All Chapters of บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์: Chapter 221 - Chapter 230

สุดท้ายจวินเย่เสวียนก็หลับไปเป็นกู้อวิ๋นซีที่แอบใส่ยานอนหลับลงไปในยาที่ทาให้เขาเมื่อเจ็บปวดจนสติเลือนลาง เขาก็หลับไปเลยตอนที่เยียนเป่ยถืออ่างน้ำร้อนเข้ามา กู้อวิ๋นซียังคงเช็ดตัวให้จวินเย่เสวียนอยู่"ท่านอ๋องของพวกเจ้าเป็นสภาพเช่นนี้มานานเท่าไรแล้ว?" นางถามเยียนเป่ยไม่ค่อยเข้าใจ "สภาพนี้...หมายความว่าอย่างไร?""ดูถูกตัวเอง ไม่ถนอมร่างกายของตัวเอง ถึงขนาด..."ปลายนิ้วของกู้อวิ๋นซีชะงักไปเล็กน้อย เงยหน้าขึ้นมามองเยียนเป่ยสีหน้าเรียบเฉย มองไม่ออกว่ากำลังคิดอะไรอยู่ มีเพียงนางคนเดียวที่รู้ นางรู้สึกหนักอึ้งในใจ"ถึงขนาด คิดที่จะยอมทิ้งชีวิตของตัวเองในบางครั้ง..."เยียนเป่ยมือสั่น จนอ่างน้ำในมือเกือบที่จะร่วงหล่นลงบนพื้นโชคดีที่เขามือไวตาไวรีบถือให้มั่นคงหลังจากที่วางอ่างน้ำลง เยียนเป่ยถึงได้พูดว่า "ความจริง...ก็ไม่ได้ต่างจากในอดีตมาก ตอนที่ท่านอ๋องทำศึกก็เป็นแบบนี้ตลอด เพียงแต่ช่วงนี้ หลายวันนี้..."ในใจของเยียนเป่ยก็รู้สึกหนักอึ้งเช่นกันผ่านไปสักพักเขาถึงได้พูดว่า "การปราบกบฎหลายครั้งที่ผ่านมา ท่านอ๋องดูจะใจร้อนรีบบุกไปหน่อย ไม่สนผลที่ตามมา ยอมแลกกับทุกอย่างเพื่อที่จะ

"องค์ชายสี่ ท่านไม่ควรจะนั่งตรงนี้นะเพคะ" กู้อวิ๋นซีพูดเตือนด้วยเสียงเบาๆเมื่อเห็นว่าเขาไม่สนใจ นางก็จะลุกขึ้นยืนทันทีแต่นางพบว่าตัวเองไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้หลังจากที่จวินเย่เสวียนนั่งลง เขาก็ใช้ขาของเขาเหยียบกระโปรงของนางเอาไว้นางขยับไม่ได้แล้ว!"องค์ชายสี่!" กู้อวิ๋นซีทั้งโมโหทั้งร้อนใจ!มีคนมองอยู่มากมายขนาดนี้ เขาไม่ระมัดระวังตัวหน่อยเลยเหรอ?ไม่รู้หรือไงว่ามีสายตากี่คู่กำลังจับตามองเขาอยู่?"เจ้าบอกเองไม่ใช่เหรอว่าคืนนี้ห้ามให้ข้าดื่มเหล้า?"จวินเย่เสวียนก้มหน้า จ้องมองไปยังใบหน้าเล็กๆ ที่กำลังกระวนกระวายของนางเขาหรี่ตามอง สะบัดเสียงหนึ่งที "เจ้าอยากให้ข้าไปแล้วโดนคนพวกนั้นมอมเหล้าเหรอ?""ไม่ใช่แน่นอนอยู่แล้ว!" เขาบาดเจ็บหนักเกินไป หลังจากนอนกลางวันไปงีบหนึ่ง ตอนนี้สีหน้าก็ดูสดใสขึ้นมาเล็กน้อยแล้วคืนนี้ เขาห้ามดื่มเหล้าเด็ดขาด สุขภาพสำคัญที่สุดแต่ว่า ไม่ดื่มก็ไม่ดื่มสิ เขาจะมาวุ่นวายกับนางเพื่ออะไร?"องค์ชายสี่ นี่เป็นโต๊ะของสาวในจวน ท่าน...""ข้าปวดหัว" จวินเย่เสวียนนั่งเท้าคางลงบนโต๊ะ ก้มหน้า ใช้นิ้วเรียวยาวประคองคางของตัวเองเอาไว้ท่าทางแบบนั้นดูแล้วราวกั

