บททั้งหมดของ ย้อนรักทวงแค้น: บทที่ 771 - บทที่ 780

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เย่ชิวหมิงก็พาคนไปจุดนั้นทันที เขาเห็นทางเข้าอันมืดมิดปรากฏขึ้นใต้กระดานไม้สีดำที่ถูกไฟไหม้“ทหาร จงลงไปค้นหา!”องครักษ์หลายคนรวมตัวเป็นกลุ่มใหญ่หนึ่งกลุ่มประมาณสิบคนทันที จากนั้นก็กระโดดลงจากทางเข้าแล้วเดินเข้าไปข้างในหลังจากที่พวกเขาเข้าไป ทุกคนข้างนอกก็รอนานกว่าครึ่งชั่วยาม แต่ก็ยังไม่เห็นมีใครออกมาหลุมสีดำนั่นดูเหมือนปากของสัตว์ประหลาดที่กลืนกินมนุษย์เข้าไปซูไทเฮาเดินไปใกล้และแอบมองเข้าไป ดูเหมือนว่าข้างในจะมีแต่ความมืดมิด และไม่มีแสงสว่างให้เห็นแม้แต่น้อยนางพูดกับนางกำนัลอาวุโสที่อยู่ข้างหลังนางว่า “ไปเชิญพระชายามาซิ”“เพคะ!”นางกำนัลอาวุโสรีบลุกออกไปอย่างรวดเร็วและมุ่งหน้าไปส่งข้อความที่จวนอ๋องเย่ชิวหมิงไม่ได้ห้ามการกระทำเช่นนี้ของซูไทเฮา เขาขมวดคิ้ว ดวงตาของเขาเย็นชาอย่างน่ากลัวตระกูลเจียวเตรียมการอะไรไว้บ้างโดยที่เขาไม่รู้?เหตุใดเจียวกุ้ยเฟยถึงหายตัวไป!ขณะนี้เห็นได้ชัดว่านางเริ่มโอนอ่อนแล้ว หลังจากรู้ว่าสิ่งที่ตนทำในตอนนั้นถูกเปิดเผย นางก็ควรจะยอมรับชะตากรรมของตัวเองแต่กลับกลายเป็นว่าเมื่อวานนี้ที่เขาเพิ่งได้ขึ้นครองราชบัลลังก์อย่างเป็น

เย่ชิวหมิงและคนอื่น ๆ ตามมาอย่างใกล้ชิดไปยังเส้นทางลับที่ค่อนข้างแคบที่อยู่ลึกลงเข้าไปข้างในเย่เสวียนถิงเดินนำหน้าเพื่อเปิดทางให้ซูชิงอู่ภายใต้หน้ากาก ดวงตาของบุรุษผู้นั้นดำขลับราวกับหมึก เขาเห็นว่าบริเวณด้านหน้าที่อยู่ไม่ไกลมีทางแยกสายหนึ่งเป็นไปไม่ได้ที่ทางลับนี้จะมีทางเดินเพียงเส้นเดียวซูชิงอู่เหลือบมองและตัดสินใจเลือกโดยไม่ลังเล “ทางนี้”ส่วนงูตัวนั้นที่ไม่กลับมา นางมั่นใจว่ามันตายไปแล้วเพราะงูนำทางจะกลับมาหลังจากอยู่ห่างจากนางในระยะที่กำหนดไว้ อีกทั้งยังนำเบาะแสเกี่ยวกับทางข้างหน้ากลับมาไม่มากก็น้อยหากทางข้างหน้าปลอดภัยพวกนางก็เดินต่อไปได้ แต่หากมีอันตราย ก็จะเกิดเหตุกับตัวคนไปด้วยซูชิงอู่ตรงไปที่ทางเดินแล้วเดินเข้าไป เย่ชิวหมิงรู้สึกประหม่าอยู่ครู่หนึ่ง เขาถามว่า “พระชายา ทางลับนี้ปลอดภัยหรือไม่?”ซูชิงอู่หยุดชะงัก “ไม่เพคะ หม่อมฉันหมายความว่าเราจะพบศพของคนที่พระองค์เพิ่งส่งไปเพคะ”“เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าเป็นศพของพวกเขา?”เมื่อเห็นความอยากรู้อยากเห็นของเย่ชิวหมิง ซูชิงอู่ก็โยนบางอย่างออกมาเย่ชิวหมิงเห็นอะไรบางอย่างลอยมาหาเขา เขาจึงรีบจับมันไว้จากนั้นก็รู้สึกว่

