All Chapters of เจ็ดพี่สาวจอมทะลึ่งของผมทั้งสวยทั้งฮอต: Chapter 381 - Chapter 390

แม้ว่าเขาจะเป็นปรมาจารย์วรยุทธ แต่เขาไม่ได้เป็นอมตะและยังคงเป็นมนุษย์ที่มีเลือดและเนื้อฉู่เฉินยิ้มอย่างขมขื่น จากนั้นก้มศีรษะลงเพื่อตรวจสอบร่างกายตัวเอง พบว่าเสื้อผ้าและกางเกงของเขาขาดรุ่งริ่งหลายแห่ง นอกจากนี้ยังมีรอยแผลเป็นสดๆ บนร่างกายอีกด้วยสายตาของฉู่เฉินเป็นประกายวาวขึ้น ในขณะที่นึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าที่เขาจะหมดสติไปหากจำไม่ผิด เขากำลังไล่ตามจินเทียนเซิงไปที่ขอบหลุมยักษ์ และจินเทียนเซิงถูกต้อนจนจนมุม เลยเลือกที่จะทำลายตัวเองการระเบิดจากปรมาจารย์วรยุทธที่ทำลายตัวเองนั้นเทียบได้กับแผ่นดินไหว ทำให้พื้นดินถล่มและฉู่เฉินก็ตกลงไปในหลุมนั้นฉู่เฉินปีนออกมาจากก้นหลุม ลากร่างที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสของเขา ไปถึงแม่น้ำใต้ดินและสลบไป“ไม่รอบคอบเสียเลย”เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ดังกล่าว ฉู่เฉินก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยและส่ายหัวด้วยความผิดหวังเขาน่าจะคาดการณ์ถึงการระเบิดทำลายตัวเองของจินเทียนเซิงแต่คิดทบทวนอีกครั้ง แม้ว่าเขาจะคาดการณ์ไว้แล้ว แต่มันก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไรเลย ตราบใดที่เขายังคงไล่ตามฆ่าจินเทียนเซิงอยู่ อีกฝ่ายก็สามารถที่จะระเบิดทำลายตัวเองไปพร้อมกับเขาได้ทุกเมื่อ“ด้วยอาการบาดเ

แก้มของเธอแดงระเรื่อขึ้นในทันทีท้ายที่สุดแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ใกล้ชิดกับผู้ชายมากขนาดนี้แต่เมื่อเธอคิดว่าชายตรงหน้าคนนี้เป็นน้องเสี่ยวสือโถว เธอก็รู้สึกถึงความสุขเข้าที่ถาโถมเข้ามาหนิงชิงเสว่แนบหูกับหน้าอกของฉู่เฉิน ฟังเสียงการเต้นของหัวใจของเขาอย่างเงียบ ๆ จากนั้นตรวจดูการหายใจ และพบว่าอาการของเขาดีขึ้นแล้วสิ่งนี้ทำให้เธอเต็มไปด้วยความสุขเป็นข้อพิสูจน์ให้เห็นว่าการกระทําที่ดูเหมือนเงอะงะและไม่น่าเชื่อถือก่อนหน้านี้ของเธอนั้นมีประโยชน์จริง ๆหนิงชิงเสว่จึงสังเกตเห็นว่าแสงรอบ ๆ ค่อนข้างสลัวแล้วแสงส่องเข้ามาจากรอยแตกบนหน้าผาเหนือหัวพวกเขา"ดูเหมือนว่าจะเริ่มมืดแล้ว"หนิงชิงเสว่มองไปรอบๆ ด้วยความกลัว จากนั้นจึงมองไปที่ฉู่เฉินและในที่สุดก็รวบรวมความกล้าที่จะเดินกะโผลกกะเผลกไปตามแม่น้ำใต้ดินเธอค้นพบเมื่อคืนก่อนหน้าว่าอุณหภูมิที่นี่ลดลงอย่างมากในเวลากลางคืนยิ่งไปกว่านั้น เสื้อผ้าของฉู่เฉินก็เปียกซึ่งไม่เอื้อต่อการสมานแผลของเขาดังนั้น หนิงชิงเสว่จึงต้องการใช้ประโยชน์จากทัศนวิสัยที่เหลือ เพื่อค้นหาฟืนใกล้ ๆ ที่เธอจะได้นำมาจุดไฟให้ฉู่เฉิน อบอุ่นร่างกายและให้แสงสว่าง

