Hindi ako makagalaw. Nanatili akong nakatitig kay Vivian ng ilang minuto. Magkapatid si Vanessa at Vivian sa ama. Anak siya ni Henry Lacsamana at lolo niya si Don Alberto. "Mukhang nagulat yata kita," nakangising sabi ni Vivian saka tiningnan ang mga kasama namin sa loob ng meeting room. "Hindi ko aakalaing biglang lulubog ang kompanya mo, Liam." Ngumiti ako at naglakad papalapit sa kaniya. "Palubog pa lang, Vivian," I corrected. "Hindi ko rin aakalaing may balak ka pa lang mag-invest sa kompanya ko makalipas ang ilang taon." "Well, well, well. Kagustohan ito ni Vanessa," bulong niya. Hindi ko pinahalata sa kaniya ang aking pagkagulat. Idinaan ko na lang sa ngiti ang sinabi niya nang napansin ko ang paglingon ng lahat sa amin. Tumikhim si Anton kaya naagaw niya ang atensiyon ng lahat. "Mukhang nandito na ang lahat. Sisimulan na natin ang pagpupulong para maaga tayong matapos at makauwi." Sumang-ayon naman ang lahat sa sinabi ni Anton. Iginiya ko si Vivian sa pinakadulong upua
Britney's POV “Mommy we're here!” Masiglang sabi ni Max at mabilis na tumakbo patungo sa kama ni Francine. “Magandang araw, Ma’am Britney!” Nakangiting bati ni Manang Toni sa akin. Tumayo siya para tulongan ako sa mga pinamili kong pagkain. Inilagay ko sa mesa ang bag ni Max. Isang linggo na kaming nandito. Hindi pa rin umaayos ang kalagayan ng aking kapatid. Mabilis na gumaling si Max dahil hindi siya gaanong napurohan sa nangyaring aksidente. “Be careful, Max,” bilin ko nang nakita ko siyang pumatong sa silya at pinagmasdan sa kaniyang ina. Kinuha niya ang kamay ni Francine at hinaplos-haplos ito saka hinalikan niya ang mga kamay nito. Napapikit ako at napahawak sa aking dibdib. Hindi ko alam kung hanggang kailan ko makakayang makita na nasa gano'ng kondisyon si Francine. “I miss you, Mom. Sobrang namimiss na po kita…” Parang may karayom na tumutusok sa aking dibdib. Ang sabi ng doctor, hindi rin nila alam kung kailan siya magigising dahil hanggang ngayon walang progress na n
Humigpit ang paghawak ko sa aking cellphone. Nagdadalawang – isip ako kung maniniwala ba ako sa nalaman ko ngayon. Suminghap ako saka tiningnan ang numero ni Mr. Greg. Ilang minuto na akong pabalik – balik sa paglalakad habang kinakagat ang kuko. Tumingin ako sa wall clock. Pasado alas dos na ng hapon. Mag – iisang oras na rin at hindi pa nakabalik sina Max at Manang Toni. Hindi ako pwedeng umalis dahil walang magbabantay kay Francine dito. Napalingon ako agad nang biglang bumukas ang pintuan. Nakita kong pumasok sina Max at Manang Toni. Nakabusangot ang mukha ng aking pamangkin. Nilapitan ko sila. Lumuhod ako para i-check si Max. “Ayos ka lang ba?” Nag – aalala kong tanong saka nag – angat ng tingin kay Manang Toni. Nagsasalin siya ng tubig saka ibinigay sa bata. “Saan ka ba pumunta? Mabuti na lang at naabuotan ka ni Manang. Uminom ka muna ng tubig.” “I saw him, Tita Brit.” Ibinalik ni Max ang baso kay Manang pagkatapos niyang ubosin ang laman nito. Kinunotan ko siya ng noo. “Sin
Umupo ako sa bakanteng silya habang nakayuko. Hindi ko alam kung paano kakausapin si Lucas tungkol sa nabasa niyang mensahe galing kay Mr. Greg. Napatingin ako sa aking cellphone nang bigla itong nag-vibrate. Tiningnan ko muna kung sino ang nag-text sa akin. Napakagat labi ako nang nakita ko ang pangalan ni Lucas. From: Lucas We need to talk kapag nakaalis na si Clint. Nag-angat ako ng tingin sa kaniya. Nakatitig pa rin siya sa akin. Huminga ako ng malalim at nag-iwas ng tingin sa kaniya. Hapon na nang naisipan naisipan ni Clint na umuwi sa kanila dahil hinahanap siya ng kaniyang ina. Nagpaalam siya ng maayos sa amin at sa kapatid ko. Pinauwi ko muna si Manang Toni sa kanila dahil may sakit ang anak niya. Pinapunta ko naman ang isa naming kasambahay para may kasama kaming dalawa ni Max dito. “I want to sleep beside her,” sabi ni Max at itinuro ang kaniyang ina. Nagtinginan kami ni Lucas bago tumingin kay Max. “But –” “Let him sleep with her mother, Brit. Itabi na lang natin ang
