บทที่ 74

สายตาเหวินเหยียนโจวเหมือนมีความหมายอื่น ๆ แต่ครั้งนี้โหลวฉางเยว่ หนึ่งคือปวดหัวไม่สบาย สองคือรู้สึกหนักใจ ไม่มีอารมณ์ไปอยากรู้

เขาไม่อยากไล่เสิ่นเมี่ยวเมี่ยวออก เธอก็พูดอะไรไม่ได้

มากสุดก็คือใบ้ให้กับเสิ่นซู่ชิน ให้เขาไปเตือนน้องสาวเขา อยากใส่ความรู้สึกให้กับเหวินเหยียนโจวมากเกินไป

เหวินเหยียนโจวกลับพูดอย่างตั้งใจ “คุณเป็นหัวหน้าเลขา พวกเธอเป็นลูกน้องคุณ ถ้าคุณคิดว่าไม่เหมาะสม อยากไล่พวกเธอออก ก็ไล่พวกเธอออกซะ เรื่องแค่นี้ ไม่ต้องถามผม”

ความหมายนี้ก็คือ ยอมไล่เสิ่นเมี่ยวเมี่ยวออกงั้นเหรอ?

เหวินเหยียนโจวมักจะเป็นแบบนี้ ทำให้คนคาดเดาไม่ได้เลยว่าเขาคิดอะไรอยู่กันแน่?

เสิ่นเมี่ยวเมี่ยวพูดถูก คนอย่างเขา ทำให้คนอยากครอบครอง อยากเห็นใจจริงของเขาเป็นยังไง

แต่โหลวฉางเยว่เคยลอง ล้มเหลวอย่างมาก ตอนนี้ไม่กล้าไปโหยหาความรักของเขาแล้ว

ขอแค่เขายอมกลัวตัวเองไปอย่างสงบ ๆ ก็พอ

เหวินเหยียนโจวลุกขึ้นเดอนไปตรงหน้าเธอ โหลวฉางเยว่เงยหน้าโดยสัญชาตญาณ และเขาก็จับคางเธอ

“สกุลเสิ่นกรุ๊ป กับพวกเราปี๋หยุน มีธุรกิจอุตสาหกรรมประเภทเดียวกัน และเป็นคู่แข่ง คงไม่ต้องให้ผมสอนเหตุผลกับเลขาโหลวใช่ไหมครับ? รักษ