All Chapters of แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ: Chapter 281 - Chapter 290

ในเวลานี้ ในห้องโถงเซียงเสวี่ยไห่เฉาปิงได้พาลูกน้องใต้อาณัติ ยืนอย่างเงียบ ๆ“ผู้อำนวยการครับ คุณว่า ต้องการรายงานเรื่องนี้ให้กับท่านประธานหานทราบจริงๆเหรอครับ?” ลูกน้องรู้สึกกังวลในใจเล็กน้อยเฉาปิงกล่าวว่า: “นี่เป็นเรื่องใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาบริษัท หากพวกเราสามารถเอาเป่ยเสวี่ยมาส์กมาได้ ตำแหน่งผู้จัดการทั่วไปของแผนกการตลาด ก็จะต้องเป็นของฉันอย่างแน่นอน”“พอถึงในตอนนั้น ตำแหน่งผู้อำนวยการแผนกที่แปด จะต้องเป็นแกที่รับผิดชอบ”เมื่อได้ยินเช่นนี้แล้วนั้น ลูกน้องก็ตื่นเต้นเอาไม่น้อย และกล่าวประจบประแจงด้วยรอยยิ้มว่า: “ถ้าอย่างนั้นก็ต้องขอบคุณผู้จัดการเฉามากๆเลยนะครับ นับจากนี้ไป เพื่อคุณเฉาแล้ว จะให้ผมบุกน้ำลุยไฟ ผมก็ยอมทั้งนั้น!”“ฮ่าฮ่าฮ่า!”เฉาปิงหัวเราะออกมาเสียงดัง และตบไหล่ลูกน้อง เขารู้สึกเบิกบานใจเป็นอย่างมากการเรียกว่าผู้จัดการในครั้งนี้ ทำให้เขารู้สึกสบายใจจริงๆทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นพอมาดูหมายเลขผู้ที่โทรมาแล้ว เฉาปิงก็รีบรับสายในทันที เขารีบพยักหน้าแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม: “นายน้อย ท่านมีอะไรจะกำชับผมงั้นหรอครับ?”ในสายมีเสียงเกรี้ยวกราดเสียงหนึ่งด

ซูหว่านหันศีรษะกลับไป ก็เห็นว่าเซียวเป่ยกำลังพูดคุยกับกู้โย่เสวี่ยอย่างสนุกสนานจะเห็นได้ชัดว่า เซียวเป่ยมีความสุขมาก ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มคิ้วที่สวยของซูหว่านขมวดกัน สีหน้าดูแย่ลงเล็กน้อยในช่วงสองปีที่ผ่านมา นับตั้งแต่ชีวิตสมรสของทั้งสองคนแตกร้าว นี่น่าจะเป็นตอนที่เซียวเป่ยหัวเราะได้อย่างมีความสุขที่สุดแล้วล่ะขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น สายตาที่ซูหว่านมองไปที่กู้โย่เสวี่ย ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเกลียดชังเล็กน้อยตอนที่อยู่กับเธอ มีความสุขมากขนาดนั้นเลยเหรอ?พอหลี่เซียวลี่เห็นเซียวเป่ยพูดคุยสนุกสนานกับกู้โย่เสวี่ยเป็นธรรมดา จึงกระทืบเท้าแล้วพูดอย่างไม่พอใจว่า: “ ไอ้สารเลวคนนี้ นึกไม่ถึงว่าจะอยู่กับคุณหนูตระกูลกู้ได้อย่างมีความสุขขนาดนี้”“ประธานซู คุณเห็นหรือยังว่า เซียวเป่ยผู้ชายคนนี้ เป็นแค่ผู้ชายห่วยแตกคนหนึ่งก็เท่านั้น!”“เพิ่งผ่านมาได้ไม่นาน ก็สวีทกับคุณหนูตระกูลกู้ขนาดนี้แล้ว ก่อนหน้านี้ยังจะมาบอกว่าตัวเองไม่ได้สนใจคุณหนูกู้คนนั้นอยู่เลย ตอนนี้มาคิดดูแล้ว ล้วนเป็นคำโกหกที่ใช้หลอกลวงคุณทั้งนั้นเลยนะค!”ซูหว่านขมวดคิ้ว และถอนหายใจ“ประธานซูคะ พวกเราไม่เข้าไปเหรอคะ? ไปซักถาม

