All Chapters of มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน: Chapter 241 - Chapter 250

โม่จุนทันใดนั้นก็ไม่อาจกระโจนเข้าไปหาได้ สีพระพักตร์ของพระพันปีหลวงดำทะมึนมองมาที่เขา"โม่จุน เจ้ามันไร้มารยาท นั่งลงเดี๋ยวนี้!" พระพันปีหลวงกล่าวอย่างเดือดดาล "ซีเอ๋อร์ ไม่ว่าเจ้าจะผิดหรือถูก เจ้าอย่างน้อยก็ควรเคารพให้เกียรติ เจ้าว่าท่านผู้สำเร็จราชการแทนเป็นหมาบ้าเช่นนี้ได้เยี่ยงไร!""พระพันปีหลวง ข้าไม่ได้ตั้งใจที่จะด่าเขา เขาบอกว่าโกรธโมโหท่านอ๋องหก แต่เอาความโมโหมาระบายกับข้า นี่มันเหตุผลอะไร?" มู่จิ่วซีกล่าวน้ยอยใจอย่างมาก "ข้าไม่ได้ไปเย้ายวนเขาแล้วไง"พระพันปีหลวงพอคิดดูก็เห็นว่าเป็นเช่นนั้นจริง โม่จุนรู้สึกกระทบจิตใจเป็นพิเศษกับเรื่องที่โม่หยวนชิงชอบมู่จิ่วซี"โม่จุน หยวนชิงชอบซีเอ๋อร์ นั่นคือเรื่องของเขา เจ้าจะร้อนตัวอะไร?" พระพันปีหลวงทรงไม่เข้าใจโม่จุนกล่าวอย่างตกใจ "ใครร้อนตัว ข้าแค่กลัวว่าหยวนชิงจะถูกนางพาทำเสียคน""พระพันปีหลวง ท่านฟังสิเพคะ ! เขาหมายความว่ายังไง ข้ามันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ? ข้าไม่ได้ย่ำยีท่านอ๋องหกเลย พูดว่าข้าจะพาเขาเสียคนอะไร?" มู่จิ่วซีพรวดพราดขึ้นมาอัครมหาเสนาบดีและโจวเหยาหลบอยู่ที่อีกด้านหนึ่ง ทั้งสองมองหน้า จู่ๆ โจวเหยาก็เหมือนความหมายบางอย่า

"พรุ่งนี้ไม่ใช่ว่าเริ่มประลองแล้วหรอกเหรอ? ราชสำนักช่วงเช้ายังต้องเจรจาอีกหรือไง?" มู่จิ่วซีถาม"เรื่องของสองอาณาจักรจะง่ายดายแบบนั้นได้ที่ไหน มีเรื่องตั้งเยอะ ยังไงก็จำเป็นต้องเจรจารับมืออย่างเป็นทางการที่ราชสำนัก" พระพันปีหลวงทรงตรัส "พวกเจ้าลองว่ามา ว่าถ้าหากพวกเขาต้องการอภิเษกทางการทูตขึ้นมาล่ะ?""ปฏิเสธไม่ได้หรอ?" มู่จิ่วซีเลิกคิ้วถามอัครมหาเสนาบดีไป๋ก็รีบกล่าวอธิบาย : "ก็ใช่ว่าจะปฏิเสธไม่ได้ แต่แคว้นซีเย่ว์คงจะโกรธมาก โดยอ้างว่าแคว้นเกาอวิ๋นดูถูกพวกเขา หลังจากนั้นไม่ว่าจะทำอะไรข้ออ้างก็จะเยอะแยะมากมาย ยิ่งไปกว่านั้นพวกเราต้องประลองชนะ ธัญพืชพวกเขาก็ยิ่งเอาไปไม่ได้ พวกเขาแบบนี้ก็เหมือนกับมาเก้อไม่ใช่หรือไง?""ดังนั้นไม่ว่าจะชนะหรือแพ้ ธัญพืชยังไงก็ต้องเอาไปให้ได้งั้นเหรอ?" มู่จิ่วซีเข้าใจได้ในที่สุด ต่อให้การประลองทั้งสามแคว้นซีเย่ว์แพ้ราบ งั้นหากองค์หญิงน้อยอภิเษกเพื่อทางการทูต ซึ่งพวกเขาในญานะแคว้นเกาอวิ๋น ก็คงต้องมอบธัญพืชให้แสดงถึงการเป็นพันธมิตรของสองแคว้น"จะพูดแบบนั้นก็ได้ แต่ว่าพวกเราจะต้องวิเคราะห์ให้ดีว่าพวกเขามีแผนลับอะไร" โม่จุนขมวดคิ้ว เขากลับมามีท่าทีที่ดูน่าเก

