บททั้งหมดของ บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน: บทที่ 1 - บทที่ 10

จนถึงกระทั่งทำการผ่าตัดขูดมดลูกเสร็จจนโดนเข็นออกมาจากห้องผ่าตัด โหลวฉางเยว่ยังไม่ได้สติคืนจากการท้องโดยไม่คาดคิดและยังแท้งโดยไม่คาดคิดพยาบาลเข็นเธอกลับไปที่วอร์ดผู้ป่วยเพื่อลงทะเบียนเข้ารับการรักษา “โหลวฉางเยว่ เตียง 1703 ญาติของคุณอยู่ไหมคะ?”โหลวฉางเยว่มองดูเพดานสีขาวสะอาด การมองเห็นเลือนลางและเธอไม่ได้ยินเสียงพูดของพยาบาลพยาบาลพูดซ้ำอีกครั้ง “โหลวฉางเยว่ ญาติของคุณล่ะคะ?”พยาบาลอีกคนหนึ่งที่กำลังจัดขวดยาอยู่รีบหันกลับมาบอกว่า “ส่งให้ฉันเถอะ ฉันกรอกเองค่ะ ตอนที่รถฉุกเฉินส่งตัวมา เธอเอาบัตรประชาชนกับบัตรธนาคารให้ฉันแล้วบอกว่าลงทะเบียนกับหักเงินได้เลย เธอไม่มี……”ริมฝีปากของโหลวฉางเยว่ขยับเล็กน้อยเพื่อพูดต่อคำของพยาบาล“ฉันไม่มีญาติค่ะ”กลิ่นของยาฆ่าเชื้อเข้าสู่จมูกของเธอก่อนที่เธอจะค่อย ๆ ขดตัว เรื่องการสูญเสียลูกเริ่มบาดลึกลงในใจขึ้นเรื่อย ๆ เธอสูดลมหายใจเข้าก่อนจะถอนหายใจออก จากนั้นจู่ ๆ น้ำตาก็ไหลรินออกจากดวงตาของเธอเธอไม่มีลูกแล้วการผ่าตัดขูดมดลูกทำร้ายร่างกายมาก โหลวฉางเยว่นอนอยู่ที่โรงพยาบาลคนเดียวสามวันจนเข้าวันที่สี่ ในที่สุดเหวินเหยียนโจวก็โทรหาเธอ “เลขาโหลว ขา

พวกเขาไปที่ห้องอาบน้ำ ในขณะนั้นฝักบัวกำลังเปิดอยู่ ราวกับฝนตกโปรยปรายเมื่อถูกเหวินเหยียนโจวกดลง โหลวฉางเยว่ก็เกิดสำลักโดยไม่ทันระวัง ทำให้เธอเกิดนึกถึงตอนที่พวกเขาเจอกันครั้งแรกเมื่อสามปีก่อนวันนั้นเองก็เป็นวันฝนตกเดิมทีครอบครัวของเธอเปิดร้านขายของชำ ไม่ถือว่าร่ำรวยแต่ก็ไม่ขัดสน สมาชิกห้าคนของครอบครัวก็อยู่กันอย่างสงบสุขแต่ใครจะคาดคิดว่าพ่อของเธอจะถูกหลอก เขาถูกหลอกเป็นจำนวนเงินมากถึงยี่สิบห้าล้านบาท พวกเขาขายร้านขายของชำทิ้ง ขายบ้าน ขายทุกอย่างที่สามารถขายได้ในบ้าน แต่ยังขาดอีกสิบห้าล้านบาทในตอนที่จนตรอกนั้นเอง คนที่วางแผนหลอกทำให้เหตุการณ์มาถึงสุดขอบเหว จะใช้เธอขัดดอกและพ่อกับแม่ของเธอก็ตกลงเธอหนีออกมาในคืนวันฝนตก เสียงมอเตอร์ไซค์ที่ขับตามมาด้านหลังดังมาก ราวกับอสูรที่กำลังหยอกล้อเหยื่อที่อ่อนแอ เธอวิ่งจนรองเท้าหายวิ่งจนผมเผ้ากระเซิง เบื้องหน้ามีแต่ความมืดมิด มองไม่เห็นแสงแม้แต่น้อยเธอล้มลงบนพื้น มอเตอร์ไซค์หลายคันขับมาล้อมเธอเอาไว้ และในตอนที่เธอคิดว่าชีวิตของเธอจะจบลงแบบนั้น รถยนต์คันหนึ่งก็มาจอดตรงหน้าเธอเธอเงยหน้าขึ้นมองเห็นประตูรถเปิดออก รองเท้าหนังที่ขัดจนเงาเ

