All Chapters of บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน: Chapter 71 - Chapter 80

　　ทักษะของเหวินเหยียนโจวดีกว่าโค้ช พาเธอวิ่งร่อนบนทะเล โหลวฉางเยว่ถูกน้ำทะเลที่สาดเข้ามาจนลืมตาไม่ขึ้น เลือดในตัวพุ่งพรวด　　　“สนุกไหม?”　　　　เหวินเหยียนโจวเห็นเธอตื่นเต้นจนหูแดง ลูกกระเดือกขยับเล็กน้อย ก้มหัวลง กัดที่คอของเธอ　　　โหลวฉางเยว่หดคอโดยสัญชาตญาณ ตอนนี้เธอตื่นเต้นมาก หัวใจเต้นแรง ไม่มีเวลามาสนใจการกระทำของเขา และไม่ได้ตอบเขา　　　แต่สนุกจริง ๆ　　　　สนุกมาก ๆ　　　　จนกระทั่งเธอพบว่าตัวเองและชื่นชอบความหวาดเสียวที่จิตแทบจะหลุดจากร่างแบบนี้ วินาทีนั้นในสมองเธอไม่ได้คิดอะไร ตั้งแต่หัวจรดเท้ามีแค่ประโยคเดียว　　　สนุก　　　　เหวินเหยียนโจวถาม “ให้เพิ่มความเร็วอีกหน่อยไหม?”　　　　ดวงตาของโหลวฉางเยว่เป็นประกาย “เพิ่มความเร็วได้อีกเหรอ?”　　　เหวินเหยียนโจวยิ้มมุมปาก บิดคันเร่ง ทำความเร็วไปอีกหนึ่งขั้น ครั้งนี้ทำให้ผู้คนที่เล่นเจ็ตสกีกระเด็นไปไกล ๆ　　　　　ทะเลที่ไร้ขอบเขต โอบล้อมความสนุกทุกอย่าง โหลวฉางเยว่กลั้นไม่ได้อีกต่อไป ตะโกนกรี๊ดออกมา “อ้า”　　　　เหวินเหยียนโจวแค่หัวเราะ ดูเหมือนมีความรู้สึกที่ปลดปล่อย　　　　พวกเขาเล่นไปชั่วโมงกว่า ๆ จึงกลับขึ้นเรือ โหลวฉางเยว่ขาอ่อน ยืนไม่นิ่ง　　　　เหวินเหยียนโจวจ

สายตาเหวินเหยียนโจวเหมือนมีความหมายอื่น ๆ แต่ครั้งนี้โหลวฉางเยว่ หนึ่งคือปวดหัวไม่สบาย สองคือรู้สึกหนักใจ ไม่มีอารมณ์ไปอยากรู้เขาไม่อยากไล่เสิ่นเมี่ยวเมี่ยวออก เธอก็พูดอะไรไม่ได้มากสุดก็คือใบ้ให้กับเสิ่นซู่ชิน ให้เขาไปเตือนน้องสาวเขา อยากใส่ความรู้สึกให้กับเหวินเหยียนโจวมากเกินไป เหวินเหยียนโจวกลับพูดอย่างตั้งใจ “คุณเป็นหัวหน้าเลขา พวกเธอเป็นลูกน้องคุณ ถ้าคุณคิดว่าไม่เหมาะสม อยากไล่พวกเธอออก ก็ไล่พวกเธอออกซะ เรื่องแค่นี้ ไม่ต้องถามผม”　ความหมายนี้ก็คือ ยอมไล่เสิ่นเมี่ยวเมี่ยวออกงั้นเหรอ?เหวินเหยียนโจวมักจะเป็นแบบนี้ ทำให้คนคาดเดาไม่ได้เลยว่าเขาคิดอะไรอยู่กันแน่?เสิ่นเมี่ยวเมี่ยวพูดถูก คนอย่างเขา ทำให้คนอยากครอบครอง อยากเห็นใจจริงของเขาเป็นยังไงแต่โหลวฉางเยว่เคยลอง ล้มเหลวอย่างมาก ตอนนี้ไม่กล้าไปโหยหาความรักของเขาแล้วขอแค่เขายอมกลัวตัวเองไปอย่างสงบ ๆ ก็พอเหวินเหยียนโจวลุกขึ้นเดอนไปตรงหน้าเธอ โหลวฉางเยว่เงยหน้าโดยสัญชาตญาณ และเขาก็จับคางเธอ“สกุลเสิ่นกรุ๊ป กับพวกเราปี๋หยุน มีธุรกิจอุตสาหกรรมประเภทเดียวกัน และเป็นคู่แข่ง คงไม่ต้องให้ผมสอนเหตุผลกับเลขาโหลวใช่ไหมครับ? รักษ