หนิงชิงเสว่พยักหน้าด้วยความกลัว“ฉันไม่เชื่อแก นำทางไปสิ ไปดูกันให้เห็นกับตา”สีหน้าของเฒ่าอสรพิษเปลี่ยนไปนับครั้งไม่ถ้วน เธอคว้าไหล่ของหนิงชิงเสว่และเล็บจิกลึกเข้าไปในเนื้อของเธอโดยไม่สนใจเสียงร้องจากความเจ็บปวดของหนิงชิงเสว่ เธอจึงบังคับร่างของหนิงชิงเสว่และกระโดดออกไป ข้ามแม่น้ำใต้ดินกว้างกว่าสิบเมตร มุ่งหน้าตรงไปยังก้นหลุมในไม่ช้า หนิงชิงเสว่ก็พาเธอไปยังที่ที่เธอนั้นตกลงมา: "มัน... มันอยู่บนนั้น"ในขณะนี้ หนิงชิงเสว่รู้สึกสิ้นหวังอย่างยิ่งเธอตระหนักได้ว่าเฒ่าอสรพิษไม่ใช่คนธรรมดา ทักษะของเธอช่างน่าเกรงขามและเธอก็ไม่สามารถหลุดจากการควบคุมนี้ได้เลยเฒ่าอสรพิษมองขึ้นไปบนหน้าผาที่ดูเหมือนทอดยาวไปบนท้องฟ้า ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะสะบัดแขนเสื้อของเธอทันทีงูเขียวพุ่งออกมาจากแขนเสื้อของเธอ ตกลงบนพื้นและแยกเขี้ยวให้หนิงชิงเสว่ทันทีหนิงชิงเสว่กรีดร้องด้วยความหวาดกลัว"ขึ้นไปดูหน่อยสิ" เฒ่าอสรพิษสั่งงูเขียวงูเขียวขยับและปีนขึ้นไปบนหน้าผาอย่างง่ายดายจนกระทั่งหายลับสายตาไปหลังจากนั้นไม่นาน งูเขียวก็กลับมา กระโดดขึ้นไปบนไหล่ของเฒ่าอสรพิษและกระซิบบางอย่างตรงหู หลังจากฟังจบ ใบ

“ฉัน... ฉันยังสบายดี”หลังจากที่เยว่ฟู่หลงลุกขึ้นนั่ง เขาก็กดจุดสองสามจุดบนร่างกายอย่างรวดเร็วเพื่อกระตุ้นจุดชีพจร และเร่งเร้าว่า "เร็วเข้า ตามล่านังแม่มดเฒ่าคนนั่นไป เธอถูกคุณโจมตีและอาจหนีไปได้ไม่ไกล"เว่ยอิงลั่วกัดฟันแล้วไล่ตามไปในทิศทางที่เฒ่าอสรพิษหลบหนีกว่าสิบนาทีต่อมา เว่ยอิงลั่วเดินตามรอยเลือดบนพื้นไปจนถึงริมแม่น้ำใต้ดินเธออดไม่ได้ที่จะหยุดและสำรวจสภาพแวดล้อมอย่างระมัดระวัง ไม่พบร่องรอยของเฒ่าอสรพิษ“นังแม่มดเฒ่านั่น!” เว่ยอิงลั่วด่าออกมาด้วยความโกรธในเวลานี้ เธอเพิ่งเห็นคนนอนอยู่บนพื้นฝั่งตรงข้ามแม่น้ำเว่ยอิงลั่วกระโจนไปหลายก้าว และเห็นคนนอนอยู่บนพื้นอย่างชัดเจน เธอก็อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ: "เป็นเขาจริงๆ..."จากนั้นเธอลาดตระเวนไปมาตามแม่น้ำใต้ดินอีกต่อหลายครั้ง แต่ก็ยังไม่พบร่องรอยของเฒ่าอสรพิษและหนิงชิงเสว่ เธอจึงกลับมาอุ้มฉู่เฉินเยว่ฟู่หลงนั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้น นั่งสมาธิโดยหลับตาเพื่อระงับพิษงูในร่างกายของเขาเมื่อเห็นเว่ยอิงลั่วกลับมาพร้อมกับใครบางคนในอ้อมแขน ในตอนแรกเขาก็ตกตะลึงแล้วพูดด้วยความประหลาดใจว่า "นี่คือน้องฉู่เหรอ?"เว่ยอิงลั่วรู้สึกไม่ดีจึ

"คุณฉู่มีประสบการณ์โชกโชนจริงๆ " ฉีหงมองเขาอย่างประหลาดใจมากและพยักหน้าว่า "โชคดีที่คุณเยว่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านวรยุทธและมีพลังงานที่แท้จริงปกป้องอยู่ จึงอยู่รอดมาได้จนชายชราสามารถมาช่วยถอนพิษให้ได้"ใบหน้าของเยว่ฟู่หลงเต็มไปด้วยความกลัวฉู่เฉินขมวดคิ้วและพูดว่า “หมอเทวดาฉี เป็นไปได้ไหมที่คุณรู้จักเจ้าของพิษซีหลิงนี้”"แน่นอน"ฉีหงพยักหน้าและพูด "จากข้อมูลของฉัน คนที่เลี้ยงดูงูเขียวเป็นหญิงชราชื่อเฒ่าอสรพิษ เธอเป็นคนใจร้ายและเป็นปรมาจารย์วรยุทธ ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เธอได้วางยาพิษให้คนไปจำนวนมากและฆ่าให้เสียชีวิต ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่าเธอเป็นคนที่ใครใครก็หวาดกลัว”“หมอเทวดาฉีรู้ที่อยู่ของเธอหรือเปล่า?” ฉู่เฉินถามอย่างเย็นชาแม่มดเฒ่าคนนี้กล้าที่จะทำร้ายหนิงชิงเสว่ ซึ่งกระตุ้นจิตสังหารของเขา“คุณฉู่ประเมินชายชราคนนี้สูงเกินไปแล้ว” ฉีหงส่ายหัวด้วยรอยยิ้มอย่างขมขื่น “ที่อยู่ของบุคคลนี้ลึกลับอย่างไม่น่าเชื่อ และเธอก็เชี่ยวชาญในศิลปะการปลอมตัวอีกด้วย ไม่มีใครเคยเห็นใบหน้าที่แท้จริงของเธอมาก่อน ไม่ต้องพูดถึงฉัน แม้แต่ซวนหวู่ก็อาจพบกับความยากลำบากในการค้นหาตัวเธอในระยะเวลาสั้น