ทุกคนพอเห็นนางก็มีแรงฮึดขึ้นมาและไม่อยากจะหยอกล้อกันอีก ไม่นานนัก มู่เทียนซิงและมู่จิ่วซีก็กลับมาถึงจวนมู่ ส่วนอัครมหาเสนาบดีไป๋และโม่จุนก็อยู่ที่นั่นต่อกับพระพันปีหลวงเพื่อวางแผนกลยุทธ์ไส้ศึกส่วนโจวเหยาก็แอบไปสังเกตการณ์องค์ชายสามของแคว้นซีเย่ว์ อ้างจากคำพูดของเขา เรื่องใช้สมองแบบนี้ เขาไม่อาจสู้พวกเขาได้มู่จิ่วซีหลังจากกลับมาที่จวน นางก็ยุ่งอยู่แต่ในจวนของนางเองขึ้นมา ทุกคนไม่รู้ว่านางทำอะไร แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปรบกวนนางส่วนคนของแคว้นซีเย่ว์ที่ไปสอบถามเรื่องของคุณหนูใหญ่มู่จนทั่วก็ได้ข้อมูลว่าคุณหนูใหญ่มู่ท่านนี้เมื่อก่อนเป็นคนไร้ค่าและไม่มีความสามารถ เป็นคุณหนูใหญ่ที่เอาแต่ใจช่ำชองเรื่องกินดื่มเที่ยวและเสเพลแต่เพราะเป็นที่โปรดปราณของแม่ทัพใหญ่มู่และพระพันปีหลวง อยู่ในพระนครสามารถกล่าวได้ว่านางมีอิทธิพล ทำให้นางมีนิสัยไม่สนกฎหมายไม่สนสวรรค์ในสายตาแต่อันที่จริงคุณหนูใหญ่มู่ช่วงนี้ได้ชนะการแข่งเดิมพันหนึ่งมา ทุกคนถึงได้รู้ว่าคุณหนูใหญ่มู่ไม่ใช่คนที่ไร้ความสามารถซะทีเดียว การวาดภาพของนางเป็นหนึ่งในแคว้นเกาอวิ๋นแน่นอนได้ยินมาว่านางชนะเดิมพันเป็นเงิน 25,000 ตำลึงเงิน แต่ว่

ทันใดนั้นมู่จิ่วซีกรู้สึกว่าสิ่งสกปรกตามรูขุมขนทั่วร่างได้ถูกขับออก ทั้งเปียกและเหนียว จนทั่วทั้งร่างของนางพริบราวกับได้ปลอดโปร่งขึ้นมาความรู้สึกที่แปลงประหลาดอย่างมากนั้น มู่จิ่วซีไม่อาจจะอธิบายได้ เหมือนกับตัวเองจะบิดขึ้นมาได้อย่างใดอย่างนั้นขนาดสมองของนางล้วนราวกับตื่นตัวขึ้นมาอย่างมากที่แท้นี่ก็คือความรู้สึกของการเปิดผนึกเส้นลมปราณทั้งสองที่แท้ก็รู้สึกดีเหนือความคาดหมาย พริบตาก็รู้สึกตัวเองขึ้นแกร่งขึ้นมาก กำลังภายในมากขึ้นยิ่งกว่าทวีคูน ทำให้นางมีความรู้สึกอยากจะหาใครมาประลองด้วย"คุณหนู!" ลู่เอ๋อร์ตะโกนเรียกดังมาจากข้างนอก"ลู่เอ๋อร์ ข้าต้องการอาบน้ำ" มู่จิ่วซีเห็นรอยเปื้อนดำเป็นชั้นบนผิวของนาง นางถึงกับรู้สึกขยะแขยงจนรีบเรียกเสียงดังลู่เอ๋อร์ไปเตรียมน้ำอุ่น มู่จิ่วซีลุกขึ้นมาจากเตียง พริบตานางก็วิดพื้นบนพื้น 100 ครั้ง จากนั้นนางก็ยืดเส้นยืดสายไปมาถึงจะหยุดลงได้รู้สึกราวกับใช้พละกำลังไม่หมดหลังจากอาบน้ำเสร็จ มู่จิ่วซีก็เปลี่ยนเป็นชุดจิ้นจวงม่วงอมแดง ผมมัดเป็นมวยหางม้า แต่ปักปิ่นสีม่วงอมแดงไว้ ถึงอย่างไรก็เป็นการประลองของสองอาณาจักร ยังไงก็ต้องใส่ใจเรื่องมารยาทและรูป

ความแข็งแกร่งของนางเองตอนนี้คงจะสามารถทัดเทียบกับอาจื่อได้ หรืออาจจะสูงกว่านิดหน่อยก็ได้?นางไม่ต้องกลัวคนที่มีฝีมือสูงส่งแข็งแกร่งอีกแล้วมู่จิ่วซีสูดหายใจเข้าลึก ความแข็งแกร่งของนางทำให้รู้สึกปลอดภัยเต็มที่ นี่คือความมั่นใจ"ยินดีกับเจ้าด้วย ตอนนี้ท่านผู้สำเร็จราชการแทนคงทำอะไรเจ้าไม่ได้แล้ว" เย่อู่เหิงยิ้มหัวเราะมู่จิ่วซีทันใดนั้นก็หัวเราะกล่าวออกมา : "นั่นก็จริง แต่ว่า ความสามารถที่แท้จริงของชายคนนั้นสูงส่งแค่ไหน ข้าก็ยังไม่กระจ่างชัด""คราวที่แล้วไม่ใช่ว่าเขาถูกหกคนรุมทำร้ายไม่ใช่หรอ? เจ้าเอายังช่วยเขาไว้ได้ บ่งบอกว่าเจ้าไม่ได้อ่อนแอน้อยกว่าเขา" เย่อู่เหิงอันที่จริงก็ไม่รู้ความสามารถที่แท้จริงของโม่จุน"ไม่ อู่เหิง เจ้าเข้าใจผิดแล้ว เขาทำให้ข้ารู้สึกว่าเขาแข็งแกร่งกว่าข้า เรื่องคราวก่อนที่ถูกหกคนรุมทำร้าย เกิดขึ้นเพราะเขาคงประมาทศัตรู หรืออาจมีเหตุผลอื่น"มู่จิ่วซีจู่ๆ ก็จริงจังขึ้นมา เพราะประโยคของเย่อู่เหิงทำให้นางเคลือบแคลงบางอย่างชายชุดดำหกคนล้วนเป็นผู้พิทักษ์เงาของแคว้นเป่ยจิ้น งั้นภายใต้สถานการณ์ที่โม่จุนไม่ได้บาดเจ็บ แทบจะเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะหนีไม่พ้น อีกอย่างยังถ