All Chapters of มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน: Chapter 261 - Chapter 270

เมื่อเห็นบุคคลสำคัญทั้งสองทะเลาะ ทุกคนก็รีบไปห้ามจนตรงนั้นสงบลงทางด้านเจียงเหอหลิวเมื่อเข้าใจสิ่งที่มู่จิ่วซีพูดก็ยิ้มหัวเราะออกมา"พูดตรงๆ พวกเราแคว้นซีเย่ว์ไม่ได้เก่งกาจอะไร ข้ามาเพื่อประลองแค่รายการเดียวเท่านั้น นอกจากหมากแล้ว ข้าก็ไม่ได้มีอะไรดีเลย รบกวนคุณหนูใหญ่มู่ออมมือด้วย""แคว้นซีเย่ว์ช่างน่าสงสาร" มู่จิ่วซีก็เผยสีหน้าเห็นอกเห็นใจ "เอาเถอะ ประลองหมากก็ย่อมได้ แต่ว่าพวกเราไม่ต้องแข่งกันนานขนาดนั้นได้ไหม?""คุณหนูใหญ่มู่ ข้าไม่คิดว่าจะใช้เวลานานขนาดนั้น" เจียงเหอหลิวดูถูกมู่จิ่วซีในใจ"งั้นแบบนี้ ถ้าข้าจัดวางหมากเอาไว้และเจ้าสามารถแก้หมากข้าได้ถือว่าเจ้่าชนะล่ะเป็นไง?" มู่จิ่วซีกล่าวเจียงเหอหลิวตะลึงไปครู่หนึ่ง องค์ชายสามถึงกับต้องดึงชายเสื้อของเขา"แล้วถ้าหากข้าไม่สามารถแก้ได้ล่ะ? คุณหนูใหญ่มู่จะสามารถแก้ได้ไหม?" เจียงเหอหลิวคิดว่าคุณหนูใหญ่มู่อาศัยประโยชน์จากโอกาส เขาแก้ไม่ได้เป็นฝ่ายแพ้ แบบนี้มันไม่ยุติธรรม หรือว่านางเองก็ยังแก้ไม่ได้?"แน่นอนสิ ข้าเป็นคนวางหมาก ข้าก็ต้องแก้หมากของตัวเองได้ แต่ว่าหากใต้เท้าเจียงแก้ได้ก็จะถือว่าชนะข้า หากแก้ไม่ได้ ข้าจะแก้หมากให้ท่า

โม่จุนหลังจากมองเข้าใจ เขาก็เบือนสายตาออกจากกระดานหมากและกันไปมองใบหน้างดงามของมู่จิ่วซีพอได้เห็นก็ยากที่จะละสายตาออกมา ผู้หญิงคนนี้ทำไมถึงได้ฉลาดขนาดนั้น สวยมากอีกด้วยชนะขาดลอยขนาดนี้ งดงามที่สุด ไม่มีแม้แต่ความสงสัยแคว้นซีเย่ว์ไม่มีแม้แต่โอกาสจะได้แก้ตัวการประลองสองรอบ ชนะจนเรียกได้ว่าทิ้งไม่เห็นฝุ่น ไม่มีใครหยุดยั้งได้"ใต้เท้าเจียง ข้าถือว่าแก้ได้แล้วสินะ?" มู่จิ่วซีแหงนหน้ากันไปมองเจียงเหอหลิวเจียงเหอหลิวกำลังหลงใหลกับหมากบนกระดาน พอได้ยินเสียงก็รีบเงยหน้าขึ้นมา จากนั้นก็เผยยิ้มที่น่าเกลียดยิ่งกว่าร้องไห้และกล่าวออกมา : "คุณหนูใหญ่มู่ ท่านช่างมีความสามารถ! ข้ายอมแพ้จากใจจริง เจ้าคือคนแรกในรอบพันปี""ฮิอิ ใต้เท้าเจียงชมเกินไปแล้ว ข้าก็แค่บังเอิญแก้ได้ก็เท่านั้น โดยทั่วไปแล้ว หากไม่สามารถแก้ได้ ข้าคงยอมไม่ได้ที่จะล้มเลิก แต่มีคำพูดในศาสาตร์แห่งสงครามบรรพบุรุษกล่าวว่า ทหารเคลื่อนไหวอย่างอันตราย หลีกพ้นความตายเพื่ออยู่รอด ใช้การล่าถอยเพื่อรุกคืบ เพื่อผลลัพธ์ที่แตกต่าง ข้าคิดถึงสิ่งเหล่านี้และพยายามแก้อยู่หลายครั้ง"มู่จิ่วซีกล่าวอย่างตรงไปตรงมา ถ้าไม่ใช่เพราะนางทะลุมิติมา

