บททั้งหมดของ หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี: บทที่ 621 - บทที่ 630

เขาเคยได้ยินมาบ้างว่าถังหว่านและหลินเฟิงมีความสัมพันธ์กัน แต่ก็ไม่คิดว่าจะลึกซึ้งถึงขั้นนี้ไม่มีผู้ชายคนไหนยอมรับได้หรอกถ้าจะต้องถูกว่าที่ภรรยาสวมเขาให้ไม่ต้องพูดถึงคุณชายหลงยวนของตระกูลหลงแค่เพียงไม่นานสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม“คุณชายหลิน ที่ถังอวิ๋นเฟิงพูดคือความจริงเหรอ?”ไม่รอให้หลินเฟิงตอบถังอวิ๋นเฟิงก็รีบก้าวเข้ามาชี้หน้าหลินเฟิงก่อนจะตะคอก “หลินเฟิง แกกล้าพูดไหมว่าคฤหาสน์ที่อ่าวเทียนสุ่ยแกไม่ได้นอนกับถังหว่านน่ะ!”“ถังหว่านนอนที่ห้องฉันจริง ๆ”หลินเฟิงไม่ได้มีความกลัวยิ่งเห็นสายตาที่ไม่เป็นมิตรของหลินเฟิงก็พูดเสียงเรียบ “แต่ว่าระหว่างฉันกับถังหว่านไม่เคยมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น”“ฉันกับพวกเธอเกี่ยวข้องกันแค่เรื่องของงานในบริษัท จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็เรื่องของพวกนาย”“โกหก!”ถังอวิ๋นเฟิงพูดด้วยความโมโห “น้องสาวของฉัน ฉันจะไม่รู้ได้ยังไง? ถ้าไม่ใช่เพราะฉันคอยห้ามไว้ น้องของฉันคงหลงกลแกไปแล้ว!”“หึ แกจะไม่ยอมรับก็ช่างเถอะ แต่ฉันมีเสียงบันทึกอยู่!”พูดจบถังอวิ๋นเฟิงก็ยิ้มร้ายก่อนจะเปิดโทรศัพท์ของตัวเอง ก่อนจะเลื่อนไปที่คลิปเสียงที่ถังหว่านคุยโทรศัพท์อยู่ใน

หยางเทียนฉีหัวเราะเสียงดังก่อนจะพาคนเดินเข้ามาในห้องโถงของตระกูลกู้ในฐานะของประธานหอการค้าของเมืองเจียงโจว จางเทียนฉีถือว่าเป็นคนที่มีเงินเยอะที่สุดในกลุ่มนั้น เพื่อที่จะได้สนิทกับหลินเฟิงเขาเองก็ลงแรงไปไม่น้อยไม่ใช่แค่เพียงแบ่งคนในตระกูลแต่ก็ยังต้องซื้อพวกยอดฝีมือจากตลาดมืดมาอีกหลายสิบคนตอนนี้มีคนมากกว่าหนึ่งพันคน“คุณหลิน สำนักเทียนเตาของเรามากันหมดแล้วเพื่อที่จะร่วมสู้ไปกับคุณ!”ซ่งเฉียนคุนก้าวยาว ๆ เข้ามาด้านในห้องโถงใบหน้าเต็มไปด้วยความเย็นชาและด้านหลังก็ตามมาด้านบรรดาลูกศิษย์ในสำนักเทียนเตา“หึหึ คุณหลิน สำนักร้อยพฤกษาก็มาแล้ว คนอาจจะน้อยหน่อย อย่าโกรธกันนะครับ”จางเต๋อหลินพูดขึ้นอย่างมั่นคงก่อนจะเดินเข้ามาพร้อมกับการประคองของหลานสาวจางเจียหนิงด้านหลังของเขาก็มีคนจากตระกูลเล็กใหญ่อื่น ๆ ที่ติดค้างบุญคุณของจางเต๋อหลินเดินตามเข้ามา นับดูก็หลายร้อยคนเช่นกันเพราะว่าคนที่เข้ามามีมากขึ้นเรื่อย ๆ คนที่อยู่ห้องโถงของตระกูลกู้เองก็เริ่มที่จะเบียดกันแล้วขนาดคฤหาสน์ของตระกูลกู้ยังถูกคนจำนวนมากล้อมเอาไว้คนใหญ่คนโตในเมืองเจียงโจวต่างก็พากันมารวมตัวอยู่ที่นี่ ขนาดคนตระกูลป๋

"ทำไม? หรือว่าคุณชายหลินไม่อยากยอมรามือ?”แววตาของหลงยวนมีความโมโหผุดขึ้นมาไอ่บ้าหลินเฟิงนี่ไม่รู้อะไรซะแล้ว“คุณชายหลิน อย่าหาว่าผมไม่เตือนคุณนะ ถ้าเกิดว่าผมเป็นอะไรไปที่เจียงโจว…”หลงยวนมองไปรอบ ๆ ก่อนจะหัวเราะเสียงเย็นชา “พวกผู้อำนาจที่นี่อย่าคิดจะว่าจะรอดแม้แต่คนเดียว!”ได้ยินคำขู่ของหลงยวน ผู้คนของเมืองเจียงเจียงโจวต่างก็พากันแสดงสีหน้ากังวลออกมา“ผมไม่ได้จะต่อกรกับคุณ”หลินเฟิงค่อย ๆ เดินตรงไปข้างหน้าก่อนจะมองตาหลงยวน “ก็แค่อยากจะอธิบายเรื่องนึงให้คุณเข้าใจ”“เรื่องอะไร?”หลงยวนยังพอรับรู้จากความรู้สึกได้ว่าเลเซอร์สีแดงพวกนั้นยังคงถูกส่องมาที่ตัวของเขา“เรื่องของถังหว่าน”หลินเฟิงพูดคำนี้จบ หลงยวนก็แทบจะระงับความโมโหในใจของตัวเองไม่อยู่“ทำไม? คุณชายหลินจะทำให้ผมอับอายต่อหน้าคนมากมายแบบนี้เหรอ?”หลงยวนหัวเราะเสียงเย็นชา“ผมไม่ชอบทำอะไรแบบนั้น แล้วก็ไม่สนใจจะทำด้วย”หลินเฟิงส่ายหน้า “ผมสามารถใช้ตัวผมเป็นประกันได้เลยว่าผมกับถังหว่านไม่มีอะไรเกินเลยทั้งนั้น”“คุณจะพูดแค่นี้เหรอ? คุณคิดว่าผมจะเชื่อไหม? ยังจะเอาชีวิตมาเป็นประกัน ชีวิตคุณมันมีค่าสักเท่าไหร่กันเชียว?”

