All Chapters of บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน: Chapter 321 - Chapter 330

"พูดจาเหลวไหล!" โหลวฉางเยว่ทนไม่ไหวอีกต่อไป น้ำเสียงที่สั่นเครือไม่อาจควบคุมได้ สุดท้ายเธอก็เอาชนะชายคนนี้ไม่ได้เธอถูกบีบจนต้องพูด "ทำไมถึงไม่ปฏิเสธ... มีคนอยู่ตั้งเยอะ ถ้าฉันปฏิเสธเขาต่อหน้าผู้คน คนอย่างเขา คนอย่างพวกคุณ จะไม่พาลโกรธเอาใช่ไหม? จะไม่โทษฉันใช่ไหม?"เธอเข้าใจพวกเขา กลุ่มคนมีศักดิ์ศรีพวกนี้ตอนที่พอใจ ยอมอ้อนวอน ยอมประจบสอพลอ หรือแม้กระทั่งยอมเป็นคนชั้นต่ำ แต่ถ้าหากเสียหน้าจริงๆ วันนี้เรียกว่า "Honey" พรุ่งนี้ก็เอาคืนจนเธอเอาตัวไม่รอดไม่ใช่ว่าเธอได้รับบทเรียนจากเขาแล้วเหรอ?ไม่งั้นทำไมเธอจะต้องทิ้งบ้าน ทิ้งแม่ที่ป่วยหนัก หนีจากเมืองเซิ่นเชิงไปเมืองซีเซิง?เมื่อได้ยินคำอธิบายของโหลวฉางเยว่ สีหน้าของเหวินเหยียนโจวดีขึ้น โทนเสียงก็ไม่ได้รุนแรงขนาดนั้น"ผมจ่ายค่าห้องส่วนตัวนี้ให้แล้ว ต่อไปถ้าต้องการเงิน คน หรือสถานที่ ก็บอกกับผมนะ"บอกกับเขา? พวกเขาเกี่ยวข้องอะไรกัน?โหลวฉางเยว่กลั้นหายใจ หาโอกาสผลักเขาออก แต่พอแยกจากกันนิดหน่อย เขาก็กดดันเธออีกครั้ง และครั้งนี้ เขากดเธอแรงขึ้นโหลวฉางเยว่โกรธจัด น้ำเสียงข่มอารมณ์อยู่ "เหวินเหยียนโจว คุณพูดก็เหมือนไม่ได้พูด ไม่ใช่พูดว่าจะไม

ช่วงที่โหลวฉางเยว่ไม่ได้พูดอะไร หลิ่วเยี่ยนเปิดช่องเก็บของที่ประตูรถและยื่นถุงกระดาษสีน้ำตาลให้เธอ "นี่คือข้อมูลของจงซิน ลองพิจารณาดู"โหลวฉางเยว่ลังเลไม่กี่วินาทีก่อนรับถุงมา "ขอบคุณค่ะประธานหลิ่ว"หลิ่วเยี่ยนยิ้ม "ขึ้นไปพักผ่อนเถอะ อย่าลืมทานยาก่อนนอน ได้หายเร็วขึ้น ฟังเสียงคุณแล้วยังแหบอยู่เลย"โหลวฉางเยว่ยังมีคำถามสุดท้าย "ประธานหลิ่วรู้ได้ยังไงว่าวันนี้ฉันจะไปที่คลับล่องลอยดุจฝันคะ?"หลิ่วเยี่ยนตอบอย่างไม่เป็นทางการ "เทพเจ้าเยว่เหล่านำพา ทำให้เราพบกัน แม้จะห่างกันหลายหมื่นลี้"โหลวฉางเยว่เปิดประตูลงจากรถหลิ่วเยี่ยนหัวเราะเบาๆไล่หลังเธอไป...วันรุ่งขึ้น โหลวฉางเยว่ไปพบลูกค้ากับเซิ่นหวายชินพวกเขานัดพบกันที่โรงละคร พูดคุยงานขณะชมการแสดง หลังจากการแสดงปิดม่าน การเจรจาขอความร่วมมือก็ดำเนินไปได้ดีพวกเขายังมีภารกิจอื่นรออยู่ จึงลุกขึ้นบอกลาขณะที่กำลังเดินลงจากชั้นสามไปชั้นสอง ก็ได้พบกับเหอชิงที่กำลังรออยู่อย่างบังเอิญเหอชิงพูดอย่างสุภาพ "ประธานเซิ่น ละครเรื่องต่อไป ฉินอิงเจิงซี เป็นเรื่องที่ประธานเหวินชอบมาก ประธานเหวินถามคุณว่างหรือไม่ ไปดูด้วยกันไหม?"เซิ่นหวายชินคิดอยู่ครู่นึง ห

