บททั้งหมดของ มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน: บทที่ 231 - บทที่ 240

"เรื่องแปลกอะไร? เจ้าอย่าบอกข้านะว่าเขาไปหาเซียวหลิงเย่ว์แล้ว?" มู่จิ่วซีคาดเดาและกล่าวออกมาเย่อู่เหิงก็รีบห่ายหัวและกล่าว : "ไม่ใช่แบบนั้นขอรับ หวางจึเย่หลังจากออกไป ภายในร้านเครื่องประดับฮัวคายชี่ไหลก็มีคนเดินออกมาคนหนึ่ง""ใคร?" ม่านตาของมู่จิ่วซีถึงกับหดลง"ท่านอ๋องสี่ขอรับ" สีหน้าของเย่อู๋เหิงดูหนักอึ้งอย่างมากมู่จิ่วซีเองก็ตกใจเหมือนกัน"เจ้าว่าใครนะ?" มู่จิ่วซีถามอีกครั้ง นางเองก็ไม่อยากจะเชื่อ"ท่านอ๋องสี่โม่อี้ซิวขอรับ" เย่อู่เหิงกล่าวอีกครั้ง อันที่จริงเขาก็แทบไม่อยากจะเชื่อ รู้สึกราวกับว่าเรื่องยิ่งซับซ้อนมาขึ้นห่างไกลจากที่พวกเขาคาดคะเนไว้อีก"เจ้าแน่ใจ? หวางจึเย่มาพบกับท่านอ๋องสี่หรือ?" มู่จิ่วซีกล่าวออกมาด้วยเสียงแหลมเย่อู่เหิงส่ายหัว : "ไม่มั่นใจขอรับ คือหวางจึเย่ออกไปได้ไม่นานนัก ท่านอ๋องสี่ก็เดินออกมา แต่ว่าร้านเครื่องประดับฮัวคายชี่ไหลเป็นของท่านอ๋องสี่ หรือว่ามันจะแค่เรื่องบังเอิญ?""เรื่องนี้มีความสำคัญมาก ไม่สามารถหาข้อสรุปแบบเลื่อนลอยได้ บางทีท่านอ๋องสี่อาจบังเอิญอยู่ที่นั่นเพื่อคิดเงินบัญชี" มู่จิ่วซีอธิบายแก้ต่างกับตนเอง "แต่หวางจึเย่ไปที่ร้านเครื่อง

เขามีความคิดอยากจะเอื้อมือออกไปลูบหัวนาง แต่พอเห็นแววตาทั้งสองของโม่หยวนชิงที่ถลึงมอง เขาก็หมดอารมณ์ในทันทีในใจก็แอบด่าไอเด็กวรคนนี้อย่างไม่ได้หนักใจ"จิ่วซี เจ้าอย่าเดินใกล้กับเสด็จพี่ห้ามากนัก เขารังเกียจเจ้า" โม่หยวนชิงก็กระตุกหนวดเสือทันทีมู่จิ่วซีชะงักไป จากนั้นก็ยิ้มแย้มออกมา"ไอตัวแสบ เจ้าพูดไร้สาระอะไร หุบปาก!" โม่จุนอีกนิดก็เกือบโมโหขึ้นมา แต่ว่าประตูทางเข้าได้มาอยู่ข้างหน้าแล้วขันทีตรงหน้าประตูก็ส่งเสียงดังขึ้นมา"ท่านผู้สำเร็จราชการแทน ท่านอ๋องหก คุณหนูใหญ่มู่ได้มาถึงแล้ว!"มู่จิ่วซีพอเข้าไปก็เห็นฝ่าบาทนั่งอยู่บนพระที่นั่งมังกร พระพันปีหลวงประทับอยู่ตรงด้านซ้ายของฝ่าบาท ด้านล่างแบ่งออกเป็นสองฝั่งซ้ายขวา ทางด้านซ้ายทั้งหมดเป็นองคมนตรีของราชสำนักแคว้นเกาอวิ๋นส่วนด้านขวาคือคนของแคว้นซีเย่ว์ที่แต่งกายต่างออกไป โดยมีองค์ชายสามและองคมนตรีคนอื่นๆทั้งสามคนรวมมู่จิ่วซีก็ได้เดินเข้าไป แน่นอนว่าต้องถวายบังคมก่อนพระพันปีหลวงและฝ่าบาทเพื่อเห็นมู่จิ่วซีก็เผยรอยยิ้มออกมา ตรงจุดนี้ทำให้มู่จิ่วซีรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นในทันที ต่อให้พระพันปีหลวงหลอกเงินนางอย่างไร แต่ความรักเอ็น

