All Chapters of พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว: Chapter 181 - Chapter 190

ในคืนที่มืดครึ้ม ดวงตาของฟู่ซือเยี่ยนนั้นมืดมัว ไม่มีใครรู้เลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่เขาอยากเชื่อคำพูดของหมิงซีจริง ๆ แต่คำยืนยันของแพทย์ ผลตรวจนั้นและชายที่นอนอยู่ที่นี่ทำให้คำพูดนี้ไม่น่าเชื่อถือโดยสิ้นเชิงหมิงซีเห็นฟู่ซือเยี่ยนลังเลขนาดนี้ เธอรู้สึกไม่ดีอย่างมากเพราะอย่างที่เธอคิดจริง ๆ ต่อให้เธอบอกความจริง ฟู่ซือเยี่ยน ไม่เชื่อเธออยู่ดีแต่เธอยังคงต้องบอกพความจริง อย่าให้พี่รับความไม่เป็นธรรมน้ำตาค้างไว้ในขอบดวงตาของเธอ เธออธิบาย"ฉันโกรธคุณไม่เชื่อฉัน เลยพูดแบบนั้น เด็กคนนี้เป็นของคุณจริง ๆ"ป๋อซือเหนียนนอนบนพื้น เขาพยายามเก็บความรู้สึกที่เจ็บปวดร้าวของเขาไว้ หมิงซีมองสีหน้าของเขา เธอสะอึกสะอึ้น"คุณให้พี่ไปหาหมอก่อนได้ไหมคะ"ทุกครั้งที่เธอหมดหวังและทำอะไรไม่ถูก พี่ช่วยเหลือเธอเสมอ และตอนนี้เขายังถูกตีอย่างสาหัสเพราะเธอความรู้สึกผิดทำให้เธอหลั่งน้ำตาฟู่ซือเยี่ยนมองหมิงซีร้องไห้ เขาไม่มีความรู้สึกใด ๆ และความเจ็บปวดในหัวของเขาเกือบจะทำให้ร่างกายของเขาระเบิดเขาคว้าคางของหมิงซี บีบเธอหันกลับมามองเขาแล้วพูดอย่างโหดเหี้ยม " หมิงซี เพื่อช่วยผู้ชายคนนี้ คุณจะโกหกผมอีกครั้งเ

ฟู่ซือเยี่ยนรู้สึกหญิงที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาเหมือนไม่มีน้ำหนักเลย ใบหน้าของเธอซีดขาวเหมือนกระดาษสีขาว และหน้าผากของเธอปกคลุมไปด้วยเหงื่อเย็นที่บาง ๆฟู่ซือเยี่ยนรู้สึกตัวของเขาเกร็ง แม่แต่ฝ่ามือที่อุ้มเธอ เขาก็ไม่กล้าใช้แรง เขากังวลมากและถาม "ไม่สบายที่ไหนบ้าง"หมิงซีคว้าข้อมือของฟู่ซือเยี่ยน เธอขอร้องอย่างอ่อนแรง "ท้องของฉัน... ฉันปวดท้อง... ช่วยฉันเอาลูกคนนี้ไว้..."หมิงซีพูดจบ เธอก็หน้าซีดและเป็นลม...ม่านตาของฟู่ซือเยี่ยนหดตัวลงทันที เขาอุ้มหมิงซีขึ้นและเดินไปโรงพยาบาลอย่างไม่ลังเล“คุณฟู่”ป๋อซือเหนียนลุกขึ้นยืนแล้ว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกังวล "รบกวนดูแลเธอให้ดี"ฟู่ซือเยี่ยนหยุดฝีเท่า หันหลังกลับอย่างเย็นชา และพูดประโยคหนึ่งทิ้งไว้“ไปยุ่งกับเรื่องของตัวเองเถอะ คราวหน้าถ้าคิดถึงผู้หญิงของผมอีกละก็ มันจะไม่ใช่แค่มือข้างเดียวแล้ว”เจตนาฆ่าในเสียงนั้นแผ่กระจายออกไปหลายพันไมล์ ทำให้คนรอบข้างหวาดกลัวจากนั้นชายคนนั้นก็เดินเข้าไปในโรงพยาบาลบอดี้การ์ดมองป๋อซือเหนียนที่ได้รับบาดเจ็บอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ลงมือแรงจริง ๆแม้ว่ากระดูกข้อมือของเขาหลุด แต่ชายคนนี้ก็ยังส

บรรยากาศแย่ลงอย่างชัดเจนฟู่ซือเยี่ยนไม่เคยคิดเลยว่า คนที่เชื่อฟังยังกำลังกินข้าวดี ๆ วินาทีก่อนเลย วินาทีถัดไปกลายเป็นคนที่เย็นชามาก และถามเขาจะหย่ากันเมื่อไรเขาเหลือบมองเธอแล้วเยาะเย้ย "กินอิ่มแล้ว มีแรงมาทะเลาะกันอีกเหรอ"“ฟู่ซือเยี่ยน ตอนนี้เราทะเลาะกัน มันมีความหมายไหม”มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นระหว่างพวกเขา มันเป็นไปไม่ได้ที่จะย้อนกลับไปในอดีตหมิงซีเม้มริมฝีปากแล้วพูดต่อ "ความสัมพันธ์ของเราในปัจจุบัน เราจะทะเลาะกันและสงสัยกันอยู่ตลอดเวลา เราไปแก้ไขปัญหาอย่างสงบเพื่อที่เราจะได้พบกันและแยกทางกันดีกว่า"ฟู่ซือเยี่ยนฟังแล้วแค่หัวเราะเบา ๆ "อยู่กันดี ๆ และจากกันด้วยดีด้วยเหรอ"หมิงซีรู้สึกมีความหวังแล้ว เธอพูดคาวมในใจให้จบทีเดียว "ถ้าคุณตกลงหย่า คุณมีเงื่อนไขอะไร บอกมาเลย"ตอนนี้ลูกเป็นคนเดียวที่ปลอบใจเธอได้ เธอจะต้องไรักษาลูกคนนี้ให้ได้ ไม่ให้เขาจากไปถ้าฟู่ซือเยี่ยนมีเจตนานี้จริง ๆ เธอคงไม่มีปัญญาแย่งสิทธิ์การเลี้ยงดูลูกกับฝ่ายกฎหมายของกรุ๊ปฟู่ได้หรอกดวงตาของชายคนนั้นมืดมนภายในวินาที " หมิงซี คุณอยากทิ้งผมแล้วไปหาผู้ชายที่แซ่ป๋อขนาดนี้เลยเหรอ”หมิงซีเม้มริมฝีปากของเธ