โหลวฉางเยว่ถูกคนตรงหน้าดึงจนเกือบล้ม พอเห็นชัดๆ เป็นเซวียเสี่ยวเองเซวียเสี่ยวตาแดงก่ำ พูดอย่างสะอื้นว่า "เลขาโหลว ฉันรู้ว่าทำผิดไปแล้ว อภัยให้ด้วยค่ะ ให้ฉันกลับไปทำงานที่เซิ่นซื่อเถอะ"โหลวฉางเยว่เผชิญหน้ากับความงุนงงเพียงชั่วครู่ ก่อนจะกลับมาสงบเธอคว้ามือของเซวียเสี่ยวที่จับแขนเธอ พูดอย่างมีเหตุผลว่า "คุณเซวียยกย่องฉันเกินไปแล้ว การไล่คุณออกเป็นคำสั่งของประธานเซิ่น มันไม่เกี่ยวกับฉัน"เธอไม่ได้พูดอะไรมากกับเซวียเสี่ยว และเดินจากไปเซวียเสี่ยวรู้สึกอารมณ์เสียถึงขีดสุด ร้องไห้โฮ และด่าทอโหลวฉางเยว่หลังเธอเดินจากไป"โหลวฉางเยว่! นังบ้า! แกไม่ได้พึ่งผู้ชายเหรอ! แกมีอะไรดี อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ แกเข้ามาที่เซิ่นซื่อเพราะน้องชายของประธานเซิ่น! ตอนนี้ก็พึ่งประธานหลิ่วเชิดหน้าชูตา! รอดูเถอะ! แกไม่ได้ดีแบบนี้ตลอดไปหรอก ฉันจะรอวันที่แกตกที่นั่งลำบาก!"เดิมที่นี้อยู่ใกล้กับเซิ่นซื่อ ยิ่งเป็นเวลาพักเที่ยง รอบๆมีพนักงานของเซิ่นซื่อเยอะมาก เห็นเลขาและผู้ช่วยเก่าของประธานทะเลาะกันบนถนน จึงหยุดมองด้วยความสนใจโหลวฉางเยว่ไม่ได้หันหลังกลับ เดินตรงเข้าไปในเซิ่นซื่อเนี่ยเหลียนอี้เดินออกจากร้านอาหารเล็ก