Umuubo ng dugo si Greg nang lumapit ako sa kanila. Hawak niya pa rin ang brown envelope habang pinipigilan naman ni Lucas ang paglabas ng dugo sa katawan nito. "Call an ambulance!" Utos ni Lucas sa mga staffs. Natataranta na rin sila. "Tinawagan na po namin, Sir." Sagot ng isang staff habang pinapakalma ang kaniyang kasama. "Lumaban ka, Greg. Papunta na rito ang ambulansiya," sabi ni Lucas. Ngumiti si Greg at tumango. Kinuha ko ang brown envelope at tiningnan kung ano ang laman nito. Nanlaki ang aking mga mata nang nakita ko ang DNA Test results. "He's the real father!" Bulalas ko habang nasa papel ang paningin. "You're the father, Greg!" "I-I w-want to see my d-daughter. I want to see her, Luc," sabi ni Greg. May kaunting luhang lumabas sa kaniyang mga mata. "Yes, Greg. Sasamahan ka namin na makita ang anak mo. Huwag ka munang magsalita. Ikaw mismo ang magsasabi sa kaniya na ikaw ang totoo niyang ama." May lumapit na staffs at binigyan nila ng benda si Lucas. Sinubokan niyang
“Hey, Georgia. What are you talking about? She's my friend –” “She’s your friend?” Suminghap si Georgia at tiningnan ako ng masama. “Hindi mo dapat siya kinakaibigan, Lucas.” “But why? I know her –” “Her father killed my grandfather!” Nanigas ako sa kinatatayoan ko. Hindi ko iginalaw ang aking katawan. Pati pagkurap ng mata ay hindi ko nagawa dahil sa gulat. “What?” Hindi makapaniwalang tanong ni Lucas sabay iling ng kaniyang ulo. “This is not a nice joke, Georgia. Hindi siya ang pumatay sa –” “He killed him, Luc! I have an evidence!” Proud na sabi niya. “Hindi na ako magtataka kapag nalaman kong ama niya ang nagpapatay sa kapatid ko.” “Huwag kang magsalita ng ganiyan, Georgia. Hindi magagawa ni Tito Apollo ang binibintang mo sa kaniya!” Galit na singhal ni Lucas. Lumapit siya sa akin. “Akala mo lang ‘yon, Lucas!” sabi ni Georgia.Hinawakan niya ang mukha ni Greg. Palipat-lipat ang paningin ko sa kanila. “Matagal ng wala si Lolo pero hindi pa rin kami matahimik dahil hindi nabi
Nanginginig ang aking mga kamay habang pinlay ulit ang video. Hindi ko alam kung maniniwala ba ako sa nakita ko. Kinuha ko ang aking cellphone at dinial ang numero ni Lucas. Kinukuskos ko ang aking kuko habang hinihintay na sagutin niya ang tawag.Nag-angat ako ng tingin kay Max. Hinahakot niya ang kaniyang mga laruan at inilagay sa tabi ko. “Tita, let’s play!” Nakangiting sabi ni Max at binigyan niya ako ng mga stuff toys. Nagmadaling lumapit si Manang Loida sa amin at binuhat si Max papalayo sa akin. “May ginagawa pa ang Tita Brit mo, Max. Tayo na lang ang maglalaro.” “No! Gusto ko si Tita Britney ang kalaro ko!” Pagmamaktol ni Max. Tumabi siya sa akin. “Let’s play, please?”Kinagat ko ang aking pang-ibabang labi at muling tinawagan si Lucas. Bumaling ako kay Max. “Maglalaro tayo kapag tapos na ako sa ginagawa ko. Kayo muna ni Manang –”“But I want to play with you, Tita.” Max interrupted me. Binigay niya sa akin ang iba pang laruan. “Mamaya mo na lang po ‘yan taposin.”“Yes, Brit