มู่จิ่วซีก็มองย้อนกลับและยิ้มกล่าวออกมา : "ชอบสิ ใต้เท้าเย่เป็นหนุ่มรูปงามขนาดนั้น ใครบ้างไม่ชอบ ข้าไม่ได้ตาบอดเสียหน่อย"จากนั้นนางก็หันมากล่าวกับโม่จุน : "เจ้าเรียกข้าทำไม? ยังไม่เริ่มแข่งประลองรอบ 3 เลย" ขณะพูดนางก็หย่อนก้นนั่งลงโม่จุนโกรธจนใบหน้าบึ้งตึงและกัดฟันพูดออกมา : "เจ้าสำรวมหน่อยไม่ได้หรือยังไง! คนตั้งเยอะแยะ พูดจาอย่างกับอะไร?""ข้าทำไม? ข้าพูดอะไรผิด?" มู่จิ่วซีตกตะลึงในสายตา "โม่จุน อาการป่วยเจ้ากำเริบหรือไง? ข้าแข่งชนะให้กับแคว้นเกาอวิ๋นไปสองรอบ เจ้ายังจะดุข้าอีก?"โม่จุนก็กล่าวอย่างหัวเสีย : "นี่มันคนละเรื่อง เจ้าเป็นผู้หญิง พูดจาอย่างโผงผาง อยากขายหน้าแคว้นซีเย่ว์รึไง?""อะไรของเจ้า? โม่จุน เจ้าจะฟื้นฝอยหาตะเข็บหรอ หลังจากนี้แคว้นซีเย่ว์จะต้องพูดว่าคุณหนูใหญ่มู่เก่งกาจ ใครจะมาสนว่าข้าโผงผางหรือไม่โผงผาง พระพันปีหลวง ท่านว่าใช่ไหมล่ะ" มู่จิ่วซีขี้เกียจจะเหน็บแหนบทะเลาะกับโม่จุน นางก็เลยออดอ้อนพระพันปีหลวงพระพันปีหลวงทรงลูบไปที่ผมหางม้าของนางและกล่าว : "เจ้าพูดไม่ผิด แต่โม่จุนก็คิดถึงชื่อเสียงของเจ้า ดูอย่างใต้เท้าเย่ ถ้าเพราะเจ้าชอบเขา แล้วเขามาสู่ขอเจ้า เจ้าจะ

