All Chapters of แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ: Chapter 291 - Chapter 300

เพียะ!หานตงถิงได้แต่มองดูปืนที่อยู่ในมือของตัวเองถูกเตะลอยกระเด็นออกไปวินาทีต่อมาเซียวเป่ยก็มาอยู่ที่ตรงหน้าของเขา แสยะยิ้มอย่างเย็นชา และคว้าศีรษะของเขาเอาไว้ จากนั้นก็กดลงอย่างแรง!พลั่ก!ใบหน้าของหานตงถิง กระแทกเข้ากับโต๊ะกาแฟหินอ่อนจนแตกกระจุยเลือดพุ่งกระฉูดออกมา!หานตงถิงพลิกกลิ้งลงไปกองกับพื้นในทันที เขาเอามือกุมใบหน้าเอาไว้ แล้วร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด“โอ๊ยโอ๊ยโอ๊ย! เซียวเป่ย ฉันเป็นถึงนายน้อยของตระกูลหานเลยนะเว้ย ฉันจะไม่ปล่อยแกไปแน่!” หานตงถิงตะโกนสีหน้าของเซียวเป่ยเคร่งขรึมลง และกล่าวอย่างเย็นชาว่า: “งั้นเหรอ?”“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ถ้าอย่างนั้นฉันจะให้แกเป็นขันทีไปตลอดชีวิตเลยก็แล้วกัน!”พูดจบ เซียวเป่ยยกเท้าขึ้น แล้วเหยียบไปที่เป้าของหานตงถิง ทันใดนั้นความเจ็บปวดก็ได้ระเบิดออกมา!หานตงถิงส่งเสียงโอดครวญออกมาอย่างน่าสมเพชในทันที ดวงตาเบิกกว้าง และมองดูเป้าของตัวเองถูกบดขยี้อย่างน่าเหลือเชื่อ!กระจู๋ผลิตทายาทของตัวเองนั้น ได้ถูกเซียวเป่ยเหยียบจนแหลกไปหมดแล้ววินาทีต่อมา หานตงถิงก็ได้กุมเป้าเอาไว้ กลิ้งไปมาอยู่บนพื้น ส่งเสียงโอดครวญออกมาอย่างเวทนาสาหัสไม่

“ไม่ค่ะ! เป็นไปไม่ได้ เซียวเป่ยไม่ใช่คนแบบนั้น ฉันจำได้ชัดเจนว่า เป็นหานตงถิงที่ต้องการจะลวนลามฉัน จากนั้น ดูเหมือนว่าจะมีคนบุกรุกเข้ามา แล้วช่วยฉันเอาไว้…”ซูหว่านตบศีรษะของตนเอง แล้วพยายามรื้อฟื้นความทรงจำแต่ว่า เธอปวดศีรษะเอามากๆ และจำอะไรได้ไม่ชัดเจน“ลูกแม่ มาถึงตอนนี้แล้ว ลูกยังช่วยพูดแทนไอ้สารเลวนั่นอีกเหรอ ลูกเลอะเลือนไปแล้วหรือยังไง?”“แม่จะบอกลูกให้นะว่า ตอนนี้เซียวเป่ย ไม่เพียงแต่ทำให้ลูกแปดเปื้อนเท่านั้น ยังทุบตีนายน้อยหานจนได้รับบาดเจ็บสาหัสอีกด้วย!”“หากตระกูลหานเอาเรื่องขึ้นมา ตระกูลซูของพวกเราจะต้องแย่แน่ๆ”หยางเหม่ยหลันกล่าวอย่างร้อนใจซูหว่านรีบส่ายหัว แล้วกล่าวว่า: “ไม่ ไม่ใช่ เซียวเป่ยไม่ได้ลวนลามฉัน หานตงถิงต่างหากที่ต้องการจะลวนลามฉัน เซียวเป่ยลงมือเพราะช่วยฉันเอาไว้แน่ๆ”“เหลวไหล! ผมว่า พอเซียวเป่ยรู้ว่าพี่จะเจรจาธุรกิจอยู่กับนายน้อยหาน ก็เลยรู้สึกอิจฉา ดังนั้นจึงตั้งใจมาที่นี่เพื่อทำร้ายคน! เพื่อขัดขวางไม่ให้พี่คุยธุรกิจกับนายน้อยหานได้สำเร็จอย่างแน่นอน!”ซูเทียนห้าวตะโกนคำพูดแต่ละประโยค ของหยางเหม่ยหลันกับซูเทียนห้าว ทำให้ซูหว่านรู้สึกสับสนวุ่นวาย

