บทที่ 73

โหลวฉางเยว่ชะงัก หันกลับไปมอง พวกเธอได้เดินไปถึงสุดทางระเบียงเลี้ยวไปไม่เจอแล้ว

เธอไม่ได้รู้จักพวกเธอ กระทั่งไม่มีความเกี่ยวข้องใด ๆ จู่ ๆ ก็โดนด่า แม้กระทั่งเธอไม่แน่ใจว่ากำลังด่าเธออยู่รึเปล่า?

โหลวฉางเยว่ยืนอยู่ที่เดิมสักพัก สุดท้ายก็ไม่ได้เดินตามไปเอาเรื่อง สถานที่แปลกหน้า เลี่ยงปัญหาพวกนี้ดีกว่า

เธอเดินต่อไปที่ห้อง แต่ความรู้สึกเริ่มหนักแน่นขึ้น

เธออาบน้ำร้อน เปลี่ยนเสื้อที่สะอาด ขณะที่เป่าผม ก็จามออกมาไม่กี่ครั้ง ร่างกายก็สั่นด้วยความหนาวอย่างอดไม่ได้

ตอนเช้าตื่นมาก็รู้สึกเป็นหวัดเล็กน้อย เดิมทีคิดว่าไม่เป็นไร ดูเหมือนว่าเมื่อกี้ทั้งเล่นน้ำและโดนลม โดนอีกแล้วสินะ

โหลวฉางเยว่แตะที่หน้าผาก ยังดี ไม่เป็นไข้

เธอเดินออกจากห้องน้ำ เห็นเหวินเหยียนโจวอยู่บนโซฟา เปลี่ยนชุดสูทแล้ว

เขาส่งสัญญาณ “น้ำบนโต๊ะ ดื่มซะ”

โหลวฉางเยว่เดินไปด้วยความงง น้ำที่มีสีน้ำตาลเข้ม หยิบขึ้นมาดม เป็นชาขิงนี่เอง

เธอดื่มไปหนึ่งคำ รู้สึกอบอุ่นในกระเพราะจนทั้งตัว

เผยรอยยิ้มอย่างอดไม่ได้ “ขอบคุณประธานเหวินค่ะ”

ที่เหวินเหยียนโจวถามคือ “เธอกับเสิ่นซู่ชิน สนิทกันถึงขั้นไหนแล้ว?”

โหลวฉางเยว่ชะงัก “เคยกินข้