โหลวฉางเยว่ก้มหัวลง ทานโจ๊กต่อ เพิ่มพุทราสีแดงและเม็ดเก๋ากี๊ลงในโจ๊ก ทำให้มีรสหวานขึ้น แต่ตอนนี้เธอรู้สึกไม่สบายคอ กินอะไรหวานๆก็ยิ่งไม่สบายขึ้นไปอีกเธอรู้สึกเสียดาย ควรจะปรุงบะหมี่เส้นเล็กซุปใสสักถ้วย แต่เธอไม่มีนิสัยกินทิ้งกินขว้าง จึงทานต่อไปเหวินเหยียนโจวจ้องมองศีรษะของเธอ น้ำเสียงแผ่วเบา "ประโยคที่พูดตอนเรายังเด็ก นับด้วยเหรอ?"โหลวฉางเยว่เงยหน้าขึ้นทันทีเหวินเหยียนโจวคุมสติไม่อยู่ ตอนที่เธอโยนชาม โดนเธอขอให้ตัดเขาตัดสัมพันธ์กับคู่หมั้นอย่างไร้ยางอาย ตอนนี้มองเธออย่างเย็นชา"คุณจริงจังกับซางฉือซวี่ แต่อย่าคิดว่าคนอื่นเหมือนคุณ ตอนอายุยังน้อยก็คิดว่าความรักสำคัญเหนือเงินทองหรือสิ่งอื่นใด เราไม่ได้แก่แดดเหมือนคุณ แค่สนุกกันเท่านั้น ไม่นับว่าเป็นรักแรก"เรื่องของโหลวฉางเยว่และซางฉือซวี่ เกิดขึ้นตอนมัธยมโหลวฉางเยว่จับช้อนแน่นขึ้น เปิดปากพูด "ไม่นับเหรอ? ไม่เป็นไร? งั้นคุณก็ยังฟังคำสั่งของเนี่ยเหลียนอี้อยู่เหรอ?"เหวินเหยียนโจวนึกไม่ออกว่าเขาเคยฟังคำสั่งของเนี่ยเหลียนอี้ตอนไหนโหลวฉางเยว่กินโจ๊กอีกสองสามคำ รู้สึกว่าเหนียวคอ ไม่สบาย จึงลุกขึ้นไปเทน้ำสาลี่เหวินเยียนโจวเอนกายไปด้านห

รองประธานหูรู้สึกประหลาดใจ "เลขาโหลวเต้นเป็นด้วยเหรอครับ?"เซวียเสี่ยวเจียวยิ้ม "ใช่ ยังเต้นคลาสสิคได้ เต้นในวันครบรอบโรงเรียน และกลายเป็นคนรักในฝันของเด็กผู้ชายส่วนใหญ่ครึ่งโรงเรียน จดหมายสารภาพรักเต็มตู้หนังสือ ตั้งแต่เด็กจนโตเลขาโหลวก็ได้รับความนิยมจากผู้ชายไม่ขาด ผู้ชายชอบอะไรเธอก็ชอบด้วย ไม่งั้น คงไม่สบายขนาดนี้”เธอเหลือบมองโต๊ะอาหารตรงหน้า มีเพียงขวดไวน์วางอยู่ “พนักงานยังไม่ได้เสิร์ฟอาหารเลย เลขาโหลว ใช้โต๊ะทานอาหารเป็นเวทีแล้วขึ้นเต้นรำไปสิ”สีหน้าของผู้ช่วยและที่ปรึกษาธุรกิจดูน่าเกลียดเล็กน้อยนี่ไม่ใช่แค่ความอับอาย แต่เป็นการดูถูกอีกด้วย!เต้นบนโต๊ะอาหาร? ไม่ได้หมายความว่า โหลวฉางเยว่เป็นอาหารที่ใครๆ ก็ลิ้มลองได้ใช่ไหม?ไร้เหตุผลขนาดไหน!ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่เคยพบ หุ้นส่วนที่ฉวยโอกาสหารือ ร่วมมือกัน แต่พวกเขาได้รับการสนับสนุนจากเซิ่นซื่อ และอีกฝ่ายปกติก็ไม่กล้าล่วงเกิน คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะโดนหมายหัว โดยอดีตเพื่อนร่วมงานที่ออกจากเซิ่นซื่อ!อารมณ์ของโหลวฉางเยว่ไม่เปลี่ยนแปลง เธอสามารถทนต่อแรงกดดัน ไม่เปลี่ยนสีหน้าง่ายๆแค่กำลังคิด ว่าเซวียเสี่ยว รู้ได้ยังไงว่าเธอเคยอยู่ในทีมเต้นข