ใบหน้าหล่อเหลาของโม่จุนของตึงเครียดขึ้นมา : "จิ่วซี นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น ยิงธนู 100 เมตร ต้องใช้กำลังแขน กำลังภายใน สายตาแม่นยำ ขาดอะไรไปสักอย่างไม่ได้เลย""เจ้าหมายความว่าไง จะบอกว่าข้าทำไม่ได้หรอไง? งั้นเจ้าก็มาแข่ง! ถึงอย่างไรข้าก็ชนะมา 2 รอบแล้ว" มู่จิ่วซีหงุดงหงิดโมโหในแบบคุณหนูใหญ่องค์ชายสามก็รีบพูดขึ้นมาในทันที : "แบบนั้นไม่ได้หรอก ตกลงแล้วไม่ใช่หรอ ว่าคุณหนูใหญ่มู่จะประลองทั้ง 3 ครั้ง หากคุณหนูใหญ่มู่ประลองแค่ 2 รอบ งั้นทั้งสองรอบก่อนหน้านี้ถือว่าโมฆะ"มู่จิ่วซียิ้มกล่าว : "องค์ชายสาม เจ้าเองหนังหนาช่างหนาเสียจริงๆ"องค์ชายสามชะงักไปครู่หนึ่งและพูดขึ้นมา : "คุณหนูใหญ่มู่ หากไม่ใช่ว่าท่านสามารถประลองได้ทั้ง 3 รอบ การแข่งก่อนหน้านี้พวกเราคงไม่ออกหัวข้อประลองแบบนั้น""ได้ๆๆ ข้าประลองก็พอสินะ" มู่จิ่วซีกล่าว "ท่านผู้สำเร็จราชการแทน นี่เจ้ายังจะห้ามข้าแข่งประลองอีกไหม?"ท่านผู้สำเร็จราชการแทนหันมองพระพันปีหลวง พระพันปีหลวงสีพระพักตร์ทรงกังวล อัครมหาเสนาบดีไป๋ก็เดินเข้ามาหาในตอนนี้"พระพันปีหลวง ท่านผู้สำเร็จราชการแทน คุณหนูใหญ่มู่ชนะมาสองรอบแล้ว ถือว่าทำคุรประโยชน์ให้แคว้น

ทุกคนต่างถลึงตาจ้องมองลูกธนูนั้น จากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงฉึกที่ปักโดนใจกลางเป้า"สุดยอด!" แคว้นซีเย่ว์ทางด้านนั้นดีใจจนตะโกนออกมาทางด้านโม่จุนและองคมนตรีหลายคนก็กล่าวชื่นชมออกมา จากนั้นก็ถูกพวกผู้หญิงหลายคนมองอย่างเคืองๆ นี่อยู่ฝั่งใครกันแน่ ?"ก็คนเขามีความสามารถ ยิงได้แม่น!" พวกผู้ชายชื่นชมในความสามารถจริงๆ พวกเขามองอามู่องครักษ์คนนี้ดีขึ้นไปอีกขั้น"แม้ว่าจะเป็นการแข่ง แต่ว่าพวกเราก็ต้องใจกว้างหน่อย""เดี๋ยวพอแพ้ขึ้นมาก็อยากเห็นพวกเจ้านักว่าจะใจกว้างยังไง" เสียงผู้หญิงบางคนกล่าวออกมาอย่างไม่พอใจมู่จิ่วซีก็ปรบมือกล่าวชมยินดีดช่นกัน ทันใดนั้นอามู่ก็กล่าวอย่างภูมิใจ : "คุณหนูใหญ่มู่ชมเกินไปแล้ว"จากนั้นเขาก็เริ่มยิงธนูดอกที่สอง ซึ่งถูกเป้าแดงตรงกลางอีก ดอกที่สามก็ถูกเป้าแดงตรงกลางอีกเช่นกัน ทำเอาแคว้นเกาอวิ๋นที่ได้เห็นตกตะลึงตาค้าง"แย่แล้ว คุณหนูใหญ่มู่แพ้แน่""เมื่อครู่ยังคิดอยู่เลยว่าจะมีโชคบ้างไหม ดูจากตอนนี้แล้ว แถบไม่มีโอกาสเลย ต่อให้นางยิงโดนเป้าแดงตรงกลางทั้งหมด ซึ่งมันก็ได้แค่เสมอ""คุณหนูใหญ่มู่ยิงโดนเป้าแดงตรงกลางทั้งหมด จะต้องเป็นคุณหนูใหญ่ชนะสิ นางเป็นผู้หญิง"