เย่ชิวหมิงที่อยู่ไม่ไกล จู่ ๆ ม่านตาของเขาก็หดตัวอย่างกะทันหันเมื่อได้เห็นการเคลื่อนไหวของบุรุษสวมหน้ากากองครักษ์ลับที่อยู่ข้างกายนั้นเขาเป็นคนคัดเลือกมา ซึ่งเป็นยอดคนในหมู่คนที่โดดเด่นในฐานะฮ่องเต้ ตอนนี้เขาสามารถควบคุมกองกำลังทั้งหมดที่ฮ่องเต้เฒ่าทิ้งไว้ได้เมื่อเขาขึ้นครองราชบัลลังก์ เขาก็ได้รู้ว่าเบื้องหลังของฮ่องเต้มีหน่วยสอดแนมที่ทำการสืบหาข้อมูลให้กับเขาโดยเฉพาะ เช่นเดียวกับองค์กรลับที่ฝึกฝนองครักษ์ลับอย่างระมัดระวังบัดนี้คนเหล่านั้นได้ยอมรับเขาเป็นนายและคอยรับใช้เขาแต่ถึงกระนั้น เขาก็ไม่สามารถหาปรมาจารย์มีฝีมือเฉกเช่นบุรุษสวมหน้ากากในหมู่พวกเขาได้ขณะที่จิตใจกำลังสั่นไหว เย่ชิวหมิงก็คาดเดาได้หนึ่งสิ่งดวงตาของเย่ชิวหมิงจับจ้องไปที่หน้ากากบนใบหน้าของบุรุษผู้นั้น ราวกับต้องการจะมองทะลุเข้าไปในตอนแรก เขาคิดว่าเย่เสวียนถิงยังอยู่ที่ชายแดน เขาจึงยังไม่คาดเดามาในทางนี้แม้กระทั่งตอนแรกที่เห็นซูชิงอู่มีความใกล้ชิดกับบุรุษอื่น เขาก็สงสัยว่าพระชายาเสวียนได้มองหาบุรุษอื่นมาแทนกระมัง...ทว่าตอนนี้เมื่อเขาคิดอย่างรอบคอบแล้ว เขาก็ตระหนักได้ในทันทีเมื่อพิจารณาจากรายละเอียดขอ

เสียงนั้นไม่สูงมากนัก แต่สามารถได้ยินอย่างชัดเจนจากข้างในทางลับอันว่างเปล่าเจ้าของเสียงเป็นสตรี“กุ้ยเฟย ที่นี่อันตรายมากเช่นนี้คงไม่มีใครไล่ตามมา ท่านพักสักหน่อยเถิดเพคะ”เสียงของเจียวกุ้ยเฟยแปลกไป ราวกับนางกำลังทนต่อความเจ็บปวด และเวลาพูดก็เหมือนหอบหายใจ“รถม้านอกเมืองพร้อมหรือยัง? พี่สามมารับข้าจริง ๆ หรือ?”“กุ้ยเฟยวางพระทัยได้เพคะ ใต้เท้าเจียวได้ติดต่อกับคนขับรถม้าให้ท่านแล้ว ขอเพียงออกมาจากเส้นทางลับได้ ท่านก็จะปลอดภัยเพคะ”“ข้าก็ทำตามที่จดหมายลึกลับสั่งไปแล้ว เหตุใดถึงยังเปิดเผยเรื่องนี้กัน!”ในตอนที่พูดออกมา น้ำเสียงของนางก็สั่นเครือด้วยเพราะอยากร้องไห้และโกรธเกรี้ยวเหลือจะทน“ยี่สิบกว่าปี... ข้าเลี้ยงดูเขามายี่สิบกว่าปี แต่สุดท้ายกลับลงเอยเช่นนี้ แผนการก่อนหน้านี้ทั้งหมดล้วนไร้ประโยชน์ ซูชิงอู่ เย่เสวียนถิง ซูเฟย...รอให้ข้าได้อำนาจมาก่อนเถอะ พวกมันทุกคนข้าจะไม่ปล่อยใครไปแม้แต่คนเดียว…”ซูชิงอู่ขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเช่นนั้นเจียวกุ้ยเฟยผู้นี้ช่างทะเยอทะยานเสียจริงเป็นเรื่องยากที่นางจะพบทางลับเช่นนี้ หากนางไม่ได้มาที่นี่ นอกจากจะเสียกำลังคนไป เย่ชิวหมิงก็อาจหาเจียวกุ้

ซูชิงอู่เองก็ตกใจกับการกระทำของเจียวกุ้ยเฟยเช่นกันเมื่อครู่นางคิดว่าอีกฝ่ายบอกว่าจะฆ่านางเสียอีกหากเรื่องนี้เป็นจริง วิธีการของเจียวกุ้ยเฟยก็น่าขยะแขยงสิ้นดีเพื่อที่จะยึดอำนาจมา พวกเขาจะใช้ทุกวิธีที่เป็นไปได้เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว ฮองเฮายังไม่ได้ไร้ยางอายเท่านาง“บอกข้ามา สตรีมีครรภ์นางนั้นอยู่ที่ไหน? หากพูดมาข้าก็จะพิจารณาปล่อยเจ้าไป”เจียวกุ้ยเฟยถอนหายใจด้วยความโล่งอก นิ้วของนางที่จับดาบสั้นสั่นเล็กน้อย“รอให้ข้าไปก่อนแล้วข้าจะบอกเจ้า…”ซูชิงอู่หรี่ตามองไปยังท่าทางที่หวาดกลัวจนแทบตายของเจียวกุ้ยเฟย พลางพยักหน้าเบา ๆ“เช่นนั้นก็ได้ ข้าจะให้เจ้าหนีไปก่อน”“เจ้าห้ามผิดคำพูดเด็ดขาด!”ซูชิงอู่ยิ้มและมองนางโดยไม่พูดอะไรเจียวกุ้ยเฟยฝืนลุกขึ้นและวิ่งออกไปโดยมีสาวใช้ตัวน้อยคอยประคองอยู่ข้าง ๆนางสะดุดล้ม และบนหน้าผากก็เต็มไปด้วยเหงื่อเย็นที่ไหลพรูออกมาสาวใช้ที่พยุงนางจากมาอดไม่ได้ที่จะถาม “กุ้ยเฟย พวกเรามีกันสองคนและอีกฝ่ายก็มีเพียงคนเดียว จำเป็นต้องกลัวนางถึงเพียงนี้เลยหรือเพคะ?”“เจ้าจะไปรู้อะไร?”เจียวกุ้ยเฟยกัดฟันและหันกลับไปมองในขณะที่วิ่งราวกับซูชิงอู่เป็นสัตว์ประ