"ครอบครัวของน้องสี่น้องห้า ดูจะเข้ากันได้ดีเลยนะ"คนที่นั่งอยู่เยื้องๆ กับเจิ้งอ๋องก็คือน้องสามจวินอวิ๋นจีหรืออวิ๋นอ๋องข้างๆ อวิ๋นอ๋องว่างอยู่สองที่นั่งเดิมทีสมควรจะเป็นที่นั่งของจวินเย่เสวียนกับจวินฉู่หลีแต่ตอนนี้ทั้งสองคนกลับไปนั่งร่วมโต๊ะเดียวกันกับพระชายาของน้องห้ากันหมด ไม่สนใจตำแหน่งที่จัดไว้เฉพาะท่านอ๋องแบบพวกเขาเลยองค์ชายรองจวินหนานถิงพูดอย่างยิ้มๆ "เดิมทีข้ายังกลัวว่าด้วยนิสัยของน้องสี่ พระชายาของน้องห้าอยู่ในจวนคงจะต้องลำบากไม่น้อย"เขาเบนหน้าไปมองแล้วก็อดที่จะถอนหายใจออกมาเบาๆ ไม่ได้ "นี่มัน...คิดไม่ถึงจริงๆ!"ขนาดคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามอย่างองค์ชายหกจวินห้าวหราน กับองค์ชายเจ็ดจวินหงเหยียน ก็อดที่จะหันไปมองทางนั้นไม่ได้จริงดังว่า คิดไม่ถึงจริงๆตอนนี้สุดยอดคนโหดในบ้านของท่านพี่ห้าที่นั่งอยู่ข้างกายนางจะกำลังก้มหน้าก้มตากินข้าวต้มอยู่ในตอนนี้บางครั้งก็หันไปมองพระชายาหลีอ๋องบ้าง ไม่รู้ว่าบ่นอะไรจากนั้นพระชายาหลีอ๋องก็จะคีบอาหารให้เขา จากนั้นท่านพี่สี่ก็ไม่สนอะไร พระชายาหลีอ๋องคีบอะไรให้เขาก็กินอันนั้นไม่ปฏิเสธเลย!นี่ไม่เหมือนนิสัยของท่านพี่สี่เลย!อีกอย

"ซีเออร์ เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?" จวินฉู่หลีตกใจมาก รีบช่วยตบหลังเบาๆ ให้นางทันทีจวินเย่เสวียนที่เดิมทีกำลังปวดหัวอยู่ก็รีบวางจอกน้ำลงแล้วหันไปมองใบหน้าขาวซีดของกู้อวิ๋นซีทันทีกู้อวิ๋นซีอยากจะพูดว่า "ไม่เป็นไร" แต่พออ้าปาก ก็รู้สึกคลื่นไส้อยากจะอาเจียนอีกครั้งฝ่ามือใหญ่ของจวินเย่เสวียนประทับลงบนหลังของนาง กำลังภายในแข็งแกร่งก็ถูกถ่ายทอดเข้ามาทันทีกู้อวิ๋นซีรู้สึกเพียงอุ่นๆ ที่หลัง ไม่นาน ความอุ่นนี้ก็แผ่ขยายไปทั้งร่าง ขนาดท้องนางก็รู้สึกดีขึ้นไม่น้อย"เกิดอะไรขึ้น?" ถึงแม้น้ำเสียงของจวินเย่เสวียนจะยังคงเย็นชาเช่นเดิม แต่คนที่ฟังก็รับรู้ได้ถึงกระแสความอ่อนโยนที่แฝงอยู่ด้านใน"ข้าไม่เป็นไร ขอบพระทัยท่านพี่สี่ที่เป็นห่วง" กู้อวิ๋นซีคำนับให้เขาโดยสัญชาตญาณ ก่อนจะพลักมือเขาออกจากแผ่นหลังของตัวเองอย่างแนบเนียนจวินเย่เสวียนสะบัดเสียงอย่างเย็นชา นิ้วเรียวยาวกลับมากดอยู่บริเวณขมับของตัวเอง เขาเริ่มปวดหัวอีกแล้วจวินฉีเจิ้งมองดูการกระทำของทั้งสามคน สายตาแหลมคมกำลังจะเริ่มพูดอะไรแต่พระชายาเจิ้งอ๋องที่อยู่ด้านหลังกลับพูดขึ้นมาเบาๆ ก่อน "พระชายาหลีอ๋อง...คงจะไม่ได้แพ้ท้องหรอกนะ?"แพ้ท้

กู้อวิ๋นซีรู้สึกว่าตัวเองเป็นสิ่งมีชีวิตที่ประหลาดที่สุดบนโลกใบนี้แล้วตอนนี้มันเป็นความสัมพันธ์อะไรกัน!นางแต่งงานเข้าจวนอ๋อง เป็นภรรยาของจวินฉู่หลีอย่างเป็นทางการ แต่กลับเป็นผู้หญิงของจวินเย่เสวียนเนี่ยนะ?พระสนมหรงล่ะ?พวกเขาเคยคิดกันบ้างไหม พระสนมหรงจะมองนางยังไง?พระสนมหรงไม่มีทางยอมรับความสัมพันธ์สุดแปลกแบบนี้ได้แน่ขนาดตัวนางเองยังรับไม่ได้เลย!"พระชายา ให้กระหม่อมจับชีพจรให้ท่านเถอะพ่ะย่ะค่ะ" จิตใจของหลานโจวในตอนนี้สับสนว้าวุ่นอย่างมากแต่กู้อวิ๋นซีกลับส่ายหน้าหลังจากที่เงียบอยู่สักพัก นางก็ผลักมือของจวินฉู่หลีออก แล้วพูดอย่างใจเย็นว่า "ไม่จำเป็น ข้าท้องจริงๆ นั่นแหละ"ภายในห้อง ตกอยู่ในความเงียบสนิททุกคนต่างมองมาที่นางอย่างระมัดระวังขนาดหายใจยังไม่กล้าหายใจแรงๆฝ่ามือใหญ่ของจวินเย่เสวียนสั่นน้อยๆ จ้องมองไปที่ใบหน้าของหญิงสาวในอ้อมกอด อยากจะกอดนางแรงๆ แต่ก็ไม่กล้าหลานโจวมองที่กู้อวิ๋นซี กู้อวิ๋นซีเองก็กำลังมองเขาอยู่หลานโจวเผยอปากออกคล้ายจะพูดอะไรแต่กู้อวิ๋นซีกลับพูดว่า "ชะตาลูกของข้า ข้าจะเป็นคนกำหนดเอง ท่านหมอหลาน ข้าขอเตือนว่าท่านอย่ายุ่งจะดีกว่า"ไม่ม