กรมทหารรักษาพระองค์แคว้นซีเย่ว์เทียบเท่ากับกรมพระราชวังนครบาลของแคว้นเกาอวิ๋น ล้วนทำหน้าที่กำจัดไส้ศึกของแคว้นศัตรูและขัดขวางการส่งข่าวกรอง"ไอหยา ใต้เท้าชวีดูถูกข้าว่าเป็นผู้หญิงอย่างงั้นเหรอ?" มู่จิ่วซีเบ่ปากกล่าวออกมาชวีหย่งปินหลังจากตะลึกชะชักไปก็กล่าวออกมา : "แน่นอนว่าไม่ใช่แบบนั้น ลูกสาวคนโตของแม่ทัพใหญ่มู่ ข้าน้อยจะไปกล้าดูถูกได้เยี่ยงไร แต่ว่าการจะให้คุณหนูใหญ่มู่เพียงคนเดียวชนะการประลองสักรอบก็ยากแล้ว แต่กล่าวชนะได้ถึงสามรอบเช่นนี้ หรือว่าพวกท่านคิดว่าแคว้นซีเย่ว์ของเราไร้น้ำยางั้นหรือ?""ใต้เท้าชวี เจ้าทำไมถึงได้ฉลาดน้อยขนาดนี้! ข้าไม่ใช่ว่าให้โอกาสพวกเจ้าได้ชนะมากขึ้นหรือไง? แบบนี้พวกเจ้าก็สามารถชนะได้ธัญพืชกลับไปมากขึ้นแล้ว หรือว่าเจ้าอยากประลองเดิมพันกับท่านผู้สำเร็จราชการแทนของพวกเรา?" มู่จิ่วซีทำสีหน้าสงสัยประหลาดใจองคมนตรีแต่ละคนถึงกับอดกลั้นไม่ไหวจนหลุดขำออกมาเล็กน้อย"จิ่วซี อย่าไร้มารยาท เรื่องของสองแคว้นไม่ใช่เรื่องล้อเล่น" โม่จุนรีบกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงทุ้ม"เอาเถอะ ข้าก็ไม่ได้รู้สึกว่าฤดูหนาวปีนี้จะหนาว อยากแพ้ให้พวกเขางั้นเหรอ? ไม่อยากรับน้ำใจข้าไว้ ข้าก

ต่อให้พวกเขาเข้าใจเพียงเล็กน้อย ยังไงก็ยังเป็นภาพที่มู่จิ่วซีแข่งชนะอยู่ดี ส่วนคนอื่นก็มีแค่โม่จุนเท่านั้นที่รู้ ไม่สิ ยังมีฮั้วอวิ๋นเทียนด้วยไอผู้ชายคนนั้นอย่ากลับมาอีกเลยจะดีที่สุด พอเขาเห็นรอยยิ้มของฮั้วอวิ๋นเทียนที่ยิ้มให้มู่จิ่วซีก็รู้สึกบาดตาอย่างมาก"จริงงั้นเหรอ ถ้าเงิน 10,000 ตำลึงกับของสิ่งนี้ ข้อก็จะยอมประลองด้วย" มู่จิ่วซีดีใจขึ้นมาและปรมมือทันที ราวกับเป็นแม่หญิงที่ได้ลูกอมอย่างใดอย่างนั้นชวีหย่งปินและองค์ชายสามก็มองหน้ากัน เหมือนกับพวกพวกเขาได้เบาใจลงได้"ดี!" องค์ชายสามก็เผยรอยยิ้มขึ้นมา "ท่านผู้สำเร็จราชการแทน คุณหนูใหญ่มู่ท่านนี้พูดคำไหนคำนั้นใช่หรือไม่?"โม่จุนก็หันไปมองพระพันปีหลวงและกล่าว : "พระพันปีหลวง ครั้งนี้ท่านจะทรงมอบให้จิ่วซีรับผิดชอบหรือพะยะค่ะ? นี่มันเป็นธัญพืชจำนวน 16,000 ตันเลยนะพะยะค่ะ""ข้าน้อยไม่ยอมรับ!" ทันใดนั้นก็มีองคมนตรีคนหนึ่งลุกกระโดดขึ้นมาพร้อมกับกล่าว "คุณหนูใหญ่มู่เข้าร่วมประลองรายการเดียวก็พอ จะให้นางเข้าร่วมทั้งสามรายการได้อย่างไร ท่านผู้สำเร็จราชการแทนก็ควรเข้าร่วมสักหนึ่งรายการ"คนๆ นี้ไม่ใช่ใครอื่นใด เขาคืออธิบดีกรมพระราชวังนคร

"คุณหนูใหญ่มู่ เป็นแม่ทัพใหญ่จะไม่ทำสงครามได้อย่างไร แบบนั้นไม่ได้หรอก ทุกคนคงไม่ยอมรับ" บรรดาองคมนตรีต่างยิ้มออกมา"ก็ใช่ งั้นข้าก็ไม่เป็นแม่ทัพหญิงแล้ว อันที่จริงทำให้พอใจง่ายมาก แค่ให้เงินข้านิดหน่อยก็พอแล้ว ข้ายังไงก็ชอมเงินมากที่สุด" มู่จิ่วซีหันไปมองพระพันปีหลวงอย่างสงสาร"ก็ได้ งั้นก็เอาเป็นเงิน ถ้าเจ้าชนะ ข้าพระพันปีหลวงจะตบรางวัลให้ 1,000 ตำลึงทองเป็นไง?" พระพันปีหลงใหลให้กับท่าทีของนางที่แสร้งทำเป็นน่าสงสารมู่จิ่วซีก้ยิ้มออกมาในทันใด : "ขอบพระทัยพระพันปีหลวง ซีเอ๋อร์จะทุ่มเทอย่างดีที่สุดและชนะการประลองให้ได้!"มู่เทียนซิงถึงกับส่ายหัว นางลูกผู้หญิงโง่คนนี้ เป็นแม่ทัพหญิงดีกว่าตั้งมาก กลับอยากได้แค่เงินหลังจากฉากครื้นเครงได้ผ่านไป คนของแคว้นซีเย่ว์ก็พอจะประมารฐานะของมู่จิ่วซีคนนี้ได้คุณหนูใหญ่มู่คนนี้ไม่ธรรมดา มีคนมากมายที่ชอบนาง แน่นอนว่าจะต้องมีสาเหตุ การประลองครั้งนี้จะมีปัญหาจริงๆ ยังไงก็จะเป็นต้องเข้าใจสถานการณ์ก่อนถึงจะได้หลังจากสายตาของโม่จุนเย็นเยือกจ้องมองไปที่โม่หยวนชิง เขาก็หันหลังเผชิญหน้ากับองค์ชายสามของแคว้นซีเย่ว์"ทุกคน การประลองยังคงเหมือนเมื่อปีก่