“What’s your plan now?” tanong ni Lucas pagkatapos niyang isarado ang laptop at ibinalik sa akin ang flash drive.“I don’t know…” Suminghap ako at hinarap siya. “My father is a killer. Paano ko ipapaliwanag sa kapatid ko ang mga nalaman natin? She’s still unconscious. Gusto kong kasapin si Daddy. I want to confront him but I have no guts to ask him. Natatakot ako.” “Don’t be scared, Brit. He’s your father and –” “And he killed someone, Luc. Nagdudurusa ang kapatid ko dahil sa ginawa niya.”“Huwag mong sabihin ‘yan, Brit. Hindi natin alam kung ano ang dahilan ni Tito Apollo kaya niya nagawa ‘yon.” Hindi na ako muling nagsalita. Nanatili lang akong tahimik sa loob ng sasakyan ni Lucas habang nakatingin sa kawalan. Masyadong magulo ang aking utak sa dami ng iniisip kong problema. Hindi ko na alam kung ano ang uunahin. Bumuntong hininga ako nang napagdesisyonan kong bumalik na sa loob ng hospital para makauwi na rin si Lucas. “I have to go. Palalamigin ko muna ang ulo ko para makapag-
Siguradong-sigurado na ako kay Liam, kahit na mabilis ang lahat, alam kong sigurado na ako sa kaniya. Pero hindi pa rin ako makapaniwala. Hindi ako makapaniwala na ikakasal na kami. Marami kaming pinagdaanan pero heto kami ngayon, nanatiling matatag ang pagmamahalan namin sa isa't isa. Binili niya lang ako ng dalawang milyon pero ang kapalit no'n ay panghambuhay ko siyang makakasamang bumuo ng pamilya. Nabuntis niya ako na wala sa plano, pero alam kong ginawa namin iyon na mahal ang isa't isa at alam ko ang kaakibat na responsibilidad sa likod ng lahat. Pero ganoon nga siguro, we make the most out of the things given to us. Iniwan ko siya, tumayo ako sa sarili kong mga paa, at nakilala ang tunay kong pamilya. Hindi naging madali ang lahat para sa amin. Naging magulo ang buhay namin at marami akong nalaman tungkol sa mga nakaraan ng aming mga pamilya. Ngayong araw ay papakasalan ko na ang lalaking mahal ko. Hindi nagbabago ang ang isip ko na abotin ang lahat ng mga pangarap ko. I
"Fuck!" he said when he realized that he couldn't successfully pull me out of him without hurting me. He exploded on my mouth. I stayed there to make sure I clean him up. He was helpless as he sat on our bed, still feeling the waves of his explosion. I smiled. I licked my lips and saw him locking helpless. He stroked my hair gently. He bit his lower lip. "That was so good..." he uttered. Without ado, I pulled my panties out of me. I am wearing a skirt. Itinapon ko ito sa sahig at muling hinawakan ang naninigas niyang alaga. I rode him while he's still very erect. I was extremely wet that he slid unto me easily, even when he's huge. Sumakit lang nang tuloyan na akong naupo sa kandungan niya. He was inside me to the brim. He filled me so much that just the act of putting him in almost made me convulse with pleasure. Then, I started thrusting on him, riding up and down.His kisses landed on my chin as I pushed myself away from him. Then he moved to my neck. His soft kisses made me ev
One Month Later. A cozy living room filled with wedding magazines, fabric swatches, and a calendar marked with important dates. I stand in the center of the room, surrounded by wedding planning materials, a mix of excitement and nervousness in my heart. It all starts here, the journey to the most important day of my life. I sit down with Liam, as we discuss potential wedding venues, flipping through brochures and photos."Liam, what do you think about having the ceremony in a garden? The idea of saying our vows surrounded by nature sounds magical," I suggested. Tiningnan ko ang ibang pahina upang tingnan ang ibang venue sa kasal namin. "I love that idea. Let's make it happen. It'll be a beautiful backdrop for our special day," komento ni Liam. "Mommy, I'm hungry," sabat ni Max. Kumuha ako ng biscuits sa bag ko at ibinigay ito kay Max. "Matagal pa po ba kayo?" "Malapit na kaming matapos, Max. Kainin mo muna ang biscuit. Tataposin lang namin 'to para makakain na tayo ng pananghalia