โหลฉางเยว่กลับไปที่บ้านเช่าเพื่อเก็บสัมภาระ“เยว่เยว่กลับมาแล้วเหรอ? ฉันยังคิดอยู่เลยนะว่าถ้าวันนี้เธอไม่กลับมาอีก ฉันจะต้องตามหาเธอกลับมา ต่อให้ฉันต้องไปหาทีละโรงพยาบาลก็เถอะ”“อือ ไม่เป็นไรแล้วล่ะ”เฉียวซีซี รูมเมทของโหลวฉางเยว่ และก็เป็นรูมเมทสมัยมหาลัยของเธอด้วย ทั้งคู่อยู่ด้วยกันมาร่วมหกเจ็ดปีแล้ว และความสัมพันธ์ของพวกเธอก็ดีมากไปนอนโรงพยาบาลอยู่หลายวัน มีแค่เธอเท่านั้นที่เป็นห่วงโหลวฉางเยว่จากใจจริง แต่ว่าโหลวฉางเยว่ไม่ได้บอกความจริงเธอ บอกแค่ตัวเองป่วยเท่านั้น และก็ไม่ให้เธอมาเยี่ยมตามหาด้วยเฉียวซีซีเปลี่ยนรองเท้าสลิปเปอร์ก่อนจะเดินมาหน้าประตูห้องของเธอ แล้วเธอก็เห็นโหลวฉางเยว่ที่นั่งพับผ้าอยู่บนพื้น“เธอจะไปดูงานต่างเมืองอีกแล้วเหรอ? เพิ่งหายป่วยก็จะไปอีกแล้ว ร่างกายเธอไหวเหรอ? อิตาเหวินเหยียนโจวผู้ชายหัวสุนัขนั่นชั่ว ทำไมถึงเลวขนาดนี้นะช้าขนาดนี้ได้ยังไงกันนะ เอาแต่ทรมานเธออยู่นั่น!”เฉียวซีซีรู้ความสัมพันธ์ของเธอกับเหวินเหยียนโจว และเธอก็ไม่ค่อยถูกชะตาเหวินเหยียนโจวมาตลอดโหลวฉางเยว่ไม่รู้ว่าเธอไปครั้งนี้ต้องใช้เวลานานแค่ไหน เธอจึงบอกความจริงไปว่า “ฉันถูกส่งไปดูงาน

ประตูห้องประชุมถูกล็อก มาเกือบหนึ่งชั่วโมง โหลวฉางเยว่ให้ทิชชู เปียกแอลกอฮอล์จำนวนหลายแผ่นเช็ดโต๊ะประชุมให้สะอาดจัดเก็บเสร็จแล้ว เธอหันหลัง เห็นเหวินเหยียนโจวกลับสู่สภาพที่เสื้อเป็นระเบียบ และเย่อหยิ่งสูงส่ง เพียงแค่ตั้งใจมอง ถึงจะเห็นความยับเล็กน้อยบนเสื้อ พิสูจน์ว่าเมื่อกี้เขาที่อดกลั้นไม่อยู่โหลวฉางเยว่หยิบเนคไท เดินเข้าไปใส่ให้เขาเหวินเหยียนโจวชินกับการปรนนิบัติของเธอ เขายกคางขึ้นเล็กน้อย จากนั้นนิ้วของโหลวฉางเยว่สอดเข้าไป ใส่ เนคไทให้เรียบร้อย กล่าวเบา ๆ "ฉันอยากกลับบริษัทหลัก"ดวงตาของเหวินเหยียนโจวหรี่ลงเล็กน้อย มองเห็นผู้หญิงเลิกคิ้ว เขากล่าวเบา ๆ “ผมพูดไว้ตั้งแต่แรกแล้ว โครงการไม่เสร็จไม่ต้องกลับบริษัทหลัก ในเมื่อตอนนี้โครงการได้สำเร็จแล้ว เธออยากกลับ ก็ ไม่มีใครห้ามเธอ”จากนั้น เหวินเหยียนโจวได้ตรวจสอบโครงการสิ้นสุดแล้ว กลับเมืองเซินเฉิน ในทีมมีโหลวเยว่ฉางเพิ่มเข้ามาอีกคนไป๋โหยวเอียงหน้าถามเหวินเหยียนโจว “ประธานเหวิน พี่ฉางเยว่กลับไปกับพวกเราได้แล้วเหรอ?”เหวินเหยียนโจวมองดูเอกสารพร้อมพยักหน้า ไป๋โหยวเผยรอยยิ้มที่ร่าเริงทันที “ดีจังเลย พี่ฉางเยว่ออกทำงานนอกสถานที่ส

โหลวฉางเยว่มีความอึดอัดและโมโห เดินไปตรงข้ามถนนซื้อยาในร้านยา　เมื่อถึงเวลาคิดเงิน เธอได้รับสายจากคุณแม่ของเหวินเหยียนโจว 　　“ฉางเยว่ ช่วงนี้เป็นไงบ้าง? ทำไมไม่กลับมาเยี่ยมที่บ้านเลย?”โหลวฉางเยว่ยิ้ม “ป้าคะ ฉันสบายดี ก่อนหน้านี้ยุ่งกับงานหน่อย ช่วงนี้จัดการงานเสร็จแล้ว สุดสัปดาห์นี้จะกลับไปเยี่ยมท่านและคุณลุงนะคะ”“ในเมื่อยุ่งเสร็จแล้ว ก็ไม่ต้องรอสุดสัปดาห์แล้ว คืนนี้เลยแล้วกัน เธอกับเหยียนโจวกลับมาบ้านทานข้าวด้วยกัน ฉันทำกับข้าวที่พวกเธอชอบกินเอง”　โหลวฉางเยว่ “ค่ะ ฉันจะบอกประธานเหวินนะคะ”คุณนายเหวินโมโหเล็กน้อย “อย่าเอาแต่เรียกประธานเหวินประธานเหวิน ดูไม่สนิทกันเลย พวกเธออยู่ด้วยกันมาหลายปีแล้ว ไม่กี่เดือนก่อนเรายังปรึกษาเรื่องแต่งงานของพวกเธออยู่เลย”“…?” โหยวฉางเยว่แทบจะทรงตัวไม่อยู่ เกือบล้มอยู่ตรงบันไดร้านขายยางานแต่ง ของพวกเขาเหรอ?ดวงตาเธอเป็นประกาย ทำไมไม่เคยนึกถึง คุณนายจู่ ๆ ก็พูดถึงเรื่องนี้คุณนายเหวินจริง ๆ แล้วไม่ใช่แม่แท้ ๆ ของเหวินเหยียนโจว แต่เป็นแม่บุญธรรม　โหลวฉานเยว่รู้คร่าว ๆ ว่า ตระกูลเหวินมีความลับที่ไม่มีใครยรู้มาก่อน เพราะเรื่องนั้น ความสัมพันธ์ขอ