"เร็วเข้าซินซิน เหลืออีกแค่สิบนาทีพวกเรายังไปสนามบินทันอยู่!”จางกุ้ยหลานเร่ง“มาแล้วค่ะ ๆ!”จางซินหอบเอาเครื่องสำอางค์ราคาแพงของหลี่ฮุ่ยหรานออกมาจากห้องของเธอ ก่อนจะจับทั้งหมดยัดลงไปในกระเป๋าถือ“เราอยู่ที่เจียงโจวไม่ได้แล้ว อย่าว่าแต่เจียงโจวเลย เราอยู่ที่ประเทศนี้ไม่ได้แล้ว เก็บของแล้วหนีไปหลบที่ประเทศอื่นก่อน!”จางกุ้ยหลานมองจางซินที่พยายามยัดเครื่องสำอางค์ลงไปในกระเป๋าก็อดจะโมโหไม่ได้ “โถ่เอ๊ยซินซิน ถ้ามัดยัดลงไปไม่ได้ก็ไม่ต้องยัดแล้ว ของพวกนี้มันจะราคาเท่าไหร่กันเชียว? รีบไปเร็วเข้า!”“คุณอาซื้อตั๋วเครื่องบินหรือยังคะ?”“ซื้อแล้ว ฉันมีเงินในบัญชีอยู่หลายแสน แล้วก็ของพวกนี้ด้วย พอให้พวกเราอยู่เมืองนอกไปสักระยะแล้วล่ะ!จางกุ้ยหลานเร่งรีบในตอนที่พวกเธอหนีออกมาพร้อมแขกคนอื่นๆก็ไม่ได้เลือกว่าจะอยู่ที่ตระกูลกู้นานนักเพราะดูจากท่าทีของหลี่ฮุ่ยหรานแล้ว จางกุ้ยหลานก็รู้ว่าวันนี้การแต่งงานไม่มีทางสำเร็จแน่นอนในเมื่อหลี่ฮุ่ยหรานไม่ได้แต่งงานกับตระกูลกู้งั้นตระกูลหลี่ก็คงไม่ต้อนรับพวกเธอ และไหนจะยังไปมีเรื่องกับตระกูลกู้และตรงกูลหลงอีก โดยเฉพาะตระกูลหลงยิ่งแล้วใหญ่ถ้าตระกูล

พวกนั้นแย่งเอากระเป๋าถือของจางซินและจางกุ้ยหลานไว้ก่อนจะกดทั้งสองคนไว้ที่พื้นและมัดมือมัดเท้าเอาไว้“เอาตัวไป!”จางกุ้ยหลานและจางซินถูกลูกน้องของหลัวอวี้เฟิ่งแบกตัวออกไปส่วนกระเป๋าที่ใส่ของมีค่าถูกหลัวอวี้เฟิ่งเห็นเข้าก็ถูกยกเอาไปวางไว้ที่รถของตนเองและฮุบทุกอย่างเอาไว้เองคนที่น่าสงสารที่สุดก็คือจางกุ้ยหลานและจางซินที่ยุ่งกันมาทั้งวันแต่ทุกอย่างกลับเป็นการทำเพื่อหลัวอวี้เฟิ่งทั้งนั้นผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วโมงหลี่ฮุ่ยหรานที่รู้สึกไม่ค่อยสบายใจถูกเหยาปินพามาส่งที่คฤหาสน์ตระกูลหลินที่ด้านหน้าคฤหาสน์เธอเห็นรถที่เธอซื้อให้กับแม่ของเธอก็เลยคิดว่าจางกุ้ยหลานกลับมาแล้วแต่ในตอนที่เปิดประตูเข้าไปด้านใน ก็พบว่าบ้านของตัวเองเหมือนถูกโจรบุกเข้ามาปล้นไม่มีผิดอย่าว่าแต่จางกุ้ยหลานและจางซินเลย ขนาดคนรับใช้ที่เธอจ้างไว้ก็ไม่เห็นสักคนในตอนนี้เธอรู้สึกถึงลางสังหรณ์บางอย่างถึงเธอจะไม่รู้ถึงจิตใจของจางกุ้ยหลาน แต่ไม่ว่ายังไงอีกฝ่ายก็เป็นแม่ของเธอ วันนี้ที่เธอกลับมาที่บ้านก็เพราะกลัวจะเกิดอะไรขึ้นกับอีกฝ่าย“นี่อะไรน่ะ?”เหยาปินหยิบเอาตั๋วเครื่องบินสองใบจากพื้นขึ้นมา หลี่ฮุ่ยหรานรับเอามาถ