Francine's POV Umawang ang labi ko sa tanong ni Liam. Para akong biglang naestatwa at binuhosan ng malamig na tubig. "Daddy!" gulat na sambit ni Max at isinubsob ang mukha niya sa dibdib ni Liam. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Paano siya nagkaroon ng amnesia? Bakit hindi sinabi ng doktor sa amin ang tungkol dito? "Who are you, woman?" pagdidiin niya sa salitang woman. Kumurap-kurap ako. Kukunin ko na sana si Max ngunit bigla niya itong hinila. "W-Wala ka bang naaalala, Liam?" tanong ko. Umiling siya agad. "I know this boy is my son. But who are you?" Kumunot ang noo niya. Napasinghap ako nang naramdaman ang mabilis na pagtibok ng puso ko. "Dad, this is Mommy," sabat ni Max na siyang mas lalong nagpakunot sa noo ni Liam. "She's your mother? But how?" He smirked. Tumayo ako sa pagkakaupo. Parang hindi ko na kakayanin 'to. I need to see the doctor. Kailangan ko siyang makausap at itanong sa kaniya kung bakit hindi ako maalala ni Liam. Pinunasan ko ang nangingilid na l
Liam, Max, and Francine are seen resting in their beds, surrounded by medical equipment. May lumapit na nurse kay Francine para i-monitor ang kalagayan niya. Kagigising niya lang pero si Liam agad ang hinahanap ng mga mata niya. "How are you feeling today, Ma'am Maxey? Any dizziness or headaches?" Dahan-dahang inalis ng nurse ang bandage. "I'm okay, just a bit sore. Thank you for taking care of me." Bumaling siya sa anak niyang mahimbing na natutulog. "How's my son?" "Nasa maayos na kalagayan na po ang anak niyo, Ma'am," sagot ng nurse. "How about my fiance? Kumusta siya?" dagdag na tanong ni Francine. Napalingon ang doktor sa kanila. Ngumiti ito. "Mr. Smith is a fighter, Ma'am. Successful po ang operasyon." Nakahinga ng maluwang si Francine. Bumangon siya at umupo sa kama habang inaalalayan ng nurse na nag-a-assist sa doktor. Nilapitan siya ng doktor, tinitingnan ang mga sugat niya. "Your wounds are healing well. We'll remove the stitches soon and monitor your progress," sabi
Mabilis na lumapit ang mga pulis para pigilan si Francine sa pananabunot ng buhok ni Celine.“Mamamatay tao ka! Sarili mong anak pinatay mo!” sumbat niya.“I’m not a killer, Francine. Hindi ko pinatay ang anak ko!” galit na sigaw ni Celine. Sinubokan niyang atakihin si Francine ngunit hindi niya magawa dahil nakahawak ang mga pulis sa kaniya at pilit na inilalayo sa isa’t isa. “Buhay si Selena! Buhay ang anak ko!”“Wala na siya! You killed her! Nadamay siya sa pagiging makasarili mo! Ikaw ang dahilan kaya siya nasunog doon sa loob ng underground! Pinatay mo siya!” paninisi ni Francine.Umiling-iling si Celine. “No! She’s alive! My daughter is alive!” Tumawa siya. “Selena? Baby? Mommy won’t leave you. Magpakita ka na sa akin.” Sinipa ni Celine ang dalawang pulis na nakahawak sa kaniya at mabilis na tumakbo para pumasok sana sa nasusunog na factory. “I’ll find my daughter. Selena is alive. Nagmamakaawa ako sa inyo. Kailangan kong puntahan ang anak ko sa loob. Kailangan ako ng anak ko.”
