All Chapters of Beyond the Bargain: Chapter 91 - Chapter 100

"She has never been married?" Pag-uulit ko sa sinabi ni Britney. "Paano nangyari 'yon? May dalawa siyang anak at wala siyang asawa?" "Oo. May dalawa nga siyang anak. Paano mo nalaman?" Nakakunot na ang noo ni Britney nang tingnan niya ako. "Dahil sinabi niya. May sarili na siyang pamilya siya at may dalawang anak." Sagot ko. Sinapo ni Lucas ang kaniyang noo. "Britney, dapat hindi mo sinabi sa kaniya ang totoo." Sabi ni Lucas sabay iling ng kaniyang ulo. "Hindi mo ako sinabihan na pupunta pala ang lalaking 'to rito. Akala ko ay umuwi na siya." Sabi ni Britney at tumabi kay Lucas. "Wala ba kayong balak ipaliwanag sa akin kung paano nagkaroon ng kambal si Francine? It's been awhile at matagal ko na rin hindi nakikita ang babaeng 'yon. Tapos sasalubongin ako ng kambal niya. Parang biglang huminto saglit ang paghinga ko nang nakita ko 'tong kambal niya." Singit ni Andrew habang nakahawak sa kaniyang dibdib. Hinahabol niya ang kaniyang paghinga. "Akala ko talaga si Francine ang lumabas

Hindi ako makagalaw sa aking tinatayoan. Tahimik ang buong kuwarto at tanging monitor lang ang naririnig ko. Hindi ako makapaniwala sa sinabi ng ama ni Francine. I killed someone. I don't know how it happened or when it occurred. "You killed him, Liam..." Tito Apollo's voice was hoarse as he spoke to me. He glanced at his unconscious daughter. "You killed Don Alberto, the father of Henry Lacsamana.""Henry Lacsamana? Ang step father ni Vanessa?" Hindi makapaniwalang tanong ko. Tumango lang si Tito Apollo. Dahan-dahan kong iginalaw ang aking mga kamay. Bumaba ang aking paningin sa nanginginig kong mga kamay. Tumingin ako sa mga mata ni Tito Apollo at nagbabasakali na hindi totoo ang mga sinasabi niya. Pero nang tingnan ko ito, seryoso siya habang nakatingin sa akin. "Hindi totoo ang sinasabi mo. Hindi ako mamamatay tao..." Sabi ko sabay iling-iling ng aking ulo. "Bata ka pa lang nang nangyari 'yon, Liam. Nakita ka ng anak ko kung paano mo kinuha ang baril at pinutok ito kay Don Albe

(Author's Note: Hi! Thank you for reading my first story published here on GoodNovel. I apologize for any grammatical and typographical errors. I'm still learning. Thank you for following the story. It's nearing its conclusion. I hope you enjoyed reading. Feel free to critique my story to help me enhance my writing skills. I apologize for the slow updates. I've been busy with school. I'll do my best to update regularly.)Nakaawang pa rin ang aking bibig habang tinititigan si Mommy na umiiyak. Hindi ako makagalaw sa aking tinatayoan. Hindi pa rin siya humihinto sa pag-iyak. Mas lalo lang siyang humagulhol nang yakapin siya ni Grandma. Umupo ako sa sahig saka hinawakan ang aking ulo. Yumuko ako at ipinikit ang aking mga mata. "Liam..." Tawag ni Grandma sa akin. Dahan-dahan akong nag-angat ng tingin. "Patawarin mo sana kami.""Bakit hindi niyo sinabi sa akin agad? Hindi ba ako parte ng pamilyang 'to? I am clueless sa lahat ng nangyayari!" Sigaw ko."Magkapatid lang kayo ni Clint sa ina

"Hindi mo pwedeng gawin 'yan, Liam." Protesta ng aking ina. "Why? Natatakot kayong malaman ng lahat ang ginawa ko? Natatakot kayong madungisan ang mga pangalan natin?" Sarkastikong tanong ko. Umupo ako sa swivel chair. Tiningnan ko ang ibang dokumento na kailangan kong pirmahan. Ilang araw kong pinag-isipan ang desisyon na 'to. Gagawain ko 'to para sa kapatid ko. Ililipat ko sa pangalan ni Clint lahat-lahat. "Bakit hindi kayo makasagot? 'Yan naman ang totoo, 'di ba? Ma pinapahalagahan niyo ang mga pangalan natin kesa sa mararamdaman ni Clint. Naaawa ako sa kapatid ko kahit hindi ko siya kapatid sa ama. Never niyo siyang kinilalang anak dahil anak siya ni Don Alberto!" Sabay kaming napalingon lahat nang biglang bumukas ang pintuan at pumasok si Clint. Napasinghap ako nang nakitang pumasok din si Tito Celso. Nakangisi siya nang tingnan niya kami isa-isa. "Sino si Don Alberto?" Tanong ni Clint. Nakatingin siya kina Mommy at Daddy. "Sino siya? Bakit nasabi ni Liam na anak niya ako?

Hindi ako makagalaw. Nanatili akong nakatitig kay Vivian ng ilang minuto. Magkapatid si Vanessa at Vivian sa ama. Anak siya ni Henry Lacsamana at lolo niya si Don Alberto. "Mukhang nagulat yata kita," nakangising sabi ni Vivian saka tiningnan ang mga kasama namin sa loob ng meeting room. "Hindi ko aakalaing biglang lulubog ang kompanya mo, Liam." Ngumiti ako at naglakad papalapit sa kaniya. "Palubog pa lang, Vivian," I corrected. "Hindi ko rin aakalaing may balak ka pa lang mag-invest sa kompanya ko makalipas ang ilang taon." "Well, well, well. Kagustohan ito ni Vanessa," bulong niya. Hindi ko pinahalata sa kaniya ang aking pagkagulat. Idinaan ko na lang sa ngiti ang sinabi niya nang napansin ko ang paglingon ng lahat sa amin. Tumikhim si Anton kaya naagaw niya ang atensiyon ng lahat. "Mukhang nandito na ang lahat. Sisimulan na natin ang pagpupulong para maaga tayong matapos at makauwi." Sumang-ayon naman ang lahat sa sinabi ni Anton. Iginiya ko si Vivian sa pinakadulong upua