All Chapters of เจ็ดพี่สาวจอมทะลึ่งของผมทั้งสวยทั้งฮอต: Chapter 371 - Chapter 380

นอกฝั่งทะเลสาบต้าจิ่ว รถเอสยูวีคันหนึ่งจอดอยู่ข้างทาง“คุณหนูหนิง เรามาถึงทะเลสาบต้าจิ่วแล้ว” คนขับที่รับผิดชอบ เดินไปที่เบาะหลังแล้วเปิดประตูรถหลังจากหนิงชิงเสว่ลงจากรถแล้ว ก็มองไปรอบ ๆ อย่างว่างเปล่า พูดขึ้นอย่างซาบซึ้งใจว่า "ขอบคุณพวกคุณมากๆ พวกคุณกลับไปเถอะค่ะ หลังจากนี้ฉันจะหาฉู่เฉินด้วยตัวเอง"“คุณหนูหนิง จะดีกว่าไหมถ้าพวกเราไปกับคุณด้วย คุณหงสั่งให้เราดูแลความปลอดภัยของคุณไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม” คนขับอ้อนวอน“ไม่... ไม่จำเป็น ฉันขอบคุณความมีน้ำใจของคุณนะ แต่ฉันรบกวนคุณมามากพอแล้ว และจะขอรบกวนคุณต่อไปไม่ได้แล้ว” หนิงชิงเสว่รีบส่ายหัวเธอออกจากเขตเมืองจิงโจวมาแล้ว หากไม่ได้รับการคุ้มครองจากคนเหล่านี้มาตลอดทาง เธอคงไม่รู้ว่าจะมาถึงที่นี่ได้อย่างไรท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเธอ และก็ทำมามากพอแล้วสำหรับช่วยเหลือเธอถึงระดับนี้แล้ว เธอรู้สึกว่าไม่เหมาะสมที่จะรบกวนพวกเขาอีกต่อไป“งั้นก็ได้ครับ คุณหนูหนิงโปรดระวังตัวด้วย”คนขับพยักหน้าไม่ยื้ออีกต่อไป หันหลังกลับ แล้วกลับไปที่รถเอสยูวี สตาร์ทรถแล้วขับออกไปหลังจากดูพวกเขาจากไป หนิงชิงเสว่ก็หยิบสร้อยข้อมือออกมา

เมื่อตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบซ้ำแล้วซ้ำเล่า จินเทียนเซิงก็ได้สูญเสียความมีเหตุผลไปอย่างสิ้นเชิงตอนนี้เขามีเพียงความมุ่งมั่นที่จะฆ่าฉู่เฉินเท่านั้น เพื่อที่จะกอบกู้หน้าที่เสียไปของตัวเองคืนมาได้“ฝ่ามือมังกรสายฟ้า!”จินเทียนเซิงคำราม พลังงานทั้งหมดจากร่างกายถ่ายลงในฝ่ามือขวาจนหมด รวบรวมแสงสีฟ้าไว้ในฝ่ามือของเขา ราวกับว่าเขากำลังถือสายฟ้าอยู่ดูเหมือนเขาจะตบไปทางฉู่เฉิน แต่ในพริบตาเดียว เขาได้ฟาดฝ่ามือออกไปหลายสิบฝ่ามือ แต่ละฝ่ามือก็รุนแรง รวดเร็วราวกับสายฟ้า เหมือนกับสายฟ้ากําลังปั่นป่วน“ฝ่ามือมังกรสายฟ้า ซึ่งเป็นอีกหนึ่งวิชาเฉพาะตัวของจินเทียนเซิง ดูเหมือนว่าเขาจะสิ้นหวังจริงๆ”บนชายฝั่ง ดวงตาของเยว่ฟู่หลงหดตัวลงอย่างรุนแรง: "สามารถกดดันจินเทียนเซิงมาถึงจุดนี้ได้ ไม่ว่าผลลัพธ์ในวันนี้จะเป็นอย่างไร น้องฉู่ก็ชนะไปแล้ว!"เขาหายใจเข้าลึก ๆ ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความคลั่งไคล้อย่างไม่สิ้นสุด: "หลังจากการต่อสู้ครั้งนี้ เขาจะกลายเป็นผู้โด่งดังไปทั่วโลกอย่างแน่นอน และชื่อของปรมาจารย์ฉู่จะทำให้ทั้งโลกต้องหวาดกลัว!"หัวใจของเว่ยอิงลั่วเต้นรัวเมื่อได้ยิน สายตาของเธอไปที่ฉู่เฉินเต็มไปด้วย

