บทที่ 291

“ใครวะ?”

หานตงถิงตกใจ และหันกลับไปมองทันที

ก็เห็นว่าร่างหนึ่งที่มีจิตสังหารแพร่กระจายออกมาอย่างท่วมท้น ราวกับราชาปีศาจแห่งนรก กำลังพุ่งเข้ามาหา!

วินาทีต่อมา ร่างนั้นก็รีบวิ่งไปที่ตรงหน้าหานตงถิง เขาถึงมองเห็นคนที่มาได้อย่างชัดเจน

“เป็นแกนี่เอง เซียวเป่ย!”

หานตงถิงอุทานออกมา

แต่ว่า เขายังไม่ทันได้ตอบสนอง เซียวเป่ยก็ลงมือ คว้าผมของเขาเอาไว้ แล้วเหวี่ยงเขาลอยกระเด็นออกไป ชนโต๊ะเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆดังโครม แล้วกระแทกลงบนพื้น ไถลห่างออกไปหลายเมตร

ในขณะนี้ บนเตียง จิตรู้สำนึกของซูหว่าน ก็ได้เลือนลางไปหมดแล้ว

จึงทำให้มองเห็นร่างที่อยู่ตรงหน้า ได้ไม่ชัดเจนนัก

เธอรู้สึกอย่างคลุมเครือว่า มีร่างหนึ่งเข้ามาใกล้ จึงยกมือขึ้นผลักอีกฝ่ายออกไปตามสัญชาตญาณ

แต่ว่า สิ่งที่ตามมาก็คือผ้าห่มอุ่นๆผืนหนึ่ง ปกคลุมไปที่ร่างกายของเธอ

วินาทีต่อมา ซูหว่านก็ได้หมดสติไป

เซียวเป่ยมองไปที่ซูหว่านที่หมดสติอยู่ตรงหน้า ขมวดคิ้วเล็กน้อย ยกมือขึ้น และเจาะเข็มเงินสองสามเข็มเข้าไป เพื่อควบคุมฤทธิ์ยาในร่างกายของซูหว่านเอาไว้ชั่วคราว

จากนั้น เขาก็เผยนัยน์ตาที่เย็นชาออกมา หันหลังกลับ และมองไปที่หานตงถิงที่กำลังคลานข