บทที่ 387

เมื่อเห็นการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของทั้งสองคน สีหน้าประหลาดใจก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่สิ้นหวังของหนิงชิงเสว่

เฒ่าอสรพิษขมวดคิ้วและคว้าหนิงชิงเสว่ด้วยมือเดียว ถอยกลับอย่างรวดเร็วกว่าสิบเมตรในทันที

"ปัง!"

ในขณะนั้น เยว่ฟู่หลงก็ร่อนลงบนพื้นอย่างมั่นคง

นับตั้งแต่หนิงชิงเสว่ลงมาข้างล่างนี้ พวกเขาก็รออยู่ด้านบนอย่างใจจดใจจ่อ และรู้สึกจุกอยู่ในอก

หลังจากลังเลอยู่พักหนึ่ง ในที่สุดพวกเขาก็ทนไม่ไหวอีกต่อไปและรีบลงมาช่วยเหลือ

เขามองเฒ่าอสรพิษแล้วพูดว่า "ยัยแก่ ปล่อยคุณหนูหนิงไปซะ"

“แล้วถ้าหญิงชราไม่ปล่อยเธอล่ะ?” เฒ่าอสรพิษเยาะเย้ยอย่างน่ากลัว

“แกก็จะทำให้ฉันขุ่นเคือง”

สายตาของเยว่ฟู่หลงมืดลง และเขาก็เริ่มโจมตีเธอ

ท่าร่างของเขาราวกับเสือ ก้าวออกมาในก้าวเดียว ในขณะที่มือขวาของเขาราวกับกรงเล็บแหลมคม พุ่งตรงไปที่แขนของเฒ่าอสรพิษที่จับหนิงชิงเสว่เอาไว้

"ไม่เจียมตัว!"

เฒ่าอสรพิษสูดจมูกอย่างเย็นชา มือขวาที่เหี่ยวเฉาของเธอก็พุ่งออกไปทางเยว่ฟู่หลง

เยว่ฟู่หลงรีบเปลี่ยนกรงเล็บเป็นฝ่ามือและปะทะกับเธออย่างดุเดือด

"ปัง!"

ด้วยการฟาดฝ่ามือเพียงครั้งเดียว ร่างของเยว่ฟู่หลงก็กระเด็นไปเป็นระยะทางกว่าสิ