เว่ยอิงลั่วมีไหวพริบและคว้าร่างที่ล้มลงของหนิงชิงเสว่อย่างรวดเร็วเธออดไม่ได้ที่จะถามว่า "ตาเยว่ เธอเป็นใคร""ฉันก็ไม่รู้จักเธอเหมือนกัน"เยว่ฟู่หลงมองไปที่หนิงชิงเสว่และส่ายหัวแล้วพูดว่า "เมื่อเห็นว่าเธอกังวลแค่ไหนเกี่ยวกับน้องฉู่ บางทีเธออาจจะเป็นแฟนของน้องฉู่ก็ได้"แฟนสาวของเขา?เว่ยอิงลั่วอดไม่ได้ที่จะมองหนิงชิงเสว่เพิ่มอีกเล็กน้อยเมื่อได้ยินสิ่งนี้ท้ายที่สุดเธอต้องยอมรับว่าผู้หญิงคนนี้สวยมาก สวยยิ่งกว่าตัวเธอเองด้วยซ้ำเมื่อเธอมองไปที่มือของหนิงชิงเสว่ เธอก็อุทานด้วยความตกใจ "ตาเยว่ ดูมือของเธอสิ ... "เยว่ฟู่หลงรีบมองดูและเห็นว่านิ้วทั้งสิบของหนิงชิงเสว่มีเลือดไหลออกมาและแผลเหวอะหวะ เล็บของเธอหักทั้งหมดแถมยังมีเลือดหยดอยู่เยว่ฟู่หลงขมวดคิ้วและพูดว่า "เธอคงคลานมาที่นี่ เล็บของเธอจึงหักหมด และมือของเธอจึงได้รับบาดแผลมาด้วย"เว่ยอิงลั่วพูดด้วยสีหน้าเศร้าใจว่า "เป็นผู้หญิงที่ไม่รักชีวิตจริง ๆ ปรมาจารย์ฉู่สําคัญกับเธอขนาดนั้นเลยงั้นเหรอ"“มารักษาอาการบาดเจ็บของเธอก่อน ไม่เช่นนั้น มือของเธออาจจะเสียหายไปตลอด”เยว่ฟู่หลงส่ายหัว ถอดเสื้อผ้าออกแล้วปูลงบนพื้น และให้เว่ยอิงลั

ที่ขอบเหว เยว่ฟู่หลงส่งหนิงชิงเสว่ลงไปในหลุมลึกอย่างระมัดระวังเว่ยอิงลั่วยืนอยู่ข้างๆ หัวใจของเธอบีบรัดด้วยความกังวลแม้ว่าหนิงชิงเสว่จะถูกมัดด้วยเชือก แต่เธอก็ยังคงกังวลเกี่ยวกับความเป็นไปได้ที่จะเกิดอุบัติเหตุในที่สุด ร่างของหนิงชิงเสว่ก็หายลับไปจากสายตาของพวกเขาจากนั้น เยว่ฟู่หลงก็นั่งลงบนพื้น ถอนหายใจด้วยความโล่งอกราวกับว่าภาระถูกยกออกจากบ่าแล้ว: "ฉันหวังว่าคุณหนูหนิงจะกลับมาได้อย่างปลอดภัย"เขาเงยหน้าขึ้นมองและเห็นเว่ยอิงลั่วยืนอยู่ที่ขอบเหว เธอจมอยู่ในความคิดขณะที่เธอมองลงไป“อิงลั่ว เธอกำลังคิดอะไรอยู่?” เยว่ฟู่หลงถามเมื่อฟื้นคืนสติแล้ว จู่ๆ เว่ยอิงลั่วก็พูด "ตาเยว่ พลังแห่งความรักนั้นแข็งแกร่งที่สุดในโลกจริงๆ หรือ?"เยว่ฟู่หลงสงสัยว่าทำไมเธอถึงถามแบบนั้นเว่ยอิงลั่วพูดต่อ "ฉันต้องบอกว่าคุณหนูหนิงทำให้ฉันประทับใจมาก"“มาเพื่อตามหาปรมาจารย์ฉู่ เธอก็เป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอ ซึ่งได้ผ่านความยากลำบากนับไม่ถ้วน เพื่อมาที่ทะเลสาบต้าจิ่ว และเมื่อมาถึงเธอเดินไม่ได้แล้ว กลับคลานบนพื้นมาแทน จนทำให้เล็บก็หักด้วยซ้ำ”“แม้จะรู้ว่าปรมาจารย์ฉู่ตกลงไปในเหวลึก โดยที่รู้ว่าเป็นตายร้ายด

หนิงชิงเสว่ตื่นตระหนกทันที และรีบปรับสมดุลของร่างกาย เพื่อให้ได้สมดุลและปล่อยมือข้างหนึ่งไปตบตะเกียงไฟที่อยู่เหนือศีรษะของเธอหลังจากพยายามตบไปไม่กี่ครั้ง ตะเกียงไฟก็ไม่ตอบสนอง แถมยังร่วงลงสู่เหวเบื้องล่างอย่างไร้ที่สิ้นสุดอีกด้วยตอนนี้แหล่งกำเนิดแสงเดียวของเธอได้หายไปแล้วเรื่องทำให้หนิงชิงเสว่รู้สึกค่อนข้างจะสิ้นหวังแต่สิ่งที่ทําให้เธอสิ้นหวังมากขึ้นไปอีก ก็คือจู่ๆ เธอรู้สึกถึงความเย็นเล็กน้อยเหนือศีรษะเมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมอง ก็พบว่ามีฝนตกลงสองสามหยดบนใบหน้าของเธอไม่นานนั้น ฝนก็ตกหนักมากขึ้น เริ่มตกเทตกหนักลงมา จนทำให้เสื้อผ้าของเธอเปียกโชกอย่างรวดเร็ว“สวรรค์ ถ้าฉันหนิงชิงเสว่คนนี้ เคยลบลู่สวรรค์และดูหมิ่นเทพเจ้าในอดีต ก็ไม่จำเป็นต้องลงโทษฉันในตอนนี้เลยนะเจ้าคะ”หนิงชิงเสว่ร้องไห้ออกมาอย่างรู้สึกท้อแท้ใจเป็นอย่างมากแต่เธอก็ต้องปาดน้ำตาและเคลื่อนตัวต่อไปในความมืดเพราะได้เสียแหล่งกำเนิดแสงไปแล้ว เธอจึงก้าวขาพลาดไปหลายครั้ง จนร่างของเธอตกลงไปหลายเมตรก่อนจะกระแทกเข้ากับก้อนหินบนหน้าผาในที่สุดส่งผลให้หลังของเธอได้ความเจ็บปวดแสนสาหัส เกือบจะทำให้เธอหมดสติไปแต่เธอก็ยังคง