เซียวเป่ยกลอกตาใส่กู้โย่เสวี่ย และมองไปที่ซูหว่าน พร้อมอธิบายว่า: “คุณอย่าเข้าใจอะไรผิดนะ เธอกำลังล้อเล่นอยู่”“เหอะๆ ประธานเซียว ไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรให้ฉันฟังทั้งนั้นล่ะค่ะ นี่คือชีวิตส่วนตัวของคุณ คุณอยากจะเป็นสามีของใครก็เชิญเลยตามสบาย มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน”ซูหว่านตอบอย่างเย็นชา และแสดงสีหน้าออกมาได้เฉยเมยมากสีหน้าของเซียวเป่ยก็ได้เปลี่ยนไป แต่ก็ไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเติมอีกในเมื่อเข้าใจผิดแล้ว งั้นก็ปล่อยให้เข้าใจผิดต่อไปเถอะยังไงซะ ก็มีความเข้าใจผิดมากมายระหว่างพวกเขาอยู่แล้วจากนั้นเซียวเป่ยก็นั่งลงทันที กู้โย่เสวี่ยก็กะพริบตาหวานใส่เขา จงใจแสดงท่าทางที่ใกล้ชิดสนิทสนมต่อหน้าซูหว่าน แล้วโน้มตัวไปกระซิบว่า:“คุณเซียว คุณไม่โกรธใช่ไหมคะ? ฉันก็แค่อยากระบายความโกรธของคุณก็เท่านั้นเอง”“ไม่ได้โกรธ”เซียวเป่ยตอบอย่างจนใจ แล้วตามด้วยถอนหายใจออกมาซูหว่านที่อยู่ฝั่งตรงข้ามเห็นเซียวเป่ยกับกู้โย่เสวี่ยกระซิบกระซาบกันต่อหน้าตัวเอง ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟในทันที แต่ก็ยังระงับความโกรธที่อยู่ในใจเอาไว้ได้ เธอลุกขึ้น และกล่าวอย่างเย็นชาว่า: “ในเมื่อประธานเซียวกับคุณหนูกู้มีเรื่องส่วนต

ซูหว่านขมวดคิ้วเล็กน้อย และมีความลังเลเป็นอย่างมากหานตงถิงก็ไม่ได้รีบร้อน จึงขึ้นรถไปก่อน และนั่งรออยู่ในรถ“ประธานซู ทำไมยังไม่ขึ้นรถอีกล่ะครับ?” หานตงถิงกล่าวถามด้วยรอยยิ้มซูหว่านถอนหายใจ และสุดท้ายก็ได้เข้าไปในรถพอปิดประตูรถแล้ว รถก็หายไปพร้อมกับฝุ่นที่ลอยคละคลุ้งหานตงถิงนั่งอยู่ในรถด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มตาหยี พินิจมองซูหว่านที่อยู่ข้างกายช่างมีรูปร่างที่ยอดเยี่ยมมากจริงๆ โดยเฉพาะขาอันเรียวยาวขาวราวกับหิมะคู่นั้น แล้วก็เอวบางๆนั่นอีก มันกระตุ้นความปรารถนาอันป่าเถื่อนของหานตงถิงได้เป็นอย่างมากคืนนี้ ฉันจะเล่นสนุกกับผู้หญิงคนนี้ให้เต็มที่ไปเลย!“ประธานซู ผมเคยได้ยินมาว่า คุณกับสามีหย่ากันแล้วเหรอครับ?” จู่ๆหานตงถิงเอ่ยปากถามซูหว่านไม่ได้ปิดบังอะไร พยักหน้าแล้วกล่าวว่า: “ใช่ค่ะ แต่ว่า ชีวิตส่วนตัวของฉัน ไม่น่าจะเกี่ยวข้องอะไรกับนายน้อยหานนะคะ?”หานตงถิงยิ้ม และกล่าวว่า“ประธานซูอย่าได้ถือสาเลยครับ ผมก็แค่ถามไปเฉยๆ”“คนสวยมากๆอย่างประธานซู แถมยังเป็นซีอีโอหญิงมูลค่าพันล้าน ผมไม่รู้จริงๆว่าสามีของคุณยอมหย่ากับคุณได้ยังไง”“ถ้าผมแต่งงานกับคุณ ผมคงจะปรนเปรอทะนุถนอ

หานเทียนซานมึนงงเป็นอย่างยิ่ง หลังจากสอบถาม และรู้เรื่องราวทั้งหมดแล้ว ก็ตกใจมากจนหน้าสั่นเทา!แย่แล้ว แย่แล้ว!ให้ตายเถอะไอ้ลูกสารเลว กล้าดียังไงถึงทำแบบนี้!นั่นคือผู้หญิงของท่านปรมาจารย์เซียวเลยนะ!หานเทียนซานรู้สึกร้อนใจ รีบควักโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วโทรหาหานตงถิงแต่ว่า ไม่มีใครรับสาย!“ปรมาจารย์เซียว ท่านอย่าเพิ่งหุนหันพลันแล่นนะครับ ผมจะลองอีกครั้งหนึ่ง”หานเทียนซานร้อนอกร้อนใจเป็นอย่างมากโทรติดต่อกันหลายสิบสาย แต่ก็กลับไม่มีใครรับสายเลยส่งข้อความไปหลายสิบข้อความ แต่ก็ไม่มีใครตอบกลับ“ไอ้สารเลวนี่!กำลังจะทำให้ตระกูลหานพินาศ!”หานเทียนซานร้อนใจดั่งไฟสุมเซียวเป่ยอดรนทนรอไม่ไหวอีกต่อไป ตะโกนอย่างเย็นชาไปว่า: “หานเทียนซาน ผมไม่สนว่าคุณจะคิดหาวิธีไหน ถ้าซูหว่านได้รับอันตรายแม้แต่เพียงเล็บเล็กน้อย ตระกูลหานของพวกคุณ จะกลายเป็นประวัติศาสตร์ของเจียงจง!”“ครับ ครับ ครับ……”หานเทียนซานตอบอย่างตะกุกตะกัก จากนั้นก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วโทรหาคนขับรถที่อยู่ข้างกายของหานตงถิงพอต่อสายติด หานเทียนซานก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และรีบตะโกนทันทีว่า: “ไอ้สารเลวนั่นอยู่ที่ไหน!”“ปร