หลี่เซียวลี่รีบพูดขึ้นว่า: “ประธานหานคะ คนที่ทำร้ายจนทำให้คุณชายหานต้องบาดเจ็บพิการแบบนี้ก็คือคนเลวที่มีชื่อว่าเซียวเป่ยค่ะ! เรื่องนี้ ตั้งแต่ต้นจนจบมันไม่เกี่ยวกับประธานซูและตระกูลซูของพวกเราเลยนะคะ”“ถ้าหากว่าประธานหานต้องการจะแก้แค้นให้กับคุณชายหานล่ะก็ ก็ไปหาเขาได้เลย”หลี่เซียวลี่ปัดความรับผิดชอบทั้งหมดให้กับเซียวเป่ยแต่อย่างไรก็ตาม เธอกลับไม่ได้สังเกตว่าสีหน้าของหานเทียนซานดูจริงจังและสับสนเป็นอย่างมาก“ผมรู้แล้วล่ะ เดี๋ยวเรื่องนี้ผมจะจัดการเอง พวกคุณออกไปก่อนเถอะ”หานเทียนซานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ส่งสัญญาณให้ลูกน้องมาส่งแขกหลี่เซียวลี่อึ้งไปชั่วครู่หนึ่ง เหมือนยังอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เธอกลับถูกไล่ออกไปจากห้องคนไข้“เลขาหลี่ ตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น? ทำไมรู้สึกว่าสีหน้าของประธานหานดูเคร่งเครียดมากเลยล่ะ?”ที่หน้าประตูห้องคนไข้ หยางเหม่ยหลันถามด้วยความสงสัย“คุณแม่ หนูก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติเหมือนกันค่ะ”“ตามหลักแล้ว หานตงถิงถูกทำร้ายจนสภาพกลายเป็นแบบนี้ แล้วยังพิการอีกด้วย เขาไม่สามารถเป็นทายาทสืบทอดตระกูลหานได้ หานเทียนซานควรจะโมโหจนบ้าคลั่ง แทบจะรอไม่ไหวที่จะไ

หลังจากพูดจบ กู้โย่เสวี่ยก็หลับตา รอคอยเซียวเป่ยดวงตาคู่นั้น วันนี้คุณก็สามารถกลืนกินรูปร่างของฉันได้เลยเมื่อมองดูกู้โย่เสวี่ยที่ทำหน้าเย้ายวนใจยืนอยู่ตรงหน้าเขา เซียวเป่ยก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกคอแห้งขึ้นมาผู้หญิงหน้าตาดีน่าหลงใหลขนาดนี้ เป็นชายคนไหนก็คงจะอดใจไม่ได้หรอก“เอ่อ คุณหนูกู้ครับ ปากคุณไม่สบายเหรอครับ? ไหน ผมขอดูหน่อยสิ?”เซียวเป่ยกระแอ่มสองครั้งแล้วพูดขึ้นมาจู่ๆบรรยากาศก็พังทลายลงกู้โย่เสวี่ยจ้องมองไปที่เซียวเป่ยด้วยความโกรธ กระทืบเท้าแล้วตะโกนออกมาว่า: “คุณนี่เป็นผู้ชายซื่อบื้อจริงๆเลย! จูบฉัน จูบฉันสิ!”กู้โย่เสวี่ยโกรธมากจนเธออยากจะจูบเขาอย่างรุนแรงแต่ว่าถ้าหากทำแบบนั้น ก็จะสูญเสียความเป็นตัวตนของเธอเองอีกมุมปากของเซียวเป่ยกระตุกขึ้นพร้อมกับพูดขึ้นว่า: “คุณหนูกู้ ทำแบบนี้ไม่ดีมั้งครับ?”“ช่างมันเถอะ ขี้เกียจจะคุยกับคุณแล้ว ตั้งแต่นี้ไป คุณหมดโอกาสแล้ว!” กู้โย่เสวี่ยพูดด้วยความโกรธเซียวเป่ยก็ถอนหายใจเช่นกันโอกาสแบบนี้ มีให้มันน้อยๆหน่อยจะดีกว่า“จริงสิ ครั้งที่แล้วที่คุยกับคุณ คุณคิดยังไงกับการเป็นหัวหน้าแพทย์ประจำตระกูลกู้คะ คุณคิดไปถึงไนแล้วบ้าง?” กู้

ซุนอี้เอามือลูบไปที่หน้าอกของตัวเอง จิบชาเบาๆเพื่อสงบสติอารมณ์“เซียวเป่ย พวกเราเจอกันอีกแล้วนะ”ในขณะเดียวกัน ไป๋วั่งชวนก็หันไปมองเซียวเป่ยพร้อมกับแสยะยิ้มให้เขาโดยเฉพาะสายตาที่จ้องมองเซียวเป่ยคู่นั้น มองดูเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยความรังเกียจและการดูถูกอย่างชัดเจนครั้งที่แล้ว งานปาร์ตี้วันเกิดของกู้โย่เสวี่ย ฉากที่ทำร้ายตัวเขา ชาตินี้ไป๋วั่งชวนจะไม่มีวันลืมเลย!ที่จริงก็อยากจะหาโอกาสสั่งสอนเขาสักหน่อยไม่คิดว่าจะบังเอิญขนาดนี้พระเจ้ามอบโอกาสนี้ให้เขาแล้วจริงๆ“คุณชายรองไป๋ อาการบาดเจ็บของคุณหายดีแล้วเหรอครับ?” เซียวเป่ยถามด้วยรอยยิ้มจางๆเมื่อได้ยินประโยคนี้ ใบหน้าของไป๋วั่งชวนก็เปลี่ยนไปในทันที ความโกรธก็พุ่งพล่านอยู่ภายในใจ!ไอ้หมอนี่มันจงใจชัดๆ!“คุณยังกล้าถามอีกเหรอ? ผมบอกได้เลยว่าคุณนี่มันบ้าระห่ำจริงๆเลยนะ!” ไป๋วั่งชวนทำสีหน้าเย็นชาพร้อมกับตะโกนออกมาเซียวเป่ยยิ้ม ทำสีหน้านิ่งเงียบโดยไม่เกรงกลัวอะไรสิ่งนี้ทำให้ไป๋วั่งชวนแทบคลั่ง!เซียวเป่ย วันนี้ ถือซะว่าเห็นแก่หน้าของโย่เสวี่ย คุกเข่าขอโทษผมซะ ผมจะถือว่าเรื่องในวันนั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้นไป๋วั่งชวนข่มขู่“ห้