เปลี่ยนหรือไม่เปลี่ยนอยู่ที่การตัดสินของเหวินเหยียนโจวเหวินเหยียนโจวน้ำเสียงนิ่งเฉย “ประธานหลิวรู้เรื่องนี้ดีนี่ครับ?”“แน่นอนครับ ผู้หญิงที่ถูกผมสั่งสอน พูดแบบไม่อวยเลย ไม่ถึงร้อย ก็แปดสิบ” ประธานหลิวมั่นใจเหวินเหยียนโจวยิ้มมุมปาก “ถึงว่าได้มีเด็กขนาดนี้ คิดว่าเด็กกว่านี้ ประธานหลิวก็เคยมาแล้วใช่ไหมครับ?”ประธานหลิวทำปากจุ ๆ แกล้งทำท่าทางขี้กลัว แต่จริง ๆ แล้วเขาไม่กลัวเลยสักนิด ยิ้มได้เล่ห์แหลมมาก ราวกับคนที่ตั้งกฎขึ้นมาเป็นตัวตลก“นี่คือพูดในที่สาธารณะไม่ได้ ไม่ได้ยินพวกเขาพูดเหรอครับ ยังไงนั่นก็ผิดกฎนะครับ ฮ่า ๆ”โหลวฉางเยว่ฟังต่อไปไม่ไหว ลุกขึ้นทันที แต่ถูกเหวินเหยียนโจวกดมือไว้เขาไม่ให้เธอไปประธานหลิวนำเก้าอี้เข้าใกล้เหวินเหยียนโจว “แต่ว่า ถ้าประธานเหวินมีความสนใจในด้านนี้ ผมก็สามารถแนะนำช่องทางให้ประธานเหวินได้นะครับ”สายตาเหวินเหยียนโจวมองเขาอย่างนิ่งเฉย ประธานหลิวคิดว่ามีความสนใจ เขาใกล้เขาอีกหน่อย ยิ้มและพูดว่าเอาอะไร แต่ไม่คิดเลยว่า วินาทีต่อมา เหวินเหยียนโจวนำไวน์สาดใส่หน้าเขา“โอ้ย!”เหวินเหยียนโจวหยิบผ้าเช็ดหน้าผ้าไหมออกมาเช็ดมือ ภายใต้สายตาที่ตะลึงของประธา