Nagising si Francine pagkatapos ng malakas na pagsabog ng building. Napahawak siya sa ulo niya nang may nakita siyang tumutulong dugo. Parang mabibiyak ang ulo niya sa sakit dahil sa lakas ng pagkabunggo ng ulo niya sa puno. Dali-dali siyang bumangon at hinanap sina Max at Liam.“Max, Liam! Nasaan kayo?” sigaw niya habang nakahawak sa ulo niya.“Mommy!”Hinanap niya ang kinaroroonan ng boses ng bata. Napapadaing siya sa tuwing may naaapakan siyang matutulis na bato. Nanlaki ang mga mata niya nang nakita ang anak niyang umiiyak. Tumakbo siya para puntahan si Max. May sugat ito sa paa at galos sa kamay.“W-Where’s your Dad?” tanong niya habang pinupunasan ang mukha nito.Napalingon siya sa likuran niya nang ituro ni Max ang kinaroroonan ni Liam. Nakahiga ito sa lupa at walang malay. Binuhat niya si Max saka nila pinuntahan si Liam. Maingat niyang pinaupo si Max sa malaking bato. Hinawakan niya ang dibdib ni Liam. Nakahinga siya ng maluwang nang may narinig niya ang malakas na pagtibok n
Nakahinga nang maluwag si Liam pagkatapos niyang maalis ang nakakandadong kadena sa mga paa niya. Napaupo siya sa sahig nang naramdaman ang pamamanhid ng buong paa niya. Inalalayan siya nina Francine at ng mga bata sa paglalakad exit dahil hindi siya makalakad ng maayos. Napadapa sila nang bigla na namang may sumabog. Mabilis na hinila ni Liam ang mag-ina nang biglang may nahulog na kahoy galing sa kisame. "Mommy!" Hinawakan ni Liam ang kamay ni Selena nang bigla itong umiyak. "I'm scared..." "Don't be scared. Nandito lang si Daddy. Ililigtas kita," bulong ni Liam para pakalmahin ang bata. Kahit namamanhid ang mga paa niya at mahapdi ang kaniyang mga sugat, ginamit niya ang natitirang lakas niya para buhatin si Selena. Alam niyang hindi ito titigil sa pag-iyak kung hindi niya ito bubuhatin o hindi makita ang ina ng bata. Napaatras sila nang biglang may nahulog na namang kahoy at kumalat sa dingding ang apoy. Luminga-linga sila sa paligid habang naghahanap ng daan palabas. "We're
Binuhosan ng gasolina ang mga katawan nina Francine, Liam, at Max bago sila iniwan ng mga tauhan ni Celine. Makalipas ang ilang minuto mula nang nakalabas na sa underground ang mga tauhan ni Celine ay nagkamalay si Francine. Napahawak siya sa dibdib niya habang umubo at hinahabol ang paghinga niya. Agad na umalalay ang anak nila para makatayo siya. "Are you okay, Mommy?" nag-aalalang tanong ng anak nila habang nagpupunas ito ng mga luha. "A-Ayos l-lang a-ko, Max," sagot niya at pilit na pinapakalma ang sarili. Tumayo siya at nilapitan si Liam. Nagdurugo na ang mga paa at kamay nito. "H-Honey..." sambit ni Liam. Namumutla na ang labi niya dahil sa pagod, uhaw, at gutom. Napatingin silang lahat sa paligid nang may naamoy silang nasusunog. Nanlaki ang mga mata ni Francine nang nakita ang isang tauhan na may hawak na lighter. May sinusunog itong papel sa malaking lata. Nakangisi itong nakatingin sa kanila. "Naiinip na ako. Gusto ko ng sunogin ang buong lugar!" nakangising sabi ng lal