสี่ยวเกา?" หยางจวิ้นหาวก็ตกใจเช่นกันผู้หญิงของลั่วอู๋ฉาง แท้จริงแล้วคือเกาชิงเหยียน เจ้าหญิงตัวน้อยของเกาซื่อกรุ๊ป?เป็นเรื่องตลกมาก!ไอ้ขี้คุกคนหนึ่ง แม้แต่ตระกูลหยางของพวกเขาก็ดูหมิ่น เกาชิงเหยียนชอบเขาตรงไหน?"ทำไม พวกคุณไม่รู้จักชื่อของฉันเหรอ?"เกาชิงเหยียนขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ตอนนั้นที่โรงแรมฮิลตัน ฉันสั่งให้หักขาทั้งสองข้างของคุณ และได้บอกชื่อตัวเอง พวกคุณจำไม่ได้เหรอ?"อันที่จริงเกาชิงเหยียนก็สับสนกับเรื่องนี้มากเช่นกัน!หยางหว่านอวี่ไม่เคยพูดถึงความแค้นครั้งใหญ่ขนาดนี้มาก่อนเกาชิงเหยียนคิดเสมอว่าเพื

แน่นอนว่าหากเกาชิงเหยียนเข้าข้างตระกูลหยาง และขอให้ทั้งสองฝ่ายไม่เอาเรื่องกัน ถึงพี่ตาวจะไม่พอใจมากแค่ไหนก็จะทำตามคำพูดหยางหว่านอวี่มาถึงริมฝีปากหลายครั้งแต่ก็พูดอะไรไม่ได้"คุณลั่ว คุณคิดว่าไง?"มองผิวเผินเกาชิงเหยียนกำลังขอคำแนะนำ จริง ๆ แล้วเพราะลั่วอู๋ฉางอยู่ด้วย จึงไม่สามารถให้เธอตัดสินใจได้ ดังนั้นเธอจึงไม่กล้าทำผิดพลาดในความเป็นจริง เกาชิงเหยียนและพี่ตาวอยู่ในสภาพจิตใจเดียวกันทั้งต้องการที่จะรักษาความยุติธรรม แต่ก็กลัวว่าจะล่วงเกินผู้สูงศักดิ์ความตั้งใจเดิมของเกาชิงเหยียนคือการจัดการกับหยางจวิ้นหาวอย่างรุนแรงไอ้หมอนี่ถูกตีไปครั้งหนึ่งยังไม่เข็ดแสดงว่ายังอยากโดนอยู่แต่ถ้าคุณลั่วบอกว่าไม่ให้เอาเรื่อง เกาชิงเหยียนก็จะเห็นด้วยทันทีจากนั้นค่อยใช้วิธีอื่นเพื่อเอาใจและชดเชยพี่ตาวเป็นการส่วนตัว"พี่หงใช่ไหม?" ลั่วอู๋ฉางทักทายผู้หญิงชุดแดงพี่หงรู้สึกยินดีและพูดอย่างเร่งรีบ "ดิฉันต่ำต้อย ไม่กล้าให้คุณลั่วเรียกแบบนี้ได้!"ลั่วอู๋ฉางยิ้มเล็กน้อยและถามว่า "เมื่อกี้เขาใช้มือไหนลวนลามพี่?""มือขวา!" พี่หงตอบ เธอไม่รู้ว่าลั่วอู๋ฉางหมายความว่าไง"แล้วเขาใช้มือข้างไหนตีคน ใช

พี่ตาวต้องเปลี่ยนท่าเพื่อป้องกัน และหมัดทั้งสองคนก็ชนกันในอากาศร่างทั้งสองแยกจากกันอย่างรวดเร็ว และหยางจวิ้นหาวก็สามารถหลบรอดไปได้ลั่วอู๋ฉางเหลือบมองชายคนนั้นด้วยหางตาไอ้หมอนี่เป็นกุนซือที่เคยอยู่กับสวีเทียนมาก่อน และเขาเป็นคนเดียวที่รอดไปได้ในเหตุการณ์อาคารเทียนเซี่ยในความเป็นจริง ลั่วอู๋ฉางก็สังเกตเห็นการมีอยู่ของบุคคลนี้ตอนที่เขาเข้าไปในอาคารเทียนเซี่ยไม่ใช่เขาโชคดีฉวยโอกาสหนีไปเอาชีวิตรอดไปได้ แต่เป็นเพราะลั่วอู๋ฉางจงใจปล่อยไปจุดประสงค์นั้นง่ายมาก!ไม่มีอะไรมากไปกว่าการปล่อยเชือกตกปลาใหญ่!แม้ว่าสวีเทียนจะมีอิทธิพลมาก แต่ก็ไม่มีโอกาสสัมผัสกับคนระดับสูงที่สามารถใช้หนอนงูทองได้ลั่วอู๋ฉางคิดว่าต้องมีคนอื่นอยู่เบื้องหลังตระกูลสวีในขณะนี้ กุนซือปรากฏตัวอยู่ข้างจินจุ้นเหวิน ทุกอย่างก็ได้รับการอธิบายแล้วกุนซือคิดว่าเขาซ่อนตัวได้ดีและไม่ถูกเปิดเผยต่อหน้าลั่วอู๋ฉาง ดังนั้นเขาจึงปรากฏตัวพร้อมจินจุ้นเหวินอย่างกล้าหาญโดยไม่รู้เลยว่าตัวเองถูกเปิดเผยนานแล้วจุดประสงค์เดิมของตระกูลจินคือการสนับสนุนสวีเทียนให้เข้ามาแทนที่ตระกูลเกา และควบคุมทั้งฝ่ายขาวดำของเมืองจิงไห่แม้ว่า