จู่ ๆ ฟู่ซือเยี่ยนก็จับพวงมาลัยแน่นขึ้น เขาเป็นห่วงมาก "เกิดอะไรขึ้น?"ป้าหลินร้องไห้หนักมากจนหายใจไม่ออก "เมื่อกี้คุณหนูตื่รู้สึกเวียนหัว ตอนที่คุณหนูกำลังลงบันได ตกบันไดเลยค่ะ"“เรียกรถฉุกเฉินยัง”"เรียกแล้วค่ะ"หลังจากนั้นทันที เสียงร้องโหยหวนของหลินเสวี่ยเวยก็ดังผ่านโทรศัพท์“อา... หนูปวดหัวมาก ปวดขามาด้วยก... ฮือ ๆ พี่อาเยี่ยนอยู่ไหน... หนูอยากเจอพี่อาเยี่ยน …”เสียงร้องไห้ที่หยาดเยิ้มนั้นฟังแล้วรู้เลยว่า เสียงนั้นมันถูกแต่งมาแน่ ๆหมิงซีฟังเสียงนั้น รู้สึกคลื่นไส้ทันทีมีเพียงชายแท้อย่างฟู่ซือเยี่ยนเท่านั้นแหละ ฟังไม่ออก แถมยังชอบเสียงแบบนี้มาก“โรงพยาบาลไหน” ฟู่ซือเยี่ยนถามเมื่อได้ยินถึงคำถามนี้ หมิงซีรู้สึกว่า ไม่จำเป็นต้องอยู่ในรถอีกต่อไปรอคนอื่นไล่ลงรถ ตัวเองรู้จักเรื่องหน่อยดีกว่าเธอเปิดประตูรถ ลงรถแล้วเดินตรงไปข้างหน้าทันทีฟู่ซือเยี่ยนทุบโทรศัพท์ของเธอพัง ตอนนี้เธอซื้อตั๋วรถไฟความเร็วสูงไม่ได้ เธอทำได้แต่เดินไปที่ป้ายรถเมล์แล้วเรียกรถไปส่งที่สถานีรถไฟความเร็วสูงซุปเปอร์คาร์ที่สะดุดตาที่อยู่ข้างหลังเธอส่งเสียงหยิ่งผยองและขับไปข้างหน้าหมิงซียืนอยู่ที่เดิมและยิ้มหยันอย่

ซ่งไป๋ได้ยินคำพูดของหลินเสวี่ยเวย ร่างกายของเขาก็อ่อนทั้งตัวเขาเอื้อมมือออกและผลักเธอลง“ผมแค่รับปากจะช่วยคุณหาตารางของคุณฟู่เท่านั้น คุณให้ผมทำแบบนี้ไม่ได้ ถ้าคุณฟู่รู้ ผมต้องซวยแน่ ๆ ”ยิ่งไปกว่านั้น เลขาหมิงเป็นคนอบรมเขา เมื่อก่อนตอนอยู่บริษัท เลขาหมิงใจดีกับเขามาก บอกเขาคุณฟู่ชอบอะไรบ้าง ไม่งั้นเขาคงไม่มีปัญญาเลื่อนตำแหน่งไวจนถึงตำแหน่งที่ต่ำกว่าโจวมู่หรอกแต่ตอนนี้หลินเสวี่ยเวยให้เขาทำสิ่งที่ไร้ความกรุณา ต่อให้เขาเป็นคนเหี้ย เขาก็ไม่อยากทำลายเลขาหมิงหลินเสวี่ยเวยกำลังมีความสุขอยู่เลย เธออยากมีเพศสัมพันธ์กันมาก เมื่อเขาผลักเธอลงบนหลัง เธอกลับตบหน้าซ่งไป๋ลายนิ้วมือสีแดงสดห้ารอยปรากฏบนใบหน้าของซ่งไป๋ทันทีเธอหัวเราะเยาะ "อะไรนะ คุณอยากติดคุกเหรอ"เมื่อซ่งไป๋ได้ยินคำพูดนี้ เขาก็ใจสลายอีกครั้งเขาเป็นความหวังของครอบครัว จะให้เขาติดคุกไม่ได้เขาพูดด้วยความโกรธแค้น "ผมช่วยคุณได้แค่เรื่องนี้"หลินเสวี่ยเวยยิ้มหยันในใจว่าเขาโง่ เขาก้าวเท้ามาอยู่ข้างกายเธอแล้ว ถ้าเธอไม่ใช้เขาจนสิ้นประโยชค์ของเขา เขาอยากไปจากเธอฝันไปเถอะเธอใช้นิ้ววาดวงกลมบนหน้าอกของเขา และยั่วยุเขา "พี่ซ่งไ