บทที่ 261

เมื่อเห็นบุคคลสำคัญทั้งสองทะเลาะ ทุกคนก็รีบไปห้ามจนตรงนั้นสงบลง

ทางด้านเจียงเหอหลิวเมื่อเข้าใจสิ่งที่มู่จิ่วซีพูดก็ยิ้มหัวเราะออกมา

"พูดตรงๆ พวกเราแคว้นซีเย่ว์ไม่ได้เก่งกาจอะไร ข้ามาเพื่อประลองแค่รายการเดียวเท่านั้น นอกจากหมากแล้ว ข้าก็ไม่ได้มีอะไรดีเลย รบกวนคุณหนูใหญ่มู่ออมมือด้วย"

"แคว้นซีเย่ว์ช่างน่าสงสาร" มู่จิ่วซีก็เผยสีหน้าเห็นอกเห็นใจ "เอาเถอะ ประลองหมากก็ย่อมได้ แต่ว่าพวกเราไม่ต้องแข่งกันนานขนาดนั้นได้ไหม?"

"คุณหนูใหญ่มู่ ข้าไม่คิดว่าจะใช้เวลานานขนาดนั้น" เจียงเหอหลิวดูถูกมู่จิ่วซีในใจ

"งั้นแบบนี้ ถ้าข้าจัดวางหมากเอาไว้และเจ้าสามารถแก้หมากข้าได้ถือว่าเจ้่าชนะล่ะเป็นไง?" มู่จิ่วซีกล่าว

เจียงเหอหลิวตะลึงไปครู่หนึ่ง องค์ชายสามถึงกับต้องดึงชายเสื้อของเขา

"แล้วถ้าหากข้าไม่สามารถแก้ได้ล่ะ? คุณหนูใหญ่มู่จะสามารถแก้ได้ไหม?" เจียงเหอหลิวคิดว่าคุณหนูใหญ่มู่อาศัยประโยชน์จากโอกาส เขาแก้ไม่ได้เป็นฝ่ายแพ้ แบบนี้มันไม่ยุติธรรม หรือว่านางเองก็ยังแก้ไม่ได้?

"แน่นอนสิ ข้าเป็นคนวางหมาก ข้าก็ต้องแก้หมากของตัวเองได้ แต่ว่าหากใต้เท้าเจียงแก้ได้ก็จะถือว่าชนะข้า หากแก้ไม่ได้ ข้าจะแก้หมากให้ท่า