"อะไรแค่ฝังสองสามเข็มก็พอ ถ้านายสามารถฝังให้หายได้ ฉันจินจุ้นเหวินจะใช้แช่เดียวกับนายทันที!"ลั่วอู๋ฉางพูดโดยไม่หันกลับมามอง "นายไม่คู่ควร! ตระกูลลั่วของเราไม่มีลูกหลานที่ชั่วร้ายอย่างนาย""แม่ง นายกล้าดียังไงมาว่าพี่จุ้นเหวินของฉัน" หยางจวิ้นหาวเริ่มโกรธอีกครั้งเขาเหมือนพ่อแม่ของเขา ทั้งสามคนถูกแกะสลักจากแม่พิมพ์เดียวกันโดยสิ้นเชิงลูกน้องหลายคนวางพี่ตาวไว้บนโต๊ะตามคำสั่ง ลั่วอู๋ฉางก็เริ่มทำการฝังเข็มภายใต้แสงไฟ เทคนิคอันแพรวพราวของเขาน่าทึ่งมาก"ไอ้หมอนี่กลับรู้วิธีการฝังเข็มจริง ๆ?"หยางจวิ้นหาวดูประหลาดใจและถามว่า "แม่ เข็มที่เขาใช้แบบเดียวกับที่เราเห็นที่โรงแรมฮิลตันครั้งก่อนใช่ไหม?"สวีชุ่ยหลานเห็นว่าสีหน้าของลูกสาวของเธอดูน่าเกลียดทันทีเมื่อได้ยินคำว่า "โรงแรมฮิลตัน" และเธอก็พูดกับลูกชายอย่างโกรธ ๆ ว่า "เกี่ยวอะไรกับนาย ไม่ต้องยุ่ง!"หยางจวิ้นหาวไม่เห็นด้วยและพูดต่อ "ฉันไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะสามารถรักษาคนให้หายได้จริง ๆ นี่เป็นเพียงการมองข้ามการแพทย์และวิทยาศาสตร์สมัยใหม่..."วินาทีต่อมาเขาก็ไม่สามารถพูดได้อีกต่อไปภายใต้การจ้องมองที่ประหลาดใจนับไม่ถ้วน แต่เดิมพี่ตาวใ

เมื่อคลื่นอากาศหายไป ร่างหนึ่งก็ลอยย้อนกลับมาขณะที่กลิ้งอย่างรุนแรงในอากาศ เลือดก็พุ่งออกมา"ฉับ!"จินจุ้นเหวินมีดวงตาที่เฉียบคมและตกใจในทันใด "จะเป็นไปได้ยังไง?"คนที่ถูกทุบตีกลายเป็นหม่าเชียวหยุนพี่ตาวคงท่าต่อยและยืนนิ่งอยู่กับที่หม่าเชียวหยุนลอยออกไปหลายสิบเมตร จนกระทั่งเขาชนเสาและล่วงลงกับพื้นจากนั้นก็ลื่นไปข้างหน้าเจ็ดหรือแปดเมตร ชนโต๊ะหลายตัวและหยุดในที่สุด"ฉัน..."หม่าเชียวหยุนเงยหน้าขึ้นด้วยความยากลำบาก ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่เชื่อเพียงคำพูดเดียวจากปากของเขา หัวของเขาก็กระแทกพื้นและเขาก็หมดสติไปโดยสิ้นเชิงผู้ชมทั้งหมดตกตะลึง ตาค้างพูดไม่ออก!ฉากนั้นเงียบจนน่าขนลุกจนคุณได้ยินเสียงเข็มหล่นพี่ตาวชนะเหรอ?!"ไม่ใช่ นายขี้โกง!" จินจุ้นเหวินยกมือขึ้นแล้วชี้ไปที่พี่ตาวด้วยความโกรธ เขาไม่สามารถยอมรับผลดังกล่าวได้พูดตามตรง พี่ตาวก็ตกใจไม่น้อยไปกว่าจินจุ้นเหวินเป็นเพราะเขาเชื่อในลั่วอู๋ฉาง เขาจึงมั่นใจว่าเขาสามารถเอาชนะหม่าเชียวหยุนได้ และล้างแค้นให้กับความอัปยศอดสูครั้งก่อนได้แต่การเอาชนะคู่ต่อสู้ระดับปรมาจารย์ครึ่งก้าวด้วยหมัดเดียวนั้นเกินจินตนาการของเขา"สู