พนักงานเสิร์ฟนำกาแฟมาให้พวกเขาเหวินเหยียนโจวยกมือขึ้นแล้วหยิบที่หนีบเล็ก ๆ หยิบน้ำตาลก้อนเล็กแล้วทิ้งลงไปในกาแฟ เสียงดังปุ๋ม ผิวน้ำที่สงบนิ่งก็กระเพื่อมทันทีเขาคนมันเบา ๆ ด้วยช้อนกาแฟแขนเสื้อของชุดสูทถูกพับขึ้นเล็กน้อย เผยให้เห็นนาฬิกาด้วยหน้าปัดมาลาไคต์ ซึ่งดูเรียบง่ายและล้ำค่าเขาหรี่ตาลง ไม่สามารถมองเห็นอารมณ์ในดวงตาได้ชัดเจน "โปรเจ็กต์เมืองเก่าเป็นโปรเจ็กต์ที่ดีมาก ไม่เพียงแต่เราสนใจเท่านั้น แต่บริษัทลงทุนเฉิงซื่อกรุ๊ปก็สนใจเช่นกัน"เสิ่นไหชินพูดอย่างใจเย็น "ดังนั้นการถอนตัวของเสิ่นซื่อกรุ๊ป จะทำให้ปี๋หยุนกรุ๊ปมีโอกาสชนะมากขึ้น"เหวินเหยียนโจวปล่อยช้อนกาแฟ เงยหน้าขึ้น สายตาสงบ "คุณเสิ่นเปลี่ยนเงื่อนไขใหม่เถอะ"ไม่ต้องพูดถึงการหยุดชั่วคราวเล็กน้อยของเสิ่นไหชิน แม้แต่โหลวฉางเยว่ที่ซ่อนตัวอยู่ในร้านกาแฟก็ตกตะลึงเช่นกันเขา...ปฏิเสธเหรอ?ปฏิเสธที่จะใช้เธอแลกเปลี่ยน?โหลวฉางเยว่เม้มริมฝีปากของเธอ"เงื่อนไขนี้ คุณเหวินยอมรับได้ยากเหรอ?" เสิ่นไหชินถาม "หรือว่า คุณเหวินมีโปรเจ็กต์อื่นที่ต้องการมากกว่า ต้องการ 'ใช้งาน' เลขาโหลว"เหวินเหยียนโจวไม่ตอบ "คุณเสิ่นก็จะเข้าร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำ

ขณะนี้ เจ้าภาพก็เข้ามาทักทาย "เหยียนโจว!"เหวินเหยียนโจวยิ้มและกระซิบกับโหลวฉางเยว่ "อีกเดี๋ยวงานเต้นรำเริ่มขึ้น คุณเดินไปทางซ้ายมือ ผมจะดึงคุณไว้"ทำไมต้องไปทางซ้าย? โหลวฉางเยว่ไม่รู้ว่าทำไม แต่ชายวัยกลางคนก็มาหาพวกเขาแล้ว ดังนั้นเธอจึงได้แต่กลืนสิ่งที่เธอต้องการจะถามเท่านั้น"คุณลุง" เหวินเหยียนโจวพยักหน้าชายผู้นี้อายุเกือบหกสิบปี และมีท่าทางที่เป็นมิตร "นายนะนาย ทุกคนมาที่นี่เพียงเพื่อความสนุกสนาน และมีเพียงความเป็นมิตรเท่านั้นที่จะทำให้นายหาเงินได้ นายกลับดีทำให้คนอื่นกลัวจนหนีไป"คำพูดของเขาดูเหมือนจะกล่าวโทษ แต่จริง ๆ แล้วน้ำเสียงของเขาดูแซวเล่นมากกว่า เห็นได้ชัดว่าเขาชื่นชมเหวินเหยียนโจวผู้เป็นรุ่นน้องเหวินเหยียนโจวก็ดูสนิทกับเขามาก โหลวฉางเยว่ไม่เคยเห็นเขาพูดแบบนี้กับผู้ใหญ่คนไหน รวมทั้งพ่อของเขา"คุณลุงโทษผมเหรอครับ ผมกำจัดแกะดำแทนคุณลุงอย่างชัดเจน เพื่อไม่ให้เศษซากแบบนั้นทำให้เรือของท่านมัวหมอง""นายมีเหตุผลเสมอ!" บอสซางระเบิดเสียงหัวเราะ "แต่ฉันจะโทษนายเพราะคนนอกได้จริง ๆ เหรอ? นายถือว่าเป็นลูกชายฉันครึ่งหนึ่ง ยังไงฉันก็ต้องเห็นแก่คนในครอบครัว!"โหลวฉางเยว่คิดกับตัวเองลูกช